All Chapters of lost my love: Chapter 81 - Chapter 90

“มึงจะไม่ไปเที่ยวหากูบ้างเลยเหรอคิน แล้วก็อย่าลืมว่ากูก็มาหามึงได้ บ้านอชิก็ยังอยู่ไม่ได้จะไปไม่กลับซะหน่อย”พันวาย่นคิ้วมองเพื่อนที่ทำหน้าตาเศร้าสร้อยเกินเหตุทั้งที่ไม่ได้จะตัดขาดกันไปซะหน่อย เทคโนโลยีเดี๋ยวนี้ก็แทบไม่เหมือนอยู่คนละที่แล้ว “ก็มันคนละประเทศ”“มึงอยู่กรุงเทพเหมือนกันก็ใช่จะเจอกันไอ้คิน มึงทำงานนี่ว่างมากเหรอถามจริง”อัคคีที่ทนเห็นเพื่อนดราม่าแบบไม่จำเป็นก็แขวะขึ้นมาอีกคนอย่างรำคาญ ทำเป็นอยากเจอเพื่อน เดี๋ยวรอดูเลยว่าตอนทำงานแล้วมันจะยังมาเจอกันได้มั้ย“เออ กูรู้แล้วย้ำอยู่ได้ กูขอเล่นบทดราม่าหน่อยเดียวเอง ว่าแต่พวกมึงรู้ยังว่าไอ้คลื่นมันจะย้ายไปอยู่เมกากับญาติมันแล้วนะ”ภคินทำหน้ามุ่ยก่อนเปลี่ยนเรื่องเมื่อนึกได้ว่าเพื่อนอาจจะยังไม่รู้เรื่องของคลื่น ที่ตั้งแต่ขึ้นปีสามก็แยกตัวออกจากกลุ่มไปถาวรเลย มีเพียงช่องทางโซเชี่ยลเท่านั้นที่ยังติดต่อพูดคุยกันอยู่“ทำไมวะ”พันวาที่ไม่เคยรู้เรื่องอะไรของคลื่นเลยถามขึ้นมาอย่างสงสัย ตั้งแต่ที่คุยชัดเจนไปวันนั้นต่างคนต่างใช้ชีวิต ไม่ได้ข้องเกี่ยวหรือพูดคุยกันอีกเลยจนผ่านมาถึงวันเรียนจบแบบนี้ที่จริงก็เป็นคลื่นมากกว่าที่ปลีกตัวหลบหน้าชั

“ไม่มีอชิเป็นของตัวเองก็แย่หน่อยนะคิน”แต่นอกจากจะไม่เขินพันวายังทำลอยหน้าลอยตาใส่ภคินจนอชิต้องยิ้มกว้าง บีบแก้มคนที่ขยับกอดตัวเองแน่นขึ้นด้วยความเอ็นดู“เดี๋ยวนี้มันไม่เขิน แต่มันขิงกูด้วยนะ”ภคินว่าอย่างหมั่นไส้ แต่ก็อดยิ้มตามกับความน่ารักของเพื่อนไม่ได้ พันวาที่เจ็บปวดกับความรักมากมายในตอนนั้น สุดท้ายก็ได้มีความรักที่แสนดีในวันนี้แล้ว“เงียบบ้างเหอะมึงอ่ะ ไม่เมื่อยปากเหรอกูถามจริง”อัคคีที่มองทุกคนเงียบๆขัดเพื่อนที่พูดไม่หยุดออกมาอีกครั้งอย่างทนไม่ไหว อยากรู้เหลือเกินว่าภคินเอาพลังงานจากไหนมาพูดนักหนาในวันนึง“ปากกูจ้าไอ้สัส เดี๋ยวนะ! ไอ้คลื่นมันจะร้องเพลงเหรอวะ มันได้เหรอกูไม่เคยเห็นมันร้องเลยนะ”ภคินที่กำลังเถียงเพื่อนทำหน้าตาตื่น เมื่อเห็นว่าคลื่นที่เล่นกีต้าร์อยู่ดีๆก็เปลี่ยนตำแหน่งมาถือไมค์หน้าเวทีซะอย่างนั้น“ร้องไม่ได้มันจะร้องมั้ยคิน มึงโง่เหรอ”“กูแค่ตกใจมั้ย รึมึงเคยเห็นล่ะ”ภคินย้อนอัคคีทันทีด้วยสายตาจิกกัด ตัวเองก็ตกใจอยู่ยังจะมาหลอกด่ากันอีก“กูก็เห็นพร้อมมึงเนี่ย”อัคคีตอบเบาๆก่อนจะตั้งใจมองไปที่คลื่นอีกครั้งเพราะอยากรู้เหมือนกันว่าเพื่อนตั้งใจจะทำอะไร“กูไม่ได้คิดไป

“แม่หนาวมั้ยครับ”พันวาถามแม่ที่นั่งดูทีวีอยู่ก่อนจะเข้าไปกอดรัดซุกหน้าลงที่พุงคนเป็นแม่ราวกับเด็กน้อยให้แม่ตัวเองหัวเราะลั่นอย่างเอ็นดู“มากเลยลูก กี่ปีแล้วนะที่ไม่ได้มาที่นี่ คิดถึงพ่อเลยเนอะเค้าชอบมาเที่ยวญี่ปุ่นมากๆเลย”พรพิมลลูบหัวลูกชายสุดที่รักก่อนจะนึกไปถึงคู่ชีวิตที่จากกันไปนานด้วยความคิดถึง หากยังอยู่กันครบครอบครัวป่านนี้คงมีความสุขมากแน่ๆ“เราก็พาพ่อมาอยู่ด้วยกันแล้วไงครับ ตอนนี้แม่ก็ไม่เหงาแล้วนะครับได้คุยกับคุณน้าทั้งวันเลยนี่นา”พันวาที่จับกระแสเสียงความเศร้าของแม่ได้รีบบอกอย่างปลอบใจ พลางมองไปที่รูปตรงผนังห้องด้วยรอยยิ้ม รูปของพ่อที่พันวาเอามาด้วยเพื่อให้พ่อได้กลับมาที่ที่ชอบมาเที่ยวด้วยกัน“ก็จริงจ้ะ แม่มีความสุขมากๆเลยที่ได้ทำนู่นนี่ เดินเล่นไปทั่วแล้วก็ได้อยู่กับลูกทุกวันแบบนี้”พรพิมลยิ้มกว้างมองรูปสามีก่อนจะหันมามองลูกชายอย่างแสนรัก เธอตัดสินใจลาออกจากอาชีพครูไม่รอเกษียณอย่างที่เคยคิดเพราะอยากมาอยู่กับลูกมากกว่า ในเมื่อไม่รู้เวลาว่าจะหมดลงตอนไหนก็ขอใช้ช่วงเวลาที่เหลืออย่างคุ้มค่าที่สุด อยู่ด้วยกันไปจนถึงช่วงสุดท้ายของชีวิต เธอก็พอใจแล้วจริงๆ“วาก็มีความสุขมากๆครับ

“วาครับ สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะครับ”ช่อดอกกุหลาบสีแดงสดช่อใหญ่ที่ถูกจัดมาอย่างสวยงามกับตุ๊กตาหมีสีขาวน่ารักตัวขนาดพอดีมือ ถูกยื่นมาให้พันวาที่เพิ่งเข้ามานั่งในรถที่อชิขับมารับกลับบ้านเหมือนทุกๆวันหลังเลิกงานแบบนี้ ตั้งแต่แต่งงานกันหลังเรียนจบก็ใช้ชีวิตคู่ด้วยกันมาเป็นปี อชินั้นเรียนต่อโทแต่พันวาอยากลองทำงานปรับตัวเข้ากับสังคมที่นี่ให้ได้ก่อน ทั้งคู่ย้ายเข้าไปอยู่บ้านที่พันวาอยู่กับแม่เพราะสงสารที่แม่ตัวเองอยู่คนเดียวเลยไม่อยากแยก แต่เพราะบ้านอยู่ใกล้ๆกับบ้านอชิอยู่แล้วอชิเลยไม่ได้ห่างจากครอบครัวไปไหน“สวยจัง ขอบคุณนะครับชิ”พันวารับช่อดอกไม้มาดมกลิ่นหอมด้วยรอยยิ้มกว้าง กอดตุ๊กตาหมีตัวนิ่มที่เคยบอกอชิว่าอยากได้แนบอกด้วยความดีใจ อชิใส่ใจเสมอไม่ว่าจะเป็นวันสำคัญหรือเทศกาลไหนทั้งที่พันวาไม่ได้ร้องขอ ไม่ได้ใส่ใจอะไรเลยด้วยซ้ำ เพราะทุกวันที่มีอชินั่นก็มีความสุขมากๆแล้ว ความรักที่อชิมีให้มันไม่เคยเปลี่ยนไปเลยสักวัน และอชิก็ไม่เคยน้อยใจสักครั้งหากพันวาลืมหรือไม่ได้เตรียมอะไรให้เจ้าตัว“วันนี้เหนื่อยจัง เติมพลังให้หน่อยครับ”มีแค่สิ่งนี้แหละที่อชิเปลี่ยนไปมากขึ้นทุกวัน การออดอ้อนให้เอาใจ การ

“วาครับ ไปแช่น้ำกัน”เสียงเร่งของอชิดังขึ้นไม่รู้รอบที่เท่าไหร่จนพันวาถอนหายใจออกมาอย่างอ่อนใจปนเอ็นดู ไม่ว่าจะไปเที่ยวหรือทำกิจกรรมร่วมกันตอนไหนอชิก็มักจะตื่นเต้นอยู่เสมอ ขนาดอยู่ด้วยกันมาจนครบรอบสองปีขนาดนี้ อชิก็ยังไม่เคยเปลี่ยนไปเลย“เรียบร้อยครับ ใจร้อนจังน้า”“ก็ไม่ได้มาเที่ยวกันสองคนนานแล้วนี่นา ชิตื่นเต้นมาก”หน้าหล่อยิ้มกว้างสดใสจนพันวาอดยิ้มตามไม่ได้ อชิรีบเข้ามาจับมือบางจูงให้ไปในส่วนด้านหลังห้องพักที่เป็นที่แช่ออนเซ็นแบบส่วนตัวทันที“ไปครับๆ รีบไปแช่น้ำที่อชิอยากแช่เลย ว่าแต่ไม่มีคนอื่นแน่นะครับ”พันวาเดินตามการจับจูงด้วยรอยยิ้มขำ ก่อนจะถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจว่าไม่มีคนอื่นร่วมบ่อแน่ๆ เพราะพันวาไม่ชอบการแช่น้ำร่วมกับคนอื่นสักเท่าไหร่ อชิเลยจองทุกอย่างแบบส่วนตัวเอาไว้เพื่อเอาใจคนรักโดยเฉพาะ“จะมีได้ไงครับ งั้นชิก็ทำไม่ได้น่ะสิ”“ทำอะไรครับ”พันวาหันไปถามอย่างสงสัยทันทีจนอชิเลิ่กลั่กเผยพิรุธออกมา“ปะ เปล่าครับ ชิหมายถึงชิหวงไม่ให้ใครเห็นวาแช่น้ำหรอกครับ”อชิรีบปรับท่าทางให้เป็นปกติแล้วยิ้มหวานกลบเกลื่อน เมื่อเผลอหลุดพูดในสิ่งที่ต้องการแอบแฝงออกมาอย่างไม่ตั้งใจ เกือหลุดปาก