All Chapters of ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว: Chapter 111 - Chapter 120

ในห้องน้ำ หนิงหนานเสว่ได้ยินเสียงรถแล่นออกไป ในที่สุดสีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นผ่อนคลายเธอไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งตัวเองจะรู้สึกหวาดกลัวและปฏิเสธการสัมผัสจากผู้ชายคนนี้ คนสองคนที่เคยใกล้ชิดกันขนาดนั้นกลับกลายมาเป็นแบบนี้ได้ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร หัวใจของหนิงหนานเสว่กลับรู้สึกขมขื่นขึ้นมา เธอกัดฟันแน่น สีหน้ามืดครึ้มจนดูน่ากลัวหลังจากอาบน้ำเสร็จ หนิงหนานเสว่ก็นอนอยู่บนเตียงและหลับไปอย่างสบายใจ เธอตัดสินใจแล้ว จะต้องกินให้อิ่ม นอนให้พอ พักผ่อนให้เต็มที่ เพราะมีแต่อย่างนี้จึงจะไม่ผิดต่อสุยสุยของเธอ และไม่ผิดต่อคำพูดที่สุยสุยบอกกับเธอก่อนจากไปสุยสุย แค่คิดถึงสุยสุย หัวใจของหนิงหนานเสวาก็เจ็บแปลบขึ้นมาอย่างแสนสาหัส โดยเฉพาะที่นี่ยังเป็นสถานที่ที่เธอกับสุยสุยเคยใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาหลายปี แม้ก่อนไปจากที่นี่ เธอได้ลบร่องรอยทุกอย่างไปจนหมด แต่พอนอนอยู่ที่นี่ เธอกระทั่งรู้สึกว่าเห็นเงาร่างของสุยสุยได้ทุกหนแห่งตั้งแต่สุยสุยจากไป หนิงหนานเสว่ก็ไม่เคยหลับสนิทอีกเลย แต่ไม่รู้เพราะเธอได้กลับมาที่นี่ หรือเพราะเธอสัมผัสถึงกลิ่นอายของสุยสุยหรือเปล่า เธอจึงหลับไปได้อย่างรวดเร็วโรงพยาบาลสวีจือหรูถูก

เธอเลือกรถคันที่ดูเข้าตาหน่อย ขึ้นรถไปแล้วก็รู้สึกถึงความแตกต่างอย่างชัดเจน ก็หนิงหนานเสว่กัดฟันแน่น พลางสบถออกมาเบา ๆ “โอ๊ย ที่ผ่านมาฉันใช้ชีวิตลำบากไปเพื่ออะไรกันเนี่ย?”ไม่นาน หนิงหนานเสว่ก็ขับรถมาถึงหน้าตึกใหญ่ของฟู่ซื่อกรุ๊ป ถ้าเป็นเมื่อก่อน เธอคงไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะก้าวเท้าเข้าไป แต่ตอนนี้เธอขับรถของฟู่เฉินมา ไม่มีใครกล้าขวางแม้แต่คนเดียว เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยังรีบยืนทำความเคารพอย่างนอบน้อม ท่าทีต่างจากเมื่อก่อนราวกับเป็นคนละคนจนถึงตอนนี้เอง หนิงหนานเสว่เพิ่งได้เข้าใจว่า ศักดิ์ศรีที่แท้จริงนั้น ต้องสร้างขึ้นด้วยตัวเอง เป็นไปไม่ได้ที่จะหวังให้คนอื่นหยิบยื่นให้คิดมาถึงตรงนี้ เธอก็เข้าใจขึ้นมาทันทีว่าที่ผ่านมาคนพวกนั้นมองข้ามเธอ ก็เพราะตัวเธอมันสมควรแล้ว เป็นเพราะเธอใจดีเกินไป ทำให้คนพวกนี้ไม่รู้ว่าคุณนายฟู่มีดีขนาดไหนแต่งงานมาตั้งหลายปี เธอเคยมาเหยียบที่นี่แทบจะนับครั้งได้ แต่พอตอนนี้ในใจเธอไม่มีฟู่เฉินอีกแล้ว กลับเดินเข้าเดินออกได้อย่างอิสระ คิดแล้วก็ตลกดีเหมือนกัน แต่ผ่านเรื่องราวเหล่านี้มา เธอก็ได้เข้าใจอะไรบางอย่าง นั่นก็คือการชอบฟู่เฉิน มีแต่จะเคราะห์ร้ายเท่านั้น

หนิงหนานเสว่คือผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของบริษัท ถ้าเธอจะกลับมาทำงานก็ไม่จำเป็นต้องขออนุญาตใครทั้งนั้น ถ้าเป็นเมื่อก่อน เธออาจจะแคร์ความคิดของฟู่เฉินอยู่บ้าง แต่ตอนนี้ หนิงหนานเสว่กลับมองว่า ความคิดเห็นของผู้ชายคนนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับลมผาย!ว่าไงนะ?แต่เดิมทุกคนต่างก็พุ่งเป้าโจมตีไปที่ฟู่เฉินกันหมด แต่พอได้ยินคำพูดของหนิงหนานเสว่ ทุกสายตาก็เริ่มหันมาจ้องที่เธอแทน เพราะพวกเขาไม่สามารถยอมรับผู้หญิงที่ดูเหมือนไม่มีความสามารถอะไรแบบนี้ จะได้เข้ามาทำงานในบริษัท ถึงแม้จะเป็นแค่พนักงานธรรมดามันก็ไร้เหตุผลเกินไป“คุณนายฟู่ครับ ทางที่ดีคุณก็อยู่บ้านซักผ้า ทำกับข้าวจะดีกว่า”“คุณไม่รู้อะไรเกี่ยวกับงานของบริษัทเลย แบบนี้จะไม่เสียงานเหรอครับ? สถานการณ์ของบริษัทตอนนี้ก็ย่ำแย่อยู่แล้ว คุณอย่าซ้ำเติมให้มันแย่ไปกว่านี้เลยได้ไหม?”เผชิญกับคำพูดกดดันเหล่านี้ หนิงหนานเสว่ยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย ช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดเธอยังผ่านมันมาได้ แล้วแค่คำพูดไร้สาระแค่นี้ จะมีค่าอะไรให้ต้องใส่ใจด้วยล่ะ?“ฉันขอเตือนพวกคุณไว้หน่อยนะ ฉันคือผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุด การที่ฉันมาวันนี้ก็เพื่อแจ้งให้ทราบ ไม่ได้มาหารือกับ

ใช่ว่าแม่สวีจะไม่เห็นว่าเธอลำบาก แต่ไม่สนใจลูกสาวคนนี้เลยต่างหาก เมินเธอไปอย่างเป็นธรรมชาติ มองข้ามไป คนที่เธอเฝ้าคิดถึงมีแค่ลูกชายสุดที่รักของเธอเท่านั้นเห็นสวีจือหรูเป็นอย่างนี้แล้ว แม่สวีกลับเริ่มรู้สึกไม่พอใจ เอ่ยปากอย่างไม่สบอารมณ์ทันที “พูดไปพูดมาก็เพราะแกมันไม่ได้เรื่อง ทั้งที่รู้จักฟู่เฉินก่อนแท้ ๆ ทำไมตอนนี้นังชั้นต่ำนั่นถึงได้ไปฟรี ๆ อย่างนี้? แกว่ามาสิว่าแกอะไรได้บ้าง? แม้แต่น้องชายตัวเองยังปกป้องไม่ได้ แกยังสมควรเป็นพี่สาวอยู่อีกเหรอ?”หลายวันมานี้ สวีจือหรูต้องทนทุกข์ทรมานแทบทุกวัน แต่พวกนั้นก็จงใจลงมือในจุดที่ไม่มีใครสังเกตเห็น ส่วนฟู่เฉินก็เริ่มหันเข้าข้างหนิงหนานเสว่ก็เพื่อผลประโยชน์ ตั้งแต่เกิดมา สวี่จือหรูไม่เคยต้องทนทุกข์ทรมานและลำบากขนาดนี้มาก่อน ตอนนี้ในใจเธอมีแต่ความน้อยใจอยู่เต็มอกวันนี้พอเห็นแม่มาเยี่ยม ก็หวังว่าจะได้ระบายความอัดอั้นในใจสักหน่อย แต่ไม่คิดเลยว่าแม่จะเปิดปากมาก็ตำหนิเธอทันที ราวกับเธอที่เป็นลูกสาวก่อความผิดมหันต์ที่ให้อภัยไม่ได้อย่างไรอย่างนั้น“แม่เป็นแม่แท้ ๆ ของหนูจริงหรือเปล่า? สภาพหนูตอนนี้เป็นยังไง แม่ไม่รู้บ้างเลยเหรอ?”“ลูกชายสุดที่

ฟู่เฉินรู้ดีว่าจะจัดการยังไง เขาไม่มีวันยอมให้ผู้หญิงที่ตัวเองรักต้องเจ็บช้ำแน่นอน ต่อให้ตอนนี้หนิงหนานเสว่สำคัญแค่ไหน เขาก็ไม่เปิดโอกาสให้เธอได้ใจมากเกินไปเด็ดขาดไม่นาน ฟู่เฉินก็โทรไปที่แผนกการตลาดเพื่อจัดการเรื่องต่าง ๆ แล้วหันมาใส่ใจอยู่เคียงข้างสวีจือหรูพอเห็นว่าหนุ่มสาวต้องการพื้นที่ส่วนตัว และมั่นใจว่าลูกชายตัวเองปลอดภัยแน่นอนแล้ว แม่สวีจึงถอยออกมาอย่างรู้ตัวมากหนิงหนานเสว่ไม่รู้อะไรเรื่องพวกนี้เลย ตอนนี้เธอทุ่มเทกับโปรเจกต์ใหม่อย่างเต็มที่ หลายปีมาแล้วที่เธอไม่ได้ทำงานในสายอาชีพที่ตัวเองเรียนมา พอกลับมาทำอีกครั้งถึงได้รู้ว่า การทำงานนอกบ้านสบายกว่าการเป็นแม่บ้านตั้งเยอะโดยเฉพาะเมื่อเป็นงานที่ตัวเองถนัด มันยิ่งง่ายกว่าเดิมไม่นาน หนิงหนานเสว่ก็พบช่องโหว่จากการวิเคราะห์อย่างละเอียด จากนั้นจึงเริ่มลงมือแก้ไขเธอมัวแต่จดจ่อกับงาน จนไม่ได้ยินเสียงตอนที่ฟู่เฉินเข้ามาในห้องฟู่เฉินยืนอยู่หน้าประตูอยู่พักหนึ่ง ถึงได้รู้ว่าไม่มีใครออกมาต้อนรับเขาเหมือนเคย ก่อนหน้านี้ทุกครั้งที่เขากลับบ้าน เธอมักจะออกมาต้อนรับเอง แถมยังคอยเปลี่ยนรองเท้าให้เขาด้วย แม้ว่าเขาจะเคยรังเกียจเธอ แต่ก็