공유

บทที่ 115

작가: มู่เหลียนชิง
หนิงหนานเสว่คือผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของบริษัท ถ้าเธอจะกลับมาทำงานก็ไม่จำเป็นต้องขออนุญาตใครทั้งนั้น ถ้าเป็นเมื่อก่อน เธออาจจะแคร์ความคิดของฟู่เฉินอยู่บ้าง แต่ตอนนี้ หนิงหนานเสว่กลับมองว่า ความคิดเห็นของผู้ชายคนนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับลมผาย!

ว่าไงนะ?

แต่เดิมทุกคนต่างก็พุ่งเป้าโจมตีไปที่ฟู่เฉินกันหมด แต่พอได้ยินคำพูดของหนิงหนานเสว่ ทุกสายตาก็เริ่มหันมาจ้องที่เธอแทน เพราะพวกเขาไม่สามารถยอมรับผู้หญิงที่ดูเหมือนไม่มีความสามารถอะไรแบบนี้ จะได้เข้ามาทำงานในบริษัท ถึงแม้จะเป็นแค่พนักงานธรรมดามันก็ไร้เหตุผลเกินไป

“คุณนายฟู่ครับ ทางที่ดีคุณก็อยู่บ้านซักผ้า ทำกับข้าวจะดีกว่า”

“คุณไม่รู้อะไรเกี่ยวกับงานของบริษัทเลย แบบนี้จะไม่เสียงานเหรอครับ? สถานการณ์ของบริษัทตอนนี้ก็ย่ำแย่อยู่แล้ว คุณอย่าซ้ำเติมให้มันแย่ไปกว่านี้เลยได้ไหม?”

เผชิญกับคำพูดกดดันเหล่านี้ หนิงหนานเสว่ยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย ช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดเธอยังผ่านมันมาได้ แล้วแค่คำพูดไร้สาระแค่นี้ จะมีค่าอะไรให้ต้องใส่ใจด้วยล่ะ?

“ฉันขอเตือนพวกคุณไว้หน่อยนะ ฉันคือผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุด การที่ฉันมาวันนี้ก็เพื่อแจ้งให้ทราบ ไม่ได้มาหารือกับ
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว   บทที่ 199

    หนิงหนานเสว่ได้แต่มองฟู่เฉินที่ยืนทำตัวไม่ถูกอยู่ตรงหน้าด้วยความสับสน ไม่เข้าใจเลยว่าผู้ชายคนนี้กำลังอึดอัดใจเรื่องอะไรกันแน่?“ฉันจะหาหมอที่ดีที่สุดให้เธอ จะไม่ทำให้เธอมีแผลเป็น”ในที่สุดฟู่เฉินก็อธิบายออกมาประโยคหนึ่งแต่พอหนิงหนานเสว่ได้ยินคำพูดนี้ก็รู้สึกว่ามันน่าขำจริง ๆ จึงพูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้าจะขอโทษเพื่อเรื่องนี้ละก็ ไม่จำเป็นเลยจริง ๆ”“หนิงหนานเสว่ ตกลงเธอต้องการอะไรกันแน่?” ฟู่เฉินมองผู้หญิงตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจเขาไม่เข้าใจว่าผู้หญิงคนที่เคยเชื่อฟังเขาทุกอย่างเมื่อก่อนหายไปไหน ทำไมตอนนี้ถึงได้กลายเป็นคนที่เต็มไปด้วยหนามแหลมคมไปทั้งตัว? ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้?เมื่อมองหนิงหนานเสว่ ฟู่เฉินก็เริ่มคิดถึง คิดถึงผู้หญิงคนที่เคยเชื่อฟังเขาทุกอย่าง และคิดถึงผู้หญิงที่ในสายตาเคยมีแต่เขาเพียงคนเดียว“ฉันต้องการเอามรดกที่คุณปู่ให้ฉันมาแล้วหย่ากับคุณ จากนั้นก็จะหนีไปให้ไกล คุณฟังไม่เข้าใจหรือไง?” หนิงหนานเสว่ยิ้มอย่างเย็นชามองเขาอันที่จริงสิ่งที่หนิงหนานเสว่ต้องการ เธอได้บอกฟู่เฉินไปอย่างชัดเจนตั้งแต่แรกแล้ว เพียงแต่ฟู่เฉินไม่ยอมเฉือนเนื้อตัวเองก็เท่านั้นพอได้ยินเช่นนั้น ฟู

  • ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว   บทที่ 198

    “คุณหนิงคะ ตอนนี้เจียงซื่อเทคโนโลยีเป็นคู่แข่งของเรา คุณสนิทสนมกับคู่แข่งของเราแบบนี้ คงจะไม่ดีเท่าไหร่หรือเปล่าคะ?” สวีจือหรูมองหนิงหนานเสว่ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล ทำทีเป็นว่าทำไปเพื่อเธอเมื่อมองท่าทีของเธอ หนิงหนานเสว่ก็ยิ้มออกมา แล้วดึงแขนเสื้อของเจียงเหยียนเชินเบาๆ “แล้วที่คุณสนิทสนมกับสามีของฉันขนาดนี้ ไม่รู้สึกว่ามันไม่ดีบ้างเหรอคะ?”พอเจียงเหยียนเชินได้ยินคำว่าสามี ก็เหลือบมองหนิงหนานเสว่โดยไม่รู้ตัว ในแววตาฉายแววน้อยใจอย่างเห็นได้ชัดส่วนหนิงหนานเสว่ก็ขยิบตาให้เขาอย่างขี้เล่น เป็นเชิงบอกให้เขาอย่าพูดอะไรออกมา“เจียงเหยียนเชิน ใช้ผู้หญิงแบบนี้เป็นเครื่องมือ มันสนุกนักหรือไง?”ฟู่เฉินแค่นยิ้มเย็นชา มองไปที่เจียงเหยียนเชิน จากนั้นก็หันไปมองหนิงหนานเสว่ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจว่า “เธอคงไม่ได้คิดว่าเขาสนใจเธอจริง ๆ หรอกนะ? ถ้าเธอไม่ใช่ภรรยาของฉัน ดูสิว่าเขาจะชายตามองเธอสักนิดไหม”“ตอนที่เธอยังไม่ใช่ภรรยาคุณ ผมก็มองเธออยู่ทุกวัน มองเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ” เจียงเหยียนเชินสวนกลับทันควันเพื่อหักหน้าเขาเดิมทีเขาก็เป็นคนรู้จักหนิงหนานเสว่ก่อน ถ้าไม่ใช่เพราะต้องไปเรียนต่อต

  • ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว   บทที่ 197

    ตอนนี้ความรู้สึกผิด ความกังวล และการโทษตัวเองได้ท่วมท้นอยู่ในใจของเจียงเหยียนเชิน เขาทุกข์ใจอย่างมาก กลัวว่าหนิงหนานเสว่จะเป็นอะไรไปหนิงหนานเสว่โอบรอบเอวของเจียงเหยียนเชินเบา ๆ สัมผัสได้ถึงแรงสั่นของเขา หัวใจของเธอก็เจ็บแปลบขึ้นมา อัดอั้นตันใจอย่างที่สุดเมื่อต้องเผชิญหน้ากับความเจ็บปวดและอันตรายเพียงลำพัง หนิงหนานเสว่เลือกที่จะเข้มแข็งและต้องเข้มแข็ง แต่พอมีคนมาห่วงใยและกอดเธอ ความอัดอั้นตันใจทั้งหมดที่เธอพยายามกดข่มเอาไว้ก็ตีกลับขึ้นมา จนรู้สึกเจ็บปวดราวกับไม่อยากมีชีวิตอยู่ความรู้สึกที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงนี้ทำให้หนิงหนานเสว่ทั้งสับสนและจนใจ เธอโอบกอดเจียงเหยียนเชิน ในที่สุดก็แน่ใจในความรู้สึกของตัวเองตั้งแต่วันที่สุยสุยจากไป เธอก็ได้ถอนความรักและความคาดหวังทั้งหมดที่มีต่อฟู่เฉินกลับคืนมาแล้ว และตอนนี้คนที่เธอเคยชอบในวัยเยาว์ได้กลับมา เธอก็พบว่าตัวเองไม่เคยเปลี่ยนไปเลย ยังคงรักเขาอย่างถอนตัวไม่ขึ้น และยังคงไม่สามารถควบคุมหัวใจของตัวเองได้“อย่าร้องไห้เลย”เจียงเหยียนเชินยิ่งเจ็บปวดหัวใจราวกับถูกมีดกรีด เขาค่อย ๆ ลูบแก้มของหนิงหนานเสว่อย่างแผ่วเบา หัวใจเจ็บปวดจนไม่อาจบรรย

  • ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว   บทที่ 196

    หากเป็นเมื่อก่อนที่ฟู่เฉินพูดกับเธอเช่นนี้ได้ หนิงหนานเสว่คงจะดีใจไปหลายวัน แต่ในตอนนี้ เมื่อต้องเผชิญกับความอ่อนโยนเช่นนี้ หนิงหนานเสว่กลับรู้สึกขยะแขยงที่สุดเธอหัวเราะเบา ๆ จากนั้นก็ยื่นมือออกไปโอบรอบคอของฟู่เฉินฟู่เฉินนึกว่าท่าทีเช่นนี้หมายถึงการยอมประนีประนอม จึงยิ้มอย่างอ่อนโยน ดวงตาเต็มไปด้วยความลำพองใจ “หนิงหนานเสว่ เธอนี่เป็นคนฉลาดจริง ๆ รู้ว่าอะไรที่เรียกว่ารู้จักพอเมื่อถึงจุดที่เหมาะ”วินาทีต่อมา หนิงหนานเสว่ก็กัดเข้าที่คอของเขาอย่างแรง ครั้งนี้เธอแทบจะใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีอยู่ จนในปากได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปทั่วฟู่เฉินเจ็บจนร้องออกมา ผลักหนิงหนานเสว่ออกไปอย่างแรงด้านหลังของหนิงหนานเสว่คือประตูใหญ่ของแผนกเทคนิค แรงผลักครั้งนี้ทำให้ประตูกระจกแตกละเอียด ร่างทั้งร่างล้มลงไปในเศษกระจก แผ่นหลังอาบไปด้วยเลือด“ผู้อำนวยการหนิง!”หานเฟิงก้าวฉับ ๆ เข้าไปข้างหน้า มองหนิงหนานเสว่ที่นอนจมกองเลือดอย่างไม่อยากจะเชื่อ“คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ? ประธานฟู่ นี่คุณทำอะไรของคุณ?”คนอื่น ๆ ในแผนกเทคนิคก็พากันกรูเข้ามา ไม่นานก็มีคนเรียกรถพยาบาล ตอนที่หนิงหนานเสว่ลุกขึ้นจากพื้น แผ

  • ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว   บทที่ 195

    หนิงหนานเสว่จ้องมองฟู่เฉินที่กำลังโกรธจัดอย่างสงบ แล้วเอ่ยปากอย่างเย็นชา “ตอนแรกก็เป็นคุณเองที่ให้ฉันมาอยู่แผนกเทคนิค ตอนนี้มายืนอาละวาดอยู่ตรงนี้ ไม่รู้สึกอายบ้างหรือไง? คุณแน่ใจนะว่าจะสะสางเรื่องของเรากันที่บริษัท?”“คุณหนิงคะ คุณไปทำเรื่องแบบนั้นข้างนอกมา แล้วยังทำตัวมั่นใจอย่างไม่เกรงใจต่อหน้าอาเฉินได้ยังไงกันคะ?” สวีจือหรูบ่นพึมพำ ทำทีเป็นพูดจาเตือนสติด้วยความหวังดี “จริง ๆ แล้วอาเฉินก็ไม่ใช่คนถือสาอะไรหรอกนะคะ แค่คุณขอโทษเขาสักคำ เขาก็จะให้อภัยคุณแล้ว ใช่ไหมคะ? อาเฉิน?”หนิงหนานเสว่ไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าผู้หญิงคนนี้เอาสิทธิ์อะไรมาพูดจาไร้สาระต่อหน้าเธอ?เธอจ้องสวีจือหรูด้วยสีหน้าเคร่งขรึมแล้วเอ่ยขึ้นว่า “คนที่ไม่มีสิทธิ์พูดที่สุดในที่นี้ก็คือคุณ!”“คุณ!” สวีจือหรูมองหนิงหนานเสว่อย่างไม่อยากจะเชื่อ ไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้จะกล้าพุ่งเป้ามาที่เธอต่อหน้าฟู่เฉิน!เมื่อเห็นว่าคงคุยกับหนิงหนานเสว่ไม่รู้เรื่อง เธอก็รีบดึงแขนเสื้อของฟู่เฉินแล้วพูดเสียงเบาว่า “งั้นพวกคุณคุยกันไปก่อนนะคะ ฉันออกไปก่อนนะ อาเฉินคะ คุณอย่าใจร้อนเกินไปนะคะ คุณหนิงก็แค่งอนคุณเท่านั้นแหละค่ะ พวกคุณค่อย ๆ คุยกันนะคะ

  • ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว   บทที่ 194

    “คุณทำอะไรน่ะ?”หนิงหนานเสว่เปลี่ยนสีหน้าทันที เธอกัดกรามแน่นและมองเขาอย่างไม่พอใจ“หนิงหนานเสว่ ตอนนี้เธอยังเป็นคุณนายฟู่อยู่แท้ ๆ แต่กลับมาทำตัวร่านอยู่ข้างนอก ยังมียางอายอยู่บ้างไหม!”ฟู่เฉินสบถออกมาทันทีเมื่อเห็นท่าทีโกรธจัดของเขา หานเฟิงก็รีบก้าวออกมาอธิบาย “ท่านประธานฟู่ครับ ไม่ใช่แบบนั้นนะครับ พวกเราทุกคนเตรียมเซอร์ไพรส์ให้ผู้อำนวยการหนิง เธอไม่รู้เรื่องมาก่อนเลยครับ ไม่รู้ล่วงหน้าเลยแม้แต่นิดเดียว”“หุบปาก!” ฟู่เฉินคำรามเสียงต่ำ สายตาที่มองหานเฟิงนั้นดุร้ายน่ากลัวอย่างยิ่งหานเฟิงตกตะลึงกับสายตาของเขาจนไม่กล้าพูดอะไรต่อแม้แต่ครึ่งคำ ได้แต่เพียงมองหนิงหนานเสว่ด้วยความเป็นห่วง“คุณบ้าไปแล้วหรือไง?”หนิงหนานเสว่สะบัดมือเขาออก แล้วมองด้วยสายตาเย็นชาและรำคาญใจ“นี่เป็นแค่การเข้าสังคมธรรมดา ๆ ไม่มีการทำตัวร่านอย่างที่คุณว่า แล้วก็ไม่ได้ทำอะไรหน้าไม่อายด้วย”ในที่อย่างบริษัท หนิงหนานเสว่ไม่อยากจะทำให้เรื่องมันน่าเกลียดเกินไป เธอไม่อยากขายหน้าแต่ดูเหมือนวันนี้ฟู่เฉินจะกินดินปืนมา เขาไม่สนใจหน้าตาอะไรทั้งนั้น กัดกรามแน่นแล้วมองเธออย่างเคียดแค้น “หนิงหนานเสว่ เธอนี่มันเล่ห์เ

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status