Semua Bab ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว: Bab 221 - Bab 230

ดูท่าพวกเขาจะวางแผนมาอย่างรอบคอบจริง ๆ หนิงหนานเสว่ทำสีหน้าเรียบเฉย พยักหน้าตอบรับอย่างเชื่อฟังพลางเอ่ยเสียงเบา “รู้แล้ว ฉันรู้แล้ว ฉันจะไม่ทำอะไรบุ่มบ่ามหรอก ฉันจะเชื่อฟังดี ๆ”ภายนอกเธอดูว่าง่าย แต่ในสมองกลับคิดอย่างรวดเร็ว เดิมทีคิดว่าพ้นจากทางเดินยาวก็จะปลอดภัย ตอนนี้เห็นทีว่าจะต้องออกไปจากที่นี่ ถึงจะหนีเอาชีวิตรอดได้หลังจากสวีจ้าวเก็บเช็คและกุญแจ อยู่ ๆ สีหน้าก็เปลี่ยนไป ตบหน้าหนิงหนานเสว่อย่างแรงหนึ่งฉาด จากนั้นก็เริ่มกระชากฉีกเสื้อผ้าของเธอทันทีตรงทางเดินทันที“นายทำอะไรน่ะ?” หนิงหนานเสว่ดิ้นรนอย่างแรงด้วยความตกใจกลัว เธอมองสวีจ้าวด้วยความไม่อยากเชื่อ ผู้ชายคนนนี้มีปัญหาจิตหรือยังไง?สวีจ้าวไม่ไว้หน้าเลยสักนิด ตบหน้าหนิงหนานเสว่าอีกฉาดอย่างแรง“นังสารเลว แกคิดว่าฉันคือไอ้โง่หรือไงกัน!”“บอกไว้เลยนะ ฉันไม่มีทางถูกแกหลอกแน่ วันนี้ฉันขอสนุกให้เต็มที่ก่อน รอพวกเราเล่นกันพอแล้ว ค่อยไปที่สำนักงานรับรองเอกสาร!”สวีจ้าวใช้มือข้างหนึ่งกดข้อมือทั้งสองข้างของหนิงหนานเสว่าไว้ ส่วนมืออีกข้างก็เริ่มดึงเข็มขัดของตัวเองออก ชัดเจนว่าเขาจะทำเรื่องสกปรกตรงนี้หนิงหนานเสว่เห็นว่าใช้เล่ห

“เป็นเพื่อนร่วมสถาบัน”เจียงเหยียนเชินถอนหายใจอย่างจนใจ มองหนิงหนานเสว่ด้วยคิ้วที่ขมวดแน่น เดิมทีตั้งใจจะพูดคำเตือนและกำชับยาวเป็นชุด แต่พอเห็นใบหน้าซีดเซียวของเธอ ก็กลับพูดอะไรไม่ออกสักคำ“เสว่เอ๋อร์ เจ็บไหม?”เขาลูบแก้มซีดเซียวของเธอด้วยความสงสารปนความจนใจ“เธออยู่ในตระกูลฟู่มันอันตรายเกินไป รีบหย่าซะเถอะ เธออยากได้อะไร ต่อไปฉันจะช่วยแย่งคืนมาให้ ตอนนี้แค่ฉันต้องการให้เธอปลอดภัย ได้ไหม?”“ไม่ได้”หนิงหนานเสว่ปฏิเสธทันทีโดยไม่คิดเลยสักนิด หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาติดต่อธนาคารยกเลิกการใช้เช็คทันที พร้อมแจ้งว่าทำกุญแจตู้เซฟหายของพวกนี้เธอได้มาด้วยความยากลำบาก ไม่มีทางยกให้คนสารเลวนั่นง่าย ๆ แน่นอน!ก่อนหน้านี้ก็แค่ถ่วงเวลาเท่านั้นเอง ตอนนี้หนีรอดมาได้แล้ว หนิงหนานเสว่ย่อมไม่ยอมเสียเงินไปเปล่า ๆ อยู่แล้วเห็นการกระทำแบบนี้ของหนิงหนานเสว่ เจียงเหยียนเชินก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นห่วงเธอเร็วไป เขาเข้าใจชัดแจ้งแล้วในใจของหนิงหนานเสว่ไม่มีที่ว่างให้ฟู่เฉินอีกแล้ว สิ่งที่เธอคิดอยู่ตลอดคือเรื่องเอาผลประโยชน์กลับคืนมา“เจียงเหยียนเชิน ของที่ฉันต้องการ ฉันจะเอากลับคืนมาด้วยตัวเอง ไม่ต้องให้ใครมาท

ตอนที่หานเฟิงออกมาจากห้องทำงานเปียกชุ่มไปทั้งตัว พอกลับมาที่แผนกเทคนิค เขาก็ยกน้ำขึ้นดื่มด้วยท่าทางน่าสงสาร “วันนี้ประธานฟู่เป็นอะไรไปเนี่ย? แผนงานนี้เมื่อก่อนยังชมว่ายอกเยี่ยมอยู่เลย ทำไมวันนี้ถึงกลายเป็นขี้หมาไปได้ล่ะ? ด่าฉันตั้งชั่วโมงกว่า ฉันไปทำผิดกฎสวรรค์หรือไงกัน?”“โชคดีนะที่วันนี้หัวหน้าไม่มา ไม่งั้นคนซวยก็คงเป็นหัวหน้าแล้วล่ะ” หนวนหน่วนเข้ามา ยื่นถุงถั่วให้เขาหนึ่งถุง แล้วหัวเราะคิก ๆ มองเขาพอได้ยินแบบนั้น หานเฟิงก็รู้สึกเหมือนทั้งตัวทั้งใจพังทลายลงทันที เขามองหนวนหน่วนอย่างเหลือเชื่อแล้วกัดฟันพูดว่า “เหยาหนวนหน่วน เธอยังเป็นคนอยู่ไหมเนี่ย? ฟังเองสิว่าเธอพูดอะไรออกมาน่ะ? ชีวิตของหัวหน้าเป็นชีวิต แล้วชีวิตฉันไม่ใช่ชีวิตหรือยังไง?”“ว่าแต่หัวหน้าของพวกเรานี่มันยังไงกันแน่? ทำไมถึงลาหยุดอีกแล้ว?” เหยาหนวนหน่วนมองไปที่โต๊ะของหนิงหนานเสว่ด้วยความกังวล พูดเบา ๆ ว่า “หรือว่าจะถูกประธานฟู่ทำร้าย จนลุกจากเตียงไม่ไหว?”หานเฟิงเกือบพ่นถั่วออกจากปาก รีบเอามือปิดปากเหยาหนวนหน่วนไว้ แล้วพูดอย่างหงุดหงิดว่า “ปากเธอนี่ไม่มีประตูกั้นบ้างหรือไง ที่นี่มันบริษัทนะ พวกเราเป็นแค่ลูกจ้าง จะเอา

ซ่งซือหลี่สบตาเข้ากับแววตาดุดันของเขา ถอยหลังไปหนึ่งก้าวตามจิตใต้สำนึก เขาตกใจเล็กน้อย เพราะแต่ก่อนเวลาเจอกัน เขามักจะสุภาพนุ่มนวลอยู่เสมอ นี่เป็นครั้งแรกที่ซ่งซือหลี่รู้สึกได้ถึงความดิบเถื่อนจากผู้ชายคนนี้แต่ซ่งซือหลี่ก็กลับมาทำตัวเป็นปกติอย่างรวดเร็ว เขาตบไหล่เจียงเหยียนเชินเบา ๆ“ไม่ต้องห่วง ผมไม่มีความสนใจภรรยาของคนอื่นหรอก”ถ้าไม่ใช่เพราะเธอเป็นสะใภ้ของฟู่ซื่อกรุ๊ป เขาก็คงไม่ชายตามองเธอด้วยซ้ำ!เจียงเหยียนเชินมองแผ่นหลังของเขาด้วยแววตาซับซ้อน ก่อนเดินเข้าไปในห้องผู้ป่วยทันที“รุ่นพี่ มาแล้วเหรอ แล้วข้าวล่ะ?”หนิงหนานเสว่นอนอยู่ในโรงพยาบาลไม่สามารถลุกจากเตียงได้ แค่หลับตาก็ปวดไปทั้งตัว ชีวิตช่วงนี้เรียกได้ว่าทั้งทุกข์ทั้งทรมาน มีเพียงกล่องข้าวของเขาเท่านั้นที่ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายได้บ้างพอเห็นท่าทางเหมือนแมวตัวน้อยที่ตะกละของเธอ เจียงเหยียนเชินก็ยิ้มอย่างอ่อนโยน เดินเข้ามาวางกล่องข้าวในมือลงบนโต๊ะ “เธอดูตัวเองสิ ห่วงแต่เรื่องกิน มีแต่ของที่เธอชอบทั้งนั้นเลยนะ แถมยังทำซุปข้าวโพดมาให้ด้วย”“รุ่นพี่ ช่างดีกับฉันเหลือเกิน ฉันรักรุ่นพี่จะตายอยู่แล้ว!”“รอให้ฉันมีเงินก่อน ฉันจะ

ดวงตาของหนิงหนานเสว่หลุบต่ำลง น้อยใจเหลือเกิน มองแล้วทำให้หัวใจของฟู่เฉินอ่อนยวบลงทันทีสวีจือหรูไม่คิดเลยว่าตอนนี้หนิงหนานเสว่จะเล่นบทสาวใสไร้เดียงสาได้ถึงขนาดนี้เธอเห็นสีหน้าของฟู่เฉินเริ่มอ่อนลง หัวใจเธอเหมือนมีสัญญาณเตือนดังลั่น “อาเฉิน อาจ้าวไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้นแน่นอนค่ะ คุณหนิงกำลังใส่ร้ายป้ายสีอยู่!”“ใช่ ๆ ๆ ทุกอย่างเป็นความผิดของฉัน คุณพูดอะไรก็ถูกทั้งนั้น”หนิงหนานเสว่พยักหน้าทันทีเหมือนกับลูกไก่จิกข้าว เห็นด้วยกับคำพูดของเธอ เมื่อเห็นท่าทางแบบนั้นของหนิงหนานเสว่ สวีจือหรูก็เดือดขึ้นมาอีกครั้งทันที ก้าวเข้ามาหาแล้วกัดฟันพูดว่า “หนิงหนานเสว่ ฉันรู้ว่าเพราะอาเฉิน คุณถึงไม่เคยชอบฉันเลย แต่คุณไม่ชอบฉันก็ลงโทษฉันสิ ทำไมต้องเล่นงานน้องชายฉันด้วย? น้องชายฉันทำอะไรผิดล่ะ? เขาไม่ได้ทำอะไรผิดเลย แต่คุณทำกับเขาแบบนี้ มันไม่ยุติธรรม!”“ฉันไปทำอะไรเขาล่ะ?”“ฉันไปตบเขา หรือด่าเขาแล้วหรือไง?”ใบหน้าของหนิงหนานเสว่แสดงออกว่าไม่ได้ทำผิดเธอชี้ไปที่ซี่โครงของตัวเองแล้วมองฟู่เฉินแบบนั้น “คุณจะยืนมองให้คนนอกมาตะโกนใส่หน้าเมียของคุณแบบนี้เหรอ? บนโลกนี้มีสามีแบบคุณได้ยังไงกัน?”เขาย