Semua Bab ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว: Bab 211 - Bab 220

เมื่อแม่ฟู่ได้ยินคำพูดนี้ก็ราวกับว่าได้ยินเรื่องตลกอะไรใหญ่โตอย่างไรอย่างนั้น จึงหัวเราะออกมาในทันที “โชคดีที่แกยังรู้ว่านี่คือพ่อของแก!”“พอแล้ว ตอนนี้ผมจะไปจัดการเรื่องบ้าน”ฟู่เฉินไม่อยากฟังอีกต่อไปแล้ว เขาคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าจะมีวันหนึ่งที่คำว่ายุ่งจนหัวหมุนสี่คำนี้ จะสร้างมาเพื่อเขาโดยเฉพาะฟู่เฉินเอียงศีรษะมองสวีจือหรูที่ร้องไห้สะอึกสะอื้น เขารู้สึกผิดและจนใจไปชั่วขณะ “ไม่เป็นไรนะ?”“ไม่เป็นไรค่ะ ที่จริงแม่ฟู่ก็ไม่ได้พูดผิดอะไร เป็นฉันที่ไม่ดีเอง ทั้งหมดเป็นความผิดของฉันค่ะ”“อาเฉิน ฉันอยากคืนคุณให้กับคุณหนิงมากจริง ๆ นะคะ แต่จะให้ทำยังไง ฉันทำไม่ได้จริง ๆ ฉันรักคุณค่ะ ฉันไม่มีคุณไม่ได้ ถ้าฉันไม่มีคุณ ฉันอาจตายก็ได้ค่ะ!”สวีจือหรูดึงแขนเสื้อของฟู่เฉินเอาไว้แน่นอยู่แบบนั้น นัยน์ตามีความอยากครอบครองและหวังพึ่งพาจนแทบเสียสติแต่ทว่าสิ่งที่ฟู่เฉินชอบที่สุดก็คือการหวังพึ่งพาและความอยากครอบครองที่ผิดปกติแบบนี้ เพราะว่ามีเพียงแบบนี้เท่านั้น ฟู่เฉินถึงจะสามารถมั่นใจได้ว่าตนเองถูกรัก และเป็นที่ต้องการเขาหยิกแก้มของสวีจือหรู พลางยิ้มแล้วกล่าวว่า “คุณจะไม่สูญเสียผมไปหรอก เด็กโง่ ”

เขาคิดว่าตนเองได้โจมตีหนิงหนานเสว่อย่างหนักแล้ว ทว่าในสายตาของหนิงหนานเสว่ การข่มขู่แบบนี้เป็นเรื่องที่น่าขำสิ้นดี บางครั้งเธอถึงกับเริ่มอยากรู้เสียแล้วว่าวงจรประสาทของฟู่เฉินเป็นอย่างไรกันแน่? เมื่อก่อน หนิงหนานเสว่คิดมาตลอดว่าตนเองเป็นพวกคลั่งรัก แต่ตอนนี้พอมาคิดดูอย่างละเอียดแล้ว อยู่ ๆ ก็รู้สึกว่า คนที่คลั่งรักจริง ๆ ดูเหมือนจะเป็นฟู่เฉินมากกว่าตอนนี้เกิดเรื่องราวต่าง ๆ ขึ้นมากมายขนาดนี้แล้ว เขายังจะมาโยนความผิดทั้งหมดว่าเพราะเธอรักเขาแต่ไม่ได้ครอบครอง? โคตรน่าไม่อายหนิงหนานเสว่ส่ายหน้ายิ้มอย่างดูถูก จากนั้นก็นอนลงทันที และเริ่มต้นการพักฟื้นอย่างสงบสุขบนรถ สวีจือหรูมองดูฟู่เฉินอย่างระมัดระวังพลางเอ่ยถามด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “อาเฉิน ตอนนี้ควรทำยังไงดีคะ?”“แค่เงินนิดหน่อยเท่านั้น ถ้าเธอต้องการก็ให้เธอไปซะก็สิ้นเรื่อง” ฟู่เฉินแค่นเสียงอย่างไม่ใส่ใจแม้แต่น้อยถึงยังไงฟู่ซื่อกรุ๊ปก็ถือได้ว่าเป็นบริษัทที่มีมูลค่าห้าหมื่นล้าน แค่หกร้อยล้านกว่า ๆ ไม่เห็นจะสำคัญอะไรเลย ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้พวกเขายังเป็นสามีภรรยากันอยู่ ก็แค่เป็นการเปลี่ยนจากมือซ้ายไปมือขวาเท่านั้นเอง ถ้าย้ายอ

สิ่งที่ฟู่เฉินเกลียดที่สุดก็คือการที่หนิงหนานเสว่ยิ้มให้กับชายอื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับคน ๆ นี้คือเจียงเหยียนเชิน!เขาก้าวมาข้างหน้าหนึ่งก้าว แล้วโอบเอวหนิงหนานเสว่ต่อหน้าต่อตาเจียงเหยียนเชิน ประกาศความเป็นเจ้าของ บรรยากาศตึงเครียดภายในห้อง แผ่ขยายออกไปในทันทีอย่างไรก็ตามการกระทำของเขาตอนนี้ ในสายตาของเจียงเหยียนเชินมันช่างปัญญาอ่อนสิ้นดีเจียงเหยียนเชินลุกขึ้นอย่างไม่แยแส โบกมือให้กับหนิงหนานเสว่ “งั้นฉันไม่รบกวนเธอแล้ว ขอตัวกลับก่อนนะ”“หยุดก่อน ต่อไปอย่ามาเสมอหน้าต่อหน้าเมียผมอีก”ฟู่เฉินโอบหนิงหนานเสว่ พลางกล่าวเตือนเจียงเหยียนเชิน“เมีย? ถ้าคุณไม่บอกผมคงไม่รู้จริง ๆ เธอเป็นเมียของคุณงั้นเหรอ?”เจียงเหยียนเชินหยุดความอารมณ์ดีเอาไว้ สายตามองกลับไปกลับมาที่คนทั้งสองคน จากนั้นก็หัวเราะออกมาในทันที และกล่าวอย่างเรียบเฉยว่า “เสว่เอ๋อร์เข้าโรงพยาบาลหนึ่งอาทิตย์ ผมมาดูเธออยู่ทุกวัน ทำกับข้าวให้เธอกินด้วยตัวเอง ทำไมไม่เห็นคุณมาเลยล่ะ? คุณคู่ควรที่จะบอกว่าเธอเป็นเมียของคุณงั้นเหรอ?”“คุณ!” ฟู่เฉินถูกทำให้สำลัก มือที่โอบหนิงหนานเสว่เอาไว้ รัดแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัวต่อให้อยู่ในจุดที่เ

เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวที่คล่องแคล่วว่องไวของหนิงหนานเสว่ เลขาเฉินก็อุทานออกมาอย่างชื่นชม เขาไม่อยากจะเชื่อเลยจริง ๆ ว่าตอนนี้หนิงหนานเสว่จะเติบโตมาถึงขั้นนี้แล้วเดิมทีเขายังคิดว่าหนิงหนานเสว่จะยอมรับความเป็นจริงนี้อย่างคนขี้ขลาด แต่กลับคิดไม่ถึงเลยว่า จะถามหาความรับผิดชอบอย่างรวดเร็วแบบนี้เมื่อสบเข้ากับสายตาที่ประหลาดใจของเลขาเฉิน หนิงหนานเสว่ก็ยิ้มอยู่ชั่วครู่ จากนั้นก็กล่าวอย่างเรียบเฉยว่า “ฉันควรจะปกป้องสิทธิตามกฎหมายของตัวเองหน่อยไม่ใช่เหรอคะ?”“เยี่ยม เยี่ยมมากเลยครับ เดิมทีนี่เป็นสิ่งที่ควรจะเป็นอยู่แล้ว ควรปกป้องครับ!” เลขาเฉินแสดงทัศนคติของตนเองออกมาโดยทันทีหนิงหนานเสว่ถึงได้พยักหน้าอย่างพึงพอใจ “พวกเราไปกันก่อนเถอะค่ะ ยังมีธุระที่บริษัทอยู่ ไม่ต้องรอพวกเขาแล้ว”“แต่ว่าเราพวกเรามีรถแค่คันเดียวนะครับ”“พวกเขาเรียกรถแท็กซี่เป็นค่ะ”หนิงหนานเสว่เปิดประตูรถแล้วนั่งที่ตำแหน่งคนขับในทันที เธอมองเลขาเฉินเหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม“คุณก็จะเรียกรถแท็กซี่เหมือนกันเหรอคะ? ค่ารถนี่ขอเบิกไม่ได้นะคะ!”เลขาเฉินไม่ใช่คนโง่เสียหน่อย รถที่มีอยู่ไม่นั่ง ทำไมต้องไปเรียกรถแท็กซี่ด้วยล่ะ?อ

หนิงหนานเสว่เห็นท่าทางน้ำลายจะไหลลงมาอยู่แล้วของเธอก็หัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้ “ถึงยังไงเธอก็เป็นเพียงผู้หญิงเหมือนกัน เธอมองฉันแบบนี้เว่อร์ไปหรือเปล่า?”“ประธานหนิง คุณไม่รู้หรอกว่าก่อนที่ฉันจะได้พบคุณ ฉันไม่อยากทำงานแล้ว!” หนวนหน่วนถอนหายใจ เหลือบมองหนิงหนานเสว่อย่างเงียบ ๆ หลังจากแน่ใจว่าสีหน้าของเธอไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ถึงได้เอ่ยปากกล่าวต่อไปว่า “อาชีพของพวกเราสำหรับผู้หญิงแล้วเดิมทีก็ไม่ได้ยุติธรรมอยู่แล้ว พวกเขาชอบจะกีดกันฉัน รังแกฉันอยู่เรื่อย!”เมื่อเห็นท่าทางเช่นนี้ของเธอ อันที่จริงหนิงหนานเสว่เข้าใจอย่างมาก ในสายตาของผู้ชายหลายคน เดิมทีงานด้านเทคนิคนี้ ก็เหมือนกับโลกของพวกเขา ผู้หญิงในอุตสาหกรรมนี้มีความเสียเปรียบโดยธรรมชาติอยู่แล้วแต่ว่าพวกเธออาศัยความสามารถจนเดินมาถึงตรงนี้ได้ ดังนั้นหนิงหนานเสว่จึงไม่คิดเลยว่าตนเองจะด้อยกว่าผู้อื่นเธอหัวเราะพลางจับมือของหนวนหน่วน “ถึงเธอจะช้าสักหน่อย แต่มีความแม่นยำสูงที่สุด ผู้หญิงอย่างพวกเราย่อมมีข้อดีของพวกเราเอง ถึงแม้ตอนนี้เธอจะขาดประสบการณ์ไปบ้าง แต่ขอเพียงฝึกฝนให้มาก ต้องทำออกมาได้แน่นอน เมื่อถึงตอนนั้นก็จะไม่มีใครดูถูกเธอแล้