Semua Bab FROM OLD MAID TO BILLIONAIRE'S WIFE: Bab 111 - Bab 120

TINANGHALI ng gising ang mag-asawa. Dahil sa matinding pagod at inumaga na sila ng uwi. Unang bumangon si Jav. Tila naalimpungatan siya sa ingay na naririnig sa labas ng bahay. Parang abala ang mga tao. Saka, bakit parang maraming tao siyang naririnig? Nagtataka siyang naglakad palapit sa bintana. Napatampal si Jav sa kanyang noo. Nanlalaki ang kanyang mga mata sa nakikitang pamilyar na tao sa labas. "Anong ginagawa nila rito? Paano nilang nalaman na andito silang mag-anak sa lumang bahay?" Mga tanong niya sa isip, sabay lingon sa asawang mahimbing pa rin ang tulog sa kama. Mabilis siyang pumunta sa banyo at naghilamos saka nagsipilyo. Pagkatapos ay nagmamadaling lumabas ng kuwarto nila ni Elorda. Dali-daling lumabas ng bahay si Jav. Ni hindi na siya nakapagbihis pa ng kanyang damit. He is haft naked and wearing only gray pajama. "Anong ginagawa n'yo rito? This is supposed to be our vacation. My family and I came here to relax. Hindi ko alam na susunod kayong lahat dito..." sabi

MAHABANG lamesa ang nasa gitna ng hardin. May dahon ng saging sa ibabaw at nakalagay ang mga kanin. Nasa gilid naman ang mga ulam na ipinaluto ni Honeylet. "Lukring, ipatawag mo ang mga kapitbahay. Dito na sila kumain ng pananghalian. Maganda na marami tayong kakain. Boodle fight," utos ni Honeylet. "Honey, okay lang ba sa'yo na kasama ang mga kapitbahay natin na kumain?" Paniniguradong tanong ni Jason. Napalingon ang asawa niya sa kanya. "Oo naman. Walang problema sa akin kung kasabay natin ang mga mahihirap nating kapitbahay. Makakatikim na sila ng masasarap na pagkain na hindi nila kayang bilhin sa pang-araw-araw. Hindi ba't mas masarap kumain kapag alam mong may napasaya kang ibang tao?" Sabay ngiti ni Honeylet habang tinitignan ang mahabang lamesa. “Tsaka, para makita rin nila kung gaano ako kagaling maghanda. Hindi ba, Lukring?” dagdag pa niya sabay irap kay Elorda na noon ay lumabas mula sa bahay at naglalakad palapit sa kanila sa hardin. Tahimik lang si Elorda habang pina

KINABUKASAN, nasa iisang lamesa silang lahat para sa almusal. Tanging tunog ng kubyertos lamang ang maririnig. Pati na ang ingay ng dalawang bata habang pinapakain ni Neng. "What's your plan today, Jav?" Basag na tanong ni Jason sa anak. Napahinto si Jav sa pagkain at napasulyap muna sa asawa. Saka, muling binalikan ng tingin ang ama. "Hindi ko pa po alam, Dad. Pag-uusapan pa po namin ng asawa ko," sagot niya. "Kayo, baka mayroon kayong pupuntahan. Go ahead. Huwag n'yo po kaming isipin. Kanya-kanya naman po siguro ang lakad nating lahat." Napalingon si Jason sa kanyang asawa. Nakataas na naman ang kilay nito at halos hindi maipinta ang mukha dahil sa nanghahaba na nguso. "Yeah. We are planning to go somewhere today, sa Tagaytay. Your mom wants to see the garden cafe she saw on social media," sagot ni Jason, pilit na umaaktong normal. Napangiti si Elorda nang marinig ang nabanggit na lugar. "Ay, 'yun po ba 'yung may mga hanging plants at puro puti ang paligid? Gusto ko rin sana p

"ALAM mo ganyan na ganyan din ang buhay namin. Pero ako, pinilit kong makatapos. Kaya nakapagtrabaho ako sa ibang bansa. Naging maayos naman ang buhay namin," kuwento rin ni Elorda. "Unti-unti nakakapundar na ako. Nakabili ako ng bahay at lupa para sa pamilya ko. Lahat ng hirap ko ay nagkakaroon na ng saysay..." Bahagyang ngumiti si Neng, napayuko siya. Saka, tumunghay sa kanyang amo. "Maswerte po kayo, Ate Elorda. Kahit paano ay nakita n'yo ang mga pinaghirapan mo. Ako po, wala." Napabuntong-hininga si Neng. “Parang habang tumatagal, lalo lang akong napapagod. Kahit anong kayod ko, parang walang nangyayari. Laging may kulang… laging may kapalit.” Tahimik na nakinig si Elorda, nakatingin sa kawalan habang iniisip ang pinanggalingan niya noon. “Ganyan din ang naramdaman ko dati. Pero alam mo, Neng, hindi ka dapat sumuko. Kahit maliit lang ang nababago, basta may nababago, tuloy lang.” Napatingin ulit si Neng sa kanya, bakas sa mga mata ang halo ng pagod at pangungulila. “Pero paan

NAPATIGIL sa paglalako ang mag-asawa. Halos mabitawan ng babae ang cooler na dala habang ang lalaki nama’y napalunok, tila hindi makapaniwala sa nakikita. “Elorda… anak?” mahinang tawag ng ina, nanginginig ang boses. Unti-unti silang lumapit na parang takot na baka biglang maglaho ang anak na matagal na nilang hindi nakita. Tumayo si Elorda mula sa mesa, nanginginig ang mga tuhod. Ramdam niya ang pangingilabot sa bawat hakbang. Nang maglapat ang kanilang mga mata, bumagsak na lang ang kanyang mga luha. Paglapit ng mag-asawa, agad siyang niyakap ng ina. Mahigpit at puno ng pananabik habang napayakap na rin sa kanila ang ama. Pare-pareho silang tatlo na humahagulhol ng iyak. Mahabang panahon din na nagkaroon ng lamat ang kanilang buong pamilya dahil sa ginawa nina Harry at Elaine kay Elorda. Pero natuto na siyang magpatawad at wala na ang galit sa puso niya. “Akala namin… hindi na tayo magkikita,” hikbi ng ina. Simula noong nangyari ang kasal nina Harry at Elaine ay wala na si