Semua Bab ข้าเกิดใหม่เป็นคุณหนูตกอับตระกูลบัณฑิต: Bab 261 - Bab 270

ท่ามกลางเสียงดังอื้ออึง น้ำเสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งก็ดังขึ้นก่อนจะเห็นตัว “ท่านปู่ ข้าหลานอกตัญญูมารับท่านแล้ว” ซุยเจิ้นซานแหวกผู้คนเดินไปตรงหน้าปู่ผู้ชราพร้อมคุกเข่าลงทั้งสองข้างก่อนคำนับลงไปกับพื้นสามครั้ง “เจ้าเด็กบ้าทำอะไร รีบลุกขึ้น” เสียงแหบพร่านั้นฟังดูคล้ายตำหนิแต่ทว่าดวงตาของชายช

“ท่านคือหมอเทวดาฉู่อย่างนั้นหรือขอรับ ข้าน้อยมีตาแต่ไร้แววได้โปรดอภัยด้วย” ชายคนนั้นเข่าอ่อนเพราะในบรรดาหมอด้วยกันมีใครไม่รู้บ้างว่าฉู่เกอเป็นใครขนาดฝ่าบาทยังเกรงใจอยู่หนึ่งส่วน แล้วพวกเขาเป็นแค่มดปลวกหากทำให้คนผู้นี้ขุ่นเคืองเกรงว่าจะรับผลที่ตามมาไม่ไหว “ไม่ต้องพูดมาก ข้าถามว่าเจ้าไม่ได

กลับมายังปัจจุบันหนิงอันได้ถูกเสียงของเหลียนเซียวมู่ตงปลุกให้ตื่นจากภวังค์ “อันอัน ฝ่าบาทมีรับสั่งให้เจ้าเข้าเฝ้า” “พี่ชายรู้ไหม ว่าเรื่องอะไร” เหลียนเซียวมู่ตงไม่ตอบ ทว่ากลับแย้มยิ้มออกมาแทน “แสดงว่าเป็นเรื่องดีใช่หรือไม่ ข้าจะได้เงินหรือทองอย่างนั้นหรือ” เด็กสาวพูดขึ้นดวงตาเป็นประกาย

เด็กสาวยิ้มอ่อนให้หญิงงามตรงหน้า “เป็นข้าที่พูดผิดเอง พี่สาวอย่าได้โกรธเลยนะเจ้าคะ” หนิงอันกล่าววาจาออดอ้อน ทางนี้กำลังมีความสุขแต่ทางด้านท้องพระโรงนั้นกำลังเกิดการถกเถียงกันของคนสองฝ่าย “ฝ่าบาทได้โปรดคิดทบทวนใหม่เถอะพ่ะย่ะค่ะ ตั้งแต่ไหนแต่ไหร่มาบ้านเมืองของเราไม่เคยมีขุนนางหญิงมาก่อนเลย

เช้าวันต่อมา หนิงอันผู้ยังไม่รู้ว่าตนถูกเรียกเข้าวังทำไม กำลังนั่งกินข้าวเช้าอย่างปกติ จนกระทั่งพ่อบ้านกึ่งเดินกึ่งวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาภายในห้องทานข้าว “เรียนนายท่าน เหลียงกงกงจากในวังมาขอรับ” คำพูดนี้ทำให้หยูเจียงลุกขึ้นอย่างฉับพลันประหนึ่งมีสปริงติดอยู่ที่ก้น “พวกเรารีบออกไปรับราชโองกา