Semua Bab 5/B ปราสาทต้องคำสาป: Bab 11 - Bab 20

หลังจากการเปิดเผยความจริงอันน่าสะเทือนใจเกี่ยวกับชะตากรรมของปราสาท การกำเนิดของเงาปีศาจ และความหวังที่ฝากไว้กับ ผ้ายันต์ 5 ผืน บาระและเร็นก็นั่งนิ่งอยู่กับความคิดของตัวเอง ท่ามกลางเสียงกระซิบของผู้รอดชีวิตในห้องโถงใต้ดิน"ผ้ายันต์ผืนที่ 2 อยู่ที่ ภูเขาน้ำแข็งแห่งความโศกเศร้า..." บาระพึมพำขณะที่เธอกำลังศึกษาแผนที่โบราณที่มาวินนำมาให้ "ถ้าปีศาจยิ่งลึกเข้าไปยิ่งแข็งแกร่ง เราจะรอดไปถึงที่นั่นได้ยังไงคะมาวิน?"มาวินสวมชุดเจ้าชายเรียบร้อยแล้ว เขายืนขึ้นอย่างสง่างามและมองไปยังบาระและเร็นด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเชื่อมั่น แต่ก็มีความกังวลฉายอยู่"เจ้าพูดถูกบาระ" มาวินถอนหายใจยาว "การต่อสู้กับเจ็ดอสุรกายในทางลับเมื่อครู่เป็นเพียง บททดสอบแรก เท่านั้น ปีศาจที่เฝ้าผ้ายันต์ผืนที่ 2 จะแข็งแกร่งกว่าขุนพลเงาที่เราเจอมาอย่างน้อยสิบเท่า"เขาหันไปมองกลุ่มผู้รอดชีวิตที่กำลังมองมาที่พวกเขาอย่างตั้งใจหญิงชราคนหนึ่งชื่อ เอเลน่า ซึ่งดูเหมือนจะเป็นผู้อาวุโสในกลุ่ม เดินเข้ามาหาพวกเขาพร้อมรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน"พวกเราทุกคนรู้ดีว่าหนทางข้างหน้าของพวกเจ้าอันตรายเพียงใด" เอเลน่าพูดด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่น

หลังจากที่บาระเก็บ ผ้ายันต์ผืนที่ 2 (แห่งการควบคุมสภาพอากาศ) ไว้ได้สำเร็จ พวกเขาก็รีบใช้ผ้ายันต์นั้นเพื่อป้องกันตนเองจากสภาพอากาศที่หนาวเย็นจัด"ผ้ายันต์นี้ยอดเยี่ยมมาก!" เร็นรู้สึกประหลาดใจกับความอบอุ่นที่แผ่ออกมาจากผ้ายันต์ที่บาระถืออยู่"เราไม่มีเวลาชื่นชมมันนานหรอกเร็น" บาระกล่าวอย่างจริงจัง เธอเปิดแผนที่ที่มาวินให้มา "ผ้ายันต์ผืนที่ 3 อยู่ที่ ห้องสมุดแห่งกาลเวลาที่ถูกแช่แข็ง ซึ่งโชคดีที่มันอยู่ไม่ไกลจากภูเขาน้ำแข็งแห่งความโศกเศร้ามากนัก... มันน่าจะอยู่ลึกเข้าไปในหุบเขาด้านหน้านี้"พวกเขาออกเดินทางต่อทันที โดยเดินลึกเข้าไปในหุบเขาที่ปกคลุมไปด้วยหมอกน้ำแข็งและหิมะที่ตกหนัก ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเขตแดนภูเขาน้ำแข็งแห่งความโศกเศร้าไม่นานนักพวกเขาก็มาถึงอาคารที่ดูคล้ายห้องสมุดขนาดใหญ่ที่ถูก แช่แข็ง ไว้ในก้อนน้ำแข็งโปร่งแสงขนาดมหึมา ทุกอย่างภายในดูนิ่งสนิทราวกับเวลาหยุดเดิน บาระสัมผัสได้ถึงพลังงานอาคมที่ทรงพลังอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนภายในก้อนน้ำแข็งขนาดมหึมานั้น ผ้ายันต์ผืนที่ 3 (ผ้ายันต์แห่งการผนึกวิญญาณ) เรืองแสงสีเขียวเข้มอยู่บนแท่นหินกลางห้องทันทีที่พวกเขาเข้าใกล้บริเวณนั้น พลัง

เร็นและบาระใช้เวลาเกือบทั้งคืนในการเดินทางกลับสู่ ห้องโถงแห่งพันธะ (The Pact Hall) โดยใช้เข็มทิศนำทาง เมื่อพวกเขาผ่านประตูโลหะลับเข้ามา ร่างกายของพวกเขาก็ทรุดลงแทบจะทันทีด้วยความอ่อนล้าจากการต่อสู้กับ 8 อสุรกายเงายักษ์เสียงพูดคุยในห้องโถงพลันเงียบลง ผู้รอดชีวิตทุกคนมองไปยังทั้งสองด้วยความตกใจเมื่อเห็นสภาพของพวกเขาที่เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำและเหนื่อยอ่อนถึงขีดสุดมาวินรีบวิ่งเข้ามาหาพวกเขาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด "เกิดอะไรขึ้น? ทำไมพวกเจ้าถึงกลับมาในสภาพนี้? การต่อสู้กับผู้พิทักษ์ยากลำบากถึงเพียงนั้นเชียวหรือ?""ไม่ใช่ผู้พิทักษ์... ท่านมาวิน" บาระกล่าวเสียงแผ่วเบา ขณะที่เร็นถูกผู้รอดชีวิตช่วยประคองให้ไปนั่งพัก"มี... มีเงาปีศาจยักษ์ 8 ตัวจู่โจมพวกเราระหว่างทางกลับ" เร็นเล่าด้วยน้ำเสียงที่หอบเหนื่อย "พวกมันมีความสามารถที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง และพวกมัน... รู้เส้นทาง การกลับของเรา!"ทันทีที่ได้ยินเรื่องนี้ ห้องโถงก็เต็มไปด้วยเสียงกระซิบกระซาบและความตื่นตระหนก ผู้รอดชีวิตบางคนเริ่มมองหน้ากันด้วยความไม่ไว้วางใจมาวินกำมือแน่นด้วยความไม่พอใจอย่างรุนแรง เขาทรุดตัวลงนั่งข้าง ๆ พวกเขา "แปดตัว? พวกม

เช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากการลงอาคมดาบแห่งพันธะสมบูรณ์เสร็จสิ้น มาวินได้เรียก จอมทัพเกรย์ อดีตผู้บัญชาการกองกำลังรักษาพระองค์ที่เหลือรอดเพียงไม่กี่คน และ อดีตองครักษ์ ที่มีความเชี่ยวชาญด้านอาวุธมาเข้าพบ"จอมทัพเกรย์!" มาวินออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "ดาบแห่งพันธะสมบูรณ์ถูกสร้างขึ้นแล้ว! แต่ดาบที่ทรงพลังนี้จะเป็นเพียงเหล็กไร้ค่า หากผู้ใช้ไม่เชี่ยวชาญ! เจ้าจงใช้เวลา 5 วันเต็ม ในการฝึกฝนเร็นและบาระให้สามารถใช้ดาบนี้ได้อย่างคล่องแคล่วและรู้ถึงขีดจำกัดสูงสุดของมัน!"จอมทัพเกรย์เป็นชายร่างกำยำ มีใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยแผลเป็นจากการสู้รบ แต่ดวงตาของเขายังคงส่องประกายด้วยความภักดีและความมุ่งมั่น เขาคุกเข่าลงต่อหน้ามาวิน"พะยะค่ะ ฝ่าบาท! ข้าน้อยจะทำการฝึกฝนพวกเขาอย่างเข้มงวดที่สุด! พวกเขาจะพร้อมออกรบภายใน 5 วัน!"การฝึกฝนถูกจัดขึ้นในบริเวณที่กว้างที่สุดของห้องโถงแห่งพันธะ ที่นี่กลายเป็น สนามฝึกซ้อมชั่วคราว ที่เต็มไปด้วยเหงื่อไคลและความมุ่งมั่นบทที่ 2: การฝึกฝน 5 วันกับดาบแห่งพันธะสมบูรณ์เป้าหมายหลักของการฝึกฝน 5 วันนี้คือการทำให้เร็นสามารถใช้ดาบได้อย่างเป็นธรรมชาติราวกับมันเป็นส่วนหนึ่งของร่า

เร็นและบาระปีนขึ้นไปถึงชั้นบนสุดของหอคอยหลักของปราสาทอย่างทุลักทุเล หลังจากเอาชนะผู้บัญชาการเงา 10 ตนมาได้ พวกเขาทั้งเหนื่อยล้าแต่ก็เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น ที่นั่นเป็นห้องขนาดใหญ่ มี คริสตัลเงาสีดำ ขนาดมหึมาลอยอยู่กลางอากาศ มันคือแหล่งพลังงานหลักที่แผ่ความมืดมิดไปทั่วปราสาทเมื่อพวกเขาเตรียมตัวที่จะใช้ ดาบแห่งพันธะสมบูรณ์ ทำลายคริสตัล ทันใดนั้น แสงสีทองอร่าม ก็พลันสาดส่องลงมาจากเพดานผู้พิทักษ์ ตนหนึ่งพลันปรากฏตัวขึ้น! เขาไม่ได้ดูเหมือนปีศาจเงาหรือภูตน้ำแข็ง แต่มีรูปลักษณ์ที่สง่างามราวกับ นักปราชญ์โบราณ ที่ล้อมรอบด้วยอักษรรูนสีทอง"จงหยุด ณ ที่แห่งนี้ ผู้ถูกเลือก" ผู้พิทักษ์กล่าวด้วยน้ำเสียงที่ทรงอำนาจแต่แฝงไว้ด้วยความเมตตา "ข้าคือ 'บาลาซาร์' ผู้พิทักษ์แห่งความสมดุลและหอคอย! ข้ารู้ถึงเจตนาของพวกเจ้า... แต่การทำลายนั้นง่ายเกินไป""เราไม่ได้มาเพื่อต่อสู้กับท่าน บาลาซาร์" บาระกล่าวอย่างระมัดระวัง "เรามาเพื่อหา ผ้ายันต์ผืนที่ 4 และทำลายแหล่งพลังงานที่ชั่วร้ายนี้!"บาลาซาร์ยิ้มอย่างขมขื่น "ผ้ายันต์ผืนที่ 4 ไม่ได้อยู่ที่นี่... แต่มันถูกซ่อนอยู่ใน สวนต้องห้าม และมี กุญแจอาคม ที่จำเป็นในการเปิ