ท่ามกลางสายลมยามค่ำคืนที่พัดโชยราวกับเสียงกระซิบของวิญญาณ บาระและเร็นยืนอยู่เบื้องหน้าประตูมิติที่เรืองรองด้วยแสงสีคราม ประตูที่นำไปสู่ภารกิจอันตรายเกินกว่าจินตนาการของเด็กนักเรียนธรรมดา ทั้งคู่หันมาสบตากัน ดวงตาฉายแววความแน่วแน่และกังวลในคราวเดียวกัน บาระยื่นมือออกไปจับมือของเร็น ความเย็นจากมือของเร็นที่สัมผัสผิวกายไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกหวาดหวั่นเท่าความรู้สึกตื่นเต้นที่ปะปนกับความกลัวในใจ พวกเขาพยักหน้าให้กันเบา ๆ ราวกับส่งสัญญาณสุดท้าย ก่อนจะก้าวผ่านความมืดมิดของประตูเข้าไปพร้อมกันทันทีที่เท้าของพวกเขาสัมผัสพื้นอีกครั้ง ภาพตรงหน้าก็ไม่ใช่โลกที่คุ้นเคยอีกต่อไป แสงสีครามของประตูมิติพลันจางหายไปแทนที่ด้วยความมืดมิดและหนาวเย็นอันน่าขนลุก พวกเขาหลุดเข้ามายังปราสาทร้างเก่าแก่ที่ถูกทิ้งร้างมาเนิ่นนาน แสงจันทร์สีนวลส่องลอดผ่านช่องหน้าต่างที่แตกหักและรอยร้าวบนกำแพง ลงมายังโถงทางเดินที่เต็มไปด้วยฝุ่นและซากปรักหักพัง ลมกรรโชกพัดแรงจนเกิดเสียงหอนโหยหวนราวกับวิญญาณที่ถูกกักขังอยู่ในปราสาทแห่งนี้"ลมแรงจัง..." บาระเอ่ยขึ้น เสียงของเธอแผ่วเบาจนแทบถูกกลืนหายไปกับเสียงลมที่พัดผ่านร่าง เธอกอดตัวเองแน
Last Updated : 2025-05-28 Read more