All Chapters of เจ้าสาวสัญญารักของซีอีโอเลือดเย็น: Chapter 61 - Chapter 70

หลังจากวันนั้นที่ฉันพยายามพูดคุยกับภูผาเรื่องป้าธิดาและอดีตของเขา แม้คำตอบที่ได้จะไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการทั้งหมด แต่ฉันก็รู้สึกว่ากำแพงที่เคยมีระหว่างเราเริ่มลดต่ำลงไปอีกนิด ความเข้าใจผิดที่ฝังรากลึกในใจเขาอาจจะไม่ได้หายไปในพริบตา แต่ฉันก็หวังว่าสักวันหนึ่ง เขาจะเชื่อในความจริงใจของฉันฉันยังคงใช้ชีวิตในแต่ละวันอย่างปกติ ทั้งการดูแลน้องไทม์ ทำงานที่ร้านกาแฟ และดูแลคุณพ่อที่มาเยี่ยมคฤหาสน์เป็นครั้งคราว แต่สิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปคือความถี่ที่ฉันได้พบปะพูดคุยกับภูผามากขึ้นภูผาไม่ได้กลับบ้านดึกดื่นเหมือนเมื่อก่อน เขามักจะใช้เวลาช่วงเย็นอยู่กับน้องไทม์ และบางครั้งก็จะมีช่วงเวลาที่เขาเข้ามานั่งทำงานในห้องนั่งเล่นที่ฉันมักจะใช้เวลาอ่านหนังสืออยู่ด้วยในค่ำคืนหนึ่ง ขณะที่ฉันกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องนั่งเล่น ภูผาเดินเข้ามาพร้อมกับเอกสารกองโต เขาเดินตรงไปยังโต๊ะทำงานเล็ก ๆ มุมห้อง และเริ่มทำงานอย่างเงียบ ๆบรรยากาศในห้องเงียบสงัด มีเพียงเสียงพลิกหน้ากระดาษและเสียงคลิกเมาส์เป็นระยะ ฉันเงยหน้าขึ้นมองภูผาเป็นครั้งคราว ใบหน้าของเขาดูเคร่งเครียด แต่ฉันก็เห็นแววตาที่มุ่งมั่นและจริงจังจู่ ๆ ฉันก็ไ

ความผูกพันที่ก่อตัวขึ้นอย่างช้า ๆ ระหว่างฉันกับภูผา ทำให้บรรยากาศในคฤหาสน์เต็มไปด้วยความอบอุ่นที่ฉันไม่เคยคิดว่าจะได้สัมผัส เราสองคนไม่ได้พูดคำว่ารัก แต่การกระทำและสายตาที่สื่อสารกัน ก็ทำให้ฉันรู้สึกถึงความหมายที่ลึกซึ้งกว่านั้นในวันหนึ่ง ขณะที่ภูผากำลังจัดเตรียมงานเลี้ยงต้อนรับลูกค้าคนสำคัญของบริษัท ซึ่งจะจัดขึ้นที่คฤหาสน์ของเราในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ฉันเห็นเขายุ่งอยู่กับการตรวจเช็ครายละเอียดต่าง ๆ อย่างเคร่งเครียด“มีอะไรให้ช่วยไหมคะ” ฉันเดินเข้าไปหาเขาที่ห้องโถงภูผาเงยหน้าขึ้นมองฉันเล็กน้อย “แค่เรื่องการจัดงานนิดหน่อย” เขาตอบสั้น ๆ“ให้ฉันช่วยดูเรื่องการจัดดอกไม้ หรืออาหารไหมคะ” ฉันเสนอตัว “ฉันพอจะมีความรู้เรื่องนี้อยู่บ้าง”ภูผานิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย “ก็ได้ ถ้าเธออยากช่วย”ฉันยิ้มให้เขาเล็กน้อย รู้สึกดีใจที่เขาเปิดโอกาสให้ฉันได้มีส่วนร่วมในเรื่องของเขาตลอดทั้งวันนั้น ฉันช่วยภูผาดูแลเรื่องการจัดเตรียมงานเลี้ยง ไม่ว่าจะเป็นการเลือกดอกไม้ การจัดโต๊ะอาหาร หรือแม้กระทั่งการดูแลเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการจัดงาน ฉันได้เห็นภูผาในมุมที่จริงจังและทุ่มเทให

ค่ำคืนนั้นผ่านไปอย่างเชื่องช้า ฉันอยู่เฝ้าไข้ภูผาทั้งคืน คอยเช็ดตัวและเปลี่ยนผ้าชุบน้ำเย็นบนหน้าผากให้เขาเป็นระยะ ไข้ของเขาลดลงเล็กน้อยในช่วงเช้าตรู่ แต่เขาก็ยังคงหลับไม่สนิท และมีอาการกระสับกระส่ายเป็นบางครั้งเมื่อแสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้อง ภูผาเริ่มลืมตาขึ้นช้า ๆ ดวงตาของเขายังคงดูอ่อนเพลีย แต่ก็มีความรู้สึกบางอย่างที่ฉันไม่อาจเข้าใจปรากฏอยู่“ดีขึ้นแล้วใช่ไหมคะ” ฉันถามเบา ๆภูผาพยักหน้าเล็กน้อย “อืม” เขาตอบเสียงแผ่ว “ขอบคุณนะลินิน”คำพูดของเขาทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นในใจ ฉันยิ้มให้เขาเล็กน้อย“คุณพักผ่อนอีกหน่อยนะคะ เดี๋ยวฉันจะไปเตรียมอาหารเช้าอ่อน ๆ มาให้” ฉันบอกเขาภูผาพยักหน้ารับคำ ก่อนจะหลับตาลงอีกครั้ง ฉันเดินออกมาจากห้องนอนอย่างเงียบ ๆ เพื่อไปเตรียมอาหารเช้าให้เขาหลังจากนั้นไม่นาน ฉันก็กลับเข้ามาในห้องนอนพร้อมกับข้าวต้มร้อน ๆ และน้ำส้มหนึ่งแก้ว ภูผานั่งพิงหมอนอยู่บนเตียง ใบหน้าของเขาดูมีชีวิตชีวาขึ้นเล็กน้อย“กินก่อนนะคะ” ฉันยื่นถ้วยข้าวต้มให้เขาภูผารับถ้วยข้าวต้มมาถือไว้ แต่เขาก็ยังคงมองฉันด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยคำถาม“ทำไมเธอถึงอยู่ดูแลฉัน” ภูผาถามขึ้นมาอย่างกะทันหัน “ท

หลังจากคืนนั้นที่ภูผาเผยความอ่อนแอและความรู้สึกที่แท้จริงออกมา ความสัมพันธ์ของเราก็พัฒนาไปอีกขั้นหนึ่ง กำแพงน้ำแข็งที่เคยขวางกั้นระหว่างเราได้ทลายลงไปเกือบหมดสิ้น เหลือเพียงความเข้าใจและความผูกพันที่แน่นแฟ้นขึ้นทุกวันภูผาไม่ได้กลับบ้านดึกดื่นเหมือนเมื่อก่อน เขามักจะใช้เวลาช่วงเย็นอยู่กับฉันและน้องไทม์ เราสามคนกลายเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์แบบในแบบของเราเอง แม้จะไม่ได้เริ่มต้นจากความรักแบบคู่รัก แต่ความผูกพันที่เกิดขึ้นก็งดงามไม่แพ้กันในตอนเช้า ภูผามักจะลงมาทานอาหารเช้าพร้อมกับฉันและน้องไทม์เสมอ เขามักจะแกล้งน้องไทม์เบา ๆ ทำให้น้องไทม์หัวเราะคิกคัก และบางครั้งเขาก็จะเหลือบมามองฉันด้วยรอยยิ้มจาง ๆ ที่ทำให้หัวใจของฉันเต้นระรัวฉันยังคงทำงานที่ร้านกาแฟเล็ก ๆ แห่งนั้น เพราะฉันรู้สึกว่าการได้ออกไปใช้ชีวิตข้างนอก การได้พบปะผู้คน ทำให้ฉันรู้สึกเป็นตัวของตัวเอง และได้พิสูจน์ให้ภูผาเห็นว่าฉันไม่ได้ต้องการพึ่งพาเขาไปเสียทุกอย่างในวันหนึ่ง ขณะที่ฉันกำลังกลับจากทำงานที่ร้านกาแฟ ฉันเห็นภูผาและน้องไทม์กำลังเล่นฟุตบอลกันอยู่ในสนามหญ้าหน้าคฤหาสน์ น้องไทม์วิ่งไล่เตะลูกฟุตบอลอย่างสนุกสนาน ส่วนภูผาก็วิ่งต

หลังจากที่ได้รับโอกาสจากคุณธนวินท์ให้เป็นที่ปรึกษาด้านการออกแบบภายในให้กับโครงการโรงแรมแห่งใหม่ ชีวิตของฉันก็ดูมีสีสันและท้าทายมากขึ้น ฉันรู้สึกตื่นเต้นและกระตือรือร้นที่จะได้ทำตามความฝันที่เคยทิ้งไปในวันแรกของการทำงานที่บริษัทของคุณธนวินท์ ฉันตื่นแต่เช้าเป็นพิเศษ เลือกชุดทำงานที่ดูสุภาพแต่แฝงไปด้วยความมั่นใจ ฉันลงมาทานอาหารเช้าพร้อมกับภูผาและน้องไทม์ ใบหน้าของฉันเต็มไปด้วยรอยยิ้มอย่างที่ภูผาก็สังเกตเห็น“ดูเธอมีความสุขนะวันนี้” ภูผาเอ่ยขึ้นเบา ๆฉันยิ้มให้เขา “ค่ะ ฉันดีใจที่ได้ทำในสิ่งที่รักอีกครั้ง”ภูผาพยักหน้าเล็กน้อย “ตั้งใจทำงานนะ”คำพูดของเขาทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นในใจ ฉันรู้ว่าเขาสนับสนุนฉัน แม้จะไม่ได้พูดอะไรมากนักหลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ ภูผาขับรถไปส่งฉันที่บริษัทของคุณธนวินท์ ซึ่งตั้งอยู่ในอาคารสูงใจกลางกรุงเทพฯ เมื่อมาถึง ฉันก้าวลงจากรถด้วยความรู้สึกตื่นเต้นระคนประหม่าเลขาของคุณธนวินท์มารอต้อนรับฉันอยู่หน้าลิฟต์ เธอพาฉันขึ้นไปยังชั้นที่ตั้งของสำนักงานออกแบบภายใน ซึ่งเป็นพื้นที่ที่ทันสมัยและสวยงาม“สวัสดีค่ะคุณลินิน ดิฉันชื่อกานดาค่ะ ยินดีต้อนรับสู่บริษัทของเรานะคะ” เลขากาน