All Chapters of รวมเรื่องสั้นสุดสยิว SS2 (NC25+): Chapter 111 - Chapter 120

ตอนที่ 3: พี่ยามกล้ามใหญ่คืนนั้น หลังจากที่ต้นกลับไป แต๋วยังนอนไม่หลับ ร่างกายเธออ่อนแรง แต่ใจกลับเต้นระรัวอย่างบ้าคลั่ง“ฉันทำอะไรลงไป...”ริมฝีปากยังเจ็บจากแรงจูบ ต้นขายังเปียกชื้นจากแรงสอดลึกของเขา และที่สำคัญ เธอไม่ได้เสียใจเลยสักนิดเดียวแต่เธอไม่รู้เลยว่าเมื่อคืนนั้น ขณะที่ทั้งสองคนกำลังลุ่มหลงในราคีกันและกัน ชายอีกคนหนึ่งก็กำลังยืนฟังอยู่ที่หน้าห้องของเธอ“วุธ” ยามประจำคอนโด ชายวัยสามสิบแปดปี กล้ามใหญ่ตัวหนา เงียบขรึม สายตาดุดันและเขา...ก็ได้ยินเสียงทุกอย่าง ที่ดังแว่วออกมาจากในห้อง เขาไม่ได้ตั้งใจจะสอดแนม เพียงแต่เห็นว่าหนุ่มแกรปคนนั้น ขึ้นมาหาเธอและเขารู้ว่าว่าเธออยู่คนเดียวจึงเป็นห่วง และตามขึ้นมาดู แต่เสียงที่ได้ยินเมื่อคืนนี้ทำให้เลือดในกายพลุ่งพล่านอย่างควบคุมไม่ได้เขารู้ดีว่าไม่ควรจะยืนอยู่นาน แต่ยิ่งห้าม ใจก็ยิ่งอยาก เพราะเธอไม่เคยรู้เลยว่า เสียงครางกระเส่า ที่เล็ดลอดออกมาทำให้เขามือแน่นจนเส้นเลือดปูดจนต้องรีบเดินกลับไปที่ห้องยาม ล็อกประตูห้อง แล้วปลดเข็มขัดร่นกางเกงลง จัดการกับตนเองจนเสร็จสมเย็นวันต่อมา วันนี้เธอเลิกงานแล้วไปดื่มกับเพื่อนอีกเช่นเคย ซึ่งกว่าจะถึงค

ตอนที่ 5 เหมือนแซนวิสวันนี้ทั้งวันแต๋วไม่ได้ไปทำงานเลย ทั้งสามสวมเสื้อผ้าหน่อยขิ้นอยู่ในห้องของเธอ หิวก็สั่งข้าวขึ้นมา เหนื่อยก็นอนพักเวลาผ่านไปจนกระทั่งดึกอีกครั้งลมยามค่ำพัดเฉื่อยเฉียดกายเปลือยเปล่าบางส่วนของแต๋วที่ยืนพิงระเบียงคอนโด ใบหน้าร้อนผ่าวและหัวใจเต้นระส่ำจากสัมผัสที่เข้มข้นของพวกเขาทั้งสอง “ถ่างขาหน่อยน้องแต๋ว” เขาสั่งเสียงเรียบ แต่ทุ้มต่ำจนสะเทือนเข้าหัวใจแต๋วสะดุ้งเบา ๆ แต่ก็ทำตามอย่างยอมจำนนวุธเข้าประชิดจากด้านหลัง มือแกร่งรั้งสะโพกเธอแน่น ก่อนจะแทรกท่อนเนื้อแข็งเข้ารูสวาทจากทางด้านหลัง “อืมมม อื้มมม” เสียงหอบเบา ๆ ของแต๋วสะท้อนกับกระจกบานเลื่อนข้างหลัง“อย่าร้องดัง สิครับ เดี๋ยวเพื่อนห้องข้าง ๆ จะได้ยิน” เขากระซิบข้างหู พร้อมใช้ปลายนิ้วลากจากต้นคอลงมาตามแนวกระดูกสันหลังแต๋วตัวสั่น เสียงครางติดอยู่ในลำคอ ริมฝีปากเธอกัดเบา ๆ เพื่อกลั้นเสียง แต่ความเสียวซ่านที่เขามอบให้มันเกินต้านวุธสอบสะโพกเสยท่อนเนื้อเข้าออกรูแคบอย่างไม่รู้จักเหนื่อย ท่อนเนื้อใหญ่เสียดสีเข้าออก ผนังโพรงรักนุ่มนิ่มซ้ำ ๆ สองร่างเสียวซ่านระคนตื่นเต้นกับบรรยากาศริมระเบียงที่เบื้อยร่างยังมีรถที่วิ

ภายในห้องทำงานสุดหรู เสียงประตูเปิดออกอย่างเงียบเชียบ ก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะปรากฏขึ้น ท่ามกลางความเงียบสงัดของห้องชาลี ชายหนุ่มอายุสี่สิบสี่ปี รูปร่างสูงใหญ่ กำยำ ราวกับนักล่าในคราบนักธุรกิจ หน้าตาหล่อเหลาแบบมีเสน่ห์ ดวงตาคมกริบ สีเข้มดั่งรัตติกาลที่มองทะลุจิตใจคนได้ในพริบตา เส้นผมตัดสั้นเรียบเนี้ยบเสริมลุคสุขุมและทรงอำนาจเขาเป็นเจ้าของธุรกิจสีเทาที่แผ่อิทธิพลกว้างไกล แต่ภายนอกกลับดำเนินกิจการถูกกฎหมายไว้บังหน้า เช่น โรงแรมหรู สโมสร และบริษัทนำเข้า-ส่งออก เขาเก่งเรื่องการวางตัวสุภาพพอที่จะเข้าสังคมชั้นสูง แต่ก็เย็นชาและโหดเหี้ยมพอที่จะทำให้ศัตรูไม่กล้าขยับตัวแม้แต่นิดร่างสูงกว่าหนึ่งร้อยเก้าสิบเซนติเมตร ในชุดสูทสีเข้มตัดเย็บเนี้ยบ เสริมให้ไหล่กว้างและรูปร่างแข็งแกร่งยิ่งดูน่าเกรงขาม ทุกการเคลื่อนไหวของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจและบ่งบอกถึงอำนาจที่ไม่จำเป็นต้องเปล่งเสียงเขาถอดสูทตัวนอกพาดกับพนักเก้าอี้หนังตัวใหญ่ ก่อนนั่งลงอย่างสง่างาม ดวงตาคมกริบสีนิลกวาดมองเอกสารบนโต๊ะอย่างเยือกเย็น เส้นเลือดตามแขนแข็งแรงขยับยามที่เขาหยิบปากกาขึ้นมาเซ็นชื่อลงบนสัญญา การเซ็นแต่ละครั้งเหมือนตัดสินชะตาหล

ณิชาหันกลับมามองชาลี ดวงตาแดงก่ำ ริมฝีปากสั่น"ชาลีคุณ พูดอะไรหน่อยสิ อย่าบอกนะว่าคุณ คบกับเธอจริง ๆ"ชาลีไม่ตอบทันที เขาถอนหายใจแล้วพูดเสียงเรียบเย็น"กลับห้องไปซะณิชา นี่มันไม่ใช่เรื่องของเด็ก"คำว่า "เด็ก" เหมือนมีดแทงใจเธอซ้ำอีกครั้ง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา "คุณหลอกหนู... คุณแค่ต้องการผลักไสใช่ไหม เพราะกลัวใจตัวเอง กลัวจะรักหนูกลับ!"ชาลีขบกรามแน่น"ฉันไม่ได้รักใครทั้งนั้น และเธอก็ไม่ใช่คนพิเศษ หยุดคิดเข้าข้างตัวเองได้แล้วณิชา!"เสียงตวาดของเขาทำเอาผู้หญิงที่มากับเขาถึงกับเงียบไป ณิชายืนอึ้ง ใบหน้าเธอซีดเผือด น้ำตาไหลอาบแก้มก่อนจะหันหลังวิ่งขึ้นไปบนห้อง ปล่อยให้บรรยากาศเย็นเยียบลงทันตาชาลียืนนิ่งอยู่นานก่อนจะพูดกับผู้หญิงข้างตัวเบา ๆ "เธอไปได้แล้ว เงินอยู่ในซอง"ผู้หญิงคนนั้นทำหน้าตกใจ "คุณจ้างฉันมาแค่...เพื่อหลอกเธอเหรอ"เขาไม่ตอบ แค่หันหลังเดินไปยังห้องทำงาน ปล่อยให้เธอออกไปเองโดยไม่มีคำลาหัวใจของเขาเหมือนถูกกรีดด้วยความรู้สึกผิดที่ยากจะลบเลือน แต่เขาเลือกแล้ว เลือกจะทำร้ายเธอเพื่อไม่ให้เธอเจ็บกว่านี้ในอนาคตแต่สิ่งที่ชาลีไม่รู้ คือผู้หญิงคนนั้นตั้งใจจะจับเขา เธอแอบใส่ยาปลุ

เขาเหวี่ยงกำปั้นใส่ผนังอย่างแรง!เสียง "โครม!" ดังสนั่นเลือดซิบออกมาจากข้อนิ้ว แต่เขาไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย ในหัวมีแต่ภาพเรือนร่างเปล่าเปลือยของเธอที่เขาเพิ่งกลืนกินทั้งคืนซ้ำแล้วซ้ำเล่าแล้วความรู้สึกผิดที่กัดกินหัวใจ ทุกอย่างมันฝังลึกในหัวใจเขาจนถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว!เสียงหัวใจของชาลียังคงเต้นสะท้อนอยู่ในอก รุนแรงและปั่นป่วนกว่าครั้งไหน ๆ ตั้งแต่เช้าเขาเดินพล่านไปทั่วบ้าน หยิบจับอะไรก็ไร้ความหมาย ภาพสุดท้ายของณิชายังติดตา ใบหน้าเปื้อนน้ำตา ริมฝีปากที่สั่นไหวเขาเคยคิดว่าปกป้องเธอด้วยการผลักไส คือความถูกต้อง แต่ตอนนี้มันคือสิ่งที่โง่เขลาและเจ็บปวดที่สุดที่เขาเคยทำชาลีขับรถออกจากบ้านโดยไม่รู้ปลายทาง โทรหาใครก็ติดต่อไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนมหาลัยของเธอ รุ่นน้องที่เคยคุ้น หรือร้านกาแฟที่เธอชอบไป ไม่มีใครรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน ราวกับเธอลบตัวเองออกจากโลกนี้ไปชั่วขณะเขากลับไปยังบ้านพ่อแม่เธอที่ปิดทิ้งร้าง ยืนอยู่นานหน้าประตูเหล็กบานใหญ่ที่เริ่มขึ้นสนิม เขานึกถึงวันแรกที่รับเด็กสาววัยสิบสี่มาดูแลเด็กคนนั้นที่เคยมองเขาด้วยแววตาบริสุทธิ์ กลายเป็นหญิงสาวที่มอบหัวใจให้เขาทั้งดวงโดยไม่มีข้อแม้ และเข