Semua Bab รวมเรื่องสั้นสุดสยิว SS2 (NC25+): Bab 121 - Bab 130

7"อย่าไป..."เสียงเขาแตกพร่า ก่อนที่วงแขนแกร่งจะโอบรัดเธอจากด้านหลังอย่างแน่นหนา ช่างอ่อนแอเหลือเกิน ไม่เหมือนเขาเลยสักนิด แต่เขากลับไม่อาจทนเห็นเธอหันหลังจากไปได้อีกแล้ว"ณิชา… ฉันขอโทษจริง ๆ ฉันยอมทุกอย่างแล้ว ฉันรักเธอ" ชาลีพูดเสียงเบา ราวกับการพูดคำนั้นเป็นการปลดปล่อยความรู้สึกที่เขาเก็บไว้มาเป็นเวลานานเขากอดเธอเหมือนคนที่กำลังจะจมน้ำ กอดเหมือนเธอคือห่วงสุดท้ายที่จะยึดไว้ แต่เธอกลับค่อย ๆ ยกมือขึ้น... แกะนิ้วเขาออกทีละข้าง ทีละข้าง ทุกแรงต่อต้านที่เขาพยายามรวบรวมไว้พังทลายลงในชั่วขณะนั้นเอง เขาไม่อาจยื้อเธอได้เลยหัวใจที่เคยแข็งแรงราวภูผา กลับเปราะบางราวแก้วบางที่พร้อมจะแตกสลายได้เพียงเธอถอนตัวจากอ้อมแขนเขาเขาหลับตาลง ฝืนกลืนความเจ็บปวดลึกเข้าไปข้างใน ปล่อยแขนตัวเองตกลงข้างตัวอย่างสิ้นไร้เรี่ยวแรง เหลือเพียงความว่างเปล่าท่วมท้นอยู่ในอกแต่แล้ว ในห้วงเวลาที่เขาคิดว่าตนสูญเสียเธอไปจริง ๆ เธอกลับหมุนตัวกลับมาอ้อมแขนที่เล็กกว่า กลับโอบกอดเขาแน่นเสียยิ่งกว่าใคร"หนูก็รักคุณ ชาลี..." เสียงกระซิบแผ่วเบา ร้อนผ่าวอยู่ข้างอกของเขา เขาเบิกตาขึ้น มองไม่เห็นใบหน้าเธอ แต่รับรู้ได้ถึงน้ำตา

ร่างบางกัดฟันแน่น เธอกำลังหาจังหวะที่จะจัดการเขาให้ได้ “ใหญ่จัง นุ่มมือมาก ถ้าได้ดูดคงละมุนลิ้น” ชายหนุ่มบีบเคล้นสลับข้างไปมา ไลลาแกล้งทำเป็นเคลิ้มตาม เธอผ่อนร่างกายไม่ขัดขืน นาธานจึงได้คลายแรงบีบข้อมือของเธอ ใบหน้าหล่อโน้มลงไซร์ที่เนินอก ไลลาได้จังหวะดึงมือออกด้วยความไว แล้วถ้าขึ้นใช้สันมือตีเข้าที่ต้นคอชายหนุ่นอย่างแรง เป็นใครโดนแบบนี้ไปก็ต้องสลบไปแล้ว แต่คงไม่ใช่สำหรับเขาร่างใหญ่หยุดนิ่ง ตวัดสายตาเหี้ยมมองหน้าเธอพร้อมกับจับข้อมือเธอบีบอย่างแรง “อย่าดื้อสิ ฉันกำลังจะให้โอกาสเธอนะ” พูดจบเขาก็ดึงเชือกจากหัวเตียงมามัดโยงข้อมือของเธอไว้เหนือหัวจนแน่น ไลลามองหน้าเขาด้วยสายตาเคียดแค้น “อย่ามองอย่างนั้นสิคนสวย สายตาเคียดแค้นของเธอมันซ่อนความหวาดกลัวไม่มิด อาส์…รู้สึกสนุกขึ้นมาแล้วสิ” ร่างใหญ่เชิดหน้าคำรามเสียงต่ำสองมือใหญ่ของเขากำลังดึงทึ่งเสื้อผ้าของเธอออกทั้งตัว “ไอ้บ้า แกมันโรคจิตชัด ๆ” “ฮ่า ฮ่า ฮ่า ถูกแล้วคนสวยฉันมันโรคจิต ต้องขอบคุณ ไอ้คีรินที่มันส่งเธอมาให้ฉัน ซี้ดด หุ่นโคตรเอ๊กซ์เลย” ทันทีที่ร่างกายของเธอเปลือกเปล่า มือหนาก็ลูบไล้ไปตามสัดส่วนของเธออย่างหลงใหล แม้เท้

ความพยายามครั้งที่หนึ่งสายของอีกวันไลลาตื่นขึ้นมาบนเตียงกว้างด้วยความปวดเมื่อยไปทั้งร่างกาย เธอสำรวจร่างกายตัวเองที่สวมเพียงเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ ซึ่งหน้าจะเป็นของนาธานเป้าหมายที่เธอต้องสังหาร แต่เมื่อคืนนี้ภารกิจของเธอล้มเหลว แล้วยังโดนเขาร่วมรักโดยที่เธอไม่ยินยอมเลยสักนิด แต่พอนึกถึงขึ้นมาเธอก็รู้สึกเสียววูบวาบมวนอยู่ในท้องน้อย “ซี้ดด..บ้าชะมัด ตั้งสติไว้ไลลา ต้องทำภารกิจให้สำเร็จ” เธอเอ่ยขึ้นมาเบา ๆ เพื่อเตือนสติตนเองไม่ให้ไขว้เขวไปกับสัมพันธ์สวาทของเขา หญิงสาวใช้ความสามารถและเทคนิคตามที่ได้ฝึกฝนมา ปลดกุญแจของมือและโซ่ที่ล็อคข้อเท้าของเธอออกจนหมด ร่างบางระหงผมยาวสลายชุดสวมเสื้อเชิ้ตเพียงตัวเดียว ความยาวของเสื้อเลยมาเกือบถึงหัวเข่า หญิงสาวมองหามีดที่ของเธอตกอยู่ ก่อนจะค่อย ๆ ย่องออกมาจากห้องอย่างระมัดระวัง น่าแปลกตลอดทางเดินช่างปลอดโปร่ง ไม่มีบอดี้การ์ดอยู่เลยสักคน เขาคงไม่กลัวตายจริง ๆ เธอคิดในใจกระทั้งเดินลงบันไดมาถึงห้องโถงขนาดใหญ่ที่เอาไว้สำหรับรับแขก “......” เงียบสนิท ไลลาหมุนตัวมองไปรอบ ๆ เห็นโซนด้านข้างมีสระว่ายน้ำอยู่ เธอจึงค่อย ๆ ย่องเข้าไปก็บพบร่างใหญ่ของนาธานนั่งเปลื

ตอนที่ 6 : หลงรักเป้าหมาย“จูบปลอบใจฉันสิ…” “คุณ…” ยังไม่ทันได้คิด มือหนาก็เลือนขึ้นจับท้ายทอยเธอไว้แน่น โน้มลงมาจูบอย่างดูดดื่ม “อืมมม….” ร่างใหญ่คำรามเสียงต่ำอยู่ในลำคอ เมื่อจูบจนพอใจแล้วมือหนาจึงคลายข้อมือที่กดต้นคอของเธอออก เลื่อนมาจับแก้มนุ่มแล้วเขี่ยไปมา “กลับบ้านไปทำแผลก่อนเถอะค่ะ” ไลลาเอ่ยเธอขยับตัวจะกลับไปนั่งที่ แต่นาธานโอบเอวเธอไว้พร้อมกับปรับเลื่อนเบาะถอยจนสุด“แผลแค่นี้เอง ขอทำอย่างอื่นก่อน”“ทำอะไรคะ อุ้ย…คุณ” นาธานจับเอวเล็กของเธอออกแรงยกร่างเล็กของเธอจนตัวลอยข้ามมานั่งคร่อมตักเขา ใบหน้าหล่อไล่จูบไซร้ซอกคอของเธออย่างหวาบหวาม “อืมมม…” หญิงสาวครางเบา ๆ ยกมือขึ้นมาโอบร่างใหญ่ของเขาไว้ มืออีกข้างเลื่อนขึ้นจับต้นคอลูบไล้เรือนผม ก่อนจะกดลงนำพาไปยังจุดสัมผัสที่เธอต้องการมือหนาของเขาเอื้อมมาด้านหลังร่างสวย รูดซิปชุดเดรสของเธอลง จากนั้นใช้นิ้วเกี่ยวจนชุดของเธอหลุดออกอย่างง่ายดาย เรือนร่างขาวโพลนปรากฏอยู่เบื้องหน้า เต้านมอวบอิ่มกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะหายใจแรงของเธอทำเอาเขาทนไม่ไหว สองมือถูกยกขึ้นไปบีบเคล้นอกอย่างหลงใหล พร้อมกับริมฝีปากที่ตะโปบดูดดุ้นเม็ดสวยที่ปลายอก

ไลลา ไลลา ตื่นซิ ขอร้อง ฉันขอร้อง…”ชายหนุ่มฟูมฟายแทบคลั่ง จนเจ้าหน้าที่และเรวัตต้องมาช่วยกันปฐมพยาบาลทั้งคู่“มึงไปทำแผลมึงก่อนไหม” เรวัตยืนเท้าเอวมองเพื่อนสนิท ที่เอาแต่นั่งเครียดหน้าห้องฉุกเฉินหลังจากที่รอมานานกว่าสี่ชั่วโมงแล้ว“ไม่… มึงไปทำหน้าที่มึงต่อเหอะกูจะรออยู่ตรงนี้”ระหว่างที่คุยกันประตูห้องฉุกเฉินก็เปิดออกมาพอดี พร้อมกับคุณหมอวัยกลางคนท่านหนึ่งที่อยู่ในชุดผ่าตัด“หมอ..เป็นยังไงบ้างครับ” ร่างใหญ่ของชายหนุ่มเอ่ยถามหมออย่างมีความหวัง“ปลอดภัยแล้วครับคุณนาธาน” หมอคนนั้นเอ่ยชายหนุ่มจึงเบาใจแล้วยอมไปทำแผลของตนเอง“ไลลา…”หลังจากที่สลบไปเกือบสี่วันเต็ม หญิงสาวรู้สึกตัวค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาสิ่งแรกที่เธอเห็นก็คือเขาชายคนที่เธอรัก“นาธาน..คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม” ประโยคแรกที่เธอถามเขาด้วยความเป็นห่วง ทั้งที่ตนเองก็บาดเจ็บเกือบตาย“ที่รัก ฉันไม่เป็นไร เธอนั่นแหละเจ็บมากไหม” มือหนาเท้าคร่อมร่างบางของเธอไว้ แล้วโน้มลงไปจูบที่หน้าผากอย่างแผ่วเบา“นิดหน่อยค่ะ” เธอตอบเขาเสียงอ่อย“นี้เรียกนิดหน่อยของเธอ ทำเอาฉันใจแทบขาดเลยรู้ไหม” น้ำเสียงและแววตาที่อบอุ่นมองเธออย่างรักใคร่“แล้วพวกคีริน….” ไ