All Chapters of His Dangerous Desire: Chapter 111 - Chapter 120

Samantha’s POVMatapos kong takpan ang bibig niya sa pagbigkas niya ng mga katagang iyon ay agad ko siyang hinampas sa kanyang braso. Dali-dali siyang napaatras at hindi kalaunan ay bumagsak sa pagkakaupo sa couch. Kunot-noo niya akong tinapunan ng tingin habang kita sa kanyang mukha ang pagtataka. I was about to speak when he pulled me to sit on his lap. Sa pangalawang pagkakataon ay hinalikan niya ako sa mga labi ko. Niyakap niya ako ng mahigpit kasunod niyon ay inihiga niya ako sa couch. Magpupumiglas pa sana ako ay dali-dali niyang inilagay ang mga kamay ko sa itaas ng ulo ko at hinawakan iyon ng mahigpit. Wala akong nagawa kundi ang titigan lamang siya habang kita ko sa mga mata niya ang pagnanasa sa mga sandaling iyon.“Theo-”“Nothing’s wrong with what we’re doing,” sinsero niyang sambit. “You’re my girlfriend, after all. And I want to spend this whole day with you. Anniversary natin ngayon.”Napangiti ako sa pahayag niyang iyon. “Yes, I know,” sambit ko na ikinatitig niya

Theo's POV "What's up with Karlo? Anong napapansin mo sa kanya?" maya-maya'y tanong sa akin ni Samantha matapos kong iligpit ang mga pinagkainan namin. "Talaga bang kumukulo ang dugo mo sa kanya o selos ka lang?" Inayos kong inilagay ang folding table sa gilid ng cabinet at hindi kalaunan ay muli ko siyang nilapitan. I sat beside her kung saan ay abala siyang naglalagay ng lipstick sa kanyang mga labi. Nagkibit-balikat ako. "Oo, selos ako at inis na inis ako sa kung paano ka niya hawakan kanina. Pero, I swear, that's not the only reason. Hindi ko alam, para kasing nakita ko na siya sa kung saan," Nahinto siya sa kanyang ginagawa at kunot-noo akong hinarap. She put her lipstick back on her bag. "Nakita? Saan mo naman siya makikita? Sa pagkakaalam ko ay ngayon lang kayo nagkakilala," aniya at napaisip. "Hindi kaya meron kang business meeting kung saan nandoon din siya?" "Hindi ko nga alam." Napakamot ako sa batok ko. "Habang kaharap ko siya kanina ay gustong-gusto ko siyang tanun

Theo's POV Pasado alas-nuebe na ng gabi nang ihatid ko si Samantha pauwi. Kung tutuusin ay gusto ko sanang kasama ko na siyang uuwi ngayon sa bahay namin pero napag-isip-isip ko ang sinabi niya. We need to think things through. Kung basta-basta namin ibubulgar ang tungkol sa totoong sitwasyon namin ay mapupunta lang sa wala ang pinaghirapan namin ng ilang buwan. Kailangan naming pag-isipan at pagplanuhan ng mabuti ang lahat. Bagamat may tiwala kami kina Alya at Neo ay kailangan pa rin naming mag-ingat. Nabasag ang katahimikang namamayani sa loob ng sasakyan ko nang marinig ko ang pagtunog ng cellphone ko. Agad kong hinarap iyon kasunod niyon ay ang kunot-noong tinging ipinukol ko sa screen nang mabasa ko ang pangalan ni kuya Irigo. What does he want? "Hello," sagot ko matapos kong pindutin ang answer button. Rinig ko ang pagtikhim niya mula sa kabilang linya. "Dumaan ka rito sa bahay. I need to talk to you about something. It's urgent." Akmang tatanungin ko sana kung

Third Person's POVIsang malakas na kalabog ng lamesa ang siyang umalingawngaw sa loob ng kwartong iyon. Galit na galit at inis na inis si Carlo sa mga sandaling iyon. Kulang na lang ay ibalibag niya ang lahat ng gamit na nakapatong sa ibabaw ng lamesa niya. Napahilamos siya sa kanyang mukha kasunod niyon ay ang pagsipa niya sa kanyang swivel chair na agad na tumama sa cabinet. Sa kabilang banda naman ay nagkatinginan na lamang ang dalawa niyang kasamahan sa loob ng kwartong iyon.Ang babae ay nasa mid-40s habang ang kasama naman nitong lalaki ay nasa early 30s ang edad. "Nakakaalala na siya?" gigil na sambit ni Carlo. "Correction...nagkukunwari lang siya," tugon ng babae. Pagak na natawa si Carlo. "And you had no idea about it? Hindi niyo man lang nahalata?"Umiling ito at humugot ng isang malalim na hininga. "How are we supposed to know if he's faking or not? Maging ang doktor at mga nurse ay kinonsyaba niya. Other than that, he's a good actor. Hindi mo siya makikitaan ng kah

Theo's POV Agad na nagtangis ang mga bagang ko nang hindi ko na magawang makontak pa si Samantha. Kung tutuusin ay kanina pa ako nagmamaneho pero pakiramdam ko ay tila ba sobrang layo ng pupuntahan kong destinasyon. Hindi kalaunan ay napagpasyahan kong bilisan pa ang pagmamaneho ko. Hindi ko alam kung bakit sobra na lamang ang kabang nararamdaman ko sa mga sandaling iyon. Sure, alam kong hindi basta-basta papayag si Samantha na kung anong gawin sa kanya ng lalaking iyon pero hindi ko pa rin maiwasang hindi mag-alala. Not long later, I reached their house. Dali-dali kong pinatay ang manibela kasunod niyon ay ang pagbaba ko sa kotse. Bahagya pa akong natigil nang matanawan kong bukas iyon. Ngunit hindi rin naman nagtagal ay pumasok ako roon. Samantha wasn't there nor Karlo. Ang nandoon lamang ay sina Neo at Alya. Agad ko silang nilapitan at doo