Semua Bab ฉลามไม่เคยรัก: Bab 11 - Bab 20

“อื้อ~” ไอความเย็นจากผิวกระป๋องเบียร์แตะแก้มเนียนเร็วมากจนคนตัวเล็กสะดุ้งโหยง หันกลับไปมองเป็นเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาที่ยิ้มอยู่“แกล้งหนูเหรอ?”“มันเขี้ยว” ว่าแล้วก็กดนิ้วโป้งลงบนแก้ม ลูบเบาๆ ไปมาจนคนตัวเล็กต้องตะครุบมือห้าม“แก้มช้ำหมดแล้วเนี่ย” “เอาเบียร์มาให้” “ขอบคุณค่ะ”“เสร็จแล้วก็รีบตามไปนั่ง” คนฟังพยักหน้าหงึกหงัก เธอกำลังช่วยของขวัญจัดเรียงบาร์บีคิวใส่จาน“ส่วนเรา ให้พี่สั่งน้ำส้มให้ไหม” ถามเมียเพื่อนอย่างของขวัญ รายนี้ให้กินสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้ ผัวเธอโหดไป ขี้เกียจฟังมันด่า รำคาญ “ไม่เอา อยากกินเบียร์เหมือนพวกพี่บ้าง”“งั้นไปถามมัน รำคาญเสียงมันบ่น ขี้เกียจโดน” ของขวัญยิ้มจนตายี๋ ที่เป็นแบบนี้เพราะคนขี้หวงด่าเรียงตัวทุกทีที่เพื่อนเขาเอาของมึนเมาให้เธอกิน ก็ไม่ใช่ว่ากินไม่ได้ วันนั้นดันเป็นวันที่องศามีงาน เผลอแป๊บๆ เมียเมาคอพับ ไอ้พวกเวรมันก็แกล้งเมียเขา ถามปุ๊บตอบปั๊บ ของขวัญพูดจนหมดเปลือก ความลับไม่ค่อยจะมี เลยเป็นที่มาว่าก่อนดื่มต้องถามผัว ผัวอนุญาตเมื่อไหร่ค่อยว่ากัน! เป็นความสัมพันธ์ในกลุ่มเพื่อนที่เห็นแล้วน่ารักดี ขนมนั่งฟังเสียงคุยของคนในกลุ่ม บ้างก็อมยิ้ม บ้างก็หลุ

“สั่งเผื่อเพื่อนไหมจี?” ฉลามเลิกคิ้วถามคนที่อยู่ในวงแขน สุดท้ายโดนศอกที่กระทุ้งเข้าใส่ก่อนที่บาทาคนหวงเมียจะลอยมา“นิสัยเสีย ถึงเนื้อถึงตัวทั้งที่รู้ว่าฉันมีผัว”“เหอะ! ตั้งแต่มีผัวนี่เพื่อนอย่างฉันไร้ค่าจังเลยนะ ใช่สิ! สำหรับเธอใครมันจะไปดีเท่าไอ้เหี้ยเซย์วะ” ปรายตามองคนที่จ้องเขาอยู่ รู้ว่ามันเตรียมถีบ แหมไอ้คนขี้หวง เห็นเพื่อนโอบเมียนิดหน่อยทำเป็นตาขวาง เมื่อก่อนก็เพื่อนกันทั้งนั้น รวมถึงมันด้วยเลย เป็นเพื่อนดีๆ แต่เสือกเสนอหน้าอยากเป็นผัว! “สั่งข้าวผัดเผื่อ มากิน” จีน่าเดินไปหยิบข้าวที่สั่งมาสำหรับฉลาม วางตรงตำแหน่งที่นั่งที่ว่างอยู่ซึ่งอยู่ข้างๆ ลีโอ “ดูมึงสดชื่นดีนะ”“ธรรมดา สงสัยพักผ่อนเต็มที่ เตียงที่นี่นุ่มดีบรรยากาศก็ดี” คนที่นอนด้วยกันเมื่อคืนก็ดีเช่นกัน “แล้วสรุปเนื่องในโอกาสอะไรวะที่มึงชวนมา” องศาถามลีโอ ซึ่งคนถูกถามอมยิ้ม ไหวไหล่ อยากพูดแหละแต่รับงานเพื่อนไว้ มันลงทุนเลี้ยงเหล้าเป็นเดือนๆ โอกาสไม่ได้มีมาบ่อยๆ คว้าได้รีบคว้า ไม่ควรปล่อยโอกาสให้หลุดมือ“ก็กูคิดถึงพวกมึงนี่หว่า มึงเลยองศา มึงด้วยเซย์ เมื่อก่อนไปแดกเหล้าที่ห้องไอ้หลามด้วยกันเกือบทุกวัน พอมีเมียก็ทิ้งพวกกู

“ยิ้มไร” เซย์ยืนพิงขอบผนังถามคนที่เดินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ออกมาจากห้องนอน หย่อนสะโพกลงบนเก้าอี้พร้อมกับตวัดขายาวๆ ขึ้นไขว้ห้าง “กูยิ้มเหรอ ไม่เห็นรู้ตัว” “สัด!” ก็เห็นอยู่ว่ามันยิ้ม ยังมีหน้ามาทำเป็นไม่รู้ว่าตัวเองยิ้มทั้งที่มุมปากของมันยกขึ้นมากกว่าเดิม “คนอื่นๆ ไปไหนกันวะ” “สั่งของ”“จำเป็นต้องไปเองด้วยเหรอ เขามีบริการส่งถึงที่อยู่แล้วปะวะ” “แล้วมึงคิดว่าไง”“คนส่งของสวย?”“ก็นิสัยเหมือนมึง” เซย์ตอบกลับเบาๆ พร้อมกับนั่งบนเก้าอี้ตัวที่ว่าง ถึงฉลามจะกำลังด่าว่าเขากวนตีนก็ช่าง มันเสือกกวนตีนก่อนเอง“เซย์…” คนถูกเรียกไม่ตอบรับ แต่ยื่นบุหรี่ให้คนข้างๆ เพราะเข้าใจว่ามันขอ แต่พอไม่เห็นว่ามันยื่นมือออกมารับตาคมกริบจึงตวัดไปมอง“อะไรของมึง เรียกกูเพราะจะขอบุหรี่ไม่ใช่เหรอ”“กูมีแล้ว”“แล้วเรียกทำไม”“มีถุงไหม”“ถุง? มึงจะถือไปเก็บเปลือกหอย”“เปลือกหอยเหี้ยไรของมึงสัด เอาไว้ยัดกล้วยกูเนี่ย!” เสียงเกรี้ยวกราดส่งผลให้เซย์หลุดขำ น่าแปลกที่คนอย่างมันไม่พกถุงยางติดตัว “หน้าอย่างมึงเดี๋ยวนี้ไม่พกถุง?”“หมด” “เมื่อคืนมึงเอาไปกี่ยก อย่าเวอร์สัด!” รู้ว่ามึงเก่ง แต่เอาไปกี่ทีพูดมาดีๆ “กูซื้อมากล่อง

ร่างบอบบางดันตัวลุก ใช้ฝ่ามือทั้งสองข้างดันกับเตียงเมื่ออยู่ๆ ร่างสูงก็รูดตัวลงต่ำ ขาเรียวถูกดันให้แยกออกจากกันก่อนที่สายตาของเขาจะหยุดมองที่ตรงนั้น ก้อนเนื้อของอกทางด้านซ้ายพลันเต้นแรงขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง เผลอกลั้นหายใจในยามที่ใบหน้าคมคายซุกเข้ากับใจกลางความเป็นสาว ปากของเขา ลิ้นของเขา สมองมันขาวโพลนเมื่ออีกคนปรนเปรอช่วงล่าง ลิ้นเปียกชื้นแตะที่เนินสามเหลี่ยมอวบนูน ขบเม้มเบาๆ ก่อนจะลากปลายลิ้นลงต่ำ สะกิดจุดอ่อนไหวจนคนถูกปรนเปรอดิ้นพล่าน ความผ่อนคลายและความอึดอัดตีกันรวนจนใบหน้าสวยเชิดขึ้น เสียงครางหวิวหลุดออกมาอย่างไม่รู้ตัวฉลามยกยิ้มอย่างพอใจ ใช้ลิ้นแตะสะกิดจุดอ่อนของผู้หญิง จากนั้นก็ลงลิ้นลึกขึ้น ลากเข้ากับร่องคับแคบแล้วกระดกลิ้นเร็วขึ้น ลืมไปว่าจะไม่ทำแบบนี้ให้ใครเด็ดขาด ไม่ปรนเปรอใคร ไม่อะไรทั้งนั้น น้ำแตกแล้วแยกทาง ไม่ผูกพัน ไม่หลงใหล ลืมไปว่าการทำแบบนี้มันเท่ากับการเอาใจไปลงเล่น จะรู้สึกอะไรต่อจากนี้ไม่รู้ รู้แค่ว่าอยากให้เธอหลงกู คลั่งรัก เลิกกับมันแล้วหันมาสนใจเขาเหมือนผู้หญิงทุกคน “มะ ไม่ไหว อ๊าส์!” ขนมสอดมือเข้าไปรั้งใบหน้าคมให้ละออกมาจากตรงนั้น ใบหน้าจิ้มลิ้มแดงซ่าน เลือด

“บ้า เกินไปไหม” ไข่มุกอุทานออกมาด้วยความตกใจเมื่อเพื่อนกลับมาเล่าความจริงที่เจอให้ฟังหลังจากที่หายไปสองวันเต็ม “ถามพ่อก่อนไหม คุยกับพ่อก่อน” เจนน้ำตาคลอ ฝ่ามือกุมมือของขนมเอาไว้จนแน่น ว่าแล้วทำไมขนมหายไปเลย ปกติเพื่อนเธอไม่ใช่คนแบบนั้น ขนมไม่มีวันทำให้ใครเป็นห่วง ไม่เคยหายไปเงียบๆ แบบนี้ถ้าไม่มีเหตุผลจริงๆ “คุยแล้ว คำขอโทษมันตอบแทนทุกอย่างแล้ว ถ้าพ่อไม่มีเมียอีกคนพ่อจะขอโทษทำไม” “เมียใหม่พ่อแกตอแหลว่ะขนม ทำเป็นโทรกลับทั้งที่แกไม่ได้โทรหา อยากแสดงตัวมากกว่า” คนที่อารมณ์ร้อนมากที่สุดพาลโกรธแทนเพื่อน ผู้หญิงของพ่ออยากแสดงตัว ในขณะที่คนเป็นพ่อก็ปิดบังลูกมาโดยตลอด เข้าใจความรู้สึกเพื่อนเลย“อยากแสดงตัวเดี๋ยวจะปล่อยให้แสดงแบบเต็มที่” “แกคิดจะทำอะไรต่อไป” ไข่มุกเดินมาจับบ่า มืออีกข้างลูบเบาๆ เป็นเชิงปลอบ“แกยังมีพวกฉันสองคนนะขนม เราจะไม่ทิ้งกัน เราจะช่วยกันทุกเรื่อง อย่าทำอะไรคนเดียวโอเคไหม” “ขอบใจน้า~ พวกแกเนี่ยทำฉันซึ้งจนร้องไห้เนี่ย” หลังมือขาวผ่องยกขึ้นเช็ดน้ำตา รู้ว่ากำลังทำให้ทุกคนเป็นห่วงกันหมดเลย เจนสวมกอดร่างบางของเพื่อนเอาไว้แน่น ที่ผ่านมาขนมมีแค่คุณพ่อที่เป็นทุกอย่าง เพื่อนเ