ขออีกได้ไหม

“สั่งเผื่อเพื่อนไหมจี?” ฉลามเลิกคิ้วถามคนที่อยู่ในวงแขน สุดท้ายโดนศอกที่กระทุ้งเข้าใส่ก่อนที่บาทาคนหวงเมียจะลอยมา

“นิสัยเสีย ถึงเนื้อถึงตัวทั้งที่รู้ว่าฉันมีผัว”

“เหอะ! ตั้งแต่มีผัวนี่เพื่อนอย่างฉันไร้ค่าจังเลยนะ ใช่สิ! สำหรับเธอใครมันจะไปดีเท่าไอ้เหี้ยเซย์วะ” ปรายตามองคนที่จ้องเขาอยู่ รู้ว่ามันเตรียมถีบ แหมไอ้คนขี้หวง เห็นเพื่อนโอบเมียนิดหน่อยทำเป็นตาขวาง เมื่อก่อนก็เพื่อนกันทั้งนั้น รวมถึงมันด้วยเลย เป็นเพื่อนดีๆ แต่เสือกเสนอหน้าอยากเป็นผัว!

“สั่งข้าวผัดเผื่อ มากิน” จีน่าเดินไปหยิบข้าวที่สั่งมาสำหรับฉลาม วางตรงตำแหน่งที่นั่งที่ว่างอยู่ซึ่งอยู่ข้างๆ ลีโอ

“ดูมึงสดชื่นดีนะ”

“ธรรมดา สงสัยพักผ่อนเต็มที่ เตียงที่นี่นุ่มดีบรรยากาศก็ดี” คนที่นอนด้วยกันเมื่อคืนก็ดีเช่นกัน

“แล้วสรุปเนื่องในโอกาสอะไรวะที่มึงชวนมา” องศาถามลีโอ ซึ่งคนถูกถามอมยิ้ม ไหวไหล่ อยากพูดแหละแต่รับงานเพื่อนไว้ มันลงทุนเลี้ยงเหล้าเป็นเดือนๆ โอกาสไม่ได้มีมาบ่อยๆ คว้าได้รีบคว้า ไม่ควรปล่อยโอกาสให้หลุดมือ

“ก็กูคิดถึงพวกมึงนี่หว่า มึงเลยองศา มึงด้วยเซย์ เมื่อก่อนไปแดกเหล้าที่ห้องไอ้หลามด้วยกันเกือบทุกวัน พอมีเมียก็ทิ้งพวกกูสามคนตลอด กูกับไอ้ติณห์นี่ไม่เท่าไหร่ ไอ้หลามเพื่อนพวกมึงก็เด็กเยอะฉิบหาย มันแคร์สาวมากกว่าพวกกู กูเลยต้องหาโอกาสชวนมาเที่ยวกันทุกคนแบบนี้ไง”

“พูดมาซะยาว พวกกูทิ้งมึงซะที่ไหน ใครมันจะไปแดกเหล้าได้ทุกวัน เหตุผลโคตรพัง” เซย์ส่ายหน้า ต่อให้พวกมันจะน้อยใจแต่เวลาที่แบ่งให้เมียจะไม่มีวันลดลงเด็ดขาด เอาจริงๆ ลีโอมันเวอร์ เจอกันก็บ่อย เหตุผลฟังไม่ขึ้นเลย

“มึงก็รู้ว่าช่วงนี้กูไปบ้านของขวัญบ่อย หมั้นกันแล้วก็ยังต้องเอาใจพ่อตาแม่ยายเว้ย เดี๋ยวเขาไม่ยกลูกสาวให้กู” ของขวัญอมยิ้ม ใครบอกว่าพ่อแม่เธอจะไม่ยกเธอให้เขา พ่อแม่เธอรักองศาจะตาย

“เอาเถอะ สุดท้ายก็ฟรีจบทริป มันเปย์พวกเรานี่หว่า เหตุผลอะไรก็ช่างหัวมัน” ติณห์สรุปพลางเปิดกระป๋องเบียร์ที่เพิ่งหยิบออกมาจากตู้เย็น

“นี่มึงจะเผาหัวตั้งแต่เช้าเลยเหรอ”

“เออ เวลาแห่งความสุข ของฟรีนี่หว่า กูจะแดกให้มึงหมดตัว” ทุกคนหลุดเสียงหัวเราะออกมาพร้อมกัน เป็นจังหวะที่ประตูห้องนอนอีกห้องมีใครอีกคนเดินออกมา

แกร๊ก~

“ตื่นแล้วเหรอ…” จีน่าทักทายรุ่นน้องที่ตื่นสายมากที่สุด ตากลมกวาดมองทุกคนและเหมือนจะหยุดนิ่งที่ใครสักคนนานหน่อย จากนั้นสายตาคู่นั้นก็หันมาหยุดมองที่เธอพร้อมกับยิ้มออกมา

“ปวดหัวมากเลยค่ะ พอจะมียาแก้ปวดไหมคะ”

“ปวดมากไหม” ฉลามเป็นคนถาม มือรีบวางช้อนและหยัดตัวจนเต็มความสูงเดินเข้าไปหาคนที่เหมือนจะไม่สบาย

หยุดอยู่ตรงหน้าก่อนจะใช้หลังมืออังหน้าผากมนที่เมื่อคืนจูบมาแล้ว จูบหมดแหละ หน้าผาก ปาก แก้ม ลำคอ ไม่เว้นสักที่

“ตัวไม่ร้อนมากนะ ปวดหัวมาก?”

“อือ~ นอนดึกด้วยมั้ง พอจะมียาไหม” น้ำเสียงที่พูดกับเขายังเหมือนเดิม ตอนแรกก็แอบคิดมาก ไม่รู้ว่าตื่นมาเธอจะเอาไง ก็เล่นจัดไปตั้งสามยก ไม่โดนตบก็บุญ

“ขวัญมีค่ะ เดี๋ยวไปหยิบแป๊บนะคะ” ของขวัญลุกจากที่นั่งแล้วเดินไปหยิบยาแก้ปวดที่พกติดตัวมาด้วย แค่ถือมาเผื่อเวลาจำเป็น สุดท้ายก็ได้ใช้จริงๆ

“ทานข้าวก่อนไหม พี่สั่งข้าวไว้ให้ด้วยนะ” จีน่าเป็นคนถาม ส่วนคนป่วยได้แต่ยิ้มรับ

“ขอถือข้าวไปไว้ในห้องได้ไหม ยังไม่ค่อยหิวเท่าไหร่” เธอบอกคนตรงหน้า ไม่กล้าเสียงดังเพราะเกรงใจทุกคน

“เค เดี๋ยวพี่ถือตามไป”

“ขอบคุณค่ะ” ขนมปัดมือหนาที่เปลี่ยนจากแตะหน้าผากมาลูบแก้มเบาๆ หันไปยิ้มให้ทุกคนอีกครั้งก่อนจะกลับเข้าไปในห้องตามเดิม

หลายความรู้สึกที่ประเดประดังเข้ามาหลังจากที่ประตูปิดลง เรื่องครอบครัวก็ยังเสียใจไม่หาย ซ้ำยังมานึกเสียดายความสาวที่เสียไปเมื่อคืน ยอมรับว่าความรู้สึกพังๆ มันทำให้เธอพลาดพลั้งคิดโง่ๆ และทำตัวโง่ๆ สุดท้ายจะโทษใครก็คงไม่ได้เพราะเธอผิดเอง

พยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติเมื่ออีกคนถือข้าวและยาแก้ปวดเข้ามาให้ ขนมยิ้มรับ ควบคุมความรู้สึกของตัวเองมากที่สุด แต่สุดท้ายก็ต้องพูดถึงเรื่องเมื่อคืนอีกอยู่ดี

“เมื่อคืนโกรธพี่ไหม” คนถามจ้องมองปฏิกิริยาคนตอบ แต่เธอส่ายหน้าทันที

“เมามากเลยอ่ะ จำอะไรไม่ได้เลย”

“พี่เป็นผู้ชายคนแรกของเธอ” ดวงตาคมกริบยังคงจ้องมองอีกคนอย่างเก่า อยากรู้ว่าเธอจะโกรธไหม รู้สึกอะไรยังไง เธอเมาเขารู้ ก็อยากให้ตกลงกันดีๆ ถ้าเธอต้องการอะไรหรืออยากได้แบบไหนแค่บอกออกมา

“พี่ป้องกันใช่ไหมอ่ะ”

“อือ ใส่ถุงทั้งสามรอบ”

“งั้นเหรอ…” ขนมก้มหน้าแล้วเบือนหน้าหนี อยากรู้ว่าเธอยังจะบอกว่าจำไม่ได้อยู่ไหม

“รอบที่สี่เกือบเอาสดแต่เธอหลับกลางอากาศ”

“ดีแล้ว อันตรายอย่าทำแบบนั้นเลย วันนี้จะทำอะไรบ้างอ่ะ ขอนอนต่อสักสองชั่วโมงได้ไหม” แล้วลุกออกไปเลย

ไม่สนใจเรื่องที่คุย ไม่แยแสสิ่งที่เธอเสียให้เขาแล้ว เหมือนไม่โกรธที่เมื่อคืนเรามีอะไรกัน สามยกคงทำเธอระบมไปทั้งตัว แล้วมาวันนี้คืออะไร ไม่อยากฟัง ไม่อยากพูดถึง หรือกูเด็ดไม่พอวะ พลาดตรงไหนคนสงสัยถึงกับกุมขมับ!

“แล้วสรุปเรื่องของเรา…”

“ก็บอกแล้วว่าเอาเฉยๆ พี่ไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้ได้ไหม” คือไรวะ พูดถึงไม่ได้นี่คือไร? กลัวใครรู้หรืออะไร แล้วคนที่เธอกลัวคือใคร ไอ้เสี่ยคนนั้นไหม ถ้าเธอเป็นเด็กมันแล้วทำไมถึงยังไม่เสียตัวให้มัน กูนี่ที่เป็นคนแรก! เรื่องนี้แปลกฉิบหาย หรือเลี้ยงไว้ก่อน โตกว่านี้ถึงจะเอา มันก็ผู้ชายเหมือนกูไหมวะ อยู่ใกล้ผู้หญิงก็ต้องมีแข็งบ้างเป็นธรรมดา แล้วสรุปทำไมเธอยังซิงวะ งงฉิบหายเลยกู!

“สรุปจะเอาแบบนั้น วันไนท์สแตนด์?”

“ค่ะ” จบ! ตามนั้น วันไนท์ก็คือวันไนท์ แบบนี้ไงที่ผู้ชายทั้งโลกมันไฝ่ฝัน ถือว่าเมื่อคืนเป็นคืนวันไนท์ที่ดีจนลืมไม่ลงเลยละกัน

“สัด! แล้วมาบอกว่ากูเผาหัวก่อนใคร มึงมันก็ไม่ได้ต่างจากกู” ติณห์เดินมาหย่อนตัวลงบนเก้าอี้ตัวที่อยู่ใกล้เพื่อน ปรายตามองกระป๋องเบียร์สามกระป๋องที่วางอยู่ตรงหน้าและกำลังคิดว่าฉลามมันเครียดเรื่องอะไรหรือเปล่า ทั้งที่สาวของมันก็อยู่ในห้อง สภาพมันไม่น่าเป็นแบบนี้เลย

“คนอื่นๆ ไปไหน”

“กกเมีย”

“เหอะ! พวกเวร อยู่ด้วยกันทุกวันนี่มันไม่เบื่อบ้างเหรอวะ”

“พูดได้ซะที่ไหนกันล่ะ มันรักของมัน มึงจะชอบแบบฟันแล้วทิ้งก็เรื่องของมึง”

“ก็พูดซะกูดูเลวเลย” ฉลามสะบัดศีรษะแรงๆ ก่อนจะคว้าเบียร์มายก เป็นจังหวะที่ลีโอเดินออกมาจากห้องพอดี

“ก็นึกว่าหายหัวไปไหน กูไปดูที่ห้องก็ไม่เจอ”

“มึงไปโผลที่ห้องกูมา?”

“เออ กะจะแกล้งหน่อย นึกว่ามึงอยู่บนเตียง” ฉลามจ้องเขม็ง ต่างจากลีโอที่ทำหน้าระรื่น

“มึงเข้าไปทำอะไรที่ห้องกู”

“กูก็นึกว่ามึงอยู่บนเตียงไง”

“แล้ว?”

“ก็ไม่อะไรมาก แค่โดดกอด”

“สัด! นั่นไม่ใช่กู”

“เออ รู้แล้วว่านั่นเด็กมึง ตัวหอมฉิบหายเลย!”

“ไอ้เวร!” เสียงด่ากราดดังข้ามหัวพร้อมกระป๋องเบียร์ที่ไม่มีน้ำลอยเร็วมาก แต่ลีโอคว้าเอาไว้ได้ทัน

“สิ่งเดียวที่ทำให้กูหลับกลางอากาศได้มีแค่เบียร์ครับ ไม่ใช่กระป๋องโง่ๆ ของมึง”

“เหี้ยลีโอมึงก็ไปแกล้งมัน สภาพกูนึกว่าคนไม่ได้นอน” ติณห์ส่ายหน้ามองไอ้สองตัวที่กัดกันอย่างเอือมระอา

ก็ไม่เคยคิดอ่ะนะว่าฉลามมันจะควงเด็กที่เขาเคยท้ามาที่นี่ด้วย เอาจริงๆ ก็สงสัยเหมือนคนอื่นๆ แหละเรื่องที่มันควงเด็กคนนี้นานกว่าใคร กับคนอื่นมันเคยออกตัวแรงซะที่ไหน สงสัยจะเจอของดี

นั่งดื่มเกือบสามชั่วโมงจนเริ่มง่วง คนที่เผาหัวพร้อมเพื่อนอีกสองคนจึงกลับเข้าไปในห้องพักที่มีใครอีกคนนอนอยู่ วินาทีแรกเผลอยืนมอง ขนมเป็นคนแรกที่ทำให้เขาไปไม่เป็นในหลายๆ อย่าง หลายๆ เรื่อง เคยเกิดขึ้นซะที่ไหนเรื่องที่ถูกเมินใส่ เธอเป็นคนแรกเลย

“อื้ออ~” คนบนเตียงส่งเสียงเมื่อฉลามสอดตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกัน ท่อนแขนแกร่งโอบรัดเอวคอดกิ่วหลวมๆ ทำเธอลืมตาขึ้นมามองทันที

“ดีขึ้นไหม”

“พี่ดื่มมาเหรอ” ถามพร้อมกับดันมือของเขาออก พอมีสติก็เริ่มหวงตัวขึ้นมาทันที

“นิดหน่อย ง่วงเลยเข้ามานอน” กระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น ไม่ได้ปล่อย ก็อยากรู้แหละว่าเธอจะทำยังไงต่อ

“ใกล้เกินไปไหม”

“ใกล้กว่านี้ก็เคยแล้วไหม”

“เราตกลงกันแล้ว” แล้วเธอก็มองเขาตาใส สบตาให้รู้ว่าจริงจัง

“เธอมีแฟนแล้ว?”

“ก็ไม่ได้อยากเป็นของเล่นของพี่ ไม่ได้อยากเป็นเด็กพี่จริงๆ ไง เรื่องเมื่อคืนมันเป็นแค่เรื่องผิดพลาด” ผิดพลาดยังไงเสร็จไปตั้งสามน้ำวะ ต้องให้พูดไหมว่ากูตั้งใจเอา ตั้งใจล่อ ตั้งใจทุกอย่างเลย!

“กอดไม่ได้แล้ว?” พอพูดเหมือนขอเธอก็เบือนหน้าหนี ไม่ดันออกแล้วแขนเขาที่พาดอยู่บนตัวเธอ ทำเหมือนรำคาญแหละ แต่ก็ช่าง เข้าทางกูเลย!

“เมื่อคืนขอโทษนะ”

“…”

“ขอโทษที่รุนแรงเกินไป”

“…”

“จะเป็นไรไหมถ้าจะขอแก้ตัว” เท่านั้นแหละเธอรีบหันขวับ มองเขาตาใส ไม่ได้อ้อนแต่เหมือนอ้อน แล้วกูเนี่ยก็แพ้คนขี้อ้อนซะด้วย

“ไม่ได้ บอกแล้วไงว่าเมื่อคืนทำไปเพราะเมา”

“งั้นเอาเบียร์ไหม เดี๋ยวขนมาให้หมดตู้เลย”

—————————

อัปบ่อยถูกใจใครบ้าง คอมเมนต์พูดคุยกันได้นะคะทุกคน ^^