Semua Bab เกมรักร้อนซ่อนใจยัยตัวร้าย: Bab 51 - Bab 60

ตอนที่ 51 แผนร้ายที่เริ่มก่อตัว (ทิชาใช้มิ้นท์)แม้ว่ามิ้นท์และรวินท์รยาจะถูกเปิดโปงแผนการและต้องเผชิญหน้ากับผลกรรมจากการกระทำของพวกเธอ แต่เรื่องราวความแค้นยังไม่จบลงเพียงแค่นั้น ทิชาผู้ไม่เคยยอมแพ้ ยังคงจมปลักอยู่กับความเกลียดชังและต้องการทำลายปลายฝันอย่างถึงที่สุด เมื่อเห็นว่ามิ้นท์กำลังตกที่นั่งลำบากจากการถูกเปิดโปง เธอจึงมองเห็นโอกาสที่จะใช้มิ้นท์เป็นเครื่องมือในแผนการร้ายครั้งใหม่ โดยเสนอผลประโยชน์บางอย่างให้มิ้นท์ เพื่อแลกกับการร่วมมือในการทำลายปลายฝันอีกครั้งทิชาได้ติดตามข่าวสารเกี่ยวกับโครงการ "เดอะ กรีน ลีฟ" และการประชุมครั้งสำคัญที่ปลายฝันได้เปิดโปงแผนการของมิ้นท์และรวินท์รยา เธอรู้สึกทั้งโกรธและผิดหวังที่แผนการของมิ้นท์ไม่สำเร็จ แต่ในขณะเดียวกัน ก็เห็นถึงช่องโหว่และโอกาสที่จะพลิกสถานการณ์นี้ให้เป็นประโยชน์กับตัวเองได้ ทิชารู้ว่ามิ้นท์เป็นคนทะเยอทะยานและมีความอิจฉาริษยาในตัวปลายฝันอย่างรุนแรง ซึ่งเป็นจุดอ่อนที่เธอสามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้หลังจากที่ถูกดำเนินการทางกฎหมายและมีข่าวฉาว มิ้นท์ก็ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก เธอถูกไล่ออกจากงาน และเสียชื่อเสียงในวงการธุรกิจอย่างหนัก

ตอนที่ 53 ชัยชนะเล็กๆ (NC)กลิ่นไอน้ำอุ่นคลุ้งไปทั่วห้องน้ำหินอ่อนที่สลัวด้วยแสงไฟ indirect lighting ปลายฝันยืนนิ่งอยู่ใต้สายน้ำที่รินรดลงมา ปล่อยให้ความร้อนซึมซาบเข้าสู่ผิวหนังที่อ่อนล้าของเธอ ความตึงเครียดจากการทำงานหนักตลอดหลายเดือนที่ผ่านมาค่อยๆ คลายตัวลงทีละน้อย ความสำเร็จในโครงการที่เพิ่งประกาศผลเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนยังคงอบอวลอยู่ในใจ ทุกตัวเลข ทุกกราฟที่พุ่งทะยานขึ้นเป็นดั่งเสียงดนตรีแห่งชัยชนะในห้วงความคิดของเธอภาคินัยก้าวเข้ามาในห้องน้ำ เขาเปลื้องเสื้อผ้าออกอย่างรวดเร็ว กลิ่นกายของเขาที่คุ้นเคยผสมผสานกับกลิ่นไอน้ำและความหอมของสบู่ ปลายฝันไม่ได้หันไปมอง แต่เธอกลับรู้สึกถึงการปรากฏตัวของเขาได้อย่างชัดเจน ภาคินัยเดินเข้ามาโอบกอดเธอจากด้านหลัง แผ่นอกแข็งแรงของเขากระทบแผ่นหลังของเธอ สร้างความอบอุ่นที่แผ่ซ่านไปทั่วร่าง"คุณภีม..." ปลายฝันกระซิบเสียงแผ่ว ความรู้สึกปลอดภัยเข้าปกคลุมจิตใจภาคินัยก้มลงจูบลงบนไหล่ที่เปียกชื้นของเธออย่างอ่อนโยน "ยินดีด้วยนะปาย" เขาพึมพำเสียงทุ้ม "ผมภูมิใจในตัวคุณมาก"คำพูดนั้นเป็นดั่งรางวัลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับเธอ ปลายฝันเอนศีรษะพิงกับไหล่ของเขา สูดด

ตอนที่ 55 ธามกับความหวังที่ริบหรี่เช้าวันใหม่เริ่มต้นขึ้นด้วยเมฆหมอกจางๆ ปกคลุมยอดไม้ อากาศเย็นสบาย แต่ในใจของธามกลับร้อนรุ่มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ค่ำคืนที่ผ่านมากับทิชาที่บ้านพักตากอากาศยังคงฉายชัดในความทรงจำ การกระทำของทิชาที่พยายามเข้าใกล้เขา การขอให้เขาอยู่เคียงข้าง และคำพูดที่ชวนให้ตีความเกินกว่าคำว่าเพื่อน ทำให้กำแพงที่ธามพยายามสร้างขึ้นในใจเริ่มสั่นคลอนธามรู้ดีว่าทิชายังคงมีภาคินัยอยู่ในใจ ไม่สิ...ไม่ใช่แค่มี แต่ยังคงรักและยึดติดกับชายคนนั้นอย่างไม่เสื่อมคลาย เขาสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดที่ซ่อนอยู่ในแววตาของเธอเสมอมา ความเจ็บปวดที่เกิดจากการไม่ได้ครอบครองสิ่งที่เธอปรารถนา นั่นคือ ภาคินัยแต่ถึงกระนั้น...ทิชากลับเลือกที่จะใช้เวลากับเขา ธามใช้คำว่า "เลือก" เพราะเขารับรู้ได้ว่าทิชาไม่ได้ถูกบังคับให้มาอยู่กับเขา ความรู้สึกที่เธอแสดงออก คำพูดที่เธอเอ่ยออกมา แม้จะดูเหมือนมาจากความอ่อนแอ แต่ก็มีความจริงบางอย่างซ่อนอยู่ ธามเชื่อว่าอย่างนั้น เขาเชื่อว่าอย่างน้อยที่สุด ทิชาก็รู้สึกสบายใจเมื่ออยู่กับเขา และความสบายใจนั้นอาจจะนำไปสู่ความรู้สึกที่ลึกซึ้งกว่านั้นได้ในอนาคตเขาอาจจะโง่

ตอนที่ 57 คืนปลดปล่อยของน้ำหวานเสียงเพลงดังกระหึ่มจากผับใจกลางกรุงเทพฯ แทรกซึมเข้ามาในโสตประสาทของน้ำหวาน แสงสีนีออนหลากสีสาดส่องไปทั่วบริเวณ ย้อมให้ผู้คนดูเลือนรางและล่องหน ปลายฝัน เพื่อนสนิทของน้ำหวานนั่งอยู่ตรงข้ามเธอ ทั้งสองอยู่กันที่โต๊ะมุมหนึ่งที่ค่อนข้างเป็นส่วนตัว แก้วค็อกเทลสีสวยวางอยู่ตรงหน้า น้ำแข็งกระทบกันเบาๆ สร้างเสียงคลอไปกับจังหวะดนตรีน้ำหวานยกแก้วขึ้นจิบช้าๆ รสชาติหวานปนขมของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ไหลลงสู่ลำคอ สร้างความร้อนผ่าวไปทั่วร่าง เธอไม่ได้มาเที่ยวกลางคืนบ่อยนัก แต่ในคืนนี้ เธอต้องการมัน เธอต้องการสถานที่ที่เสียงเพลงจะกลบความคิดในหัวของเธอ ต้องการแสงสีที่ทำให้เธอหลงลืมความจริงที่เจ็บปวดไปชั่วขณะ และต้องการใครสักคนที่จะรับฟังเธอได้ โดยไม่ต้องตัดสินปลายฝันสังเกตเห็นความผิดปกติของน้ำหวานมาสักพักแล้ว เพื่อนสนิทของเธอคนนี้มักจะเป็นคนเก็บความรู้สึกเก่ง ไม่ค่อยแสดงออก แต่วันนี้...แววตาของน้ำหวานดูหม่นหมองกว่าปกติ และการที่เธอชวนปลายฝันออกมาเที่ยวในคืนวันธรรมดาแบบนี้ ก็ไม่ใช่เรื่องปกติเลย"เป็นอะไรไปน้ำหวาน" ปลายฝันถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "แกดูไม่ค่อยดีเลยนะ"น้ำหวานส่า

ตอนที่ 59 เที่ยวพักผ่อนเสียงเครื่องยนต์เบาๆ ดังขึ้นเป็นจังหวะ ภาคินัยขับรถออกจากกรุงเทพฯ ตั้งแต่เช้าตรู่ ปลายฝันนั่งอยู่ข้างๆ เขามองวิวทิวทัศน์สองข้างทางที่ค่อยๆ เปลี่ยนจากตึกสูงระฟ้าไปเป็นทุ่งนาเขียวขจีและภูเขาที่โอบล้อม อากาศบริสุทธิ์ยามเช้าพัดเข้ามาทางหน้าต่างรถที่เปิดแง้มไว้ สร้างความสดชื่นให้กับร่างกายและจิตใจภาคินัยหันมามองปลายฝันชั่วครู่ "เหนื่อยไหม" เขาถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนปลายฝันส่ายหน้ายิ้มๆ "ไม่เหนื่อยเลยค่ะ คุณภีม" เธอตอบ พลางหันกลับไปมองวิวข้างทางอีกครั้ง "นานแล้วนะคะที่เราไม่ได้ออกมาเที่ยวแบบนี้"ใช่...นานมากแล้วจริงๆ นับตั้งแต่เหตุการณ์วุ่นวายต่างๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิตของพวกเขา ทั้งเรื่องทิชา เรื่องงานของภาคินัย และชีวิตส่วนตัวที่ต้องเจอเรื่องราวมากมาย การเดินทางครั้งนี้เป็นเหมือนการพักผ่อนอย่างแท้จริง เป็นช่วงเวลาที่พวกเขาจะได้อยู่ด้วยกันอย่างเต็มที่ ปราศจากความกังวลใดๆปลายฝันรู้สึกถึงความสุขที่เอ่อล้นอยู่ในใจ มันเป็นความสุขที่เรียบง่าย แต่กลับเติมเต็มหัวใจของเธอได้อย่างน่าประหลาด เธอหันไปมองภาคินัยอีกครั้ง ใบหน้าของเขาดูผ่อนคลาย ดวงตาที่เคยเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด