ตอนที่ 59 เที่ยวพักผ่อน

ตอนที่ 59 เที่ยวพักผ่อน

เสียงเครื่องยนต์เบาๆ ดังขึ้นเป็นจังหวะ ภาคินัยขับรถออกจากกรุงเทพฯ ตั้งแต่เช้าตรู่ ปลายฝันนั่งอยู่ข้างๆ เขามองวิวทิวทัศน์สองข้างทางที่ค่อยๆ เปลี่ยนจากตึกสูงระฟ้าไปเป็นทุ่งนาเขียวขจีและภูเขาที่โอบล้อม อากาศบริสุทธิ์ยามเช้าพัดเข้ามาทางหน้าต่างรถที่เปิดแง้มไว้ สร้างความสดชื่นให้กับร่างกายและจิตใจ

ภาคินัยหันมามองปลายฝันชั่วครู่ "เหนื่อยไหม" เขาถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

ปลายฝันส่ายหน้ายิ้มๆ "ไม่เหนื่อยเลยค่ะ คุณภีม" เธอตอบ พลางหันกลับไปมองวิวข้างทางอีกครั้ง "นานแล้วนะคะที่เราไม่ได้ออกมาเที่ยวแบบนี้"

ใช่...นานมากแล้วจริงๆ นับตั้งแต่เหตุการณ์วุ่นวายต่างๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิตของพวกเขา ทั้งเรื่องทิชา เรื่องงานของภาคินัย และชีวิตส่วนตัวที่ต้องเจอเรื่องราวมากมาย การเดินทางครั้งนี้เป็นเหมือนการพักผ่อนอย่างแท้จริง เป็นช่วงเวลาที่พวกเขาจะได้อยู่ด้วยกันอย่างเต็มที่ ปราศจากความกังวลใดๆ

ปลายฝันรู้สึกถึงความสุขที่เอ่อล้นอยู่ในใจ มันเป็นความสุขที่เรียบง่าย แต่กลับเติมเต็มหัวใจของเธอได้อย่างน่าประหลาด เธอหันไปมองภาคินัยอีกครั้ง ใบหน้าของเขาดูผ่อนคลาย ดวงตาที่เคยเต็มไปด้วยความเคร่งเครียดจากงาน ดูอ่อนโยนลงอย่างเห็นได้ชัด การได้เห็นเขามีความสุขแบบนี้ ทำให้ปลายฝันรู้สึกมีความสุขไปด้วย

จุดหมายปลายทางของพวกเขาคือรีสอร์ตเล็กๆ กลางหุบเขา ที่ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางธรรมชาติอันบริสุทธิ์ เมื่อไปถึง อากาศที่นั่นเย็นสบายกว่าในเมืองมาก มีหมอกจางๆ ปกคลุมยอดไม้ สร้างบรรยากาศที่เงียบสงบและโรแมนติก

ภาคินัยจองห้องพักที่เป็นกระท่อมส่วนตัว มีระเบียงที่มองเห็นวิวน้ำตกที่ไหลลงมาจากหน้าผาสูงชัน และมีเสียงน้ำตกที่ดังแว่วมาเบาๆ ช่วยขับกล่อมให้รู้สึกผ่อนคลาย

เมื่อก้าวเข้าไปในห้องพัก ปลายฝันถึงกับต้องร้องว้าว ห้องพักตกแต่งอย่างเรียบง่ายแต่ดูอบอุ่น มีเตียงนอนขนาดใหญ่ตั้งอยู่กลางห้อง และมีหน้าต่างบานใหญ่ที่เปิดรับวิวธรรมชาติได้อย่างเต็มที่

"คุณภีมเลือกที่พักได้สวยมากเลยค่ะ" ปลายฝันบอกด้วยรอยยิ้มกว้าง

ภาคินัยยิ้มบางๆ "แค่คุณชอบ ผมก็ดีใจแล้ว" เขาพูด พลางเดินไปที่ระเบียงห้องพัก มองออกไปที่วิวน้ำตกที่สวยงาม ปลายฝันเดินตามเขาไปยืนอยู่ข้างๆ สัมผัสได้ถึงลมเย็นๆ ที่พัดโชยมาปะทะใบหน้า

"อากาศดีจังเลยนะคะ" ปลายฝันพูด "รู้สึกเหมือนได้มาพักผ่อนจริงๆ"

ภาคินัยหันมามองปลายฝัน แววตาของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ลึกซึ้ง เขาเอื้อมมือไปโอบเอวของเธอเบาๆ ดึงเธอเข้ามาชิดตัว "ใช่...เราได้มาพักผ่อนจริงๆ" เขากระซิบเสียงแผ่ว "พักผ่อนจากเรื่องวุ่นวายทุกอย่าง และใช้เวลากับคนที่ผมรัก"

คำพูดของภาคินัยทำให้หัวใจของปลายฝันเต้นแรง ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวขึ้นมาทันที เธอเงยหน้าขึ้นสบตาเขา แววตาของภาคินัยเต็มไปด้วยความรักและความอ่อนโยนที่ทำให้ปลายฝันรู้สึกอบอุ่นหัวใจอย่างประหลาด

ภาคินัยค่อยๆ โน้มใบหน้าลงมาใกล้ ปลายฝันหลับตาลงรับสัมผัสแผ่วเบาที่ริมฝีปากของเธอ การจูบนั้นอ่อนโยน แต่กลับเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ลึกซึ้ง ทำให้หัวใจของปลายฝันเต้นระรัวราวกับจะหลุดออกมาจากอก เธอรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน มีเพียงแค่เธอและเขาอยู่ในอ้อมกอดของกันและกัน

ตลอดทั้งวัน ภาคินัยกับปลายฝันใช้เวลาอยู่ด้วยกันอย่างเต็มที่ พวกเขาเดินป่าชมธรรมชาติ ปีนเขาขึ้นไปชมวิวมุมสูงที่สวยงามน่าทึ่ง ธามคอยจับมือปลายฝันไว้ตลอดทาง กลัวว่าเธอจะล้ม หรือพลาดท่าใดๆ

เมื่อเดินมาถึงจุดที่สวยงามที่สุด ภาคินัยก็หยุดเดิน เขาหันมามองปลายฝัน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความชื่นชมและรักใคร่

"สวยจังเลยนะคะคุณภีม" ปลายฝันพูด พลางมองไปรอบๆ

"ใช่...สวยมาก" ภาคินัยตอบ แต่สายตาของเขาไม่ได้มองวิวทิวทัศน์เลยแม้แต่น้อย เขากำลังมองปลายฝันอยู่

ปลายฝันหันมาสบตาเขา หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นอีกครั้ง ภาคินัยเอื้อมมือไปปัดเส้นผมที่ปรกหน้าของเธอออกเบาๆ สัมผัสที่ปลายนิ้วของเขาทำให้ปลายฝันรู้สึกถึงความอ่อนโยนที่เขามีให้

"ผมมีความสุขมากเลยนะที่ได้มาเที่ยวกับคุณ" ภาคินัยกระซิบ

ปลายฝันยิ้ม "ฉันก็เหมือนกันค่ะคุณภีม" เธอตอบด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวาน

ภาคินัยดึงเธอเข้ามากอดอย่างแผ่วเบา ปลายฝันซบหน้าลงกับอกของเขา สัมผัสได้ถึงจังหวะการเต้นของหัวใจที่ดังระรัวของเขา เช่นเดียวกับหัวใจของเธอเอง

ในยามเย็น พวกเขานั่งจิบชาสมุนไพรอยู่ที่ระเบียงห้องพัก มองดูพระอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้า ย้อมท้องฟ้าให้กลายเป็นสีส้มอมชมพูสวยงามจับตา

"คุณภีมคะ" ปลายฝันเอ่ยขึ้น "ฉันมีความสุขมากเลยนะคะ"

ภาคินัยหันมามองเธอ "ผมก็มีความสุขครับ" เขาตอบ "ความสุขที่ได้อยู่กับคุณ"

เขาเอื้อมมือไปจับมือของปลายฝัน บีบเบาๆ ปลายฝันรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านมาจากมือของเขา เธอรู้ว่านี่คือความสุขที่แท้จริง ความสุขที่ไม่ได้มาจากการครอบครอง หรือการแข่งขันใดๆ แต่เป็นความสุขที่เกิดจากความรักและความเข้าใจซึ่งกันและกัน

ภาคินัยลุกขึ้นยืน เขาเดินไปหยิบกีตาร์ที่วางอยู่มุมห้อง แล้วเดินกลับมานั่งลงข้างๆ ปลายฝัน

"ผมอยากจะร้องเพลงให้คุณฟัง" ภาคินัยบอกด้วยรอยยิ้ม

ปลายฝันยิ้มกว้าง "คุณภีมเล่นกีตาร์เป็นด้วยเหรอคะ" เธอถามอย่างประหลาดใจ

ภาคินัยยิ้ม "นิดหน่อยครับ" เขาเริ่มบรรเลงเพลงช้าๆ ทำนองเพลงที่คุ้นเคย คลอไปกับเสียงร้องที่อบอุ่นและทุ้มนุ่มของเขา เพลงรักที่ภาคินัยร้องออกมาจากใจจริง ทำให้หัวใจของปลายฝันเต้นระรัว เธอรู้สึกเหมือนหัวใจของเธอกำลังถูกเติมเต็มไปด้วยความรักอย่างไม่รู้จบ

ปลายฝันมองดูภาคินัยที่กำลังเล่นกีตาร์และร้องเพลงให้เธอฟัง แสงอาทิตย์ยามเย็นที่สาดส่องลงมาบนใบหน้าของเขา ทำให้เขาดูอบอุ่นและโรแมนติกอย่างน่าประหลาด ปลายฝันเอนตัวซบไหล่ของภาคินัย ปล่อยให้เสียงเพลงขับกล่อมหัวใจของเธอให้ล่องลอยไปในห้วงแห่งความรัก

ค่ำคืนนั้นผ่านไปอย่างช้าๆ ภาคินัยกับปลายฝันใช้เวลาอยู่ด้วยกันอย่างเงียบๆ พวกเขาพูดคุยกันถึงเรื่องราวต่างๆ ในชีวิต เรื่องราวในอดีต ความฝันในอนาคต และความรักที่พวกเขามีให้กัน

ภาคินัยเล่าถึงความรู้สึกที่เขามีต่อปลายฝัน ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเธอ ความประทับใจในความสดใส ร่าเริง และจิตใจที่ดีของเธอ เขาบอกว่าปลายฝันคือคนที่ทำให้เขามีความสุข ทำให้เขารู้สึกว่าชีวิตนี้มีคุณค่า และเป็นคนที่เขาอยากจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ด้วย

ปลายฝันฟังด้วยรอยยิ้ม น้ำตาคลอเบ้า เธอเองก็สารภาพความรู้สึกที่มีต่อภาคินัย เธอเล่าถึงความรู้สึกที่เธอเคยมีให้เขามาตลอด ความผิดหวังในอดีตที่ทำให้เธอพยายามจะตัดใจจากเขา แต่สุดท้ายหัวใจของเธอก็ยังคงเป็นของเขาเสมอ

"ฉันรักคุณนะคะคุณภีม" ปลายฝันบอกด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ

ภาคินัยดึงปลายฝันเข้ามากอดอย่างแน่นหนา "ผมก็รักคุณครับปลายฝัน" เขากระซิบ "รักมากที่สุด"

ในอ้อมกอดของภาคินัย ปลายฝันรู้สึกถึงความปลอดภัยและความอบอุ่น เธอรู้ว่านี่คือที่ที่เธอควรจะอยู่ ที่นี่คือที่ที่เธอเป็นของเธอจริงๆ

เช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อถึงเวลาที่ต้องเดินทางกลับกรุงเทพฯ ภาคินัยกับปลายฝันก็รู้สึกใจหายเล็กน้อย แต่ถึงอย่างนั้น หัวใจของพวกเขาก็เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขและความทรงจำดีๆ ที่จะไม่มีวันลืม

ระหว่างทางกลับกรุงเทพฯ ภาคินัยขับรถไปเรื่อยๆ โดยมีปลายฝันนั่งอยู่ข้างๆ เธอหันไปมองภาคินัยที่กำลังขับรถอย่างสบายๆ แววตาของเขายังคงเต็มไปด้วยความสุขและอ่อนโยน

ปลายฝันรู้ดีว่าชีวิตของพวกเขายังต้องเผชิญกับเรื่องราวต่างๆ อีกมากมาย อาจจะมีอุปสรรคเข้ามาทดสอบความรักของพวกเขา แต่เธอเชื่อมั่นว่าตราบใดที่พวกเขายังคงมีความรักและความเข้าใจซึ่งกันและกัน พวกเขาก็จะสามารถผ่านพ้นทุกสิ่งไปได้อย่างแน่นอน

แสงแดดยามเช้าที่สาดส่องเข้ามาในรถ ทำให้ใบหน้าของภาคินัยดูสว่างสดใส ปลายฝันเอื้อมมือไปจับมือของเขาเบาๆ ภาคินัยหันมายิ้มให้เธอ แล้วบีบมือเธอกลับเบาๆ เป็นสัญญาณว่าเขารับรู้ถึงความรักที่เธอมีให้

ปลายฝันมองออกไปนอกหน้าต่าง มองดูวิวทิวทัศน์ที่กำลังเคลื่อนผ่านไปอย่างช้าๆ หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความสุข ความรัก และความหวัง บทเพลงรักในใจของปลายฝันยังคงบรรเลงต่อไปอย่างไม่มีวันสิ้นสุด