All Chapters of นางร้ายของธีภพ: Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่ 9ต้นเรื่องจะขอโทษกี่โมงทางด้านฝั่งของวริษารีบผละออกจากตัวไตรภพด้วยความตกใจ“อุ๊ยตายแล้ว ฉันไม่ได้ตั้งใจนะคะ ขอโทษนะคะคุณสาม” ไตรภพที่ค่อนข้างมึนงงนอนนิ่งอยู่ สิรินดาไม่รู้จะทำยังไงหันหน้าหันหลังเพราะรู้สึกอึดอัดกับสายตาของเอกภพที่จ้องมายังเธอ เธอรีบวิ่งไปพยุงไตรภพให้ลุกขึ้นมา“เป็นยังไงบ้างคะคุณไตรภพเจ็บตรงไหนหรือเปล่าคะ” เมื่อไตรภพตั้งสติได้จึงลุกขึ้นมานั่งมองหน้าของสิรินดาแบบงงๆ จนสิรินดาอดหัวเราะขำไม่ได้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น“ลุกขึ้น” เสียงของเอกภพที่ฟังดูดุและเด็ดขาด จนชายหญิงที่นั่งหัวเราะกันอยู่ทั้งสองคนหยุดหัวเราะทันที ทั้งสองรีบลุกขึ้นยืนตัวตรงสิรินดาที่เหลือบมองเอกภพใบหน้าที่เคยดูอบอุ่นนั้นดุน่าเกรงขามขึ้นมา สิรินดาไม่รู้ว่าเอกภพนั้นกำลังดุน้องชายของตัวเองหรือดุเธอกันแน่“เอาล่ะๆ เลิกทะเลาะกันได้แล้ว ไปนั่งที่ห้องรับแขกกันเถอะ” เอกภพเดินนำหน้าเข้าไปในห้องรับแขกไตรภพรีบเดินมาดึงแขนพี่ชายคนรองให้เดินตามเข้า

ตอนที่ 11ตบด้วยหลังมือเมื่ออรรัมภาได้ห้องของตัวเองแล้วหญิงสาวเปิดประตูและลากกระเป๋าไปในห้องวิวทิวทัศน์ช่างสวยงาม“ถ้าได้อยู่ที่นี่นานๆก็คงจะดี” ใบหน้าสวยคลี่ยิ้มออกมา“จะว่าไปก็ดีเหมือนกัน เธอจะได้อยู่ห่างไกลจากสังคมที่ปั้นหน้าพวกนั้น ได้มาเจอสังคมของคนที่ไม่ต้องเสแสร้งถึงจะรู้ว่าธีภพนั้นไม่ค่อยชอบเธอเท่าไหร่นักแต่ก็ยังมีคุณลุงวิฑูรย์ คุณหนึ่ง คุณสามและผู้หญิงร่วมชะตากรรมที่ไม่ต้องเสแสร้งแกล้งปั้นหน้าใส่กัน ถึงแม้ว่าทุกคนจะมองเธอเป็นคนร้ายกาจก็ตามเถอะ“ก๊อก ๆ ๆ” เสียงเคาะประตูดังขึ้นทั้งที่ประตูห้องเปิดไว้ อรรัมภาหันไปมองผู้ชายตัวสูงที่ยืนอยู่หน้าประตู เอกภพส่งยิ้มให้เจ้าของห้อง“ไม่ทราบว่าผมเข้าไปได้ไหม”“เชิญค่ะ ฉันไม่ถือ” หญิงสาวพูดออกไปตรงๆชายหนุ่มที่ระบายยิ้มส่งให้เธอ“ว่าแต่คุณเถอะค่ะ ทำไมถึงช่วยฉันให้ได้ห้องนี้”“ก็คุณบอกว่าอยากได้”“น้องอีกคนเขาก็อยากได้นะคะ” เธอพูดพลางมองหน้าชายหนุ่มเหมือนกับ

 ตอนที่ 13คุณอยากเป็นศัตรูกับฉันไหม“ก็ใช่น่ะสิ ถ้าคุณไม่เข้ามาหาเรื่องฉันแล้ว ฉันไม่สะบัดมือออกเด็กฝึกงานคนนี้ก็คงจะไม่โดนตบ” เมื่อได้ยินคำพูดนั้นวริษาที่นั่งนิ่งอยู่นานก็รู้สึกหงุดหงิดใจกับคำพูดอรรัมภา“ถ้าคุณรู้ว่าคุณทำให้คนอื่นเจ็บ ไม่ว่าคุณจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ คุณก็ควรขอโทษนะคะ” เธอพูดเสียงเรียบแต่ดวงตานั้นจ้องเขม็งไปที่อรรัมภา“คุณคิดว่าฉันผิด” เธอหันมาถามวริษา“ฉันไม่รู้หรอกค่ะ ว่าจุดเริ่มต้นมาจากตรงไหนแต่ถ้าคุณใจเย็นลงสักนิด คุณจะรู้ว่าน้องดาไม่ควรที่จะโดนคุณตบจริงไหมคะ”“คนที่จะไม่โดนตบคือคนที่จะไม่สอดมือมายุ่งเรื่องของคนอื่น” อรรัมภาพูดเสียงเข้มแล้วจ้องหน้าวริษากลับเช่นกัน เธอไม่สนใจหน้าอินทร์หน้าพรหมทั้งนั้นเพราะความเป็นจริงแล้วทุกคนก็มองว่าเธอเป็นตัวร้าย เรื่องอะไรเธอจะต้องยอม“ใช่ ฉันเป็นคนที่ตบผู้หญิงคนนี้จริงๆ ทำไมล่ะก็ฉันไม่พอใจที่เธอเข้ามายุ่งวุ่นวายและชอบเข้ามายุ่งย่ามเรื่องของคนอื่น ทำตัวเป็นนางเอกเจ้าน้ำตา ทำไมเธอไม่ไปสมัครเป็นนางเอกในละครซะเลย เธอจะมาเป็นเด็กฝึก

ตอนที่ 15 เข้าใจผิด เมื่อทั้งสามพี่น้องวิ่งไปถึงชั้นสองของเรือนรับแขกก็ได้เจอกับวริษายืนกอดสิรินดาที่ร้องไห้จนตัวสั่น“มีอะไรกันเหรอ” เอกภพทำขึ้นเมื่อเห็นใบหน้าสวยหวานนั้นน้ำตาอาบแก้ม เขารู้สึกฉงนว่าเกิดอะไรขึ้น“ไม่รู้มีใคร เอากบไปไว้บนที่นอนของน้องดา เธอกลัวค่ะ” เมื่อพูดแบบนั้นเอกภพหันไปมองหน้าสิรินดาที่ยืนร้องไห้อีกครั้ง เธอก้มหน้างุดด้วยความรู้สึกสั่นทั้งตัวและกังวลว่าเสียงกรี๊ดของเธอจะทำให้วิฑูรย์ตกใจจึงส่งลูกชายทั้งสามมาหญิงสาวพยายามข่มอารมณ์กลัวไว้เพราะเธอคงจะต้องเจอสายตาที่บ่งบอกว่าเธอเป็นต้นเหตุของปัญหาเรื่องนี้อีกแน่เอกภพเดินเข้าไปในห้องก็เห็นกบ 2-3 ตัวที่กระโดดอยู่บนที่นอนของหญิงสาว เอกภพสุดหายใจเข้าลึกๆแล้วหมุนตัวหันกลับไปมองน้องชายทั้งสองคน“ฝีมือของใคร เรื่องนี้จะต้องมีคนบงการแน่” ธีภพหันมองไปรอบๆแต่ก็ไม่เห็นอรรัมภา เขาจึงมองไปที่ประตูและเดินกลับหลังหันตรงไปยังห้องของอรรัมภา ปรากฏว่

ตอนที่ 17 ทำตัวน่าสงสาร            เช้าตรู่เสียงไก่ขันปลุกให้อรรัมภาตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ มีเรื่องมากมายในหัวของหญิงสาวนั้นชวนให้เธอคิดจนรู้สึกเศร้าในใจจึงอยากที่จะออกกำลังกายสักหน่อยเพื่อให้สมองนั้นปล่อยวางเรื่องที่ทำให้ตัวเองนั้นไม่มีความสุขสักเท่าไหร่ อีกทั้งวันนี้อากาศค่อนข้างสดชื่นและมีหมอกลงจางๆ“ที่ขอนแก่นมีหมวกหมอกลงแบบนี้ตอนเช้าๆด้วยเหรอนึกว่าจะมีแค่ที่เชียงใหม่หรือภาคเหนือเท่านั้น บรรยากาศแบบนี้ถ้าได้ออกกำลังกายสักหน่อยก็คงจะดีนะ” เสียงไก่ขันแข่งกัน แสงพระอาทิตย์สีชมพูเริ่มสาดส่องขึ้นมา“บรรยากาศดีจังเลย” เธอสูดหายใจเข้าจนเต็มปอดและรู้สึกมีความสุขกับสายหมอกที่จางๆในเวลาเช้าทำให้เธอรู้สึกกระปรี้กระเป่าขึ้นมา“ถ้าชีวิตได้อยู่แบบนี้ในทุกๆวันโดยไม่ต้องมีเรื่องกังวลใจก็คงจะดีไม่น้อย” แต่แล้วเธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าจากรองเท้าพื้นยางที่กำลังวิ่งเข้ามาใกล้เธอ ดวงตาคู่สวยก็เพ่งมองแต่แล้วความรู้สึกที่