Semua Bab Valentine - เจ้าสาววาเลนไทน์: Bab 1 - Bab 8

-พลอยทิพย์- ว่าที่เจ้าสาวคนสวยล่าสุด กำลังวุ่นวายกับการตระเตรียมงานแต่งงานที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกสองอาทิตย์ข้างหน้า เธอมายังร้านตัดชุดเจ้าสาวใจกลางกรุง พร้อมๆ กับว่าที่เจ้าบ่าวซึ่งคบหาดูใจกันมานานกว่า สามปี...“ทิพย์!!! ดูชุดนี้สิ ผมดูเป็นยังไง?” -กรินทร์- ว่าที่เจ้าบ่าวซึ่งสวมชุดสูทขาวสะอาด พร้อมหูกระต่ายสีแดงสดใสอยู่ที่คอ เขาดูเป็นเทพบุตรในชุดขาวไม่มีผิดเพี้ยน สายตาว่าที่เจ้าสาวมองแฟนหนุ่มอย่างปลื้มปิติ อมยิ้มเสียแก้มปริ ลักยิ้มปรากฏ“หล่อมากเลยล่ะค่ะ” หญิงสาวยังคงวุ่นวายกับการเลือกแบบชุดเจ้าสาวอยู่มากมายกว่าเป็นพันชุด ยังหาที่ชอบใจไม่ได้เสียที มันสวยไปหมดงดงามสะอาดตา เนื้อผ้าก็ดี มีทั้งลายลูกไม้ ผ้าโปร่ง ผ้าหนา และระบายเป็นชั้นๆ“รบกวนคุณกรินทร์ช่วยมาดูแบบของชำร่วยด้วยนะคะ ทางร้านของเรามีโปรโมชั่นส่วนลดราคาตรงนี้ ถ้าคุณกรินทร์และคุณพลอยทิพย์ เลือกซื้อแพ็คเกจพิเศษจากทางร้านของเราค่ะ”พนักงานประจำร้านตัดชุดแต่งงาน เข้ามาชี้แจงเรื่องแพ็คเกจรวม ชุดเจ้าบ่าว เจ้าสาว ทั้งบัตรเชิญ และทำของชำร่วย หากสั่งทำไว้เป็นจำนวนมากๆ เขาจะมีข้อเสนออีกๆ ที่จะมอบให้เจ้าบ่าว เจ้าสาว ราวกับเป็นของขวัญร่วมย

กางเกงในตัวจิ๋วสีชมพูตัวเล็กๆ ยังถูกเกี่ยวดึงให้หลุดจากเรือนขาเรียวบางทั้งสอง มือหนาทั้งสองจับสะโพกเธอตั้งชัน เพื่อปล่อยให้ช่วงล่างของเธอลอยตั้งให้ได้ตำแหน่งหญิงสาวรู้สึกเลือนรางว่าถูกจัดท่าให้ถ่างขาออก จะอะไรตอนนี้ก็ช่าง เธอรู้สึกเร่าร้อนและอารมณ์แปรปรวนอย่างบอกไม่ถูก กระวนกระวายและอึดอัด รู้สึกไม่สบายตัวไปเสียหมดบางอย่างที่นวลนุ่มเปียกฉ่ำ กำลังตวัดรัวๆ ใกล้ยอดเม็ดแข็ง และสองแขนแกร่งกำลังเกาะเรือนต้นขาของเธอเอาไว้แน่น บันนี่บอยนอนหงาย สอดกายช่วงบนเข้าไปใต้ร่างของเธอช่วงล่างพลางใช้ลิ้นเลียของหวานใต้ร่างของเธอซึ่งตั้งชันหัวเข่ายกช่วงล่างลอยสูง พลอยทิพย์รู้สึกดีสุดๆ เคลิบเคลิ้มเหม่อลอยเพลิดเพลินจนเสียวตัวเกร็ง และหลงระเริงไปกับอารมณ์มากมาย ซึ่งบันนี่บอยกำลังปรนเปรอให้แก่เธอ“อ้า!!! ...” พลอยทิพย์ครวญครางอย่างลืมตัว เธอรู้สึกดีอีกครั้งแบบเดียวกับกรินทร์ มันทำให้เธอลืมตัวไปเสียสนิทว่า ยามนี้เธอมิได้มีอะไรกับกรินทร์ และกำลังอยู่กับบันนี่บอย ของขวัญสุดพิเศษจากเพื่อนเจ้าสาวมอบไว้ให้...บันนี่บอยรู้สึกชอบและใช้ลิ้นตวัดโลมเลียเจ้าสาวซึ่งคร่อมร่างเหนือศีรษะเขา มันเป็นอารมณ์ที่วิเศษสุด เพราะเ

พิธีแต่งงานได้เริ่มต้นขึ้น พร้อมด้วยขบวนเพื่อนเจ้าบ่าว และเพื่อนเจ้าสาวขนาบอยู่ไม่ไกลมาก รวมไปถึงแขกผู้มีเกียรติมากมายต่างตรบมือต้อนรับยินดีกับคู่บ่าวสาวท่ามกลางการแสดงความยินดีของผู้คนมากมาย อวยพรให้แก่กรินทร์และพลอยทิพย์ ต่างเป็นช่วงเวลาสาธารณะและเชื้อเชิญให้ทุกๆ คนร่วมรับประทานอาหาร และสนุกกับแสงสีเสียง เพลงบรรเลงบรรยากาศอบอุ่นกรินทร์มอบแหวนอันเลอค่า สวมใส่ในนิ้วนางของพลอยทิพย์ พลางหอมแก้มเธอประโลมหวานด้วยคำบอกรัก ต่อหน้าสาธารณะชนมากมาย เสียงยินดีโห่ร้องกึกก้องจากเพื่อนเจ้าสาว ส่งเสียงร่วมแสดงความยินดีกับพลอยทิพย์มากมายแค่ไหนแต่ภายในจิตใจของหญิงสาวกลับรู้สึกข่มขืน เมื่อแววตาของเธอมองสบกับกรินทร์แล้ว เพียงแวบหนึ่งเมื่อเขาละสายตาเธอ ดวงตากลมใสเป็นประกายเหลือบมองข้ามเจ้าบ่าวของตัวเอง สบตากับศุภวัฒน์พอดีเพื่อนเจ้าบ่าวซึ่งอยู่ไม่ไกลจากกรินทร์ ต้องรีบหันกายเลี่ยงหนี เกรงว่าเพื่อนรักจะล่วงรู้ว่า เจ้าสาวแสนสวยแอบปันใจให้เขา แม้ว่าศุภวัฒน์จูบเธอก่อนกรินทร์จะสวมแหวนแต่งงานให้พลอยทิพย์ไปก่อนล่วงหน้านี้... เขาเก็บงำความรู้สึกเอาไว้ฝืนยิ้มปรบมือร่วมยินดี ราวกับอุปทาหมู่ กับธีมเพื่อนเจ้าบ่า

เมื่อร่างบางยืนช้อนแขนไว้หน้าท้อง พร้อมอีกมือถือแก้วไวน์ สายตากลมสุกใสมองออกไปนอกระเบียงในยามราตรี ในความคิดของเธอกำลังไตร่ตรองเรื่องของกรินทร์คืนนี้ ไม่ต่างกับคืนแต่งงานที่ต้องละวางเรื่องร่วมรักพลอยทิพย์ถอดถอนหายใจอย่างอ่อนเพลีย และเมื่ออยู่เพียงลำพังทำให้ศัตรูทางความคิดเริ่มมาก่อกวน เงาหน้าจางๆ ของศุภวัฒน์มาป่วนจิตใจเธออีกแล้ว เขาอาจจะเป็นเพียงแค่ฝันดีสำหรับเธอก่อนวันแต่งงาน และกลายเป็นฝันร้ายที่สุดในชีวิต เมื่อเธอรู้ว่าเขาคือเพื่อนเจ้าบ่าว...ทำไมโชคชะตาถึงได้เล่นตลกกับเธอแบบนี้ ยิ่งครุ่นคิดมากเท่าไหร่ แก้วไวน์ในมือก็อยากจะกระดกกรอกลงคอตัวเองให้หมดแก้วในคราวเดียว ดวงตาสุกใสถูกปิดด้วยเปลือกตาอีกครั้ง ก่อนเรือนริมฝีปากเจ่อคู่งามจะ อ้าปากผ่อนปรนระบายแอลกอฮอร์ในลำคอแผ่วออกมาเสียงเคาะประตูดังขึ้นมาอย่างสุภาพสามครั้ง ปรากฏเงาใต้ประตูบานนั้นทำให้หญิงสาวได้สติอีกครั้ง หันกายมามองดูบานประตูด้านนอกห้อง เปลือกตาคู่สวยเปิดกว้างเพื่อให้พลอนทิพย์สังเกตได้ชัดๆ ว่ากรินทร์กลับมา หรือมีใครอื่นมาเคาะ... เธอคิดว่ากรินทร์อาจจะกลับมาเร็วก็ได้ จึงก้าวเท้าไปพลางวางแก้วไวน์เสียงรองเท้าส้นสูงดังเป็นระยะๆ