เซอร์ไพร์ส บันนี่ บอย

พลอยทิพย์ยังคงหลับใหลร่างเปลือยในห้องรับแขก แต่สำหรับกรินทร์เขาพึงพอใจในตัวแฟนสาวมาก ระหว่างยืนแต่งตัวสวมเสื้อผ้า รอยยิ้มผุดขึ้นมาที่มุมริมฝีปากอวบอิ่ม บวมเจ่อเพราะจูบเธออิ่มทั่วท้องชายหนุ่ม เขามองดูเธอนอนเพลียหลับใหลอย่างไม่รู้สึกรู้สา...

อย่างน้อยกรินทร์ควรปลุกเธอให้ตื่นขึ้นมาเพื่อสวมเสื้อผ้า และควรตั้งใจเตรียมตัวแต่งงานกับเขาในอีกสองอาทิตย์ข้างหน้า เพราะทุกๆ อย่างกำลังลงรอยและไปได้สวย... มือหนาร้อนแปรเปลี่ยนเป็นความเย็น หลังจากชำระล้างอาบน้ำล้างเหงื่อไหลทั้งตัว ค่อยๆ เคลื่อนไปเขย่าปลุกเรียกแฟนสาวให้ตื่นขึ้นมา

“ตื่นไปอาบน้ำเถอะ ทิพย์ผมกำลังจะกลับบ้านแล้ว” กรินทร์เรียกเธออย่างสุภาพ เพราะสภาพเธอนอนหลับใหลอาบไปด้วยน้ำเมือกเหนียวขุ่นเปียกไปทั้งร่างกาย แห้งเกรอะกรัง เหนียวหนืดแห้งติดไปทั้งร่างกาย ชายหนุ่มยิ่งมอง ก็ยิ่งชอบใจเข้าไปอีก

“ทิพย์ขอโทษที่หลับไป...” หญิงสาวค่อยๆ พยุงตัวเองลุกขึ้นยืน แต่ทำไมรู้สึกว่าไม่มีเรี่ยวแรงจะพยุงกายเสียเลย เธอใช้สองมือคอยประคองเรือนร่างเพื่อพาไปอาบน้ำ และสวมใส่เสื้อผ้า

ยิ่งพยายามก้าวเท้าพาตัวเองเดินไป ขาทั้งสองไม่ยินยอมทำตามคำสั่งสมอง ไม่ยอมพาเจ้าของร่างเดินเสียเลย จากเดิมพยายามจะอ้าขาก็กางไม่ออกถ่างขาก็ยาก

ตอนนี้พยายามจะหุบขาก็ดันหนีบเข้าหากันแทบจะไม่ได้... เกิดอะไรขึ้นกับเธอ หลังจากผ่านครั้งแรกกับกรินทร์ไปแล้ว มันทั้งเจ็บปวดที่สุดในชีวิต และมีความสุขรู้สึกดีสุดๆ อย่างไม่เคยเกิดขึ้นกับเธอมาก่อน

******

“ช่วงนี้เราควรจะดูแลตัวเอง และเตรียมตัวแต่งงานกันนะ ผมยังจะต้องไปเคลียร์งานทั้งหมด เพราะหลังจากแต่งงาน เราจะไปฮันนีมูนด้วยกันนะ” กรินทร์เตรียมแผนการสำหรับชวนพลอยทิพย์ไปดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์สักอาทิตย์หนึ่ง ชีวิตความรักของพวกเขาจะได้หวานฉ่ำ แทบสำลักกระอักกระอวนไปด้วยความสุขสุดๆ จากการมีเพศสัมพันธ์ร่วมกัน

“ค่ะ... รักคุณนะคะ” พลอยทิพย์รู้สึกโล่งใจ ที่ได้เริ่มมีอะไรกับกรินทร์ไปบ้างแล้ว ไม่เช่นนั้นงานเลี้ยงสละโสดของเธอ คงจะพังไม่เป็นท่า แทบอาจจะอับอายกับเพื่อนสาวด้วย ว่าเธอไม่เคยแล้วยังจะหน้าด้านแต่งงานอยู่กินกับสามี จะไปรอดได้สักกี่น้ำ...

“พบกันวันแต่งงานนะ ช่วงนี้มีอะไรก็ไลน์มาหาผมนะ” กรินทร์กล่าวจบเริ่มเคลื่อนมือบิดกุญแจสตาร์ส เร่งเครื่องแล้วออกรถเดินทางกลับไปอย่างสุขใจ หลังจากเขาจ่ายเงินไปร่วมหลักแสน เพื่อตระเตรียมงานแต่งงานกับว่าที่เจ้าสาว ชายหนุ่มอมยิ้มแก้มปริอย่างพึงพอใจอีกครั้ง เขาได้สมหวังหลังจากคบหากับพลอยทิพย์และรอคอยฉีกพรหมจรรย์เธอ...

วันนี้มันช่างคุ้มค่าเสียจริง เมื่อเขาได้เปิดบริสุทธิ์แฟนสาวก่อนถึงวันแต่งงานจริง ค่อยรู้สึกโล่งใจหน่อยว่า เขาไม่ได้โดนสวมเขา หรือโดนเจ้าสาวลวงหลอก เธอมิได้ตกลงไปในตะกร้าตักน้ำล้างให้สะอาด เธอคือตัวจริง ทั้งสดและใหม่แกะกล่อง ด้วยปาก ด้วยน้ำมือเขา และด้วยความเป็นชาย ซึ่งได้กระชากแหกพรหมจรรย์ฉีกขาดด้วยตัวเขาเอง...

******

หญิงสาวนั่งพักผ่อนอยู่ในบ้านเพียงลำพัง ยกมือกุมขมับรองรับหน้าผากตนเอาไว้ เธอรู้สึกปวดท้อง ปวดขา และร่างกายของเธอก็ปวดร้าวไปทั้งตัว พลอยทิพย์ค่อยหายใจลึกๆ เพื่อรวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี... วันนี้เธอจะต้องเตรียมตัวงานเลี้ยงสละโสดกับเพื่อนสาวอีก ดวงตากลมคู่สวยเหลือบหันไปมองนาฬิกาบอกเวลาใกล้จะหกโมงเย็น

“แย่แล้ว!!! อีกชม.กว่าๆ ก็จะเริ่มปาร์ตี้แล้ว โอ๊ย... ปวดท้องจัง...” พลอยทิพย์แทบจะสะดุ้งตกใจ และต้องตาลีตาเหลือกเพื่อไปอาบน้ำชะล้างทำความสะอาดตัวเอง ต้องเลือกเสื้อผ้าสวยๆ เพื่อไปรวมงานเลี้ยงกับเพื่อนสนิทสาวๆ อีก

หวังว่าผ่านครั้งแรกกับกรินทร์ไปแล้ว เธอคงจะไม่ต้องหวั่นวิตกเรื่องงานเลี้ยงวันนี้อีกต่อไป... กรินทร์ก็คงไม่รู้...

เสียงประตูบ้านปิดลง และรถยนต์ส่วนตัวคันเล็กของเธอ เคลื่อนออกจากหมู่บ้านใหญ่แสนสงบร่มรื่น แสงตะวันลาลับขอบฟ้า และแสงราตรีเคลื่อนคล้อยเข้ามา ดวงเดือนเหือดหายในวันจันทร์มืด ปรากฏดวงดาราระยิบระยับจับตามากมายเต็มไปทั่วท้องฟ้า

หลอดไฟแสงจันทร์สว่างสไวไปทั่วราตรี เมื่อตัวรถยนต์คันเล็กสีเงินขับผ่านไปตามท้องถนน พลอยทิพย์เม้มริมฝีปากตน และอดทนกับความเจ็บปวดภายในกล้ามเนื้อท้อง เรือนขายังคงสั่นไหวและรู้สึกถึงได้ความเปียกฉ่ำที่ร่องสวาท

เธอยังรู้สึกเจ็บปวดอยู่เล็กน้อย มันค่อยๆ คลายไปเรื่อยๆ สองเรือนขาเธอยังคงสั่นไหวหลังจากถูกถ่างขาจากแฟนหนุ่มครั้งแรก พลอยทิพย์ค่อยๆ รวบรวมความกล้าที่จะสูดลมหายใจอีกครั้งลึกๆ เพราะตอนนี้เธอรู้สึกตื่นเต้นกับงานเลี้ยงปาร์ตี้สละโสดจากเพื่อนสาวมาก เริ่มจะรู้สึกประหม่า แต่จะมากลัวตอนนี้ก็อย่าได้ทำเชียว

ชุดราตรีสีแดงสดปกปิดเรือนร่างเธอเอาไว้ทั้งกาย เพื่อจะลงมาทอดกายจากรถยนต์แสนงาม พาตัวเองเข้าไปในร้านบาร์เหล้าแห่งหนึ่ง ตอนนี้มันได้ถูกปิดวันหนึ่ง สำหรับปาร์ตี้ของพลอยทิพย์ ถูกจัดโดยแอมป์และน้ำใส ซึ่งเป็นคนจัดการทั้งหมดนี้เอง

ไม่ใช่แค่เพื่อปาร์ตี้สละโสดสำหรับพลอยทิพย์เท่านั้น มันเป็นข้ออ้างที่สาวๆ จะได้สนุกสนานกับงานนี้อย่างพิเศษสุดๆ ลับหลังผัวของพวกเธอเองด้วย นั้นเป็นสิ่งที่พลอยทิพย์รู้ว่า พวกเพื่อนๆ ก็ชอบสนุกกับผู้ชายอื่นซึ่งมิใช่สามีตน

เธอหวังว่ามันจะเป็นงานเลี้ยงปาร์ตี้สละโสดครั้งสุดท้าย เพราะทั้งกลุ่มก็เหลืออแค่เธอคนเดียวเท่านั้น ที่จะมีปาร์ตี้แบบนี้... และหลังจากเธอยังนึกภาพไม่ออกเลยว่า เพื่อนสาวจะหาเรื่องไปแอ้มชายหนุ่มลับหลังสามียังไง...

******

 

เพียงประตูผัวบาร์เปิดออก ปรากฏร่างในชุดราตรีสีแดงสดของพลอยทิพย์ เพื่อนสาวทั้งหกคนต่างหันเรือนหน้ามาทางเธอเพียงจุดเดียว หญิงสาวทั้งหมดต่างรีบลุกจากเก้าอี้ เพื่อรีบกรูเข้าไปหาพลอยทิพย์ และลากเธอเข้ามาอยู่ในใจกลางร้านแสงสลัวๆ

เสียงเพลงสนุกสนานดังประโคม และเพื่อนสาวทุกคนก็อยู่ในชุดสุดเซ็กซี่ เกาะอกกระโปรงสั้น สายเดี่ยวพร้อมถลก บ้างก็สวมเดรสน้อยชิ้นสำหรับพร้อมในกิจกรรมพิเศษ พวกเธอพร้อมจะปลดปล่อยอารมณ์ออกมาให้เต็มที่ ในค่ำคืนงานเลี้ยงสละโสดของพลอยทิพย์

หญิงสาวคิดว่ามันคือข้ออ้างของเพื่อนสนิทสาวซะมากกว่า ที่อยากจะมาเล่นบทแม่ไก่แก่กับ ชายหนุ่มเอ๊าะๆ ระหว่างที่สามีต่างไปทำงาน และอยู่บ้านเลี้ยงลูก โดยไม่รู้ว่าภรรยาของพวกเขาแอบมาสนุกกับชายอื่นแค่ชั่วข้ามคืน

แต่ก็ช่างเถอะ... พลอยทิพย์ผ่านเรื่องอย่างว่าครั้งแรกกับกรินทร์แล้ว เธอมีสิทธิ์ที่จะสนุกด้วยแบบไม่ต้องเกินเลย หรือไม่เล่นด้วยก็ได้นิ เพราะมันเป็นความตั้งใจจริงของแอมป์กับน้ำใส ที่อยากจะทำแบบนี้อยู่ก่อนแล้ว

ณมนกับดาว ส้มซ่าและพิม ก็อยากจะมาสนุกอร่อยเหาะแบบนี้ร่วมกันอยู่แล้ว เหมือนพลอยทิพย์เป็นข้ออ้างสำหรับงานเลี้ยงนี้ซะมากกว่า.. แต่ไหนๆ ก็มาถึงจุดนี้แล้ว เธอก็ควรจะมาสนุกกับเพื่อนๆ ก่อนที่จะถึงวันแต่งงานจริงของเธอ และเพื่อนๆ จะกลายเป็นเพื่อนเจ้าสาวในวันแต่งงาน...

“เปิดเลย!!!” น้ำใสยิ้มหวานฉีกกว้างแทบแก้มปริ อีกมือหนึ่งยกแก้วเหล้าทรงสูงพลางจิบให้กระหายหิว เธอคอแห้ง และอยากได้อะไรที่ชุ่มคอ พอๆ กับเพื่อนสาวหลายๆ คนต่างปรบมือลุ้นให้พลอยทิพย์ดึงริบบิ้นออก แกะกล่องของขวัญจากพวกเธอ

“รู้สึกแปลกๆ แฮะ มันผิดปกตินะเนี่ย” พลอยทิพย์เปรยหันมองเพื่อนทุกๆ คนที่จ้องมายังจุดเดียวกัน กล่องของขวัญอะไรที่ใหญ่มาก แทบจะใส่คนลงไปได้ทั้งตัว...

“เปิดเถอะน่าทิพย์... สนุกหน่อยสิ อุตส่าห์จัดงานนี้เพื่อเธอเลยนะ” ส้มซ่าเกริ่นลุ้นเพราะอยากให้พลอยทิพย์สนุกสุดๆ ซึ่งในความจริงแล้วเธออยากสนุกเสียเองมากกว่า

“ฉันว่าพวกหล่อนต่างหากที่อยากจะสนุก ของขวัญชิ้นนี้ถ้าไม่ถูกใจ... ฉันจะยกให้พวกเธอก็ยังได้นะ” พลอยทิพย์พยายามหยอกเพื่อนสาวกลับ และสองมือก็ค่อยๆ แกะกล่องของขวัญนี้ให้เปิดออกมา...

******

เพียงฝากล่องเปิดออก ปรากฏลูกโป่งลอยออกมามากมายพลางสายตาของพลอยทิพย์ และเมื่อเธอชะโงกหน้ามองดูของในกล่อง กลับมีเรือนร่างของชายหนุ่มทั้งเจ็ดคน ปรากฏลุกขึ้นยืนเฮฮาสนุกสนานด้วยชุดคอสเพลย์บันนี่ บอย

พวกเขาอยู่ในชุดกระต่ายหนุ่ม ใส่หูกระต่ายคาดหัวเอาไว้ มีโบว์หูกระต่ายผูกคอ ใบหน้าของพวกเขาใส่หน้ากากกระต่ายปกปิดใบหน้าที่แท้จริงเอาไว้

พวกเขาสวมปลอกข้อมือไว้ทีข้อมือแกร่งทั้งสอง เรือนร่างอัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อและซิกแพ็คเปลือยเปล่า และกางเกงในชายสีดำสนิทรัดติ้ว แน่นตุงกล้ามเนื้ออวบอิ่ม เรือนก้นแคบแกร่งตกแต่งด้วยฟูหางกระต่ายน่าตบน่าตี...

“ยินดีด้วยนะครับ!!!” พวกเขาพูดซ้ำๆ กันทุกๆ คน ทำให้พลอยทิพย์ค่อนข้างตกใจ ยืนตะลึงกับภาพเบื้องหน้า เธอช็อคสุดๆ แทบตาเหลือกถลน เพราะถ้าจะให้นับชายหนุ่มพวกนั้นก็เท่ากับพวกเธอเจ็ดคนที่นี่พอดี

“อย่าบอกนะ... ว่า...” พลอยทิพย์หวังเพียงว่า เธอคงไม่ต้องรับมือพวกเขาเจ็ดคนทีเดียวพร้อมกันหรอกนะ

“จะคนเดียวเจ็ดคนก็ได้นะ พวกเราก็สนุกไปอีกแบบ” น้ำใส่กล่าวกระซิบข้างหู หยอกเพื่อนสุดแรง ในความเป็นจริงพลอยทิพย์รับมือพวกเขาไม่ได้หรอก

“อย่ามาตลกนะ น้ำใส พวกเธอนี่ก็มากไปแล้วนะ!!!” พลอยทิพย์อยากจะโกรธเพื่อนสาวจนเผลอตะคอกออกไปอย่างลืมตัว เธอเพิ่งจะได้เสียกับกรินทร์เมื่อบ่ายนี้ มันเป็นความรู้สึกที่ยอดเยี่ยม

แต่สำหรับเพื่อนสาวที่จะมาเป็นเพื่อนเจ้าสาว ทำไมถึงทำเรื่องแบบนี้กับเธอได้ลงคอ... ควรรจะโกรธตัดเพื่อนไปเสียเลยดีมั๊ย... กับความสนุกของเพื่อนสาวที่เล่นกับเธอผิดเรื่อง และรุนแรงเกินเหตุ

“อย่าโกรธสิ ทิยพ์!!! น้ำใสพูดเล่น โกรธจริงจังไปได้... พวกเราก็อยากจะสนุกด้วยแหละ ไม่ใช่แค่เธอคนเดียวเสียหน่อยนะ” ณมนกล่าวปลอบใจ ไม่อยากให้เพื่อนรักต้องเข้าใจผิดกันเอง ไหนๆ พวกเธอก็ปรึกษากันแล้วว่า จะสนุกพร้อมๆ กัน และแยกย้ายกันไป

******

ว่าที่เจ้าสาวเริ่มจะโกรธจนตัวสั่น น้ำตาเอ่อขอบเบ้า ควรจะพาตัวเองกลับไปนอนพักผ่อนดีกว่ามั๊ย แล้วปล่อยให้เพื่อนสาวทั้งหกสนุกไปกับเหล่าบาร์โฮสหนุ่มน้อยให้พอใจ ในเมื่อแต่งงานออกเรือนไปก่อนหน้าเธอ มีสามีแล้วก็ยังจะแอบมาทำเรื่องแบบนี้ได้อีก...

เธอจะเป็นแม่พระเกินไปรึ จะมาสำนึกผิดชอบชั่วดีอะไรกันตอนนี้ ในเมื่อมาถึงที่แล้ว ก็ควรจะสลัดคราบแม่พระผู้ใจบุญ แปลงโฉมกลายร่างเป็นแม่เสือร้าย ขย้ำเนื้อชายหนุ่มให้ชุ่มปากอิ่มท้องให้หน่ำใจ...

“ถ้าจะไม่ว่าอะไร ฉันขอกินหนุ่มหน่อยนะ ไม่ได้ผัวตกถึงท้องมาหลายอาทิตย์ล่ะ บ้างานจนลืมเมีย!” ณมนไม่อาจต้านทานความหล่อเหลา และยั่วยวนจากบันนี่บอยได้อีกต่อไป เธอเดินเข้าไปคว้าตัวออกมา แล้วลากออกจากวงล้อมของกลุ่มเพื่อนสาวเป็นคนแรก

“แหม ไวจริงแท้นะ ยัยณมน... เราจะช้าอยู่ใย... ไปสนุกกันดีกว่า” ส้มซ่าเดินอย่างนางพญาแล้วลากบันนี่บอยออกมากับตัวเองคนหนึ่ง หายไปในมุมมืดของร้าน เพื่อสวาปามหนุ่มน้อยที่แสนน่าฟัด ภายใต้หน้ากากกระต่ายครึ่งบนปิดเรือนหน้า

“พวกเธอจะมองหน้าเคืองอย่างนี้ไปก็ไม่ได้อะไรหรอกนะ ถ้าทิพย์ไม่พอใจ ก็แค่ไม่ต้องเล่นด้วยก็ได้ อย่างน้อยก็คงจะมีใครได้เบิ้ลสอง ถ้าเธอถอยออกจากงานเลี้ยงนี้ พวกเราก็แค่ไม่ไปร่วมงานแต่งเธอ...” แอมป์กล่าวดักคอ พลางดึงหนุ่มน้อยไปกับตัวเอง มาสนุกทั้งทีก็ดันถูกพลอยทิพย์บี้เรื่องตั้งแต่ต้นงานเลี้ยง ไม่อยากมาหัวเสียจนหมดอารมณ์

“แล้วแต่นะทิพย์... เธอก็รู้ธรรมเนียมพวกเราอยู่แล้ว ตั้งแต่เข้ากลุ่ม และงานเลี้ยงครั้งนี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรก... ตามใจเธอนะ ทิพย์ก็แค่สนุกๆ จะไปถือสาหัวโบราณก็ตามใจ ถ้ารับไม่ได้ก็แค่ออกกลุ่มไปซะ!!!”

น้ำใสคิดว่าพูดแค่นี้กับพลอยทิพย์ก็พอ เลือกสัดส่วนหนุ่มหล่อ ร่างใหญ่หวังเพียงว่าจะได้อิ่มท้องเวลาได้กินตับมันๆ สักคืน เธอรอเวลาอ้างงานเลี้ยงสละโสดกับผัวมานานแล้ว จะมาป่นปี้เพราะพลอยทิพย์ก็เห็นทีจะต้องเลิกรากับเพื่อนไปสักคนก็ไม่เห็นจะเป็นไร

สาวๆ มองหน้าพลอยทิพย์อย่างกังวล พวกเธอตั้งใจดีอยากให้สนุก แต่เธอกลับมาพูดอะไรน่าเบื่อ ราวกับจะพังงานปาร์ตี้ แต่ก็ช่างเถอะ พวกเธอตั้งใจมาสนุกอยู่แล้ว และถ้าพลอยทิพย์ไม่โอเค พวกเธอก็แค่ค่อยๆ ห่างกับพลอยทิยพ์

ชายหนุ่มทั้งหกถูกเพื่อนสาวของพลอยทิพย์เข้ามาดึงตัวออกไปทีละคน จนเหลือบันนี่ บอยเพียงคนเดียว ที่พร้อมจะเทคแคร์ให้กับพลอยทิพย์อย่างเต็มที่ เขายืนนิ่งสุภาพ และรอให้เธอเข้ามาหาเขา และสนุกไปด้วยกัน

******

“สรุปงานเลี้ยงสละโสดต้องเป็นแบบนี้หรอกรึ น่าจะเป็นงานบุฟเฟ่ต์กินบาร์โฮสซะมากกว่า!!!” พลอยทิยพ์เปรยเจื่อรู้สึกแย่มาก ยกมือกุมขมับพลางพาตัวเองไปนั่งลงที่เก้าอี้ใกล้ๆ เมื่อเพื่อนสาวอ้างงานเลี้ยงเธอคืนนี้ ซึ่งความจริงแล้วก็ตั้งใจมานอกใจสามีลับหลัง แบบร่วมสามัคคีกัน เกิดอะไรขึ้นกับพวกเธอนะ

“มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่าครับ? หรือจะให้ผมอยู่เป็นเพื่อนเฉยๆ ก็ได้นะ” บันนี่บอยกล่าวสุภาพและพร้อมจะบริการให้แก่พลอยทิพย์ ในเมื่อเขารับงานและรับเงินมาแล้วครึ่งหนึ่ง ถ้าไม่ทำให้เต็มที่เขาจะไม่ถูกจ้างอีก และก็จะถูกริบเงินทั้งหมด

“ไม่ค่ะ ฉันกำลังจะแต่งงานแล้ว” พลอยทิพย์ตอบปัด เธอไม่ควรอยู่ที่นี่...สิ่งแรกที่พลอยทิพย์ควรทำต่อจากนี้คือ กลับบ้าน แล้วไปนอน เธอไม่จำเป็นต้องร่วมงานเลี้ยงสละโสด และไม่จำเป็นต้องแคร์เพื่อนที่ทำเรื่องแบบนี้ลับหลังสามี

“อ่อ ยินดีด้วยนะครับ ขอให้ชีวิตคู่มีความสุขมากๆ นะครับ” เขากล่าวอย่างสุภาพ แลดูจริงใจนุ่มนวล นั้นไม่ได้ทำให้พลอยทิพย์รู้สึกดีขึ้นมาได้

“นายก็รู้ แต่ก็ยังจะมาทำเรื่องแบบนี้ได้อีก” พลอยทิพย์กล่าวเสียงแข็ง ในอีกสักระยะก็ได้ยินเสียงเหมือนมีอะไรกระแทกเข้าหากับกำแพง และเสียงอะไรบางอย่างกรีดบนแผ่นกั้นห้องลากยาว บ้างก็ได้ยินเสียงกรีดร้องแว่วออกมาหลังฉากเหล่านั้น

ในความเงียบกับความมืดกลางผับร้านดัง ปาร์ตี้สละโสดเริ่มจะกร่อยเฝื่อน เมื่อพลอยทิพย์เริ่มจะไม่อยากเล่นด้วย ในขณะที่เพื่อนเจ้าสาวทั้งหก กำลังเพลิดเพลินกับของขวัญที่ตระเตรียมมา มิใช่ให้ว่าที่เจ้าสาว แต่พวกเธอก็อยากมีส่วนร่วมในโมเม้นต์นั้นด้วย

“พวกเธอจ้างผมมานิครับ และนั้นก็เพื่อนๆ ในสายงานผมด้วย พวกเขาก็ยินดีที่จะทำตามที่จ้าง”

“เพราะเงินสินะ” พลอยทิพย์ชักไม่อยากจะอยู่นาน เธอเริ่มอยากจะพาตัวเองออกจากร้านแห่งนี้ และเดินทางกลับบ้านนอนยังจะดีเสียกว่า แม้จะไม่อาจเห็นเรือนหน้าบันนี่บอยตรงหน้านี่ เธอก็ไม่อยากจะสนใจหรือจำพวกเขา

“....” ชายหนุ่มผู้ไม่ทราบชื่อ ภายใต้หน้ากากบันนี่บอยครึ่งบน ยิ้มอ่อนพลางถอนหายใจ เขารู้สึกปลื้มหญิงสาวเบื้องหน้า เพราะเธอไม่เหมือนกับเพื่อนเจ้าสาวทั้งหกซึ่งผ่านการครองเรือน คว้าบันนี่บอยไปฟาดให้อิ่มท้องนานนับชม.

******

พลอยทิพย์กำลังจะกลับ แต่ดันพลาดข้อเท้าพลิกจะล้ม เรือนร่างบางเสียหลักจะกระแทกลงพื้น ในเวลานั้นเองที่สองแขนแกร่งเข้าไปคว้าเรือนร่างเธอเอาไว้ โอบอุ้มมิให้ร่างบางกระแทกกับพื้นแข็งสกปรกของร้าน

เรือนหน้าของเขาเข้ามาใกล้ชิดกับพลอยทิพย์มาก ความอบอุ่นและห่วงใยหลั่งไหลจนเธอสัมผัสได้ เขาไม่ได้เหมือนกับเพื่อนบันนี่บอย และเขาก็ยังจะพยายามดูแลเธอ แม้ว่าพลอยทิพย์จะก้าวเท้าออกจากที่นี่ก็ตาม...

“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ? ไม่บาดเจ็บนะครับ” เขากล่าวสุภาพห่วงใย เขาไม่ได้รู้สึกหรือวาดหวังใดๆ นอกจากอยากให้เธอปลอดภัยเท่านั้นพอ

“มะ...ไม่ ขอบ...ขอบคุณ...” พลอยทิพย์รู้สึกประหม่า และนั้นเป็นครั้งแรกของเธอถูกชายอื่นกอด หลังจากเธอมีอะไรครั้งแรกกับกรินทร์วันนี้ เพราะอุบัติเหตุงี่เง่าจากข้อเท้าของเธอเอง

“ให้ผมช่วยอะไรอีกมั๊ยครับ?” บันนี่บอยกล่าวยิ้มหวานสุภาพเช่นเดิม นึกแอบปลื้มหญิงสาวในราตรีสีแดงนี่เสียแล้ว

เพียงเสี้ยววินาทีที่พลอยทิพย์เผลอตัว บันนี่บอยซึ่งรองรับร่างบางในชุดราตรีสีแดงสด รัดร่างเธอแนบแน่นขึ้น พร้อมโน้มตัวช่วงบนลงต่ำ ยื่นริมฝีปากหนาอวบอิ่มน่าจุมพิตลงประทับพลอยทิพย์อย่างลืมตัว

ราวกับแรงแม่เหล็กคนละขั้วที่ใกล้กัน จึงทำให้พลอยทิพย์เผยออ้าริมฝีปากรับอย่างลืมตัว แทบที่จะขัดขืนชายอื่นซึ่งไม่รู้จักและปกปิดครึ่งหน้าเอาไว้ เขาจูบเธอชวนเรียกอารมณ์เร้าร้อน สอดแลกลิ้นตวัดนวลนุ่ม มิใช่แกมบีบบังคับให้อ้ารับจากเขา

บันนี่บอยปรนเปรอปฏิบัติต่อเธออย่างนุ่มนวล และประโลมเรือนร่างเอาไว้ในอ้อมอก เรือนร่างบอบบางหญิงสาวแนบชิดใกล้กับชายอื่นจนลืมไปแล้วว่า เขามิใช่สามีเธอ แต่ทว่า... อารมณ์ร้อนรุ่มพลุพล่านซู่ซ่าทั่วกาย ทำให้เธอกลับเคลิบเคลิ้มจนห้ามใจตัวเองต่อไปมิได้อีกแล้ว...

******

ร่างบางอยู่ในอ้อมกอดของบันนี่บอยไร้นาม และริมฝีปากยังคงบดเบียดดูดด่ำกับชายอื่นภายใต้หน้ากากกระต่ายครึ่งบน และความมืดสลัวภายในร้านมืดๆ ปาร์ตี้สละโสดกำลังอุ่นเครื่องได้รุ่มร้อนทั่วกาย หัวใต้เต้นระรัว เส้นเลือดอัดฉีดกระตุ้นตื่นตัวไปทั่วทุกๆ อณูรูขุมขน

เรือนร่างของพลอยทิพย์ถูกนำพาออกจากใจกลางร้าน เข้าไปยังเส้นทางแคบๆ ซึ่งถูกจัดเตรียมเอาไว้เป็นการเฉพาะกิจ ในขณะที่บันนี่บอย กำลังนัวเนียจูบแลกลิ้นอย่างออกรสกับพลอยทิพย์

ข้างกำแพงสั่นสะเทือนไปด้วยแรงกระแทกหนักๆ อะไรบางอย่างสั่นสะเทือนเสียกรอบรูปกระเทือนตามแรงนั้น มันสั่นไหวรุนแรงไม่ต่างกับแผ่นดินไหวเคลื่อนตัวอย่างรุนแรง แม้ว่าพื้นดินจะยังปกติดีอยู่ก็ตาม

พลอยทิพย์แทบจะไม่ได้สนใจอะไรรอบด้าน นอกจากรสจูบดื่มด่ำชวนได้อารมณ์ระหว่างยังถูกบันนี่บอยอุ้มมาตลอดทาง ปลายเท้าเธอลอยและสองแขนบอบบางโอบกอดรอบคอเขาอย่างเต็มใจ มันคืออีกอารมณ์หนึ่งซึ่งไม่เคยเกิดขึ้นกับเธอและกรินทร์

ลิ้นหนาร้อนเปียกชุ่มฉ่ำ แลกลิ้นตวัดโลมเลียกับปลายลิ้นเล็กๆ ชวนเรียกอารมณ์พลอยทิพย์แทบหลงลืมไปแล้วว่า เธอกำลังจูบอยู่กับชายอื่น มิใช่สามีซึ่งอยู่ในใจเธอ เรือนแขนแกร่งทั้งสองโอบกอดรัดร่างเธอเอาไว้มิให้ปลายเท้าแตะพื้น ความรู้สึกของเธอค่อยๆ ลอยละล่องเจือจางร่างเบาหวิว เมื่อริมฝีปากนวลนุ่มรองรับน้ำหนักบดเบียดจากบันนี่บอยปริศนา

เสียงลูกบิดประตูถูกบิดเปิดบานประตูกว้าง ปรากฏห้องนอนว่างเปล่า และเตียงสะอาดกับโคมไฟสลัวแสงจันทร์ ชวนเร้าปลุกอารมณ์ต่อเนื่อง สองแขนซึ่งอุ้มร่างพลอยทิพย์เอาไว้จึงพยายามผลักบานประตูเปิดกว้าง และพาตัวเองเข้าไปภายในพร้อมๆ กับว่าที่เจ้าสาวของคนอื่นในอ้อมกอดตน

เมื่อร่างบันนี่บอยพาพลอยทิพย์เข้ามาด้วยกันแล้ว ปลายเท้าแกร่งข้างหนึ่งเตะบานประตูเพื่อปิดประตู ร่างของเธอถูกวางลงบนเตียงอันนวลนุ่ม และเนียนสะอาด เนื้อสปริงเด้งสั่นไหวเมื่อเธอนอนหงายราบแทบมิได้พลิกกาย

เสียงกลอนประตูปิดล็อคสนิท มิให้ใครอื่นเข้ามาหรือปล่อยให้ใครคนใดคนหนึ่งออกไป บันนี่บอยหันกายกลับมา มองดูหญิงสาวในชุดราตรีสีแดง ซึ่งดูไร้เดียงสาและอ่อนโยนจนเขาอยากจะเก็บเธอเอาไว้ดูใกล้ๆ

หัวใจเขาเริ่มเต้นแรง และร้อนรุ่มอยู่ในกายชาย ภายใต้กล้ามเนื้อซิกแพ็ค ที่กำลังกระเพื่อมระหว่างหายใจไม่ทั่วท้อง เขามองดูเธออย่างอ่อนโยน และอยากจะถนุถนอมเอาไว้มิให้มีอะไรมากระทบ นอกจากเขาจะกอดเธอเอาไว้เสียเอง

******

เสียงจูบบดเบียดดูดดื่มลงน้ำหนักหากันอีกครั้ง เรือนร่างหญิงสาวแทบหมดแรงต่อต้าน และพึงพอใจในรสสวาทจากชายอื่น ซึ่งมิใช่สามีตน...

เธอกำลังทำอะไรลงไป เขาไม่ใช่เจ้าบ่าวเธอเลยนะ หยุดได้แล้วนะ เลิกเสีย... !!! เสียงแห่งสามัญสำนึก พยายามตักเตือน และบอกให้เธอเลิกรากับเขา และพาตัวเองออกไปจากที่นี่ซะ!

แหม...จะเป็นอะไรไป ก็ได้กับผัวในอนาคตไปแล้ว ก็แค่สนุกกับของหวาน เพื่อนๆ จัดหามา เธอไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อย หรือว่าจะยอมทะเลาะกับเพื่อน แล้วปล่อยให้เพื่อนเจ้าสาวหายไปจากงาน ทั้งๆ ที่จ่ายเงินไปแล้วล่ะ

เสียงแห่งความชั่วร้ายประโคมจิตใจของพลอยทิพย์ ระหว่างที่ริมฝีปากหนาบดเบียดดูดดื่ม แลกลิ้นตวัดรัวๆ ทั้งสอดและดูดปากอีกฝ่ายอย่างเมามัน พลอยทิพย์ทำอะไรไม่ถูกเลย นอกจากยามนี้เธอรู้สึกดีสุดๆ กับรสจูบจากบันนี่บอย...

“อื้อ!!” พลอยทิพย์พยายามใช้ข้อมือบางผลักเขาออกห่าง เธอควรหยุดและออกไปจากที่นี่ แต่ทว่า บันนี่บอยเริ่มรุกล้ำหนักขึ้น พลางใช้มือหนาแกร่งจับข้อมือเธอเอาไว้ กดติดเตียงนุ่มเสียแล้วเริ่มผลักร่างว่าที่เจ้าสาวในราตรีแดงสด

นอนตะแคงข้างเพื่อเขาจะสวมกอดจากเบื้องหน้า ได้ไออุ่นจากร่องหน้าอกคู่งามประจักษ์ต่อสาสยตาเขา ระหว่างปล่อยให้ความเป็นชายแนบชิดกับร่องแคบสามเหลี่ยม และโหนกนูนบวมอิ่มได้ใกลช้ชิดสัมผัสกัน มือหนาเอื้อมไปเบื้องหลังโอบกอดเลื่อนลงต่ำบีบแก้มก้นเธอสะดุ้งสะท้านตอบสนองต่อเรือนนิ้วมือเขาชวนเรียกอารมณ์ชายหนุ่มได้ดีสุดๆ

ริมฝีปากหนาร้อนละจูบ พลางซุกไซร้ตามซอกคอ พลางสูดดมกลิ่นน้ำหอมแสนหวาน ไม่ต่างกับสวนดอกไม้ซึ่งเขากำลังเดินชื่นชมอยู่เพียงผู้เดียว

“เดี๋ยวก่อนนะ... พอเถอะนะ...” พลอยทิพย์คิดว่าเธอควรจะบอกให้เขาทำตามและเลิกเสียโดยดี เธอไม่น่าพลาดหลวมตัวพาตัวเองมาอยู่ ณ จุดนี้ ทำไมจู่ๆ กลับไร้เรี่ยวแรงไปเสียดื้อๆ ดวงตาหล่นวูบแทบจะมองอะไรไม่เห็นยามนี้...

“คุณน่ากอดจังเลย ตัวก็หอม... จูบก็หวาน... คือ...ผม...” อารมณ์ชายเริ่มจะสั่นไหว อยากจะสวมกอดหญิงสาวที่แสนน่ารักคนนี้ต่อไปอีกนานๆ สองแขนแกร่งดึงร่างบางผละออก มือหนาจับที่สีข้างหญิงสาวยกร่างเธอให้ เลื่อนขึ้นมานั่งอยู่บนตัวบันนี่บอย

ชายหนุ่มใต้หน้ากากครึ่งบน นอนหงายราบนาบบนเตียงนอนแสนนุ่ม ปล่อยให้หญิงสาวในราตรีสีแดงสดโน้มตัวลงต่ำ เพื่อต่อยอดจูบบันนี่บอยต่อไป ราวกับติดสิ่งเสพติด เธอรู้สึกมึนๆ และสับสนตัดสินใจอะไรไม่ถูก รึว่าริมฝีปากหวานๆ ของบันนี่บอยอาจจะทำให้เธอ อยาก จนไม่อยากจะละวาง...

******

แต่ไม่ว่าอะไรในเวลานี้ก็ตาม พลอยทิพย์อยากจะปลดปล่อยอารมณ์ที่อึดอัดแน่นอก และอยากจะเปลื้องชุดราตรีรอบตัวยามนี้ เรือนขาของเธอนั่งคร่อมทับแก่นกายตื่นตุงกางเกงในใต้ร่างบาง

ปลายลิ้นบางถูกหว่านล้อมจากบันนี่บอยเบื้องล่างตน ยากเหลือเกินที่จะได้ยลโฉมเขาตอนอยู่ด้วยกันตามลำพังเช่นนี้ แววตาของพลอยทิพย์เลือนรางและพร่าเลือน ราวกับโดนของมึนเมาซึ่งไม่รู้เลยว่าเธอโดนยาตอนไหน

หญิงสาวพยายามนึกไปนึกมาระหว่างริมฝีปากยังคงจุมพิต บดเบียดอย่างเพลิดเพลิน เริ่มจะนึกออกว่าน้ำใสยกแก้วเหล้ามาให้ก่อนจะแกะของขวัญออก พบกับเหล่าบันนี่บอยมากมายให้เลือกสรร...

“โอ๊ย... น้ำ...ใส...” พลอยทิพย์เริ่มจะปวดหัวและเปรยเสียงแผ่ว เริ่มไร้เรี่ยวแรงเข้าไปทุกที และยามนี้ร่างเธอทรุดลงกับพื้นเตียงไปต่อไม่ไหวเพราะหมดแรงจากฤทธิ์ยาบางอย่าง คิดอะไรไม่ออกจิตใจสับสน และร่างกายก็ควบคุมมิได้

เรือนร่างเรียกร้องโหยกา กับกายหนุ่มที่อยู่ใกล้ในเวลานี้ พลอยทิพย์แยกแยะอะไรไม่ออกอีกแล้ว หลังจากวันนี้ผ่านเรื่องหนักๆ และได้รับของหนักๆ จากกรินทร์... แม้มาร่วมงานปาร์ตี้สละโสด เธอกำลังจะเผชิญกับเรื่องหนักๆ อีกครั้ง

“คุณเป็นใคร?” พลอยทิพย์สับสนหนักขึ้นไปอีก ระหว่างมองเรือนหน้าบันนี่บอย ซึ่งปกปิดใบหน้าที่แท้จริงอยู่ และริมฝีปากเธอยังวกวนอยู่กับความร้อนหนาบดเบียดเธอแบบวมเจ่อ เรียกอารมณ์ความเป็นสาวแทบร้องไห้เปียกฉ่ำอยู่กับร่องสวาทเปียกชุ่มจนบันนี่บอยรู้สึกได้

“เป็นคนที่ทำให้คุณมีความสุขยังไงล่ะครับ” เขาฉีกยิ้มหวานกว้าง ดวงตาพึงใจต่อหญิงสาวในชุดราตรีแดง เนื้อตัวขาวเนียนและเย็นฉ่ำ เธอเหมือนผลไม้แช่เย็นที่น่ากลืนกิน และหวานล้ำจนไม่อยากปล่อยให้หลุดมือ แม้ว่านี่จะเป็นแค่เรื่อง “ว่าจ้างให้เป็น บันนี่บอย”

“ช่วยฉันถอดชุดบ้าๆ นี่หน่อยสิ” พลอยทิพย์ไม่ค่อยรู้สึกตัวหรือจะคิดเรื่องผิดชอบชั่วดีอีกแล้ว เธอต้องการเปลื้องผ้าและอยากจะนอนหลับสักหน่อย บันนี่บอยจึงทำตามสั่งและอาจจะมากกว่านั้นต่อจากนี้...

เพียงมือหนาเอื้อมไปสอดใต้รักแร้ ผ่านไปยังเรือนหลังผิวกายอันนวลนุ่มของหญิงสาว ริมฝีปากบางยังคงกลับมาดื่มด่ำรสจูบหวานๆ จากบันนี่บอยอย่างต่อเนื่อง อารมณ์และความรู้สึกเป็นแรงผลักดันให้ร่องสวาทเธอชุ่มเปียกฉ่ำชื้น

เรือนขาของเธอก็กางออกกว้างระหว่างนั่งคร่อมทับบนแก่นเกร็งอวบอิ่มทั้งลำ เอ็นตึงแข็งหนาเนื้อแน่น กลีบอวบบดเบียดท่อนเอ็นบนกายเขา

พลอยทิพย์ไม่ค่อยรู้สึกตัวอะไรอีกแล้ว นอกจากเธออยากอิ่มอร่อยหวานล้ำจากการจูบกับชายคนนี้ เธอไม่รู้สึกผิดหรือรู้สึกอะไรเลย นอกจากมีอารมณ์ความอยากได้ให้สุขใจกับรสชาติหวานๆ เท่านั้นเอง...

เสียงรูดซิปชุดราตรีจากเรือนหลังผ่านกระดูกสันหลังหญิงสาวค่อยๆ แยกเนื้อผ้าออกไปตามความยาวของชุด เนื้อผ้าช่วงหัวไหล่ร่นลงไปยังต้นแขน และเรือนร่างเปล่าเปลือยปรากฏต่อหน้าบันนี่บอย

เขาแทบจะลืมหายใจเมื่อร่างของพลอยทิพย์ปรากฏต่อหน้าบันนี่บอย เขามองดูเธอสวยงามเพียงใด ไม่ต่างกับเทวดานางฟ้าที่งดงาม ยิ่งทำให้บันนี่บอยเกิดอารมณ์หนักเข้าไปอีก และคงจะต้องตอบสนองความสุขทั้งหมดนี้ให้แก่เธอ

ใจหนึ่งห้ามมิให้เกินเลยว่าที่เจ้าสาวคนนี้ แต่อีกใจของบันนี่บอย ก็อยากสวมกอดเธอ เพราะช่างไร้เดียงสา และน่าโอบกอดมากมายเพียงใด เขาอยากเชยชมเธอบ้าง อิจฉาเจ้าบ่าวของเธอเหลือเกิน...

******

(ขอบคุณภาพจาก G****e : นำมาประกอบนิยาย โดยมิได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับนิยายเรื่องนี้

https://www.xn--b3cud6cdb3a8fd2a1a.com/product/ชุดราตรียาว-ปาดไหล่สีแดง-หางปลาเข้ารูป-สวมใส่เป็นชุดออกงานได้หลายงาน/)