All Chapters of Accidentally Yours, Mr. Billionaire!: Chapter 21 - Chapter 30

Maaga akong nagising. Alas-tres pa lang ng madaling araw pero gising na gising na ang diwa ko. Siguro dahil sa kaba… o baka dahil sa hindi ko na rin talaga mapigilan ang excitement.By 5 AM, dumating ang sasakyan ni Atticus. Black SUV with tinted windows—elegante at disente, parang siya. Maayos na binati ako ng driver at magalang na kinuha ang maleta ko. Habang nakaupo ako sa likod ng sasakyan, panay ang haplos ko sa tiyan ko."Konti na lang, baby. Makikita mo na si Daddy Atticus."Pagdating sa Makati, natulala ako. Ang taas ng mga gusali, ang bilis ng mga tao, ang ingay ng paligid, kabaligtaran ng tahimik na probinsiya. Pero sa gitna ng lahat ng ito, may isang bagay—or isang tao—na alam kong magpapakalma sa’kin.Sa harap ng isang high-rise condominium, huminto ang sasakyan. Bago pa man ako makababa, bumukas na ang pinto at nakita ko si Atticus.Damn.Wearing a black turtleneck sweater and slacks, he looked like he stepped straight out of a magazine. Pero hindi ‘yon ang tumatak sa’kin

Pagkatapos naming mag-lunch sa garden café, naisipan ni Atticus na maglakad-lakad muna kami. Wala siyang meeting that afternoon, at sabi niya, “You need fresh air. It’s good for you… and the baby.” Hindi ko matanggihan. Ang sarap sa pakiramdam ng nakahawak lang ako sa braso niya habang naglalakad kami sa isang side street ng Legazpi Village. Wala masyadong tao, tahimik, at puno ng mga boutique shops at art cafés. Feeling ko para kaming normal na couple. Walang complications, walang secrets. Pero hindi nagtagal ang ilusyon. Habang tumatawid kami papunta sa isang small bookstore, may biglang humintong black SUV sa gilid. Bumaba ang isang babae. Matangkad classy, wearing heels and a crisp cream blazer over a tight-fitted black dress. She looked like someone straight out of Forbes. “Poseidon?” may halong gulat sa boses niya, pero may diin din. Familiar. Napalingon ako sa kanya, then to Atticus na agad kong naramdamang nag-iba ang aura. From relaxed to... composed. Parang may mas

Pagkatapos naming kumain at magpahinga nang kaunti, inalok ako ni Atticus na lumabas. "Gusto mong maglakad-lakad tayo sa park nearby? It’s quiet there. You need fresh air, and so do I."Pumayag ako. We both changed into something comfortable; him in a light sweater and jeans, me in a maternity dress and cardigan he insisted I wear. Sobrang maaruga niya lately. Hindi ko alam kung dahil ba sa guilt o genuine care, pero I decided not to question it today.Tahimik lang kami habang naglalakad. The park wasn’t crowded. May mga magulang na naglalaro kasama ang mga anak nila, ilang matatanda na nagpi-picnic, at may mga ibong lumilipad sa paligid. May lamig sa hangin, pero hindi nakakakilabot. It was gentle.He reached for my hand without asking, at hinayaan ko lang.Then, he broke the silence.“New Year na after tomorrow,” he said, glancing at me. “Can you believe it?”Napatingin ako sa mga dahon sa paligid. “Parang ang bilis lang, no? This year felt like a blur.”“A lot happened,” he nodded.

Maaga pa lang ay nagising na ako sa amoy ng brewed coffee at bacon na nagmumula sa kusina. Saglit akong nag-unat at tinapik ang katabing si Atticus na tila balak pang bumalik sa tulog. “Good morning,” bulong ko habang hinahaplos ang buhok niya. He groaned. “Five more minutes…” Napangiti ako. “Your family’s probably waiting downstairs.” Bumuntong-hininga siya at tuluyang bumangon. “Then we shouldn’t keep them waiting. Come on, let’s go show them how lovely you look in the morning.” Pagbaba namin sa kusina, nadatnan namin ang buong pamilya ni Atticus sa long breakfast table—his mother, two older sister, at isang nakababatang pinsan. May mga platong punô ng ulam: toast, eggs, fruits, kesong puti, at longganisa. Mukhang sinadya nilang ipagsama ang local at western dishes. “Good morning,” bati ni Atticus habang inakbayan ako. “Good morning,” sabay-sabay nilang sagot. Ilan ay may mga ngiting totoo, ang iba nama’y… hindi gaanong palagay. “Ceila, upo ka sa tabi ko,” alok ng isang baba

Pagkatapos ng brunch with Atticus' family, nagpumilit akong makalibre kahit saglit. Nagsinungaling ako ng kaunti—sinabi kong gusto kong magpahangin sa bayan, mamili ng ilang bagay sa local market.But the truth was, I needed to see someone.“Sure ka bang gusto mong ituloy ‘to?” tanong ni Atticus habang papasakay kami ng kotse. Naka-cap siya, plain tee at casual pants wala ni anino ng business persona niya. “We can still turn around.”Umiling ako. “Kailangan ko to.”Tumango lang siya at hinawakan ang kamay ko sa gitna ng console. “Okay. I’m with you.”Dumaan kami sa mga daanang tahimik, malapit na sa mismong bayan. Sa mismong compound ng lolo namin dati, kung saan nakatira ngayon ang isa sa mga kuya ko—si Kuya Theo. Hindi ko siya nakikita mula nang lumuwas ako sa Visayas, at kahit pa nagkausap kami nitong New Year sa messenger, hindi niya alam na buntis ako.Kaya eto ako ngayon. Kinakabahan, pero determinado.Paglapag ng kotse sa tapat ng maliit pero maayos na bahay, pinatay agad ni At