Semua Bab CRAZY ABOUT ปักใจรักบอดี้การ์ด NC20++: Bab 11 - Bab 20

บทที่ 10ลมหายใจเธอถูกช่วงชิงจนร่างกายเริ่มกระตุก ทว่าเทนต์ยังไม่ยอมผละริมฝีปากออกจากกลีบปากบวมเจ่อช้ำเลือดของคนตัวเล็ก เขาแค่อยากสั่งสอนเธอว่าอย่ามาท้าทายคนอย่างเขา“อื้อ~ นะ..หนูหะ..หายใจไม่ออกอื้อ!!” มือเรียวเล็กพยายามผลักหน้าอดแกร่งออกห่าง แต่ด้วยเรี่ยวแรงที่มีซึ่งตอนนี้ถูกฤทธิ์ยาปลุกเซ็กซ์ครอบงำก็ทำเอาเธอหมดแรงที่จะขืนตัวออกจากห่วงอารมณ์ดิบห่ามนี้ ทว่าในที่สุดเทนต์ก็ยอมผละใบหน้าออกโดยที่เธอไม่ได้ขัดขืน นัยน์ตาดำขลับฉายแววดุดัน“คราวนี้รู้แล้วหรือยังว่าตัวเองอ่อนหัดแค่ไหน”“อื้อ~” แววตาดุดันฉายภาพสะท้อนเธอลาง ๆ มือเล็กกำชายชุดเดรสแน่นเพราะยาเพิ่งออกฤทธิ์ ความเจ็บปวดที่เขามอบให้ไม่อาจทำให้ความร้อนเร่าภายในกายเธอทุเลาลงได้ พิ้งค์ค่อย ๆ ยกมือขึ้นมาลูบไล้ทรวงอกตัวเองขณะเดียวกันก็เปล่งเสียงครางเบา ๆ ข้างกายชายหนุ่ม “เทนต์ ชะ..ช่วยทำให้หนูเสร็จที~” เธอร้องขอเขาอ่านน้ำเสียงแหบพร่า ตอนนี้ร่างกายเธอร้อนรุ่มด้วยฤทธิ์ยา“…จะให้ผมรีแลกซ์ให้?” รอยยิ้มที่มุมปากหนาทำใจเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ ก่อนที่เขาจะโน้มตัวลงมาจูบเธออีกครั้งหนึ่ง ครางนี้ได้กลิ่นคาวของเลือดคละคลุ้งทั่วโพรงและรู้สึกแสบ ๆ ที่ริมฝี

บทที่ 12พิ้งค์เบี่ยงตัวหลบ เธอสะดุดลมหายใจตัวเองอย่างอึ้งงันกับคำพูดของเทนต์“เรา…”“ไม่ได้มีอะไรกันครับ” ชายหนุ่มแสยะยิ้มมุมปากก่อนจะถอยออกห่างจากหญิงสาวหนึ่งก้าว “และควรรู้ไว้ว่า การทำแบบนั้นมันไม่ไดทำให้ตัวเองดูดีหรือเป็นที่น่าสนใจสำหรับหนุ่ม ๆ หรอกครับ ผมเองก็เคยบอกไปแล้วด้วย” สายตาที่จดจ้องมาที่ริมฝีปากเธอมันย้อนแยงกับที่เขาพูด พิ้งค์ยกยิ้มแล้วก้าวเข้าไปใกล้จนได้กลิ่นบุหรี่ที่เจือมากับลมหายใจคนตรงหน้า“แล้วต้องทำยังไง ถึงจะเป็นผู้หญิงที่ดูน่าสนใจสำหรับผู้ชายคนนี้” ปลายนิ้วชี้เรียวกดลงบนหน้าอกข้สงซ้ายตรงตำแหน่งหัวใจของเทนต์ “อยากครอบครอง…หัวใจของเทนต์ แต่มันคงเป็นเรื่องยากสำหรับหนู” เธอไม่มีทีท่าว่าจะกลัวในสิ่งที่เขาพูดหรือเตือน แต่มันกลับเป็นเรื่องที่เธอมองว่าน่าตื่นเต้นและท้าทายมากกว่า“อย่าเล่นกับไฟ” เขาจับมือเธอไว้แน่น น้ำเสียงลอดไรฟันเป็นการย้ำเตือนสติเธออย่าอย่าถลำลึกไปมากกว่านี้“หึ..แล้วเจอกันค่ะ เพราะพิ้งค์ไม่ใช่คนที่ยอมแพ้อะไรง่าย ๆ” เธอเคลื่อนใบหน้าเข้าไปจูบตรงกลางอกชายหนุ่มจนเป็นรอยลิปสติก เทนต์ขมวดคิ้วจ้องแววตาซุกซนของอีกฝ่ายอย่างเหนื่อยหน่าย “อย่าเพิ่งยอมแพ้ละ เพราะ

บทที่ 14“พรุ่งนี้ไม่มีเรียน..พาไปเที่ยวหน่อยได้ไหมคะ อยากไปเที่ยวทะเล” เธอคลอเคลียใบหน้ากับหลังมือเขาเป็นการออดอ้อนออเซาะ “นะคะ ช่วยตามใจหนูหนึ่งวันนะ”“ถ้าพาไปแล้วไม่เป็นเด็กดี ผมก็ไม่อยากรับปากหรอก” เขาถอนหายใจก่อนจะหันมามองเสี้ยวหน้าคนตัวเล็กซึ่งเธอเองก็กำลังกะพริบอ้อนเขา “พรุ่งนี้เราจะออกเดินทางตีสี่ ถ้าไม่ตื่นก็อด” เพราะความน่ารักของเธอเขาจึงยอมอ่อนข้อให้“เย้ ๆ ขอบคุณนะคะแดดดี้” ด้วยความดีใจเธอจึงเคลื่อนตัวขึ้นเล็กน้อยแล้วกดริมฝีปากลงทีาแก้มสากหนัก ๆ “ใจดีมาก ๆ เลยค่ะ”“เพราะคุณหนูไม่ดื้อ แต่ถ้าดื้อผมก็ไม่ใจดีแบบนี้” เขายกยิ้มพร้อมกับขู่เธอด้วย ดวงตาคมกริบจ้องเข้าไปในนัยน์ตาพิ้งค์ “และอย่าเรียกผมแบบนั้น มันไม่เหมาะ”“โอเค เอาไว้อยู่ด้วยกันสองคนแบบนี้อีกนะคะ หนูจะเรียกแค่ตอนที่อยู่กับแดดดี้”“อืม..” เทนต์ครางรับในลำคอจากนั้นจึงเลี้ยวรถเข้ามาในบ้าน แต่ตอนที่เขาเปิดประตูก้าวลงจากรถลูกน้องคนสนิทก็รีบเดินมากระซิบบอก พิ้งค์หันกลับไปมองหน้าชายหนุ่มก่อนจะถูกแม่บ้านที่มารอรับพาเข้าไปในบ้าน“เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ ทำไมบ้านเราดูเข้มงวดขึ้นกว่าเดิม” เพราะเป็นคนช่างสังเกตจึงรู้ว่ามีอะไรเปลี่ยนไ

บทที่ 16“ขอจับมือหน่อยได้ไหมคะ” เธอหันมาขออนุญาตเขาทั้งที่ปกติไม่เคยเอ่ยขอแบบนี้ เทนต์มองหน้าอย่างชั่งใจแต่ก็ยอมตามใจเพราะไม่อยากต่อปากต่อคำเธอให้เสียบรรยากาศ “ใจดีจัง” รอยยิ้มหวานปรากฏขึ้นบนใบหน้าจิ้มลิ้มเสียงคลื่นที่เคล้ากับสายลมเย็น ๆ ที่โกรกใส่หน้าจนปอยผมสะบัดพลิ้วไปตามจังหวะ เทนต์เงยหน้ามองก่อนที่จะเกี่ยวปอยผมไปทัดหูให้หญิงสาวอย่างอ่อนโยน การกระทำที่เหนือความคาดหมายทำหัวใจดวงน้อยเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง“พอไม่ได้คาดหวังแดดดี้ก็ทำให้หนูมีความหวัง ชอบทำอะไรให้หัวใจเต้นแรงอยู่เรื่อยเลยนะคนแก่เนี่ย” หญิงสาวอมยิ้มพร้อมยกมือหนาขึ้นมาทาบที่แก้ม “คืนนี้นอนด้วยกันนะคะ นอนคนเดียวหนูกลัวผี”“ผีที่ไหน ไร้สาระ”“ผีเป็นสิ่งที่มองไม่เห็นค่ะ แต่มันมีอยู่จริง ๆ” เธอจริงจังกับเรื่องนี้จนเขายอมพยักหน้าให้เป็นการตกลง “งั้นเราเดินกลับบ้านดีไหม แต่บรรยากาศกำลังดีเลยนะ..” ทั้งอยากกลับไปพักทั้งอยากเดินเล่นกับเขาสองคนเพราะเวลาที่จะได้อยู่สองคนแบบนี้มันน้อยมากและเป็นเรื่องยากที่จะได้เดินเล่นแล้วจับมือเขาไปด้วย“กลับดีกว่าครับ”“ถอดรองเท้าเดินกลับได้ไหม” พิ้งค์หันมาอ้อนชายหนุ่มเสียงหวานแต่ก็ถูกเขาปฏิเสธทางสี

บทที่ 18ขับรถมาไม่นานก็ถึงคฤหาสน์หละงใหญ่ พิ้งค์เปิดประตูตั้งท่าจะก้าวลงแต่กลับถูกเทนต์รั้งแขนไว้ก่อน เธอหันกลับไปมองชายหนุ่มอย่างยิ้ม ๆ“มีอะไรเหรอ”“พรุุ่งนี้ผมติดงาน ไม่ว่างไปส่งมหา’ลัยนะครับ” รอยยิ้มบนใบหน้าเลือนหายทันทีที่ได้ฟัง พิ้งค์แกะมือหนาออกจากเรียวแขนตนเองจากนั้นก็เดินเข้าไปในบ้าน แฟรงค์เดินสวนกับลูกสาวอ้าปากจะทักทายแต่ลูกกลับเมินเขาเหมือนเป็นอากาศ พอเทนต์เดินตามหลังมาเขาจึงถือโอกาสนั้นถามลุกน้อง“เป็นอะไรกันอีก ทะเลาะอีกแล้วไง"“เปล่าครับ"“เฮ้อ” มาเฟียใหญ่ถอนหายใจออกอย่างเหนื่อยใจที่ลูกสาวตัวเองไม่ถูกคอกับลูกน้องสักที “อดทนหน่อยแล้วกัน ไม่มีมึงกูไม่รู้จะไว้ใจใครแล้ว”“ครับนาย"“อืม ว่าแต่ไปไหนกันมาวะ” แฟรงค์เอ่ยถามแต่ยังไม่ทันได้รับคำตอบจากลูกน้องเสียงหวานของภรรยาก้เอ่ยเรียกเขาเสียก่อนจึงต้องเดินไปหาพราวดาวในทันที เทนต์มองตามหลังเจ้านายก่อนที่เขาจะเดินเลี่ยงไปอีกทางหนึ่งเที่ยงคืนของวัน พิ้งค์นอนพลิกไปมาอยู่บนเตียงนอนด้วยอาการนอนไม่หลับ เธอต้องการออกไปเที่ยวแต่ทว่าสามยอดกุมารยังไม่มีใครคนไหนโผล่มาตอบแช็ตเธอเลย“ไอ้พวกบ้านี่! พอเราคิดถึงก็หายหัวหันหมด” ริมฝีปากบางเม้มแน่