Semua Bab CRAZY ABOUT ปักใจรักบอดี้การ์ด NC20++: Bab 31 - Bab 40

บทที่ 30วันต่อมาร่างบางในชุดนักศึกษาเดินนวยนาดเข้ามาในห้องรับประทานอาหารซึ่งแฟรงค์กับพราวดาวนั่งรอเธออยู่แล้ว พิ้งค์เดินเข้าไปโอบกอดแม่แล้วกอดคอพ่อเป็นการทักทายในยามเช้า“มอร์นิ่งค่ะ” เธอเลื่อนเก้าอี้ออกแล้วนั่งลงข้างพ่อตัวเอง เสสายตามองหาเทนต์ซึ่งยังไม่เห็นเขาอยู่บริเวณรี้ “เทนต์ไปไหนเหรอคะ” พิ้งค์เอ่ยถามพ่อด้วยท่าทางสบาย ๆ ทว่าภายใต้รอยยิ้มสดใส่กลับซ่อนความกระวนกระวายใจไว้“ยังไม่กลับจากทำงาน ป๊าให้อยู่คุมคลับถึงเย็น”“เย็นวันนี้เหรอคะ” เธอถามกลับ“ใช่” แฟรงค์ละสายตาจากหน้าจอโทรศัพท์แล้วมองหน้าลูกสาว “ทำไม หรือจะงอแงให้พี่เขามารับไปส่งมหา’ลัยอีก” เขาแสยะยิ้มมุมปากเพราะรู้ทันลูกสาวที่จะหาเรื่องงอแงให้ลูกน้องเขา“เปล่า หนูขับรถไปเองก็ได้ไม่เห็นต้องรบกวนเทนต์เลย” เธอพูดไปพลางตักข้าวต้มใส่ปากเคี้ยวเบา ๆ แล้วมองหน้าแม่ “หม่าม้ามองหน้าหนูทำไมเนี่ย ไม่เชื่อเหรอว่าหนูขับรถไปเองได้น่ะ”“เชื่อค่ะ แต่หนูจะขับโดยไม่มีคนคอยห้ามปรามเรื่องความเร็วไม่ได้ หม่าม้ารู้นะว่าหนูชอบขับรถเร็ว”“เทนต์ฟ้องละสิ” เธอลอบเบ้ปากด้วยความหมั่นไส้ให้คนที่ไม่ได้อยู่ตรงนี้ “หนูชอบความเร็วเหมือนป๊า สงสัยมันถ่ายทอดทาง

บทที่ 32 NC“อ๊ะ! แดดดี้ห้ามทำชุดหนูเสียหาย” เธอรีบห้ามปรามเขาในตอนที่มือหนาทำท่าจะฉีกชายกระโปรงชุดนอน เทนต์เงยหน้าขึ้นมองพร้อมกับเลียริมฝีปากเบา ๆ เขาละมือจากสิ่งที่กำลังทำแล้วเคลื่อนใบหน้าขึ้นมาคลอเคลียกับพวงแก้มนวล กลิ่นแป้งเด็กหอม ๆ ช่วยกระตุ้นความอยากเขามากขึ้น “อื้อ~ อย่าทำรอยด้วย”“ขอเยอะ” เทนต์กระซิงข้างหูคนตัวเล็กแล้มอ้าปากขบเม้มติ่งหูเธอเบา ๆ “งั้นก็กระแทกแรงไม่ได้น่ะสิ”“ทำได้เหรอ” อีกฝ่ายมองอย่างท้าทาย เขาเนี่ยนะจะทำเบา ๆ ไม่มีทางหรอก“ก็จะลองดู” สิ้นคำพูดเทนต์ก็เคลื่อนตัวลงไปจูบริมฝีปากบางอย่างหนักหน่วง มอบจูบให้อีกฝ่ายอย่างละเมียดละไม พิ้งค์ตวัดแขนขึ้นมาโอบคอหนาไว้หลวม ๆ ในขณะที่ริมฝีปากยังแนบชิดกับชายหนุ่ม“อื้อ~ กะ..กัดปากหนูทำไมเนี่ย” เพราะรู้สึกแสบ ๆ ที่ริมฝีปากล่างเธอจึงดันตัวเขาออกห่างครู่หนึ่ง เรียวลิ้นเล็กตวัดเลียเลือดเข้าปากตัวเอง “อื้อ~ เล่นเลือดเลยเหรอ”“หึ” คนตัวโตแค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยัน ก่อนจะสอดมือลงไปในกางเกงชั้นในตัวน้อยแล้วลูบไล้เนินสวาทเธอเบา ๆ “แค่อยากชิม…” เทนต์ตอบกลับพลางสอดใส่นิ้วกลางเข้าไปในตัวหญิงสาวทำให้พิ้งค์รีบเม้มปากแล้วหลับตาแน่นเมื่อถ

บทที่ 34พิ้งค์เดินไปมาอยู่ในห้องนอนส่วนตัว เธอรอเทนต์ตอบกลับมาอีก ตอนนี้เขาเงียบไปนานกว่าหนึ่งชั่วโมงแล้ว “ถ้าว่างแล้วก็น่าจะตอบกลับข้อความหนูสิ” เธอเลื่อนจอโทรศัพท์ขึ้นลงอย่างจดจ่อว่าเมื่อไหร่เทนต์จะตอบกลับมาสักทีติ้งเสียงแจ้งเตือนในไลน์ดังขึ้นเธอก็รีบเปิดอ่านข้อความนั้นทันที แต่ทว่าผิดหวังเพราะข้อความนั้นมาจากไออุ่นที่ทักมาถามเรื่องงานส่งอาจารย์พรุ่งนี้ พิ้งค์เปิดอ่านแล้วก็กดปิดจอโทรศัพท์เหมือนเดิม เธอพ่นลมหายใจออกอย่างเหนื่อยหน่าย“เงียบจัง” หญิงสาวดีดตัวลุกขึ้นมานั่งก่อนจะเดินไปเปิดประตูแล้วย่องอกมาจากห้องนอนซึ่งตรงระเบียงหน้าห้องสามารถมองเห็นคนด้านล่างได้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ เธอจึงหมอบตัวลงแล้วคลานไปส่องช่องระเบียงมองหาเทนต์จนเจอเขากับพ่อตัวเองทำหน้าเครียดอยู่ด้วยกัน อีกฝั่งหนึ่งเป็นใครก็ไม่รู้เธอไม่ค่อยคุ้นหน้าเลย“เรื่องงานจะเอาไง” ผู้ชายอีกคนเอ่ยถามพ่อของเธอก่อนที่เขาจะให้ลูกน้องเอาเอกสารบางอย่างให้แฟรงค์ พิ้งค์หลบอยู่ด้านหลังระเบียงแอบฟังไปลุ้นไปว่าจะจบบทสนทนาดุเดือดนี้ยังไงจนกระทั่งเกิดเสียงดังคล้ายของแข็งกระแทกกับโต๊ะดังขึ้น หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบก่อนจะโผล่หน้ามาดูว่าเกิดอะ

บทที่ 36“แลกกันไหม…” พิ้งค์ลงจากชิงช้าแล้วเดินเข้ามาหาชายหนุ่ม เธอวางฝ่ามือลงบนหน้าอกแกร่งข้างซ้ายแล้วจ้องมองมันอย่างยิ้ม ๆ “ถ้าไม่อยากให้หนูสกินชิพกับเพื่อนบ่อย ๆ งั้นหนูก็จะทำแค่กับแดดดี้คนเดียวแต่มีข้อแม้…” เธอดูแพรวพราวจนเขาละสายตาไปจากใบหน้าจิ้มลิ้มไม่ได้“อะไร”“แดดดี้ห้ามใกล้ชิดผู้หญิงคนไหน และต้องมีหนูแค่คนเดียว คนเดียวเท่านั้นโอเคไหม”“หึ” บอดี้การ์ดหนุ่มหลุดขำกับคำขอของหญิงสาว มันเป็นการต่อรองที่ต่างฝ่ายต่างได้ต้องการผลประโยชน์ของตัวเอง “ขอมากไปหรือเปล่า ลืมแล้วไปหรือไงว่าผมต้องทำงาน และต้องได้ใกล้ชิดคนหลายคนไม่ใช่แค่ผู้ชาย” เขาให้เหตุผลแต่อีกฝ่ายไม่สนใจ เธอเคลื่อนใบหน้ามากระซิบเสียงพร่า“แดดดี้ทำได้ดีมาตลอดนี่คะ แค่นี้คงไม่ลำบากอะไรหรอกใช่ไหม”“แล้วถ้าทำ จะได้อะไรตอบแทน”“อา…เดี๋ยวนี้แดดดี้ต่อรองเก่งนะคะ”“ไม่มีอะไรได้มาฟรี ๆ”“แล้วอยากได้อะไร หนูให้แดดดี้เลือก” เธอกัดริมฝีปากเล็กน้อยแล้วลูบไล้เป้ากางเกงชายหนุ่มก่อนจะหลุดขำออกมาเพราะสัมผัสได้ถึงความนูนใหญ่ของสิ่งที่ซุกซ่อนอยู่ใต้กางเกงเขา “ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ แข็ง…แล้วเหรอ”“อย่าเล่น”“ไม่ได้เล่นสักหน่อย แล้วต้องการอะไร”

บทที่ 38 NC“อึก…” เธอหอบหายใจแรงเมื่อเทนต์หยิบเข็มขัดขึ้นมา เขาฟาดมันลงกับเตียงอย่างแรงเฉียดขาเธอไปนิดเดียวเท่านั้น พิ้งค์เผลอกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจจนหดขาหนี “แดดดี้เล่นอะไรเนี่ย”“เล่นเหรอ…ไม่เล่นนะ กำลังจริงจังอยู่” เขาแสยะปากแล้วรวบมือพิ้งค์ไว้แน่นจากนั้นก็มัดด้วยเข็มขัดแน่น “อย่าดิ้น เพราะยิ่งดิ้นก็ยิ่งเจ็บ”“อื้อ~ เล่นอะไรของแดดดี้เนี่ย ปล่อยหนูนะ” คราวนี้เทนต์บีบแก้มเธอไม่แรงมากนัก เขามองสบตากับคนใต้ร่างก่อนที่จะแค่นหัวเราะที่เห็นความกลัวในแววตาซุกซนคู่นั้น“กลัวด้วยเหรอ” คำถามที่ไม่น่าถามของเขาทำหัวคิ้วมนย่นเข้าหากันเป็นปม แต่ไม่ทันได้กระจ่างคนตัวโตก็โน้มตัวลงมากดจูบอย่างรุนแรงจนได้กลิ่นคาวเลือกในโพรงปากเธอ พิ้งค์ดิ้นหนีสัมผัสป่าเถื่อนนี้อย่างไม่ชอบใจแต่ก็ถูกเขาจับใบหน้าให้หันมามองสบตากันตรง ๆ “อย่าดิ้น ยิ่งดิ้นมันก็ยิ่งอยาก”“เป็นบ้าไปแล้วหรือไง หนูเจ็บเป็นเหมือนกันนะคะ”“ก็ควรจะรู้ไว้นี่ว่าการลงโทษเด็กดื้อมันก็ต้องทำให้หลายจำ แต่ถ้าทำแล้วไม่หลาบจำแล้วจะทำไปทำไม” รอยิ้มที่มุมปากหนาบ่งบอกชัดเจนว่าเขาอยากลงโทษเด็กดื้ออย่างเธอ“แดดดี้ก็แก้มัดหนูสิคะ มัดไว้แบบนี้มันเจ็บนะ” เธอ