Semua Bab CRAZY ABOUT ปักใจรักบอดี้การ์ด NC20++: Bab 21 - Bab 30

บทที่ 21พอมาถึงบ้านเธอก็ไม่ลืมที่จะแกล้งเขาด้วยการเขยิบตัวไปหาแล้วรั้งใบหน้าหล่อเหลาเข้ามาหอมแก้มหนัก ๆ แล้วเปิดประตูก้าวลงจากรถด้วยรอยยิ้มมีความสุขจนลูกน้องแอบตั้งข้อสงสัยว่าทำไมคุณหนูของพวกเขาลงจากรถมาแล้วยิ้มมีความสุขแปลก ๆ ทั้งที่ไปกับลูกพี่เขา เพราะเคยเห็นแต่ทำหน้าบูดเบี้ยวและกระฟัดกระเฟียดลงจากรถ“ลูกพี่ วันนี้คุณหนูอารมณ์ดีแปลก ๆ นะครับ” ลูกน้องหนุ่มคนหนึ่งเป็นหน่วยกล้าตายเอ่ยถามเทนต์ที่เพิ่งลงมาจากรถ เขาเหลือบตามองลูกน้องเชิงตำหนิแล้วเดินผ่านหน้าเขาไปข้างในบ้าน “แปลกนะวันนี้ ปกติลูกพี่ต้องส่ายหน้าอย่างคนเอือมระอาใจแต่กลับทำหน้านิ่งเดินเข้าบ้านนายใหญ่ไปเฉย ๆ ไม่ใช่ว่าถูกคุณหนูแกล้งจนพูดไม่ออกนะ” เขาตั้งข้อสงสัยกับเพื่อนรักพลางกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ มองตามหลังลูกพี่ไปจนลับตาค่อนพรูลมหายใจออกมายาว ๆ“ว่าไงโฮป” พิ้งค์ทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาด้วยความล้า เธอเอนหลังพิงพนักโซฟาอย่างเหนื่อยหน่ายพร้อมกับกดเปิดลำโพงแล้ววางโทรศัพท์ไว้บนหน้าตัก(ว่างไหม ไปดื่มกันปะ)“อะไรมาชวนเราดื่มแต่หัววันเลย”(เบื่อ ๆ ไปไหม)“จะเมาอีกแล้วเหรอ เป็นอะไรของแกเนี่ย อกหักหรือยังไง”(เปล่า แค่อยากดื่มนี่ไอ้สองตัว

บทที่ 23วันต่อมา“พิ้งค์ทำไมเดินแบบนั้นลูก” พราวดาวมองหน้าลูกสาวที่กำลังเหยเกด้วยความเป็นห่วง ถึงอย่างนั้นก็ยังรอฟังคำตอบจากปากลูกสาว“ออกกำลังกายมาค่ะ สงสัยเล่นหนักไปหน่อยกล้ามเนื้อเลยอักเสบ” เธอตอบกลับมารดาพร้อมเดินเข้ามาออดอ้อน “ไหน ๆ หนูก็เจ็บตัวแล้ววันนี้หม่าม้าทำวุ้นใบเตยให้กินได้ไหมคะ” เธอเอาหน้าถูไปมากับหน้าอกอวบใหญ่เป็นการอ้อนแม่“วุ้นใบเตยอะไรของลูก หม่าม้าเคยทำเหรอพิ้งค์”“ไม่เคยค่ะ แต่อยากกินขึ้นมาดื้อ ๆ แต่ไม่เเอาที่ไปซื้อตลาดนะคะมันไม่อร่อย”“เดี๋ยวแม่จะลองให้กิน เอ๊ะ! เทนต์เคยทำให้หนูกินนี่ใช่ไหมเทนต์” พราวดาวเอี้ยวหน้าไปถามลูกน้องหนุ่มที่ยืนก้มหน้าอยู่ด้านหลังโซฟาซึ่งเทนต์กำลังรับคำสั่งแฟรงค์หน้าเครียด“ให้หม่าม้าทำดีแล้ว เทนต์ไม่ว่าง” แฟรงค์รีบปฏิเสธเพราะวันนี้เทนต์ต้องไปทำงานกับเขาข้างนอก “ป๊าว่าหนูซื้อกินดีกว่า เดี๋ยวป๊าให้คนไปซื้อให้เอ่ไหมคะ” มาเฟียหนุ่มเลิกคิ้วถามลูกสาว เขาค่อนข้างแปลกใจอยู่ไม่น้อยที่หนูพิ้งค์อยากกินของอะไรแบบนั้น“ไม่เอาค่ะ มันไม่อร่อย” เธอส่ายหน้าปฏิเสธพ่อพลางอ้อนแม่ “หม่าม้าทำหน่อยนะคะ หนูอยากกินจริง ๆ นะ” เธอคลี่ยิ้มหวานละมุนจนพราวดาวใจอ่อนแล

บทที่ 25 NCเทนต์หยุดชะงักทุกการกระทำของตัวเองหลังจากได้ฟังสิ่งที่พิ้งค์กระซิบบอก ใบหน้าเขาผ่าวร้อนขึ้นมาทันทีเมื่อเธอโน้มตัวมาคลอเคลียแล้วกดริมฝีปากจูบที่ปลายคาง “หนูอยากอยู่ข้าง ๆ แดดดี้~” ริมจิ้มลิ้มถูกครอบครองโดยริมฝีปากหนาทันทีที่เธอพูดจบ รสจูบละเมียดละไมและนุ่มนวลจนพิ้งค์เผลอใจเปล่งเสียงครางในลำคอเบา ๆ“อย่าซน เพราะผมไม่ได้ใจดี”“ไม่ใจดีอะไรละ เมื่อกี้ยังจูบหนูอยู่เลย” เธอเลียริมฝีปากเบา ๆ แล้วเลื่อนสายตาลงไปหยุดไว้ตรงเป้ากางเกงชายหนุ่ม “ไม่อยากเข้าบ้านเลยค่ะ” เสียงกระเส่าดังขึ้นข้างหู หากเขาไม่ได้โง่ก็คงรู้ว่าเธอหมายความว่ายังไง เทนต์ถอนหายใจพรืดใหญ่แล้วพาเธอกลับ ระหว่างทางเขาถูกอีกฝ่ายเล้าโลมไม่หยุด“กลับไปนั่งที่ตัวเอง” คำพูดเขาเลือนหายไปในอากาศ ไม่ได้ทำให้คนที่นั่งบนหน้าตักหยุดการพรมจูบหน้าอกเขา “อ๊ะ! พิ้งค์!”“แดดดี้อย่าดุหนูสิ” เธอช้อนตามองใบหน้าดุดันอย่างยิ้ม ๆ แล้วเคลื่อนใบหน้าขึ้นไปจูบปลายคางบึกบึนเขาอีกครั้งหนึ่ง “แดดดี้ขา~” เสียงหวานดังขึ้นจากนั้นเธอก็เริ่มซน ปลดกระดุมเสื้อเขาออกทีละเม็ดจนหมด พิ้งค์อมยิ้มพอใจแล้วคลี่เสื้อเชิ้ตด้านในออก เผยให้เห็นอกแกร่ง ไรขนอ่อนตรงกลา

บทที่ 27ห้านาทีสุดท้ายของการเข้าห้องเรียน พิ้งค์เดินไปหาสามกุมารด้วยใบหน้าบูดบึ้ง ก็เธอรู้สึกไม่สบายตัวนี่ ไม่ชอบที่ตรงนั้นมันแฉะแถมยังรู้สึกแสบอีก“เดินแปลก ๆ นะ” โฮปที่นั่งดมยาดมอยู่เอ่ยขึ้นทำให้วอร์กับไออุ่นรีบเงยหน้าขึ้นหลังจากนั่งหาวหวอด ๆ มานับไม่ถ้วน ทั้งสองหนุ่มหรี่ตามองเพื่อนอย่างจับสังเกต“ก็ปกติไหมวะ” วอร์แย้งเสียงแข็ง“ก็ปกติ” ไออุ่นกอดอกพูดเสียงเรียบ“จ้องอะไรขนาดนั้น ไม่เคยเห็นคนสวยเหรอ” ทั้งสามหนุ่มรีบส่ายหน้าพรืดหนึ่ง “ไม่ชมเพื่อนแล้วจะไปชมใคร” พิ้งค์หยอกล้อด้วยการทำหน้าเหมือนน้อยใจ“โอเค ๆ สวย ๆ สวยมากเลยครับ” วอร์ยิ้มมุมปากส่วนโฮปเลิกคิ้วให้ ไออุ่นกระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ออกให้พิ้งค์นั่งลงตรงกลาง “แล้วทำไมมาช้าเนี่ย ไลน์ไปหาก็ไม่ยอมอ่านนะเรา”“รถติด” เธอโกหกคำโตแต่ทว่าวอร์กลับขมวดคิ้ว“รถติด? แถวไหนอะหนูพิ้งค์ ทำไมตอนวอร์มาไม่เห็นติดเลย ทางนี่โล่งขับสบายมาก” ความสงสัยของวอร์ถูกห้ามปรามไว้ด้วยสายคาโฮปที่ตวัดมองอย่างดุดัน “เออ รถติดแหละช่วงนี้รถมันติดเยอะ” เขากลับคำแล้วหันไปพิมพ์ข้อความส่วนตัวส่งไปหาโฮปวอร์ : มึงห้ามกูทำไมวะ กูก็แค่สงสัยโฮปเปิดอ่านข้อความ

บทที่ 29พิ้งค์พลิกตัวขึ้นมานอนบนตัวชายหนุ่มด้วยอาการเหนื่อยหอบ เธอกับเขาเพิ่งเสร็จสิ้นภารกิจกามพร้อมกันเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว ฝ่ามือเรียวบางลูบไล้แผงอกแกร่งที่มีไรขนอ่อนบาง ๆ ด้วยความหลงใหล“เป็นของหนูคนเดียวได้ไหม” เสียงแหบพร่าดังอู้อี้มาจากคนด้านบน เทนต์ไม่ได้ตอบกลับแต่เขาตวัดแขนขึ้นมาโอบตัวหญิงสาวไว้หลวม ๆ จากนั้นจึงพลิกตัวจนพิ้งค์ตกลงบนฟูกนุ่ม ๆ“บ่นอะไร” เขาถามเสียงเรียบในขณะที่ใบหน้าซึกไซ้ลำคอระหง คมฟังที่เขากัดผิวอ่อนตรงลำคอทำให้พิ้งค์หดคอหนีสัมผัสนั้น “อย่าดิ้น” เธอยอมให้เขาทำตามอำเภอใจอยู่พักหนึ่งจนเทนต์พอใจแล้วผละใบหน้าออก “ที่ถามแบบนั้นหมายความว่า?” เธอเงยหน้ามองเขาอย่างไม่เข้าใจ นี่เธอพูดอ้อมไปเหรอ หรือเขาแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจที่เธอขอไป“แดดดี้แกล้งหนูเหรอ”“แกล้ง?”“ก็แกล้งไม่เข้าใจที่บอกไปอะ ว่าแดดดี้เป็นของหนูคนเดียวได้ไหม ห้ามไปนอนกับใคร”“ขอมากไปหรือเปล่า” พิ้งค์ขมวดคิ้วยุ่งแล้วผลักมือเขาออกจากเอวจากนั้นเธอจึงลุกขึ้นมานั่งคร่อมตัวเขาไว้ทั้งที่ร่างกายไร้เสื้อผ้าปกปิด รอยรักที่เขาฝากไว้บนผิวขาว ๆ มันเด่นชัดจนเทนต์เผลอยิ้มมุมปากด้วยความพอใจ เขาเอามือมารองศีรษะมองหน้าหญิง