Lahat ng Kabanata ng Chain Me, Author (SPG): Kabanata 21 - Kabanata 30

NAALIMPUNGATAN si Mari nang makaramdam ng uhaw. Pero ganoon pa rin—masama pa rin ang pakiramdam niya, bagama’t hindi na tulad ng kanina. Nag-inat siya at bahagyang minulat ang kaliwang mata, naniniguro kung nasa mismong kwarto ba niya ito o nasa kay Keaton, katulad ng nanyari noon. Pero hindi naman siya umaasa. Ni hindi na nga niya ito pinapakasimahan ng maayos, ang dalhin pa kaya sa kwarto nito. Nang mapagtanto niyang nasa mismong kwarro naman siya, doon pa lang siya nakahinga ng maluwag at parang nabunutan ng tinik. Hindi niya kayang harapin ang amo niya at hindi niya alam kung bakit. Wala naman siyang ginawang mali. Nahimatay lang siya kakapilit na magtrabaho kahit pinagsabihan na siya na magpahinga. Aminado siyang naging matigas ang ulo niya at hindi nakinig kaso wala eh, trabaho pa rin ang nasa isip niya, ang pagsilbihan ang amo niya kahit ang sama na ng pakiramdam niya. Babangon na sana siya nang biglang bumukas ang pintuan ng kwarto niya kaya nagpanggap siyang tulog pa rin

"Mari?" Mabilis kong nilingon ang tumawag sa akin at agad kong nginitian si Sir Khalil. Busy ako ngayon sa kusina dahil sa ipinag-uutos ng magaling kong amo. Pinagagawa niya ako ng tiramisu. Eh, hindi naman ako marunong gumawa no’n, kaya eto, nagpa-practice ako. First time ko pa lang sumubok nito, at ngayon ko lang na-realize na mahirap pala. Ang sabi pa ni Sir K, dapat daw may halong alak. Kaso wala akong guide kung paano gawin. "Bakit po, Sir? May ipapagawa po ba kayo?" tanong ko at binalik ang tingin sa ginagawa. "Pasensya na po ah. Si Sir K po kasi, pinapagawa ako ng tiramisu. Mahirap pala, lalo na’t walang guide. Wala rin po akong cellphone para mapanood sa YouTube kung meron man." "Here, hiramin mo muna 'tong phone ko. Nakalaptop naman ako. Hindi rin ako masyadong nagse-cellphone. Wala rin naman sa phone ang trabaho ko," ani Sir Khalil sabay abot ng telepono. "You know how to use it, right?" Tumango ako. "Oo naman po. Wala lang po talaga akong cellphone." "Sa’yo na lang '

Kinakabahan ako habang nakatayo sa harap ng pintuan ni Sir Keaton. Hawak ko ang tray ng tiramisu na buong araw kong inulit-ulit para lang makuha ang tamang timpla. Hindi ito perpekto, pero mas okay na siya kumpara sa unang gawa ko. Paulit-ulit ko rin siyang tinikman para makasiguro, at sana magustuhan niya. Huminga ako nang malalim bago kumatok ng tatlong beses. "S-Sir K?" “Come in,” maikling sagot niya mula sa loob. Binuksan ko ang pinto. Tahimik sa loob ng kwarto niya. Bukas ang malaking flatscreen tv pero walang sound. Nasa desk siya, nakayuko sa mga papeles at libro, abalang nagsusulat. Hindi man niya ako nilingon, alam kong alam niyang ako ang pumasok. Lumapit ako sa coffee table sa harap niya at maingat na nilapag ang tray. “Sir... eto na po ‘yung tiramisu.” Hindi siya uminik. Patuloy lang siya sa pagsusulat, parang wala lang. Nakatayo lang ako sa gilid, hindi alam kung aalis na ba ako o hihintayin siyang kumain. Maya-maya, nagsalita siya. “Tikman mo muna.” K

Pasado alas nuwebe ng gabi, hindi pa rin ako mapakali sa kwarto.Paulit-ulit kong binabalikan sa isip ko ‘yung mga nangyari sa ilog. Lalo na ‘yung mga sinabi ni Sir Keaton. Hindi siya malambing na tao, pero ramdam kong sinubukan niya. Pero 'yung pag-amin niyang hindi niya alam paano magmahal, parang may kurot. Kasi ako? Nandoon na agad.Pero susubukan ko pa rin. Wala naman siguro masama kung sumubok? Pero hindi ko ipipilit.Bukod doon, palaisipan ko rin si Yumi. Hindi matanggal sa isip ko kung paano siya lumingkis kay Sir Keaton at hinahayaan lang 'yon ng amo ko na para bang sanay na.Napailing ako. Hindi ako makakatulog nito."Ano kaya ang ginagawa nilang dalawa?"Ah! Ayoko na mag-isip! Aabutin ako ng umaga!Pinilit kong matulog pero inabot ako ng alas tres ng umaga bago makatulog.Kinabukasan, pagod pa ang katawan ko at papatayo pa lang nang biglang bumukas ang pinto. Walang katok. Walang pasintabi.“Mari!”Napabalikwas ako sa gulat. Si Yumi. Naka-pajama pa siya habang may hawak n

Hapon pa lang, ramdam ko na ang bigat ng katawan ko. Wala si Aling Lolita buong araw, may sinat pa rin daw siya, kaya ako muna ang sumalo ng lahat. Ang alam ko, nandoon siya sa tindahan kung saan kami unang nagkita noon. Pawis na pawis na ako, amoy bleach na ang palad, at namamanhid na rin ang talampakan ko. Hindi pa rin ako nakakakain mula kaninang umaga. Pero pinilit ko pa ring tapusin maglinis, kahit hindi ko na halos makita ang dinadaanan ng mop. Kailangan ko 'to matapos bago sila dumating. Ngayon daw darating sina Sir K at Sir Khalil. Iyon ang sabi ni Aling Lolita. Pero huli na pala ako. Umalingawngaw ang busina ng kotse mula sa driveway. Napalingon ako. Kinakabahan. Nanghihina. Si Sir Keaton. Kasama si Sir Khalil. Bumaba sila ng sasakyan, parehong naka-long sleeves at mukhang bagong ligo mula sa byahe. Hindi ko alam kung matutuwa ako o matatakot. Pagkakita ko sa kanya, para akong bata na gustong magtago. Hindi ako presentable. Ang dumi ko. Sobrang dumi. Pero