Chain Me, Author (SPG)

WARNING: This story contains mature theme and strong language that are not suitable for young readers. Read at your own risk.

Halos masuyod na ni Mari ang buong bayan ng Monaclaro pero wala pa rin siyang nahahanap na trabaho.

Napilitan siyang umalis sa dating pinagtatrabauhan dahil sa paninira ng mga kasamahan niya, hindi lang 'yon, muntik pa siyang gahásin ng kasama nilang lalaki kaya kahit anong gawin niyang paglimot sa nakaraan—ang traumang gusto na niyang ibaon sa limot ay bumabalik.

Pakiramdam niya hindi na niya kaya. Sukong-suko na siya pero sa tuwing naiisip niya ang mukha ng tiyahin niyang dragon at manyak nitong asawa ay hindi niya maatim.

Nabubuhayan siya ng loob at pinipili pa ring maghanap ng mapapasukang trabaho para lang hindi bumalik sa abusadong pamilya na tinakasan niya.

Kahit hirap at nawawalan ng pag-asa, isinasaip niyang hamon lang ito sa kanya na hindi niya dapat sukuan.

Sa pagod, nagpahinga muna siya sa maliit na tindahan habang pinapaypayan ang sarili.

Gustuhin man niyang uminom upang maibsan ang pagka-uhaw ay wala na siyang pera pambili.

"Ineng?" tawag sa kanya ng tindera. "Mag tubig ka. Mukhang pagod na pagod ka kakahanap ng trabaho. Kanina ko pa kasi napapansin na pabalik-balik ka rito. Alam mo sa panahon ngayon, kailangan may diploma o natapos ka para tanggapin ka sa trabaho."

"M-Masipag naman po ako," si Mari at tinanggap ang malamig na mineral water na inabot sa kanya ng babae. "Salamat ho dito."

"Masipag? Ipagpalagay natin na masipag ka nga pero hindi ba nagtatanong sila ng resumé? Hindi ba tinanong ka nila kung may natapos ka? Saka nakita ko no'ng nagdaang araw na nagtatrabaho ka sa karinderya ni Lucita. Anong nangyari? Pinaalis ka ba?"

Uminom muna ng tubig si Mari bago sagutin ang babae. "Umalis po ako eh."

"At bakit?" intrigang tanong ng ginang. "Nakikita ko namang ginagawa mo ng maayos ang trabaho mo. Bakit ka umalis?"

"Sinisiraan po ako ng mga kasama ko," malungkot na sagot ni Mari. "Palagi naman po kaya palipat-lipat po ako ng trabaho."

Natahimik ang babae. "Gano'n ba?"

"Opo." Napayuko si Mari nang maalala na naman niya ang ginawa sa kanya ng lalaki nilang kasama.

Kung hindi pa dumating si Lucita sa oras na 'yon ay baka nagahasá na siya.

Pinagtulungan siya ng dalawa niyang kasamang babae na ikulong sa isang kwarto pagkatapos ay pinapasok ang lalaking palaging mainit ang mata sa kanya—sa madaling salita, pinagnanasaan siya.

No'ng oras na 'yon, kahit pinipilit siya ni Lucita na manatili ay pinili pa rin niyang umalis sa kadahilanang hindi magawang paalisin ng may-ari ang tatlo niyang kasama dahil kamaganak nito ang mga 'yon. Hindi na niya rin matiis ang paninira ng dalawang babae at pagiging abusado na halos lahat ng trabaho ay siya ang gumagawa.

Natakasan man niya ang pagpapahirap sa kanya ng tiyahin at asawa nito, pero doble naman ang pasakit na naranasan niya sa mga nakakasama niya sa trabaho.

Nang makapagpahinga at manumbalik ang lakas ni Mari, napagpasyahan niyang maghanap ulit ng trabaho kahit tirik na tirik ang araw.

"Salamat ho sa patubig," baling niya sa tindera at ngumiti. "Tutuloy na po—"

"Tatanggapin mo ba kahit anong trabaho?" biglang tanong ng matandang babae.

Hindi agad nakasagot si Mari at tila nag-aalinlangan pa sa isasagot niya kung marangal bang trabaho ang sinasabi nito.

"Gusto mo bang maging kasambahay? Iyon lang ang alam kong pwedeng i-alok sa'yo," wika ng babae at halos lumundag sa tuwa si Mari sa narinig. "Marunong ka naman siguro sa gawaing bahay? Magluto? Maglaba? Lahat?"

"Opo!" sabik na tugon ni Mari rito. "Kahit anong gawaing bahay, marunong po ako."

"Mabuti naman. Wala na pala akong problema. Hindi na kailangan turuan," bumubulong na sabi ng ginang. "Pero gusto kong ipaalam sa'yo na remote area 'yon na tanging mansyon lang ang nakatayo ro'n na kailangan mong pangalagaan."

Kumunot ang noo ni Mari. "W-Wala pong tao?"

"Nasa ibang bansa pa pero babalik sa susunod na linggo."

"Gano'n po ba? Okay lang po. Mabait naman po siguro ang amo ko." Pampalubag loob ni Mari sa sarili.

Mas pipiliin niyang sumugal at sumubok kahit hindi niya kilala ang amo, kaysa naman sa maging palaboy siya, na walang matinong pagkain at matitirahan.

"Depende, hija. Sundin mo lang ang gusto niya, wala kang magiging problema. Pero nasisiguro kong hindi abusado at hindi ka pahihirapan."

At sa sinabi ng babae, nakahinga siya ng maluwag at naging panatag ang loob.

"Tatanggapin ko po," malugod niyang sabi habang nakangiti ng malapad. "Maraming salamat po."

"Dito ka na magpalipas ng gabi nang makabiyahe tayo sa madaling araw," anang babae na may maliit na ngiti sa labi. "Tingin ko magkakasundo naman kayo."

"Sana nga po," si Mari na hindi maalis ang matamis na ngiti sa labi at gusto nang yakapin ang ginang. "Gagawin ko po lahat para magustuhan niya ako nang magkasundo po kami."

"Mabuti naman kung gano'n. Hali ka sa loob nang makapagpahinga ka pa." Alok nito at agad na pumasok sa maliit na tindahan ng babae.

Hindi naman siya nakaramdam ng kung ano sa ginang, maging ang pag-alok niya rito kaya sa araw na 'yon, masaya siyang nakipagkwentuhan dito at tila nakahanap pa siya ng nanay-nanayan niya dahil sa sobrang bait nito.

Habang nagkkwentuhan, nagbigay ng maliit na impormasyon si Aling Lolita tungkol sa magiging amo niya kaya para kay Mari sapat na 'yon para makapag-adjust siya.

Pagsapit ng madaling araw, bumiyahe na sila patungo sa sinasabing lugar ni Aling Lolita at halos malula si Mari sa laki ng mansyon pagkababa nila ng kotse.

"Ito na po 'yon?" windang na tanong ni Mari, hindi makapaniwala. "Ang laki naman po nito."

The mansion was built in a gothic style. Halatang matagal nang walang tao dahil sa kalat at tuyong dahon na bumabalot sa bakuran.

"Oo, hija. Kaya mo bang linisin? Kasi kung ako ang tatanungin, aatras na ako." Natatawang saad ni Aling Lolita.

"Kaya ko naman po," kampanteng sagot ni Mari kahit mukhang aabutin siya ng dalawang araw kakalinis sa bakuran dahil sa kalat. "Sanay naman po ako."

"Sigurado ka ba, hija?"

"Oo naman po," nakangiting tugon ni Mari rito. "Papasok na po ba..." sabay silang napatingin sa paparating na sasakyan at napatitig nang pumarada 'yon sa tabi nila.

It was a limousine. Sa tanang buhay ni Mari, ngayon lang siya nakakita ng gano'ng sasakyan sa personal, mahaba at mukhang mamahalin.

Bahagya siyang napaatras nang bumukas ang pintuan ng driver's seat at lumabas ang lalaking nakaitim na tuxedo at pumaikot, at binuksan ang gitnang pintuan ng kotse.

Walang kurap na pinakatitigan ni Mari ang lalaking lumabas doon at kahit nakasuot ito ng mask, na-intimidate siya sa awra nito at napasabi na lang sa isip na, "gwapo 'to, sigurado."

"S-Sir! N-Nakabalik na po pala kayo." Nagkanda-utal na wika ni Aling Lolita na tila hindi inasahan ang pagdating ng amo.

Habang si Mari, nanatili siyang nakatitig sa lalaki at napalunok nang magtama ang tingin nila.

"And who are you?" biglang tanong ng lalaki. Pakiramdam tuloy ni Mari bumaliktad ang sikmura niya sa lamig at lalim ng boses ng amo niya. "I don't remember you having a daughter, Aling Lolita. An outsider?"

"Uh, Sir, kasambahay po," sagot ng ginang. "Hindi po ba nagpapahanap kayo ng kasambahay, eh ito na po siya."

Nanliit si Mari nang pasadahan siya ng tingin ng lalaki. Maayos naman ang suot niya at hindi naman siya pangit pero bakit parang hindi satisfied ang amo nito?

"Magaling ka ba?"

Napanganga si Mari sa tanong nito. "S-Saan po?"

"Just answer my question, whoever you are. Magaling ka ba?"

Mariing napalunok si Mari. "Opo, m-magaling po."

"You're hired."