เขาปิดประตูและหันหลังกลับ เดินไปที่ห้องครัวดูอาหารที่เอ่กลับมาด้วยตัวเอง รู้สึกแค่ว่าน่าหัวเราะอย่างถึงที่สุด จากนั้นก็โยนทุกอย่างเข้าไปในถังขยะหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรออก หลังโทรไปสามครั้ง ปลายสายก็ยังไม่มีคนรับ ในขณะที่กำลังจะโมโหอีกครั้งก็นึกได้ว่าโทรศัพท์ของซูมั่วพังไปแล้วฟู่อี้ชวนไม่ได้โทรอีก สีหน้าเย็นชา กลับไปอาบน้ำที่ห้องนอนหลักเตรียมเข้านอนอยากไปไหนก็ไป จะไปตายก็ไม่เกี่ยวกับเขาเหมือนกันตีสอง บนเตียงฟู่อี้ชวนถูกความปั่นป่วนในท้องทำให้รู้สึกเจ็บจนตื่นขึ้นมา ในดวงตาเขาเต็มไปด้วยความหงุดหงิด พูดออกมาอย่างขุ่นเคืองโดยไม่รู้ตัว“ซูมั่ว ซุปสร่างเมา...”มองประตูห้องที่อยู่เยื้องมุมซึ่งยังเปิดอยู่ ก็ยังคงอยู่ในท่าทีล้มลุก ฟู่อี้ชวนกำมือแน่น เดินไปหายาแก้ปวดท้องอย่างหงุดหงิดบาร์บีคิวที่กินตอนมื้อเย็นมันเลี่ยนเกินไป เขากินไปไม่เท่าไร ทั้งยังแตะเหล้ากลั่น ตอนนี้ในที่สุดก็เกิดปฏิกิริยาในขณะที่ท้องว่าง เขาเดินไปข้างตู้เย็น เขาจำได้ว่าซูมั่วเตรียมอาหารเย็นไว้ให้เขาหลายจาน แต่เมื่อเปิดประตูตู้เย็น ข้างในกลับไม่มีอะไรเลยเขาไปที่ห้องครัวอีกครั้ง พบว่าเคาน์เตอร์และในตู้สะอาดหมดจด เขาโ
Magbasa pa
Mag-log in
