Semua Bab วางใจเถอะมารดาเป็นคนดีแล้ว: Bab 221 - Bab 230

แคว้นเจียงหนานญาติกับอ้ายกุ้ยเฟย หลังจากส่งจีเหมยกลับจวน เยียนหยางก็พลันมาที่วังเจิ้งอ๋อง "คารวะท่านอ๋อง" เจิ้งอ๋องให้คนพาเยียนหยางมาหาเข้าที่ท้ายสวนหลังวัง "ว่าอย่างไร" เจิ้งอ๋องมอบหมายงานให้เยียนหยางไปทำไม่รู้จะสำเร็จรึไม่ ของสิ่งนี้สำคัญมากสำคัญต่อเขาและญาติผู้พี่อย่างรัชทายาทเจียงหนาน หากได้ของสิ่งนี้จะทำให้เจิ้งอ๋องสามารถต่อกรกับรัชทายาทเซิ้งได้ เพราะเจิ้งอ๋องจะต้องเป็นฮ่องเต้ของแคว้นเซิ้ง "ไม่เจอขอรับ" เยียนหยางรายงานตามตรง ใบหน้าเจิ้งอ๋องพลันเปลี่ยนสีทันที"ข้าจะให้โอกาสเจ้า ทำอย่างไรก็ได้ไปเอาสมบัติของจีหนิงทั้งหมดมาให้ได้" เจิ้งอ๋องยื่นคำขาดเยียนหยางรับปาก คล้อยหลังเยียนหยาง รัชทายาทเจียงหนานปรากฏตัวขึ้นมาทันที"ท่านพี่" "ดูท่าสมบัติของสตรีนางนั้นอยู่กับคนสกุลจี แต่อยู่กับผู้ใดเท่านั้น อยู่กับจีหลานมิน่าจะเป็นไปได้" รัชทายาทเจียงหนานพลันวิเคราะห์ แคว้นฉางอันเป็นแคว้นที่ล่มสลาย จากที่สืบความมาจีหนิงไม่น่าจะใช่ญาติห่าง ๆ ของคนสกุลจี ดูเหมือนว่าจีเยียนมีขุนนางใหญ่ที่รู้จักในแคว้นฉางอัน จึงให้ความช่วยเหลือบุตรสาวขุนนางนั้นมาพำนักอยู่ที่สกุลจี หลังจากที่เปลี่ยนชื่อแ

เที่ยวพระราชวังฤดูร้อน เจียซินพาจีหลานมาที่บ่อน้ำพุร้อนไม่ไกลจากพระราชวังมากนักมีทหารอารักขาหลายคน จีหลานไม่คิดว่าเจียซินจะดีกับนางเพียงนี้ ทั้งเเช่ตัวไม่นานก็ขึ้นมาสวมเสื้อผ้าให้เรียบร้อย"อันเล่อ ข้าได้ยินว่าไม่ไกลจากที่นี้มีป่าดอกท้ออย่างงดงาม พวกเราไปดูรึไม่" จีหลานคิดว่าดีเหมือนกันทั้งสองเดินมุ่งหน้าไปที่ป่าดอกท้อ โดยมีทหารและสาวใช้ตามไปด้วย สองสตรีพลันมองดอกท้อที่งดงามบานสะพรั่ง จีหลานหวังว่าจะไม่มีสัตว์อันใดโผล่มาอีกนะ นางขี้เกียจที่จะวิ่งหนีเเล้ว"งดงามยิ่งนัก" "งดงามจริง ๆ" "พระชายาระวังสุนัขจิ้งจอก" เสียงนางกำนัลพลันตะโกนขึ้น สุนัขจิ้งจอกนับสิบตัวพวกมันมาจากไหนเมื่อคืนเจอผึ้งป่า ยามเช้าเจอสุนัขจิ้งจอกนับสิบตัว ชีวิตของพวกนางจะซวยอะไรเพียงนี้ "วิ่ง !!!" จีหลานตะโกนขึ้น ทุกคนต้องวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต จีหลานเเละเจียซินวิ่งเข้าไปในป่า แต่สุนัขจิ้งจอกพุ่งเป้าไปที่จีหลานคนเดียว ส่วนนางกำนัลและเหล่าทหารสุนัขจิ้งจอกมันไม่ตามไปใบหน้างามของสองสตรีเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ ทรงผมพวกนางไม่เป็นทรงแล้ว อีกทั้งยังเสื้อผ้าฉีกขาดจากการโดนกิ่งไม้เกี่ยว "อันเล่อข้าไม่ไหวแล้ว" เจีย

จีเหมยถูกขอหย่า จีเหมยถูกนำตัวมาขังไว้ห้องเก็บฟืนพร้อมกับเสี่ยวไป๋ นางหัวเราะราวกับคนบ้า หวนนึกถึงจีหนิงที่นางกับเยียนหยางร่วมกันกำจัดไปให้พ้นทาง จีเหมยคิดว่าเขาจะรักนางเพียงแค่คนเดียว แต่นางคิดผิดเสียเเล้ว เขามีอนุซ่อนอยู่ อนุนางนั้นสมควรตายเเล้วที่แย่งคนรักไปจากนาง จีเหมยไม่เสียใจเลยแม้แต่น้อยที่แทงท้องชีเหนียงทางด้านเยียนหยางเขามาขอพบเจิ้งอ๋องที่จวนอ๋อง เจิ้งอ๋องออกไปไหนมิได้ก็จริง แต่คนอื่นก็สามารถมาหาเขาได้เจิ้งอ๋องมองเยียนหยางดวงตาแดงก่ำ เยียนหยางยังมีประโยชน์เจิ้งอ๋องอยู่ไม่น้อย"ท่านอ๋อง อนุของข้าแท้งบุตร ข้าจะหย่ากับจีเหมย ท่านอ๋องคิดว่าอย่างไร" เยียนหยางสุดจะทนกับหญิงชั่วนางนี้จริง ๆ"ตามใจเจ้า ไหน ๆ นางก็ไม่มีประโยชน์อันใด อีกทั้งสินเดิมของจีหนิงนางก็ไม่มี หย่านางเถอะ" เจิ้งอ๋องเห็นชอบด้วย หนทางกำจัดจีหลานยังคงอีกหลายเดือน เยียนหยางจึงขอตัวกลับ ในหัวสมองของเขามีภาพที่ชีเหนียงโดนแทงจนแท้งบุตร หมอบอกว่าชีเหนียงต้องดื่มยาขับเลือดเพื่อให้ศพเด็กออกมา เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้ เขาไม่มีทางอภัยให้จีเหมยเป็นอันขาดจีเหมยในยามนี้นางอดข้าวมาสามวันเต็ม ๆ ทั้งเสี่ยวไป๋ไม่มีแรงนอน

มีคนตามหาองค์หญิงแคว้นฉางอันที่ล่มสลาย จีหลานได้ยินหมดทุกถ้อยคำ นางคือคนของแคว้นฉางอัน ไม่ได้เป็นญาติกับคนจวนจีจริง ๆ จีเยียนจึงไม่สนใจศพของนางเมื่อครั้งก่อนจีหลานได้รู้ความจริงแล้ว ใบหน้างามพลันปาดน้ำตา นางจึงกลับไปเรือนตัวเองอย่างช้า ๆหลังจากที่เยว่ชางได้รู้ความจริงแล้ว เขามุ่งหน้าไปที่วังหลวงแคว้นเซิ้ง ต้องการพบฝ่าบาทแคว้นเซิ้ง เพราะต้องการเอาคนผิดอย่างเยียนหยางมารับผิดชอบฝ่าบาทแคว้นเซิ้งได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดจากปากเยว่ชาง เยว่ชางเข้าเฝ้าฝ่าบาทและบอกฐานะจริงของเขา เขาไม่ได้เป็นพ่อค้าเกลือ แต่เป็นขุนนางในวังหลวงแคว้นฉางอัน และเป็นพระญาติกับห่าง ๆ กับฝ่าบาทแคว้นฉางอัน อีกทั้งครั้งหนึ่งรัชทายาทแคว้นเซิ้งกับแคว้นฉางอันเคยเรียนสำนักด้วยกัน และเป็นสหายกัน ยามนี้ฝ่าบาทแคว้นเซิ้งไม่รู้ว่ารัชทายาทเซิ้งไปอยู่ที่ใด หลังจากแคว้นฉางอันล่มสลายแต่สิ่งที่ทำให้เขาตกใจนั่งก็คือคุณหนูห้าจีหนิงไม่ใช่จีหนิง ญาติของคนสกุลจี แต่เป็นเยว่หนิงองค์หญิงแห่งแคว้นฉางอัน ที่ปลอมตัวมาลี้ภัยจวนสกุลจี จีเยียนเห็นแก่เงินที่เยว่ชางมอบให้จึงรับปากจะดูแลเยว่หนิงอย่างดี สุดท้ายเยียนหยางก็ผลักเยว่หนิงตกสร

งานแต่งชินอ๋องกับจีหลาน งานแต่งของจีหลานกับชินอ๋องก็มาถึง จีหลานในชุดเจ้าสาวสีแดงเพลิง ใบหน้าแต่งด้วยเครื่องประทินโฉมอย่างงดงาม "ลูกแม่ช่างงามยิ่งนัก" จีฮูหยินมองบุตรสาวผ่านคันฉ่อง จีหลานงดงามจริง ๆ "คุณหนูรองช่างงดงามเสียจริง" แม่สื่อยังเอ่ยปากชมจีหลาน "เจ้าบ่าวมาแล้วเจ้าค่ะ ชินอ๋องขี่มาม้ารับท่านเองเลยนะเจ้าคะ" บ่าวเข้ามารายงาน ในขณะนั้นเอง สาวใช้นางหนึ่งเข้ามาประชิดตัวจีหลาน หมายใช้มีดสั้นกรีดที่ใบหน้านาง จีหลานสาดผงบางอย่างเข้าตาสาวใช้นางนั้น จนนางล้มลงกับพื้น"เด็ก ๆ มาจับตัวนางไว้" จีฮูหยินพลันเรียกบ่าวชายเข้ามา จีหลานมองสตรีนางนั้นดิ้นพล่านราวกับโดนน้ำลวกบะหมี่สาดเข้าใบหน้า"บอกมาเจ้าเป็นผู้ใดคิดทำร้ายข้า" หากเมื่อสามวันก่อนชินอ๋องไม่มอบผงพิษป้องกันตัวให้นาง นางคิดว่านางคงได้ตายไปแล้วกระมัง ชินอ๋องคาดเดาได้ถูกต้องเสียจริง ว่าเจิ้งอ๋องไม่ปล่อยให้งานแต่งงานเกิดขึ้นเป็นอันขาด เขาจะแค้นอะไรนางนักหนาสตรีนางนั้นลักลอบเข้ามาปลอมเป็นสาวใช้ของจวนจี หมายจะสังหารจีหลาน สุดท้ายนักฆ่าก็กัดลิ้นตัวเองตาย"นางตายแล้ว" "นำศพนางไปทิ้ง" จีฮูหยินพลันเอ่ยขึ้น "อย่าไปเสียเวลา" เเม่สื