All Chapters of Hiding My Sons From My Heartless Husband : Chapter 171 - Chapter 180

FRI END SHIP Nagising ako sa isang pamilyar na kwarto. I can feel a sort of pain in my legs as I try to sit down. "Oh my god! Agatha," rinig kong tawag sakin ng ina ni Keiler. "A-Ang baby ko po? Ayos lang po ba siya?" nang hihinang tanong ko rito. "Your baby is fine, but as much as possible, avoid stress and drink your vitamins on time," rinig kong sabi ng doctor sa isang gilid. Parang binonutan ng tinik ang puso matapos marinig ang sinabi niya. "Rest for now—I will check you up daily for your baby's condition," aniya bago nagpaalam at umalis. "I'm glad you and your baby are fine now," saad niya at marahang hinawakan ang kamay ko. "Pasensya na po kung pinagalala ko kaya," sagot ko. "That's fine, but be more careful next time, okay?" ika niya. Tumango naman ako. "Oh, by the way! I have good news for you!" excited na sabi niya. "It's about Keiler—they said he has new improvements in his body, and maybe sooner or later he will wake up," maluha-luhang kwento niya. Halo

THE WIFE'S PAIN I can feel a sharp pain in my chest as I watch my husband and best friend talking happily. "To be honest, hindi ito ang kauna-unahang kaso na nahawakan namin. May mga pagkakataon talaga na nangyayari ang bagay na ganito. And according to the psychologists, maaaring bago at sa oras na naaksidente ang asawa mo―ikaw ang taong iniiisip niya," paliwanag nang doktor samin. "The huge impact on his head that made him lose his other memory—including your memories together—made him forget the connections between you two." Para naman akong manlulumo habang pinapakinggan ang sinasabi ng doktor. "But don't worry. This is curable. Maaaring kusang babalik ang alaala niya, or you can help him regain his memories by showing your picture together or places you two have been together―things like that. That's a huge help." "Thank you, Doc," saad niya kuya Keizer. "Don't lose hope on him, Agatha. We all know na babalik ang alala ni Keiler," ani niya sakin. "Hindi ko alam kuya...Hindi

YOUR WIFE "You heard me right, Keiler. Si Navia o kami ng anak mo," ulit kong tanong sa kanya. "You only have one chance to answer my question." Hindi niya naman ako magawang sagutin. It seems like he's still processing what I said. "Y-Your―" "Yes, I'm pregnant, and I'm carrying your child," saad ko rito. Hindi naman siya nakasagot sa sinabi ko. "I..." aniya at nag-iwas ng tingin sakin. "Please, give me time to regain my memory..." aniya na nagpalambot sa katawan ko. Hindi ko na lang sinagot ang sinabi niya at tinalikuran siya. "Agatha..." rinig kong tawag sakin ng isang pamilyar na boses. "Rouge," tawag ko sa kanya ng makita siya. "What are you doing here?" takang tanong ko. "I'm here to pick you up," saad niya na ipinagtaka ko. Wala naman kaming napagusapan na may pupuntahan kaming dalawa. "For what? Wala naman tayong—" "Just come with me," pilit niya at hinatak ang kamay ko. Pero napahinto ako ng maramdaman ang isang kamay sa braso ko. Nang lingunin ko iyon ay

LOSS "You can stay here—Dad is also here," saad ni Rouge nang makarating kami sa isang rest house. "Roux will visit tomorrow—sinabi kong nandito ka." Roux is our older brother. Kasalukuyan itong nasa Spain at doon naninirahan. "This is your room―stay here as much as you want," saad niya at pinakita ang isang malaking kwarto sakin. It looks like the room was really made for me. "I know you're tired, but tell me when you're ready to talk, Dad." "Salamat, Kuya Rouge," sagot ko rito. Nagpaalam rin siya sa akin dahil may iba pa siyang kailangang trabahuhin. I didn't leave to escape our problem―I left for our child's sake. Mas maganda siguro kung magpakalayo-layo muna ako para na rin sa kaligtasan ng anak namin.KINABUKASAN, ay kinausap ko si Rouge na gusto kong makita ang ama namin, dinala niya ako sa isang kwarto kung saan ito na nanatili. I was shocked to see his condition―hindi ko lubos maisip na talagang bedridden na siya. "I will leave you two alone―ipapasundo ko lang s

OUR WORLD "What the hell! Ilabas mo na lang kasi!" iritang sabi ni kuya pero halatang nagpapanic na ito. "Shut up! Just find Keiler!" inis na sabi ko rito. The more I tried to stop, the more it hurt. Parang binibiyak ang laman loob ko. "Your husband is nowhere to be found! And you're 10 cm away! Kahit makita namin siya hindi na siya aabot!" galit na sagot niya. Sa sobrang irita ko sa kanya ay inis kong hinila ang buhok niya. "I don't care! Just find my husband!" "Ah! Okay! Okay! But let me go!" daing niya habang pilit na tinatanggal ang kamay ko sa buhok niya. Kusa na lang akong napabitaw doon dahil sumasakit na lalo ang tyan ko.'Where the hell are you, Keiler! Bakit kung kailan ka namin kaylangan ng anak―wala ka! ' "Misis, kita na namin yung ulo ni baby, unting push na lang. Kung pipigilan mo yan ikaw lang rin ang masasaktan," saad ng doktor. Para naman akong nainis dahil sa sinabi niya. Kung nandito lang siya sa tabi ko ay baka pati ang buhok niya ay nahatak ko na rin. "Aya