All Chapters of Hiding My Sons From My Heartless Husband : Chapter 201 - Chapter 210

UNEXPECTED EVENTS "Hmm, well, based on your test lab result, everything seems fine. The best thing you can do now is to have a proper sleep and rest," saad ng doctor. Hindi ko alam pero bigla akong nakaramdam nang lungkot sa hindi malamang dahilan.'Lungkot? Bakit naman ako malulungkot? Hindi ba dapat ay masaya ako dahil ordinaryong sakit lang to? ' "Ito ang mga listahan ng mga gamot na kailangan mong bilihin. Ipabili mo na lang sa asawa mo," aniya at inabot kay Wesley ang papel. "P-Po!? H-Hindi! Hindi ko siya!―" "Thank you. I will get this for her," saad ni Wesley sa doctor. "If you don't have any questions, I will take my leave then," paalam ng doktor bago lumabas ng kwarto. Ramdam ko ang pamumula ng mukha dahil pa rin sa sinabi nito.'Paano niya naman nasabi na asawa ko si Wesley! ' "Should I buy this medicine for you...." si Wesley at pinakita sakin ang papel na binigay ng doktor. "...my wife?" "H-Ha! W-What...what are you saying?!" "Pff, you should see yourself in the mi

ON DUTY "Mag-iingat ka dito ha? At ayokong labas ka ng labas, naiintindihan mo ba?" ani ni Ate Scarlett habang abala ito sa pag-aayos ng gamit niya. "Opo, Ate," ang tanging nasagot ko rito. "Nakausap ko rin ang teacher mo kahapon. Mag asynchronous ka na lang daw para mas madali mong mahabol yung mga naiwan mong activity last quarter," saad niya. "Mag papadala ako sa ikalawa para may panggastos dito." "A-Ano ate, wag na siguro. May binibigay namang pera sakin si Wesley," tanggi ko sa kanya. Sa totoo lang ay iyong perang binigay sakin ni Wesley ay ilang beses kong tinanggihan pero sadyang mapilit siya kaya naman tinanggap ko na lang. "Aba! Dapat lang! Bubuntisin ka niya tapos hindi siya magbibigay ng pangtustos sayo? Ano bang akala niya? Na kesyo hindi ka pa nanganganak ay wala na siyang responsibilidad sayo? Dapat lang talaga na magbigay siya dahil dinadala mo ang anak niya at―" "Ate, ate, ayos na, okay? Nag aabot naman siya ng pera para sa panggastos ko araw araw. Alam ko

VOWS "It's really common to bleed during the first trimester, so there's really nothing to worry about since it's a slight bleeding," saad ng oby ko habang abalang nakatingin sa monitor. Nakahinga naman ako ng maluwag nang marinig ang sinabi niya. Agad akong dinala ni Wesley sa hospital nang sinabi niyang dinudugo ako. Parehas naming hindi alam ang gagawin kaya parehas kaming nag-panic. Nakahinga lang kami ng maluwag nang malaman namin ayos lang si baby. "Huwag mong kalimutan ang mga gamot na nireseta sayo. Hindi naman maselan ang pagbubuntis mo pero doble ingat pa rin lang," sabi sakin ng doktor. "Opo," sagot ko rito. "Are you really sure that our baby is fine? Maybe you should double-check again," saad ni Wesley sa doctor. "I already double-checked, mister," tamad na sagot ng doktor kay Wesley dahil paulit-ulit niya na itong kinukulit kanina pa. "The baby is still small, but can you see this?" tanong niya at itinuro ang maliit na bilog sa monitor. "That's your b

MY HUSBAND "Can you tell me about yourself?" tanong ko sa kanya at marahang isinandal ang ulo sa dibdib niya. "Hmm, which part of myself do you want to know?" balik tanong niya sakin. "Ahm, why don't I just ask you a question, and then you'll answer me?" "Okay, I will try my best to answer them," ngiting sagot niya. "First...what is your nationality? All I know is you're a foreigner, but I actually don't know where you're from," nahihiyang tanong ko. "I'm Russian, but my family and I are currently living in Italy for good," sagot niya. 'Russian...ibig sabihin magkakaroon ng lahing Russian ang anak namin! ' "A-Ah, okay...hm, do you really come here to the Philippines for work?" "Yes. We have some investors here, and my father wants me to take it over." Bigla tuloy akong napaisip kung alam na nang magulang niya ang tungkol samin. Hindi kasi ma-kwento si Wesley sakin tungkol sa pamilya niya. Siguro ay may mga bagay lang talaga siya na hindi pa handang sabihin sakin. May part

LQIlang linggo ang nakalipas ay nakauwi na kami nang bahay. Akala ko ay ang panganganak ko na ang huling pagdudusa ko. Pero hindi papala."Aw! Aw!" daing ko at inilayo ang sarili kay roger. Pero umiyak lang ito nang malakas kaya naman parang maiiyak na rin ako.Sinubukan ko siyang pakainin gamit ang bottle milk niya, pero ayaw niya talaga―gusto niya yung gatas na mismo na galing sa akin.Ang problema nga lang ay grabe kung kumagat ito. Kahit wala siyang ngipin ay masakit pa rin."Baby, please, dahan dahan lang. Nasasaktan si mommy," pagmamakaawa ko dito.Hindi ko alam kung kanino ako hihingi ng tulong dahil wala naman si Wesley. Nasa trabaho ito, at ako lang ang mag-isa sa bahay."Ouch!" muling daing ko ng kagatin niya ako. Sa sobrang gulat ko ay nabangga ko ang babasagin niyang bote ng gatas kaya naman nabasag ito.Nagsimulang mamuo ang luha sa mga mata ko dahil hindi ko na alam kung anong gagawin. Hindi ko alam kung sino at ano ang uunahin."Fuck! What happened?" rinig kong sigaw n