All Chapters of The Hidden Castiglione Heirs: Chapter 31 - Chapter 40

Sarie POV "If you're thinking that I didn't sign that shit paper, then you're right. So by the laws and the god's eyes, you are my wife...legally," Maotorida niyang sabi. Ramdam ko kung paano manghina ang mga tuhod ko dahil doon. Bakit? Bakit hindi niya pinirmahan? Hindi ba't yon naman ang gusto niya? Bakit niya ito ginagawa sa akin? Iilan lang yang mga katanungan sa isip ko na alam kong siya lang ang makakasagot. "K-kiezer, bakit mo ba to ginagawa ha? Nananahimik nako! Maayos na ang buhay ko! Bakit ngayon babalik ka nanaman para guluhin ako ha? Binigay ko na sayo yung kalayaan na gusto mo para makasama siya! Kaya bakit nagpapakita ka sakin ulit ha?" Iniis ko siyang pinaghahampas sa dibdib habang binibigkas ang mga hinanaing ko. Hindi ko na napigilan ang sarili dahil tuluyan nang tumulo ang mga luha ko. "Look, I don't know what you're talking about, because I never asked you to give me freedom!" Balik niyang saad sakin habang pinipigilan ako sa paghampas sa kanya. "Hindi nga

Keizer POV"Hello, Mom?" I answered the call once I got inside the cabin."My son, it's good you answered. I'm reminding you that Keiler is coming home in two days. Don't miss it, okay?""Okay, Mom. I'll try. I'm with Sarie.""Oh, really? What happened? Is she doing well? Has she told you what happened to her?" she asked calmly."Actually, no, Mom. I eventually... how do I say this? Well, I kidnapped her, so I can't force her to tell me things," I said hesitantly. Ah, she'll probably scold me for that."Oh god, Keizer, what are you doing with your life? You shouldn't have done that. Have you forgotten about the contract?" Contract? The contract wasn't properly followed, because, first of all, I didn't do anything that would ruin our marriage, Sarie and I, so for me, their desired divorce is meaningless."Mom, Sarie is my wife, and I can't just stand here and do nothing.""Well, you're grown up now, and I think you know what the right thing to do is. But kidnapping her wasn't okay. But

Sarie POV "There you are, kanina ko pa kayo hinihintay." Salubong samin ni tita Keirin ng makababa kami. "Kuya, what's your special announcement, ?" Excited na tanong ni Keiler kay Keezer nang makalapit kami sa kanila. Grabe ang batang ito, napakalayo ng ugali sa kuya niya, pero yung mukha hindi nagkakalayo. "Secret mamaya malalaman niyo rin," pangbibitin niya sa kapatid niya. "Here, drink this. Wag kang iinom ng alak, okay? Baka malasing ka at anong magawa ko sayo." May pagbabantang saad niya sakin, napakunot naman ako ng noo. 'Kung ako ang malalasing, bakit mukhang siya pa ang may balak gawin sa akin?' Nang makarating kami sa labas ay nagsimula nang maghanda ang mga tao para umpisahan ang welcome party ni Keiler. "Good evening, everyone. We all know what this party is all about.... And tonight is where we get the chance to meet the youngest heir of the Castiglione family, kaya naman huwag na nating patagalin pa. Let's all welcome Mr. Keiler Sebastian Castiglione."

Sarie POV Kinabukasan rin ay hindi na makapag hintay si Keizer at pinilit na akong bumalik sa probinsya, at kahit naman ako ay gusto ko na ring umuwi. Nakausap niya rin kaninang umaga ang mama niya. Hindi ko nga lang alam kung anong nangyari sa kanilang mag-ina. Bago kami umalis ng Manila ay tinawagan ko si Mica, at sinabi niyang nasa bahay lang daw ang mga bata kasama siya. Pero aalis rin daw siya ng alas tres dahil may duty siya. Ayos lang naman kung maiiwang mag-isa ang dalawa sa bahay dahil malapit narin naman kaming makarating ng probinsya bago siya umalis. Nakahinga naman ako ng maluwag nang malamang kasama ni Mica ang mga bata habang wala ako. Ilang araw rin akong walang balita sa kanila kaya sobra-sobra talaga ang pag-aalala ko sa mga bata. Alas quattro ng hapon ng makarating kami sa isla lagoon. Habang si Keizer ay bumalik sa hospital kung saan siya tumutuloy dito. Hindi ko naman kasi siya agad pwedeng ipakilala sa mga bata, baka pareparehas lang silang magkagulatan.

Sarie POV Muling nabalik ang gawi ko kay Keizer, na naglalakad ngayon sa gawi ko. "You haven't contacted me in 3 days, and I can't wait any longer. I want to see him already," pagdedemand niya ng makalapit siya sakin. "A-ano kasi, Keizer, may isang importanteng bagay pa akong hindi nasasabi sayo." Pikit matang saad ko sa kanya, at kita ko kung pano kumunot ang noo nito. "What is it this time? Please, no more secrets." Pano ko ba sasabihin sa kanya ang tungkol kay Keefer? Napag-isipan ko naman kung paano, pero kasi hindi ko napaghandaan kung paano ko sasabihin sa kanya. Paano ba naman kasi biglaan ang pagdating niya, hindi ko man lang nahanda ang sarili ko. "Basta sumama ka na lang sakin," sagot ko at hinatak siya papuntang bahay. Pagpasok namin sa loob ay si Kheimer lang ang nadatnan namin. "Mama---" Tawag niya sakin pero napahindi siya ng makita kung sino ang nasa likod ko. "Ah? Papa Doc?" Nagkatinginan lang silang dalawa, at ni hindi man lang makagalaw si Keizer