Semua Bab ปะป๊าที่แปลว่าผัวไม่ใช่พ่อ: Bab 1 - Bab 10

“เฮ้อ~~” เสียงถอนหายใจยาวเหยียดจากร่างที่นอนพลิกไปพลิกมาอยู่บนเตียงกว้างร่างสมส่วนที่สวมชุดนอนสายเดี่ยวตัวบาง เธอนอนพลิกกายไปมา เพราะอาการนอนไม่หลับอีกเช่นเคย เธออุตส่าห์อาบน้ำจนเนื้อตัวเต็มไปด้วยกลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่ใครบางคนชอบเป็นที่สุด แต่เขาก็ยังมาไม่ถึงสักที“เมื่อไหร่จะมาถึงนะ”พรึ่บ หญิงสาวดีดตัวขึ้นนั่งเพราะฝืนข่มตาหลับไม่ไหว พอลุกขึ้นมาภาพตรงหน้าก็สะท้อนใบหน้าสวยแต่ทว่าหัวกลับกระเซอะกระเซิงดูไม่ดีเอาเสียเลยเจ้าของใบหน้าสวยสดคนนี้ก็คือ ‘คะนิ้ง’ เด็กสาววัยยี่สิบสาม เธอเป็นนักศึกษาและกำลังจะเรียนจบแล้ว เธอเป็นคนสวยตั้งแต่เด็กแถมนิสัยก็น่ารัก และมักจะขี้อ้อน ทำให้ใครต่อใครเห็นเป็นต้องหลงหัวปักหัวปำ อย่างตาแก่สี่สิบแบบคนที่เธอเฝ้ารออยู่ตอนนี้ก็เช่นกันแกร๊ก~ และแล้วเวลาแห่งการรอคอยของเธอก็ได้สิ้นสุดลง เสียงประตูที่เปิดออกก็นับว่าเป็นเสียงสวรรค์แล้ว แต่ทว่าเสียงที่ดังตามมายิ่งกว่าเสียงสวรรค์ชั้นที่เจ็ดแปดเก้าสิบซะอีก เธอดีใจจนรีบวิ่งเข้าไปกอดอีกฝ่ายแน่นอย่างคนคิดถึง คิดถึงมาก…“หนูคิดถึงปะป๊าที่สุดเลย”คะนิ้งแนบหน้าเข้ากับอกแกร่งที่เธอชื่นชอบ เพราะเวลาที่อยู่ในอ้อมกอดเขาเธอมักจะรูู้

คะนิ้งทำหน้ามุ่ยไม่พอใจ เธอกอดเขาไว้ใบหน้าที่อยู่เพียงเอวของเขาก็ซุกเข้าอย่างคนหวงแหน ก็เธอหวงเขานี่นา เธออยากเก็บปะป๊าของเธอไว้ดูคนเดียว อยากเห็นแก่ตัวไม่ยอมให้ใครดูด้วย“อ๋อ ฮ่ะ ฮ่า ได้ ๆ ครับเดี๋ยวป๊าไปเปลี่ยนชุดใหม่”ภูผายิ้มกว้างจนเห็นฟันขาวเกือบทุกซี่ เขาหัวเราะให้กับความน่าเอ็นดูของเธอต่างหาก ยัยเด็กขี้หวงขี้อ้อนคนนี้ทำเอาเขาใจละลายทุกครั้ง เขาไม่คิดเลยด้วยซ้ำว่าชีวิตจะมีสีสันแบบตอนนี้ ตอนที่เขาอยู่กับเธอ“ขี้งกอ่า~” เป็นโมเดลที่ยืนดูสองคนอยู่นาน ก่อนจะเอ่ยจิ๊จ๊ะอย่างคนโดนขัดใจ กำลังดูเพลินเลยเชียว“ก็ของนิ้งนี่”คะนิ้งขึงตาใส่เพื่อนสนิทตนที่มักจะจ้องหาเศษหาเลยจากปะป๊าสุดหล่อของเธอ แม้รู้ว่าโมเดลไม่คิดอะไรมาก เพียงแค่ต้องการก่อกวนเธอก็เท่านั้น แต่ถึงอย่างไรเธอก็หวงอยู่ดีนั่นแหละ“ไม่ต้องทะเลาะกันครับ เดี๋ยวป๊าไปใส่เสื้อผ้าดี ๆ ส่วนเรื่องรถเดลไม่ต้องห่วงนะเดี๋ยวป๊าไปส่งครับ” ภูผาเอ่ยเสียงทุ้มน่าฟัง จนคนฟังแทบขาอ่อน“อุ้ย~ ได้เลยค่ะป๊า” โมเดลบิดกายจนกระดูกแทบเคลื่อนอยู่แล้ว เพราะความเขินอาย“ป๊าไปเปลี่ยนชุดเลย!” คะนิ้งเอ่ยหน้างอเล็กน้อย ก็เธอไม่ชอบใจนี่นา แต่ทว่าชายหนุ่มก็ราวกับอ

“ปะป๊าหนู กะ กลัว”เสียงสั่นเทาจากคนข้างกายเขา เธอสะกิดเขาไม่หยุดเพราะเจ้าหล่อนนั้นเกิดกลัวหนังที่ตัวเองเลือกมา เธอกลัวฉากที่หวาดเสียวแทงกันเลือดสาดนั่นจนมือสั่น รีบหันหน้าหนีไปยังฝั่งที่ปะป๊าสุดหล่อของเธอทันที อย่างคนหาที่พึ่ง“แต่หนูเป็นคนเลือกเองนะ”ส่วนเขาก็ยังคงเอ่ยเสียงเรียบ และมองดูหนังที่ฉายอยู่เบื้องหน้า ท่าทีดูเหมือนไม่ค่อยสนใจอีกฝ่ายที่เกาะเเขนเขาแน่น เขาไม่ได้จะเย็นชาใส่เธอเลย เพียงแค่อยากแกล้งนิดหน่อย แต่ไม่เกินสิบวิก็ใจอ่อนอยู่ดีมือหนาสองข้างยื่นมาปิดหูคะนิ้งไว้ พร้อมกับดึงเธอเข้ามาสบตา ทำให้สาวน้อยลดอาการหวาดกลัวลงได้มากเลยจริง ๆ เธอสบตาเข้ากับดวงตาคู่คมตรงหน้า มองลึกเข้าไปก็ยิ่งหลงใหลจนไม่สามารถอธิบายได้“ปะป๊า~” คะนิ้งเพียงเอ่ยเรียกชื่อเขา ไม่นานก็มีจูบเบา ๆ แตะลงริมฝีปากเรียวสวย แน่นอนว่าเขาทำแบบนี้ได้เพราะไม่มีใครเห็น ในนี้มีคนนั่งดูหนังไม่ถึงสิบคน แต่ละคนนั่งห่างออกไป“เมื่อไหร่จะเลิกขี้กลัวนะ ถ้าไม่มีป๊าจะทำยังไง”เขาพูดเหมือนบ่นเล็กน้อย สิ่งที่เขาห่วงมากที่สุดในตอนนี้ก็คือคะนิ้ง เธอใสซื่อและอ่อนไหวเกินไป ส่วนหนึ่งก็คงจะเป็นเพราะเขาที่เฝ้าประคบประหงมเธอมาตลอด ไม่

แควก~~ เสียงถุงน่องที่ถูกฉีกขาด เธอเพิ่งใส่ยังไม่ถึงสามนาทีก็ถูกกระชากจนขาดเสียแล้ว ช่างน่าเสียดาย“ป๊าใจร้อนอ่ะ”“ปะ ป๊าไม่ไหวแล้ว”ภูผาถึงกับเอ่ยเสียงสั่น ความต้องการเข้าครอบงำจนเขาแทบจะอดใจไม่ไหว เธอเองก็ยั่วเขาเก่งใช่ย่อย เขากับเธออยู่กันได้จะเรียกว่าศีลเสมอก็ถือว่าถูกต้อง เธอเป็นไฟเขาก็เป็นน้ำมัน ขอแค่สะกิดก็ติดปั๊บ…“อื้อ~ ป๊าขา” เสียงหวานเล็ดลอดออกมาทันที เมื่อใบหน้าหล่อซุกเข้าหว่างขาเธอเพื่อดูดเลียติ่งเนื้อสวยอย่างคนใจร้อน คะนิ้งเองก็ให้ความร่วมมือเต็มที่ แอ่นสะโพกขึ้นรับลิ้นสากที่ปรนเปรอ“ป๊าขา~ อื้ม เลี_ตรงนั้นค่ะ” สาวเจ้าร่อนสะโพกเข้าหาลิ้นทันที เธอไม่อายที่จะทำแบบนั้นเลยสักนิด เพราะรู้ดีว่าเวลาถึงจุดนั้นเป็นอย่างไรสวรรค์ชัด ๆ เธออยากแตะขอบสวรรค์ใจจะขาดอยู่แล้ว!“อ๊าส์ ๆ อ๊ะ ๆ”ร่างที่ก่อนหน้าอ้าขากว้างเพื่อยั่วเย้าอีกฝ่าย ไม่นานก็เปลี่ยนเป็นดิ้นเร่า ๆ ราวกับคนจะขาดใจเพราะความเสียวตีขึ้นสมอง ลิ้นที่ตวัดเลียสลับกับดูดดึงอย่างชำนาญ กำลังจะทำให้เธอหัวใจหยุดเต้น“ป๊าหนูเสียว~ ฮื่อออออ โอ้ยเสียว ๆ อ๊ะ”“อ๊ะ กรี๊ดดด”คะนิ้งครางไม่หยุด ร่างกายเกร็งกระตุกเมื่อลิ้นร้ายเร่งจังหวะเร็

“ทำไมทำหน้าเหมือนคนไม่ขี้สามวันติดล่ะจ๊ะ?” เสียงทักทายแรกที่ดังขึ้นทำให้คะนิ้งรีบเปลี่ยนสีหน้าทันที เธอไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าตัวเองนั่งทำหน้าบูดบึ้งอยู่ตลอดเวลา“เปล่าซะหน่อย”“แกเครียดเรื่องอะไรนิ้ง? ฉันดูออกนะย่ะ” โมเดลที่ใส่ชุดนักศึกษาเช่นเดียวกับคะนิ้ง เดินมานั่งลงม้าหินอ่อนข้างกัน“ก็ไม่เชิงเครียดหรอกเดล แต่แค่น้อยใจ มั้ง?” เธอเองก็ไม่อาจแน่ใจว่าเพราะแค่เธอน้อยใจหรือเปล่า หรือเพราะว่าเธอคิดแบบอื่นกันแน่?“น้อยใจปะป๊าแกเหรอ? ทำไมอ่ะ ป๊าแกก็เอาใจแกดีออก ฉันไม่เคยเห็นป๊าจะขัดใจอะไรแกเลยนะ” โมเดลยกมือขึ้นเท้าคางมองเพื่อนสาวอย่างสงสัย“ป๊าตามใจทุกอย่างก็จริง แต่มีเรื่องเดียว… แกไม่อยากออกมาเปิดตัวกับฉันเลย”ปลายเสียงดูเหมือนเศร้าไม่ใช่น้อย ไม่รู้สิ… เธอรู้สึกว่าเธออยู่ในโลกที่มีแค่เขากับเธอจนมันน่าเบื่อแล้ว เธออยากให้เขาพาเธอออกมาและมีตัวตนกับโลกภายนอกบ้าง“เอาน่า~ป๊าอาจจะยังไม่พร้อมหรือเปล่า?” โมเดลเองก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี ได้แต่เอ่ยปลอบใ