Semua Bab เหวินเว่อแห่งบ้านโคกกะโดนหลงยุคโบราณ: Bab 1 - Bab 10

มื้อนี้อีหล่าน้อยเหวินเว่อแห่งบ้านโคกกระโดนดินแดนอิสานมาเยี่ยมบ้านปู่ที่ทางภาคเหนือเป็นประจำทุกปี หลังจากที่ทางบ้านหว่านข้าวที่ทุ่งนาเรียบร้อยแล้วพ่อแม่พี่ชายจะพาเหวินเว่อวัยยี่สิบห้าปี ที่เรียนจบคหกรรมจากมหาลัยและนำมาทำเป็นอาหารที่บ้านเกิดอาหารอิสานพื้นบ้านแซ่บๆกับอาหารทางเหนือของคุณพ่อที่อร่อยปะล้ำปะเหลือเจ้าสาวน้อยที่ผ่านการใช้ชีวิตอย่างพอเพียงที่บ้านทำนาทำไร่ตามวิถีชนบท ที่บ้านของปู่ก็จะเป็นพวกผลไม้ตามฤดูกาล ทุกปีพ่อจะพาภรรยากับลูกทั้งสองมาบ้านของบิดาช่วงที่เห็ดออกเยอะที่สุดเพื่อเก็บต้มใส่ช่องฟิตเอาไว้กินนานๆเพราะภูเขาหลังบ้านของปู่อุดมสมบรูณ์มีของป่าให้หาเยอะแยะ เหวินเว่อจะชอบมากและมาทุกปีเพื่อหาของป่าบ้านของปู่ให้ได้เยอะๆและเอาไปขายที่หมู่บ้านของแม่ที่ภาคอิสาน ที่ป่าไม่เยอะเพราะเป็นทุ่งนามากกว่าแต่ขอบอกว่าพ่อแม่เลี้ยงลูกติดดินมาก ของที่รุ่นพ่อรุ่นแม่กินเหวินเว่อกับพี่ชายกินทุกอย่างและท่านจะบอกว่ามีอะไรที่กินได้และกินไม่ได้ลูกอิสานจะไม่อดตายถ้าหลงป่านอกจากตกเขาตายแม้แต่ที่ภูเขาหลังบ้านของคุณปู่ที่เหวินเว่อมาอยู่ในช่วงปิดเทอม ปู่กับย่าจะสอนทุกอย่างให้หลานทั้งสองคนเอาตัวรอดจากใน

อีกห้าวันก็คงจะถึงชายแดนเหลือแล้วสินะข่าวเรื่องโจรปล้นขบวนเจ้าสาวของท่านอ๋องเย่ซิวหลางดังไปถึงค่ายทหารที่ท่านอ๋องคุมค่ายที่ชายแดนแห่งนี้ คนสนิทที่เดินเข้ามารายงานเรื่องที่โจรปล้นขบวนเจ้าสาวก่อนจะมาถึงอีกไม่กี่วัน "เป็นเรื่องจริงพะย่ะค่ะท่านอ๋อง" คนสนิทรายงาน"แต่ปล้นไม่สำเร็จเพราะทหารที่ฮ้องเต้ส่งมาคุ้มกันมีแต่ยอดฝีมือ มีคนของบิดาของว่าที่พระชายาอีกสามสิบคนที่ร่วมคุ้มกันมาด้วยเพราะเป็นห่วงบุตรสาวพะย่ะค่ะท่านอ๋องทั้งยังมีองค์รักษ์เงาที่มีฝีมือดีติดตามมาด้วย" และรายงานที่ได้รับมาว่าไม่ใช้ว่าโจรเข้าไม่ถึงในรถม้า"ได้ข่าวว่ากระเดนตกลงมาก่อนที่จะถึงตัวของพระยาชาพะย่ะค่ะท่านอ๋อง คนของเราในขบวนรายงานมาว่าพระชายาดูแลคนในขบวนดีมากพะย่ะค่ะ มีทั้งยาและอาหารการกินที่เตรียมลงมาด้วยจากเมืองหลวง" จนขบวนยาวเหยีดโดยเฉพาะรถม้าที่ขนเสบียง"พระชายาก็ดูแลทุกคนในขบวนเป็นอย่างดีตั้งแต่ที่หายจากป่วยไข้หลังจากออกเดินทางมาที่ชายแดนเหนือนี้พะย่ะค่ะท่านอ๋อง"อ๋องเย่ซิวหลางนั่งฟังคนสนิทรายงานเงียบๆก่อนจะพูดออก"อือขอบใจมากเจ้าไปพักผ่อนเถอะ" ท่านอ๋องบอก หลังจากคนสนิทออกไปจากในกระโจมท่านอ๋องก็นั่งคิดเงียบๆคน

ตลอดเวลาหนึ่งอาทิตย์ที่อาศัยในตำหนักของท่านอ๋องเย่ซิวหลางหลิวเรอจินไม่เคยพบหน้าของเจ้าของจวนเลยมีเพียงพ่อบ้านที่ส่งวัตถุดิบมาให้ทำอาหารกินเพียงพอต่อทุกคนของนางหลิวเรอจินฝากคำถามไปกับพ่อบ้านว่าที่รกร้างด้านหลังนี้สามารถปลูกอะไรได้ไหม สองวันต่อมาพ่อบ้านก็ให้คำตอบว่าท่านอ๋องทรงอนุญาติให้พระชายาอยากปลูกอะไรได้ทุกอย่างถ้าคิดว่าสามารถทำได้ ซึ่งในตอนนี้หลิวเรอจินได้ให้คนของนางเองและคนในจวนของท่านอ๋องมาตัดหญ้า พลิกหน้าดิน ยกร่อง ทำแปลงผักจนเต็มยาวสุดจนติดแม่น้ำทั้งยังแบ่งขุดบ่อน้ำเอาไว้สี่บ่อรอบทั้งที่ดินรกร้างและขุดร่องน้ำจนรอบทั้งดินที่ยกร่องแปลงปลูกผักที่ด้านหลังเรือนฮวายาวไปถึงแม่น้ำที่ติดกับด้านหลังสุดของจวน ที่แม่น้ำลดลงไปเลยครึ่งแม่น้ำไปทางที่เข้าใกล้คำว่าเมืองที่แห้งแล้ง แม่น้ำที่ไม่ได้ขุดลอกขึ้นเป็นเพียงแม่น้ำสายหลักที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติก็คงจะเหมือนแม่น้ำของภพที่นางจากมานี้ก็ถือได้ว่ายังมีให้ใช้เพราะฝนที่พึ่งจะตกไปได้สักอาทิตย์ทำให้พื้นดินมีหญ้าสีเขียวขึ้นประปราย หลิวเรอจินคำนวนดูภูเขาด้าหลังน่าจะมีของป่าให้ขึ้นไปเก็บเกี่ยวเอาไว้เป็นเสบียงหน้าหนาวได้นี้ก็อีกไม่กี่เดือนแล้วถ้า

หลังจากทำอาหารมาจากจวนหลังใหม่แต่ยังไม่เสร็จดีหรอกแต่มีโรงครัวและบ้านพักที่ทำให้พี่ๆคนคุ้มกันอยู่ที่จวนใหม่ทำเสร็จแล้ว ทุกคนจะทำอาหารกินกันที่นั้นเลยและได้จ้างครอบครัวคนที่มาขายตัวถึงจวนนางสงสารจึงซื้อเอาไว้สองครอบครัวพ่อแม่ลูกที่ร่างกายผอมแห้งตอนนี้นางเร่งให้นายช่างทำบ้านพักเป็นห้องๆเอาไว้ยาวไปตามกำแพงที่ล้อมรั้วรอบๆในที่ดินและให้คนของนางไปตามวัดร้างช่วยเด็กขอทานที่ถูกทอดทิ้ง ช่วยมาได้สามสิบคนคือแรงงานที่ดูแลนาข้าวของนางและแบ่งพื้นที่ให้พวกเขาเอาไว้ปลูกผักกินได้อีกเพียงพอต่อจำนวนคนอย่างแน่นอน นางวางแผนเอาไว้หมดแล้วตอนนี้นายช่างระดมคนงานมากมายเข้าช่วยงานในจวนหลังใหม่ทุกวันสินเดิมที่บิดาให้มาคงจะเหลือไม่มากถ้าจ่ายค่าคนงานแต่เรื่องเงินนางไม่กลัวในมิติฟาร์มของนางมีอาหารการกินเยอะแยะซื้อขายได้ ทั้งข้างในนางก็มีตำลึงให้ใช้จ่ายไม่เดือดร้อนอะไรขอให้ได้มีโอกาสนางก็อยากช่วยคนที่ด้อยกว่าตัวเองทำบุญให้เจ้าของร่างเดิมไปด้วยในตัวเลยหลังจากอาบน้ำนางก็เข้าที่นอนเลยเพราะวันนี้ใช้พลังงานเยอะมากแต่ก็คุ้มค่าสำหรับสิ่งที่ได้ลงมาจากเขาตอนนี้นางยังไม่ล่าสัตว์ใหญ่รอให้พวกมันแพร่พันธ์ก่อนสักสี่ห้าเดือน ก่

หลังที่ท่านอ๋องตรัสจบหลิวเรอจินมองหน้าว่าที่พระสวามีและอ้าปากค้างนางช่างไม่สำรวมเอาเสียเลยอ๋องหนุ่มคิดและทำสีหน้าเย็นชาปล่อยความกดดันออกมาเล็กน้อยเรอจินมองหน้าสองหนุ่มสลับไปมาจนกุนซือหนุ่มต้องออกตัวให้สองคนคุยกันตั้งแต่ตอนนี้เลยดีกว่า"เอาละพวกเจ้าทั้งสองก็คุยกันเถอะข้าจะไปดูสวนผักของพระชายาเสียหน่อย" กุนซือหนุ่มพูดจบก็เดินออกจากห้องไปกับหลี่กงกงปล่อยให้ทั้งสองคนคุยกันหลิวเรอจินรีบพูดในส่วนของตัวเองทันที"ท่านอ๋องข้ามีข้าเสนอเพคะ" หลิวเรอจินมองหน้าท่านอ๋องและรอฟังคำตอบ"เจ้ามีข้อเสนออะไรไหนลองบอกเปิ่นหวางหน่อยสิ"อ๋องเย่ซิวหลางถามกลับและมองหน้านางเขม่งคือเบิ่งคักแท่บักอันนี้แมะเฮากะอายเด้อเบิ่งคักปานนี้เหวินเวิ่อคิดในใจก่อนจะทำน่าจริงจังออกไป (มองอะไรหนักหนาอายเป็นเหมือนกันนะมองขนาดนี้)"คือว่าทั้งตัวท่านอ๋องเองกับหม่อมฉันเองก็ไม่ต้องการที่จะแต่งงานกันอยู่แล้วจริงไหมเพคะ แต่เพราะว่าขัดราชโองการของฝ่าบาทไม่ได้ หม่อมจึงขอเสนอว่าจะช่วยท่านหาทางแก้ปัญหาภัยแล้งที่ชายแดนแห่งนี้ให้มันสำเร็จแต่แลกกับการไม่รับตำแหน่งพระชายาเอกของท่านอ๋องเพคะ ท่านอ๋องก็แกล้งบอกว่าข้าไม่สบายและเสียชีวิตไปเลยก็