Semua Bab เหวินเว่อแห่งบ้านโคกกะโดนหลงยุคโบราณ: Bab 31 - Bab 40

อ๋องหนุ่มมองดูชายารักทำหน้านิ้วคิ้วขมวดก็ให้สงสัยว่านางมีเรื่องอะไรหรือเปล่า เมื่อสักครู่ยังมองดูดาวดีๆอยู่เลย ชายหนุ่มพลิกร่างสูงใหญ่ขึ้นค่อมร่างบอบบางก่อนจะก้มลงจูบริมฝีปากอวบอิ่มให้หายสงสัย จูบที่แทบจะดึงเอาชีวิตของพระสวามีหลิวเรอจินเอามือทุบอกแกร่งชายหนุ่มผละออกแล้วจูบนางอีกครั้งและอ้อยอิ่งพร้อมน้ำเสียงที่แหบพร่า"ชายารักมีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าจึงทำหน้านิ้วคิ้วขมวดเช่นนี้" อ๋องหนุ่มถามและซุกไซ้รซอกคอให้นางหยุดทำหน้าไม่สบายใจ"เอ้อท่านอ๋องเพคะหม่อมฉันมีเรื่องไม่สบายใจนิดหน่อยคิดถึงครอบครัวที่อยู่แสนไกลเพคะ" นางตอบเสียงอู้อี้"พอจะเล่าให้พี่ฟังได้ไหม" อ๋องหนุ่มถาม"ต่อไปจินเอ๋อร์ต้องเรียกเสด็จพี่แล้วนะ" ท่านอ๋องบอกก่อนจะดึงนางขึ้นมานั่งที่ตักแกร่งแล้วกอดนางแนบอกหลิวเรอจินมองหน้าพระสวามีที่ไม่คิดว่าจะได้แต่งงานผูกผมกันแต่พอแต่งแล้วกับเป็นท่านอ๋องที่ทำตัวติดนางไม่ห่าง ทั้งยังกลืนกินนางจนไม่เหลือซากในทุกคืนที่ผ่านมา ถ้าแต่งเพื่อผลประโยนช์ไม่เห็นต้องลงทุนขนาดเสียตัว นางก็ยินดีช่วยเหลือเพื่อนร่วมโลกอยู่แล้วถึงแม้จะไม่จัดงานแต่งนางก็จะยื่นข้อเสนอให้กับท่านอ๋องเพื่อจะขอออกไปอยู่นอก

ตอนนี้ทหารรวมตัวกันกินมื้อเช้าและเตรียมของที่เพื่อนจะขึ้นมาขนลงเขานำไปเก็บที่คลังเสบียงที่ค่ายทหารทุกคนเตรียมเสร็จตั้งแต่ยามเหมาแล้ว หลังจากกินมื้อเช้าก็จะลงเก็บกับดักทุกอย่างและทำงานตามที่ได้รับมอบหมายให้เรียบร้อยท่านอ๋องกับพระชายาเดินมาถึงทุกคนลุกขึ้นทำความเคารพผู้เป็นนาย ท่านอ๋องโบกมือเชิงไม่ต้องมากพิธีแล้วอ๋องหนุ่มเดินจับมือพระชายาหลิวเรอจินไม่ปล่อยจนไปนั่งลงที่โต๊ะกินข้าวง่ายๆที่ทุกคนทำเอาไว้นั่งในโรงครัวจำเป็นชั่วคาวกุนซือเดินมานั่งลงที่โต๊ะกินข้าวเดียวกันกับท่านอ๋องและหลิวเรอจินนางยื่นกระบอกไม้ไผ่ไปให้กุนซือหนุ่มกับคนสนิททุกคน"เมื่อคืนหลับสบายดีไหมพระชายา" กุนซือถามทันทีที่นั่งลงและรับเอากระไม้ไผ่ขึ้นดื่มมันสดชื่นจริงๆพอได้ดื่มทุกครั้ง"หลับสบายเจ้าค่ะท่านกุนซือ" นางตอบที่ไม่ได้นอนคงจะมีอยู่เรื่องเดียวคือโดนพระสวามีจับพลิกคว่ำพลิกหงายทั้งคืน ยิ่งได้เตียงนอนในมิติท่านอ๋องจับนางฉลองในรอบเช้าจนนางขาสั่นไม่หายนางได้แต่ส่งค้อนให้พระสวามีที่กินไม่รู้จักอิ่ม ขอให้อยู่ในที่ลับตาเขาจะจับนางกดลงเตียงทุกครั้งเลยมันต่างกันลิบลับกับอยู่ข้างนอกที่มองทุกคนด้วยสาวตาเย็นชาและเคร่งครึมมา

ตอนนี้ในค่ายทหารก็ไม่ต่างกันพลทหารที่มีหน้าที่ดูแลโรงเรือนเพาะปลูกแต่ละโรงต่างมีสีหน้าที่ดีใจและภาคภูมิใจยิ่งนัก ที่ผักที่พวกเขากับเพื่อนสลับกันดูแลตามหน้าที่ทหารหน่วยจัดการหาเสบียงตามที่พระชายาบอกว่ากองทัพต้องเดินด้วยท้อง ในเมื่ออาหารการกินครบคนที่อยู่แนวหน้าที่มีหน้าที่ปกป้องดินแดนของตนเองก็จะทำงานอย่างเข้มแข็ง เวลามีข้าศึกก็จะรบด้วยพละกำลังที่มีเพราะได้การดูแลจากท่านแม่ทัพอย่างดีทุกคนเท่าเทียมกัน และมีการร่วมแรงร่วมใจผ่านเรื่องเลวร้ายมาด้วยกันก็หลายปีพวกเขาจึงรักและสามัคคีกัน รวมไปถึงเหล่าพ่อครัวใหญ่ที่เป็นคนทำอาหารออกไปให้สำหรับทหารทุกคนในค่ายพอมีเสบียงมากเพียงพอต่อทุกคนพวกเขาก็ทำออกมาอย่างดีและใส่ใจ ถั่วงอกผัดใส่หมูป่ารมควันก็อร่อยไม่แพ้กันในมื้อกลางวันตอนเช้าต้มไข่บ้างปลาแห้งบ้าง ในห้องอาหารของค่าย เสียงที่ทหารคุยกัยเรื่องหาเสบียงลงมาจากป่านำเอามาตุนเอาไว้มากมายสำหรับทหารทุกนายในค่ายแม้แต่ท่านอ๋องท่านกุนซือก็กินที่นี้มาโดยตลอดก็ฝีมือพ่อครัวทหารทั้งนั้นเสียงทุกคนพูดคุยกันถอนหญ้าดูแลผักของตัวเองในแต่ละโรงเรือนด้วยใบหน้ายิ้มแย้มต่อไปนี้ชายแดนที่แห้งแห้งจะไม่มีอีกต่อไป ถ้าทำตามพระ

ตลอดหน้าหนาวที่ยาวนานเกือบห้าเดือนทุกคนในค่ายทหารหารไม่ขาดแคลนอาหารที่กักตุนเอาไว้ ในเวลาห้าเดือนที่พระชายาหลิวเรอจินแต่งเข้าตำหนักท่านอ๋องเย่ซิวหลาง ผักสดผักดองมีให้กินไม่เคยขาดแคลนทุกคนมีหน้าที่ของตนเอง ทหารช่วนี้กำลังสานที่ดักปลาบ้างไซรบ้าง งานโต๊ะเตียงตู้ใส่อาหารของที่ทำจากไม้ไผ่มากมายเพื่อจะเป็นสินค้าของค่ายส่งออกไปขายที่เมืองหลวงและต่างเมืองทุกคนใช้เวลาในหน้าหนาวให้เป็นประโยนช์ให้ได้มากที่สุด ท่านอ๋องกับกุนซือก็ตรวจเยี่ยมชาวบ้านตลอดในช่วงทั้งไปทำงานที่ค่ายทหารทุกคนคือมีงานมีหน้าที่ของตัวเองส่วนพระชายาหลิวเรอจินผู้ไม่ชอบเย็บปักถักร้อยเหมือนสาวๆในห้องหอ นางชอบงานลุยๆงานกินงานเที่ยวเรอจินถนัดจ้านางคิดและหัวเราะอย่างชั่วร้ายส่วนแม่นมก็สอนสาวๆในตำหนักอ๋องตัดชุดสำหรับตัวเองและมีพระชายาวาดแบบให้ได้แต่นางจะไม่นั่งปักด้วย นอกจากคิดสนุกจึงจะปักด้วยสิ่งที่นางปักคือถุงหอมกับผ้าเช็ดหน้าให้กับพระสวามีที่รับเอาไปผูกเอวด้วยความดีใจที่ชายารักนั่งหลังขดหลังแข็งปักเป็นอาทิตย์ให้พระองค์ด้วยความใส่ใจ"ชายารักของข้าช่างเก่งกาจถึงแม้จินเอ๋อร์จะไม่เก่งปักผ้าข้าก็ไม่สนใจหรอกนะที่จินเอ๋อร์เป็นอยู่นี้ข้

วันเวลาหมุนเวียนผันผ่านตอนนี้หลิวเรอจินมาอยู่เมืองชายแดนเหนือได้หนึ่งปีแล้ว ทุกอย่างเข้าที่เข้าทางชาวบ้านต่างก็เริ่มทำการเกษตรแบบพอเพียงมีการสอนวิธีถนออมอาหารให้กินได้นานในหน้าหนาว ทั้งยังสอนอาชีพให้ติดตัวไม่ว่าไปที่ไหนก็ไปสร้างอาชีพได้ ตอนนี้เมืองชายแดนคึกคักจากพ่อค้าที่เดินทางมารับเครื่องเรือนไปขายต่อจากค่ายทหารที่เปิดในนามของพระชายาที่ซื้อที่เอาไว้และเป็นการขายส่งต่อ ให้ทหารมีรายได้เข้าบำรุงค่ายและจ่ายตำลึงให้ทหารทุกนายเพิ่มจากการทำงานไม้อีกทาง การเป็นอยู่ก็ดีขึ้นทุกๆอย่างเมืองชายแดนที่ติดกันท่านอ๋องก็ไปเจรจาค้าขายให้ประชาชนลืมตาอ้าปากได้ทำสัญญาสงบศึกหลายสิบปี ดีที่ฮ้องเต้ฝั่งตรงข้ามที่มารับช่วงต่อไม่กระหายเลือดเหมือนองค์เก่าก็พระสวามีของนางช่วยผลักดันและกำจัดฮ้องเต้องค์ก่อน เพราะกระหายสงครามไม่คำนึงถึงราษฎรตาดำๆที่หิวโหยจากความแห้งแล้งยังไม่พอ แต่คนเป็นใหญ่ยังบังคับคนในครอบครัวไปเป็นทหารล้มหายตายจากกันไปก็ไม่น้อย ท่านอ๋องจึงทำสัญญาสงบศึกไปตลอดชีวิตของลูกหลานราชวงค์ที่ขึ้นครองบัลลังก์มังกรต่อจากฮ้องเต้องค์เก่า ตอนนี้ถือว่าชายแดนคึกคักเป็นอย่างมากคนเริ่มเข้ามาซื้อที่และค้าขายกันทำให