All Chapters of นางบำเรออุ้มรัก: Chapter 71 - Chapter 80

Chapter 71“คุณย่าจะเอาอะไรคะ” เย็นถาม“เย็น คุณย่าร้องไห้” กิ่งโพยมสื่อสารให้เย็นกับนุ่มรับรู้ได้เพียงแค่นี้ และไม่มากพอให้สองสาวใช้เข้าใจ “คุณย่าร้องไห้ทำไมคะ จะเอาอะไรคะ”“หรือว่าไม่เห็นคุณแก้วตา คุณย่าเลยเสียใจ เพราะปกติคุณแก้วตาจะอยู่กับคุณย่าตลอด” เย็นเดาอีกครั้ง“คุณย่าส่ายหัวทำไม” นุ่มสังเกตเห็น แต่ก็ไม่รู้ว่า กิ่งโพยมต้องการอะไร“ฉันจะรู้ไหมล่ะ คงมีแต่คุณแก้วตาคนเดียวที่น่าจะรู้ใจคุณย่า” เย็นเก่งทางด้านคาดเดา แม้ว่าการเดาจะถูกบ้างผิดบ้าง “แกไปเอาผ้าขนหนูชุบน้ำมาที ฉันจะเช็ดหน้าคุณย่า”กิ่งโพยมจนปัญญาจะสื่อสารให้เย็นกับนุ่มรู้ ขยับแขน มือและขาไม่ได้ นางทำได้เพียงร้องไห้ ส่ายศีรษะและส่งเสียงอือๆ ซึ่งก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย ทั้งคู่ไม่เฉลียวใจใดใดทั้งสิ้น เป็นเช่นนี้แล้ว นางจะบอกให้ทุกคนรู้ความจริงได้อย่างไร ที่สำคัญนางอยากบอกให้เมฆารู้ว่า แก้วตาคิดฆ่าณัฐรวีกับลูก เพราะนางไม่แน่ใจว่า แก้วตาเลิกล้มจ้างวานฆ่าสองแม่ลูกแบบเด็ดขาดหรือไม่ กลัวว่าจะนึกคิดทำขึ้นมาอีก เตือนให้เมฆารู้ตัวเพื่อหาวิธีป้องกัน ขนาดนางที่เป็นผู้มีพระคุณล้นหัวยังทำได้ แล้วคนที่เกลียดชังและมีความอิจฉาริษยาให้เต็มหั

Chapter 73อนันต์เดินนำทุกคนไปยังห้องพักคนงานที่จัดไว้ตามคำสั่ง ห้องพักที่อนันต์จัดไว้ให้เมฆาอยู่ห้องที่เจ็ดทางด้านขวามือ พอบานประตูห้องเปิดออกก็พบว่า ห้องนี้เป็นห้องโล่งๆ มีเสื่อหนึ่งผืนวางอยู่ริมห้อง พร้อมหมอนหนึ่งใบและผ้าห่มหนึ่งผืน โดยมีพัดลมกลางเก่ากลางใหม่หนึ่งตัว“ห้องนี้ครับ” อนันต์บอก“ฉันคิดว่าคุณน่าจะอยู่ได้” ณัฐรวีหันมาพูดกับเมฆาที่ก้าวเดินเข้าไปในห้อง“สบายมาก ฉันอยู่ได้” เมฆาตอบโดยไม่คิด ให้นอนกับดินกับหญ้าเขาก็นอนได้“วันนี้คุณคงเริ่มงานไม่ทัน เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยเริ่มงาน” ณัฐรวีพูด “พี่ก้องกลับกันเถอะค่ะ เราต้องไปรับน้องคีย์อีก”ณัฐรวีพูดจบก็หันหลังเดินไปทันที ไม่สนใจเมฆาเลยสักนิดเดียว“พรุ่งนี้มึงเจออ่วมแน่” ก้องเกียรติขู่เมฆา ตบท้ายด้วยการหยักคิ้วให้ จากนั้นก็เดินผิวปากเดินตามณัฐรวีอย่างอารมณ์ดี“ไหวไหมมึง ท่าทางมึงจะรอดยาก ก้องมันกะเล่นมึงเต็มที่เลย” วรวุฒิอดห่วงเพื่อนไม่ได้“ไหวสิ กูไหว” เมฆาตอบกลับทันที “กูต้องไหว กูมีคำนี้คำเดียวในหัว”“เออ กูเอาใจช่วยมึง” วรวุฒิตบบ่าเพื่อนรักเบาๆ “กูไปก่อนนะ จะมาเยี่ยมมึงบ่อยๆ”“ขอบใจมากเพื่อน” วรวุฒิยิ้มให้เมฆา ก่อนหมุนตัวเดินห่า

Chapter 75 “แล้วรถคันนี้ของใครครับอา” เมฆาถามหาเจ้าของ “ผมเอามาใช้ เขาไม่ว่าเหรอครับ” “ของลูกชายอาเอง ตอนนี้ไปเป็นทหารเกณฑ์ เอาไปใช้ได้เลย” “ครับอา” ทั้งคู่กำลังขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซค์ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเสียงหนึ่งดังขึ้น “เดี๋ยวอา รอก่อน” มะปราง สาวเหนือผสมสาวใต้ ได้ผิวสีน้ำผึ้งจากพ่อ ได้ความน่ารักจากแม่ หล่อนเป็นลูกสาวคนงานที่ช่วงปิดเทอมจะมาช่วยบิดามารดาทำงาน หารายได้เข้ากระเป๋าไว้ใช้จ่ายในช่วงเปิดเทอม ลดภาระพ่อแม่ไปได้มากทีเดียว “มีอะไรไอ้ปราง” อนันต์ถาม “ฉันเอาเสบียงมาให้พี่เมฆจ้ะ จะได้เอาไว้กินระหว่างทำงาน” มะปรางตอบ ส่งยิ้มหวานให้เมฆา ก่อนยื่นของที่ตนถือมาส่งให้ชายหนุ่มรูปงามที่ตนสนใจตั้งแต่แรกเห็น “ในกระติกน้ำมีน้ำใส่น้ำแข็ง พี่เมฆเอาไว้ดื่มดับกระหายนะจ้ะ แล้วก็มีขนมปังด้วย ทำงานหนักจะหิวเร็ว กินขนมปังจะได้หายหิว” มะปรางพูดไปเขินไป หล่อนเจอเมฆาครั้งแรกเมื่อวานนี้ เมฆาทำให้สาวโสดทั้งหลายฮือฮาในความหล่อและรูปร่างกำยำ ต่างพากันกรี๊ดโดยเฉพาะมะปรางที่จองเมฆาก่อนใครเพื่อน ใครแย่งหล่อนจะตบให้หน้าหัน วันนี้หล่อนจึงเดินห

Chapter 77“สวัสดีครับคุณท่าน คุณก้อง คุณรวี” เจ้าของเสียงยกมือไหว้เจ้าของบ้าน “ผมเอาอินทผลัมที่คุณท่านสั่งมาส่งครับ”“ลุงดมกับน้านุ้ยบอกว่า ลุงเมฆทำงานที่ไร่คุณตาฮะ” คนที่อยากรู้คำตอบก็ได้กระจ่างกับความสงสัย “แม่ฮะ แม่พาผมไปหาลุงเมฆนะฮะ ผมอยากเจอลุงเมฆ”เมฆินทร์เซ้าซี้มารดา ณัฐรวีไปไม่เป็น ไม่รู้ว่าจะตัดสินใจอย่างไร สงสารลูกก็สงสาร แต่ถ้าหล่อนใจอ่อนยอมให้เมฆินทร์เจอเมฆา นั่นเท่ากับว่า ตนกำลังพ่ายแพ้ต่อเขา“ลุงเมฆทำงานลูก คีย์อย่าไปกวนลุงเมฆเลยนะครับ” ณัฐรวีพยายามทำใจเย็น และหาทางออก “ไว้ลุงเมฆว่าง ลุงเมฆก็จะมาหาคีย์เองนะครับ”“ไม่เอา ผมจะไปหาลุงเมฆ” เมฆินทร์เริ่มงอแงหนัก น้ำตาไหล “ผมจะไปหาลุงเมฆ”“อย่ากวนใจแม่สิน้องคีย์ เดี๋ยวลุงพาไปเที่ยวห้างดีไหม อยากได้อะไรลุงจัดให้ทุกอย่างเลย อยากได้ของเล่นลุงก็จะซื้อให้” ก้องเกียรติช่วยณัฐรวีอีกแรง“ไม่เอาของเล่น ผมไม่เอาของเล่น ผมจะไปหาลุงเมฆ...ฮือ...จะไปหาลุงเมฆ” คราวนี้เมฆินทร์ร้องไห้โห ประภาพรเห็นหลานรักแล้วสงสาร รีบลุกเดินเข้าไปกอด“โอ๋ๆ หลานยาย ไม่ร้องนะครับ” ประภาพรทรุดตัวนั่งบนพื้น กอดและโอ๋หลานรัก“คุณยายฮะ...ฮือ...ไม่...ไม่มีใครรั

Chapter 79 “ลุงเมฆฮะ ลุงเมฆ” เมฆินทร์กระโดดลงจากรถมอเตอร์ไซค์ทันทีที่ก้องเกียรติจอดรถ ก่อนที่เด็กชายจะวิ่งเข้าไปในไซต์งานก่อสร้างที่เริ่มเป็นรูปเป็นร่างรีสอร์ต ก้องเกียรติมองหลานรักที่ดีใจวิ่งเข้าไปด้านในแล้วถอนหายใจ “ลุงเมฆฮะ ลุงเมฆ” เจ้าของชื่อกำลังนั่งก่ออิฐบล็อกอยู่ด้านในจำได้แม่นว่าเจ้าของเสียงนี้คือใคร เขาหยุดทำงานเงี่ยหูฟังเพราะคิดว่าตนอาจหูฟาด เป็นไปไม่ได้ที่เมฆินทร์จะมาที่นี่ ทว่าคำพูดของโหน่งทำให้ความคิดที่ว่า หูฟาดเปลี่ยนไป “พี่เมฆ ใครเรียกพี่น่ะ เรียกว่าลุงเมฆด้วย” โหน่งที่ได้ยินเช่นกันเอ่ยถาม “นายได้ยินเหรอ” “ได้ยินสิพี่ เรียกเสียงเบาซะที่ไหน” โหน่งตอบ “นี่ไง ดังอีกแล้ว” “ลุงเมฆอยู่ไหนฮะ น้องคีย์มาหาลุงเมฆฮะ”เมฆาทิ้งทุกอย่างในมือ รีบวิ่งไปหาต้นเสียงที่วิ่งเข้ามาด้านใน โหน่งเกาหัวเมื่อเห็นท่าทางรีบร้อนของเมฆา จึงเดินตามไปดูเพื่อให้หายสงสัย“น้องคีย์” เมฆาเรียกชื่อเล่นบุตรชาย อ้าแขนรับร่างเล็กที่โผเข้าหา“ลุงเมฆ” เมฆินทร์กอดเมฆาแน่น ราวกับว่าอยากซึมซับความอบอุ่นจากกายหนา ความอบอุ่นที่อยากสัมผัสมาหลายวันเมฆากอดตอ