Semua Bab นางบำเรออุ้มรัก: Bab 51 - Bab 60

Chapter 51อีกด้านหนึ่ง ก้องเกียรติรีบมาจากไซต์งานทันทีที่ทราบข่าว เขาร้อนใจมาก ร้อนรุ่มเป็นห่วงหลานรักเป็นที่สุด เป็นห้าสิบนาทีที่บีบอัดหัวใจเหลือเกิน ก่อนหน้าที่ก้องเกียรติมาถึง ณัฐรวีไม่ได้นิ่งดูดาย หล่อนไปขอดูกล้องวงจรปิดจากทางห้าง เพื่อหาเบาะแสว่า เมฆินทร์ตอนนี้อยู่ในห้างหรือถูกใครสักคนพาออกไปนอกห้าว และหล่อนก็ได้คำตอบว่า เมฆินทร์ไปกับใคร“พี่ก้อง เราจะทำไงกันดีคะ” ณัฐรวีพูดทั้งน้ำตา “มิ่งกับเม้าท์จับตัวคีย์ไปทำไม ทำไมต้องมาลงที่คีย์ด้วย”“เพราะมันสองตัวรู้ไงว่า คีย์คือหัวใจของเรา”มิ่งกับเม้าท์ถูกไล่ออกจากร้านอาหารเมฆินทร์เมื่อหนึ่งปีก่อน เม้าท์ที่ทำหน้าที่พนักงานแคชเชียร์ของร้าน ยักยอกเงินในลิ้นชักเป็นระยะเวลาหกเดือน จำนวนเงินทั้งสิ้น หนึ่งแสนสองหมื่นบาท พอความแตกก้องเกียรติจึงไล่เม้าท์ออกจากงาน แต่ไม่ดำเนินคดีในข้อหายักยอกเงิน เนื่องจากสงสารที่ต้องดูแลมารดาที่ป่วยหนัก ส่วนมิ่งช่วงนั้นมีเรื่องชกต่อยกับพนักงานอีกคนถึงขั้นสาหัส ก้องเกียรติจึงไม่เอาไว้เช่นกัน สองพี่น้องจึงแค้นใจก้องเกียรติกับณัฐรวีเรื่อยมา และหาโอกาสแก้แค้น“แต่เรื่องที่ถูกไล่ออก สองคนนั้นผิดนะคะ เราไม่ได้กลั่นแก

Chapter 53เอกชัยเดินฮัมเพลงลงมาจากชั้นบน ใบหน้าและเพลงที่ฮัมบ่งบอกได้ว่า เจ้าตัวกำลังมีความสุข เสียงเพลงราวกับคนอารมณ์ดีทำให้คนที่นั่งในห้องรับแขกอดแซวไม่ได้ “พักนี้แกอารมณ์ดีจังนะ ไม่ค่อยอยู่บ้านด้วย ไหนบอกว่าจะไปช่วยงานฉันที่บริษัท ฉันไม่เห็นหัวแกมาเลย” เอกภพอดพูดไม่ได้ “แกเรียนจบแล้วนะ น่าจะเข้าบริษัทเรียนรู้งานบ้าง ไม่ใช่ดีแต่จะใช้เงิน” “แหมพี่เอกก็ บ่นเป็นคนแก่ไปได้” เอกชัยทรุดตัวนั่งลงบนโซฟาตัวเล็ก “ให้ผมเที่ยวอีกสักพักแล้วกัน เพิ่งเรียนจบมายังรู้สึกเหนื่อยอยู่ อีกอย่างงานในบริษัทก็อยู่ตัวแล้วนี่พี่ มีพี่บริหารคนเดียวก็เอาอยู่” “มันก็จริงอยู่ ฉันบริหารได้สบาย แต่ฉันก็อยากให้แกเรียนรู้ด้วยนี่หว่า ถึงยังไงแกก็เป็นเจ้าของอีกคน” เอกภาพว่าต่อ “แกเป็นอีกหนึ่งความภาคภูมิใจของคุณพ่อคุณแม่นะ พี่ก็อยากให้ท่านภูมิใจที่แกดูแลทรัพย์สินที่ท่านสร้างมากับมือให้ดียิ่งขึ้นไปด้วย” “ผมรู้ครับ ขอเวลาผมเที่ยวอีกสักพักนะพี่ สัญญาเลยว่าจะทำงานให้ดีที่สุด ให้สมกับที่ทุกคนภาคภูมิใจในตัวผม” “เออพี่จะรอวันนั้น” เอกภพให้โอกาสน้องเสมอ “ว่าแต่ช่วงนี้ดูแกมีควา

Chapter 55ก้องภพไม่คิดว่า เมฆินทร์จะติดเมฆาขนาดนี้ ความที่รู้นิสัยหลานรักดีว่า เข้ากับคนอื่นแปลกหน้ายาก กลับตาลปัตรอย่างสิ้นเชิง ตอนนี้เขาเริ่มทุกข์ใจเพราะกลัวว่า หากเมฆากลับไร่ดุจตะวัน เมฆินทร์อาจถามถึงเมฆา คิดถึงและอยากเล่นด้วย ตามมาด้วยความรู้สึกเสียใจที่ไม่ได้พบหน้า“มันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วล่ะพี่ เราก็ปล่อยให้มันเป็นไปตามพรหมลิขิตก็แล้วกัน บางทีการหนีอาจไม่ใช่คำตอบของทางออก การเผชิญหน้าต่างหากล่ะ เพราะถ้าเราได้เจอหน้า เราจะได้รู้ความรู้สึกตัวเองว่า คิดยังไงกับศัตรู รวีจะรักหรือเกลียดเมฆก็สุดแต่ใจรวี เราเป็นฝ่ายสนับสนุนรวี ไม่ว่ารวีตัดสินใจยังไง เราก็ว่าไปตามนั้น” ประภาพรพูดถูกทุกอย่าง“เราก็ดูกันต่อไปละกัน” ก้องภพไม่มีคำพูดใดนอกจากคำนี้ เขาได้แต่หวังว่า เมฆินทร์ไม่ได้ร้องหาเมฆาตามที่ตนกังวล เมฆามองดูมือถือที่สั่นตามจังหวะเสียงเรียกเข้า บนหน้าจอมือถือโชว์ชื่อบุคคลที่โทรเข้ามา ทว่าเขาก็ไม่คิดรับสาย เพราะไม่อยากให้เวลาพูดคุยโทรศัพท์กับเพื่อนเบียดบังเวลาที่ได้อยู่กับลูกชาย เขาต้องการใช้เวลานี้ให้คุ้มค่าที่สุด แต่สุดท้ายก็ต้องกดรับสาย “มึงจะโทรหากูทำไมเนี่ยตั้งยี่สิ

Chapter 57“มันอาจไม่มีตั้งแต่ต้นก็ได้” เมฆาตอบโดยไม่ปิดบัง ความเสียใจพุ่งใส่หัวใจแก้วตาทันที เป็นความเสียใจที่หล่อนไม่เคยรู้สึกรุนแรงเท่านี้มาก่อน เจ็บแปลบราวกับมีเข็มแหลมๆ พุ่งทิ่มแทง“เพราะรวีใช่ไหม พี่เมฆรักมัน” แก้วตาพูดเสียงเน้น น้ำตาไหลไม่รู้ตัว ทุกคนในห้องเงียบเสียง ราวกับรอคำตอบจากปากเมฆา“ใช่ พี่รักรวี” เมฆาตอบตามความรู้สึกตัวเอง “อาจรักมาตั้งนานแล้ว แต่พี่ไม่รู้ตัว”คราวนี้หัวใจแก้วตาไม่ได้ถูกทิ่มแทงด้วยเข็มแหลมคม แต่เป็นคำพูดอันนุ่มนวล แววตาเมฆาที่แก้วตาเห็นตอนนี้ มีประกายแพรวพราวระยิบระยับประหนึ่งมีเพชรเม็ดเล็กๆ อยู่ในนั้น ยามเขาเอ่ยคำรักที่มีต่อณัฐรวี แววตาเขาต่างกับที่มองตนเหลือเกิน ต่างกันจนแทบไม่อยากยืนอยู่ตรงนี้ อยากวิ่งหนีไปให้พ้นเสียให้ได้แต่ไม่หรอก...แก้วตาไม่ทำเช่นนั้น เมื่อหล่อนเจ็บปวดกับคำพูดของเขา เมฆาก็ต้องเจ็บปวดกับคำพูดหล่อนเช่นกัน“แต่คนที่พี่เมฆรัก พี่เมฆไม่มีวันได้เจอ แล้วที่พี่เมฆเข้าใจมาตลอดว่ามันหนีไป มันไม่ใช่เลย ไม่เป็นความจริงทั้งสิ้น ความจริงมันมีอยู่ว่า รวีท้องพอคุณย่ารู้ คุณย่าเลยกรอกยาให้มันแท้ง คุณย่าไม่ต้องการเหลนที่เกิดจากมัน มันกำลังจะตาย

Chapter 59 “แล้วตอนนี้รวีกับลูกชายอยู่ที่ไหน แก้วตารู้ไหม” “คุณย่าอยากรู้ไปทำไมคะ คุณย่าไม่อยากได้เหลนที่เกิดจากรวีไม่ใช่หรือคะ” แก้วตาถามออกไปอย่างลืมตัว เพราะเรื่องนี้ไม่มีใครรู้ นอกจากคนอยู่ในเหตุการณ์คืนนั้น ทว่าความดีใจทำให้กิ่งโพยมไม่ทันคิดคำพูดประโยคท้ายสักเท่าไหร่ มีเพียงสะดุดหูเท่านั้น “รู้ได้ยังไงว่าย่าไม่อยากได้เหลนที่เกิดจากรวี” กิ่งโพยมพูดเหมือนย้อนถาม “ย่าไม่เคยพูดสักหน่อย” “ก็คุณย่าเกลียดรวีไงคะ แก้วตาก็เลยคิดว่า คุณย่าคงไม่อยากได้เหลนที่เกิดจากรวี” แก้วตาแก้ตัวหวุดหวิด “มันคนละเรื่องกันเลย” กิ่งโพยมก็แก้ตัวเช่นกัน “บอกย่ามาเร็วเข้า ตอนนี้เหลนของย่าอยู่ที่ไหน หน้าตาเป็นยังไง เหมือนใคร” ตอนนี้แก้วตามั่นใจแล้วว่า แผนที่จะให้กิ่งโพยมกำจัดณัฐรวีกับลูกชายคงไม่ได้ผล สีหน้าและคำพูดของกิ่งโพยมบอกให้หล่อนรู้ว่า อีกฝ่ายอยากเจอเหลนจนตัวสั่น มากกว่าคิดกำจัดทิ้งเหมือนในอดีต “แก้วตาไม่รู้ค่ะ แต่น่าจะอยู่กระบี่ เพราะพี่เมฆไปกระบี่ค่ะ แล้วขึ้นมาหาแก้วตาที่กรุงเทพเพื่อขอเลิกกับแก้วตา” แก้วตาตอบวงกว้าง ซึ่งคิดว่า ความจ