All Chapters of นางบำเรออุ้มรัก: Chapter 61 - Chapter 70

Chapter 61สามพ่อแม่ลูกมองหน้ากัน ต่างตกในอาการอึ้งกับเรื่องที่ได้รับรู้ ไม่คิดว่า คนอย่างเมฆาที่เพียบพร้อมทุกอย่าง ทั้งหน้าตา ทรัพย์สินเงินทอง การศึกษาและการงาน แต่ถูกภรรยาสวมเขา“ฮ่าๆๆ ฮ่าๆ สมน้ำหน้า” ก้องเกียรติระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างสะใจ และไม่ออมคำพูด “รวีทนมึงมาหลายปี สุดท้ายมึงก็ได้รับกรรมกับคำว่าไม่รู้จักพอ เมียมึงถึงมีชู้ไง”“ก้องอย่าพูดแบบนี้ พ่อไม่ชอบ” ก้องภพปรามลูกชาย ก่อนพูดกับเมฆา “ฉันขอโทษแทนก้องด้วยนะที่พูดจาไม่ดี”“ไม่เป็นไรครับ ผมคงไม่ดีจริงๆ ไม่อย่างนั้นแก้วตาคงไม่มีคนอื่น” เมฆาคิดเช่นนั้น “ผมไม่โทษแก้วตา ผมโทษตัวเอง ถ้าผมดีพอ เอาใจใส่เธอมากกว่านี้ เรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้น”“ฉันจะไม่ก้าวล่วงเรื่องส่วนตัวของคุณหรอกนะ มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน แต่ถ้าเป็นเรื่องของรวี ฉันต้องยุ่งเพราะรวีเป็นลูกสาวของฉัน” ก้องภพเอ่ย “เรื่องที่คุณตั้งใจจะง้อรวี ฉันพูดตรงๆ เลยว่า ไม่อยากให้รวีให้โอกาสคุณ ไม่อยากให้รวีกลับไปอยู่กับคุณอีก คุณทำร้ายรวีไว้มากนะ ทั้งที่รวีไม่มีส่วนผิดเลยสักนิดเดียว คุณเล่นเหมารวมเหมือนคนไม่มีความคิด แยกถูกผิดไม่ได้ รวีเดินออกจากขุมนรกมาได้แล้ว ฉันก็ไม่อยากให

Chapter 63แก้วตายิ้มเมื่อเห็นกิ่งโพยมเซ็นชื่อกำกับ ตามด้วยพุฒิพงศ์ที่เซ็นเป็นพยานให้ ก่อนหลุบตามมองช่องว่างที่ว่างไว้สำหรับชื่อลูกชายเมฆากับณัฐรวี ช่องว่างนั้นจะเป็นชื่อใครไม่ได้ นอกจากแก้วตา ศิลาโรจน์พุฒิพงศ์เดินทางกลับหลังจากจัดการธุระเสร็จเรียบร้อย กิ่งโพยมให้เงินเป็นสินน้ำใจไปจำนวนหนึ่ง กิ่งโพยมนั่งยิ้มวาดหวังว่าจะได้เจอหน้าเหลนในเร็ววัน ส่วนแก้วตานำเอกสารสำคัญขึ้นไปเก็บบนห้องนอน รีบลงชื่อตนในช่องว่างนั้นทันที“ทุกอย่างที่เป็นของแก ตอนนี้เป็นของฉันแล้วอีแก่” แก้วตาพูดขณะมองดูชื่อตนในช่องทายาทผู้รับมรดก สายตาแก้วตาไม่อ่อนโยนเหมือนก่อน เป็นสายตาที่ทำให้รู้สึกได้ว่า หล่อนกำลังสะใจ เป็นสายตาแห่งผู้กำชัย “มันจะเป็นของฉันจริงๆ ก็ต่อเมื่อแกไม่อยู่ในโลกนี้”และนั่นคือสิ่งที่แก้วตาจะต้องจัดการเป็นลำดับต่อไป ความโลภ ความอิจฉาริษยา ความอยากได้อยากมีบดบังจิตใต้สำนึกแก้วตาจนสิ้น แก้วตาคนเดิมตายจากโลกนี้ไปแล้ว เหลือเพียงแก้วตา นางมารร้ายตัวจริงที่กำลังสำแดงเดชให้ทุกคนเห็นธาตุแท้นางมารในคราบสาวแสนดี... 06.05 น. เวลาเช้าตรู่ของทุกวันกิ่งโพยมจะลงไปใส่บาตรหน้าไร่ที่จะมีพระสงฆ

Chapter 65อดุลย์ได้รับข่าวบางอย่างที่ไม่เข้าหูสักเท่าไหร่ ข่าวนั้นคือ ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่เขาเห็นหลายครั้ง ไม่ว่าจะตอนที่อยู่ร้านอาหารเมฆินทร์ หรือแม้แต่ตอนไปบ้านก้องภพเพื่อเอาของที่บิดาฝากมาให้ก้องภพ อดุลย์ก็ยังเห็นชายหนุ่มคนนี้ที่บ้าน และเห็นความสนิทสนมระหว่างอีกฝ่ายกับเมฆินทร์ อดุลย์เกิดความสงสัยแต่ปากหนักเกินกว่าจะถาม แต่อยู่ๆ กลับได้รับรู้ความจริงโดยบังเอิญ สายของวันนี้เขาไปดื่มกาแฟภายในร้านอาหารเมฆินทร์ที่แยกออกเป็นสัดส่วน ขณะที่ยืนรอกาแฟ พนักงานในร้านคุณกันถึงชายหนุ่มที่ตนสงสัย อดุลย์ยอมเสียมารยาทซักถามไปหลายข้อจนได้คำตอบว่า ชายคนนั้นชื่อเมฆา เป็นบิดาของเมฆินทร์ ที่เลิกรากับณัฐรวีไปตั้งแต่เมฆินทร์ยังไม่เกิด และตอนนี้ก็หวนกลับมาตามง้อณัฐรวี ได้ยินเรื่องนี้แล้ว ใจอดุลย์เต้นไม่เป็นจังหวะ ความรักที่ยังคงมีให้ณัฐรวีไม่เสื่อมคลายแม้ว่าหล่อนจะตัดความสัมพันธ์ ก่อให้เกิดความไม่พอใจ หึงหวงทั้งที่ตนเองไม่มีสิทธิ์ หรือนี่อาจเป็นเหตุผลที่ณัฐรวีไม่รับรักตน หล่อนยังรักสามีเก่าอยู่ เมื่อมีความคิดนี้ในหัว ความคิดหนึ่งก็จุดประกาย เมื่อเขาไม่ได้ คนอื่นก็ไม่ได้ “คิดอะไรอยู่

Chapter 67แก้วตารีบตัดสายทิ้ง เพื่อไปหาข้อมูลที่ต้องส่งให้ดลฤดี และคนที่ให้ข้อมูลตนได้ดีที่สุดคือ เมฆา แก้วตารีบโทรศัพท์หาเมฆาทันที “สวัสดีค่ะพี่เมฆ” “ว่าไงแก้วตา” เมฆาทักกลับด้วยน้ำเสียงปกติ ความที่จากกันด้วยความเข้าใจ เขาจึงไม่เฉลียวใจกับการโทรมาหาตนครั้งนี้ “พี่เมฆสบายดีนะคะ” “สบายดี แล้วแก้วตาล่ะ” “สบายดีค่ะ ตอนนี้แก้วตาอยู่ไร่ดุจตะวันนะคะ” เดิมทีแก้วตาจะไม่บอกเรื่องกิ่งโพยมให้เมฆารู้ ทว่าตอนนี้หล่อนเปลี่ยนใจแล้ว หล่อนต้องการให้กิ่งโพยมเป็นตัวเชื่อมในเรื่องที่ตัวเองอยากรู้ “แก้วตามีเรื่องจะบอกพี่เมฆค่ะ เดิมทีตั้งใจว่าจะไม่บอก แต่คิดไปคิดมา แก้วตาสมควรบอกค่ะ” “เรื่องอะไร พี่รอฟังอยู่” “เรื่องคุณย่าค่ะ แก้วตารู้ว่า พี่เมฆโกรธคุณย่าเรื่องคืนนั้น แต่เรื่องนี้พี่เมฆต้องรู้นะคะ คุณย่าลื่นล้มในห้องน้ำค่ะ...” แก้วตาบอกเล่าเรื่องอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกับกิ่งโพยมให้เมฆารับรู้ รวมถึงผลของอุบัติเหตุนั้นด้วย เมฆาตกใจเมื่อรู้ข่าว แต่เมื่อนึกถึงเรื่องคืนวันโหดร้ายที่ณัฐรวีกับลูกได้รับ ความนิ่งเฉยเกิดขึ้นในใจทันที “แก้วตาจะอยู่

Chapter 69บ่ายวันต่อมา ณ ไร่ดุจตะวัน ยามบ่ายของทุกวันคือเวลาพักผ่อนของกิ่งโพยม หลังจากกินมื้อเที่ยงและกินยาเสร็จ ถูกบีบนวดให้กล้ามเนื้อผ่อนคลายเกิดความสบาย กิ่งโพยมก็จะหลับทุกครั้ง ครั้งนี้ก็เช่นกัน “กว่าจะหลับได้อีแก่ น่าจะตายมากกว่านอนหลับ”แก้วตากระแทกเสียงใส่เบาๆ ยิ้มเยาะกับสภาพกิ่งโพยม แต่ก็ต้องเปลี่ยนสีหน้าฉับพลัน เมื่อเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น “แก้วตา” ตอนแรกแก้วตานึกว่าจะเป็นเย็นหรือไม่ก็นุ่ม ทว่าพอได้ยินน้ำเสียงก็รู้ทันทีว่าคือใคร เจ้าของชื่อหันไปมองต้นเสียงที่เดินเข้ามา “มาได้ไง แล้วทำไมไม่บอกว่าจะมา” แก้วตาถามเพื่อน “เซอร์ไพรส์ไง” ดลฤดีบอก “แกมาก็ดีแล้ว ฉันกะว่าจะโทรถามแกเรื่องที่ให้ช่วย ถึงไหนแล้ว” “ฉันว่าไปคุยกันที่อื่นดีกว่าไหม” ดลฤดีเกรงว่าเรื่องที่คุยกันจะถึงหูบุคคลอื่น แม้ว่าบุคคลอื่นคือกิ่งโพยมที่นอนเป็นผักบนเตียง “คุยที่นี่แหละมันหลับอยู่ ถึงได้ยินก็ทำอะไรไม่ได้หรอก” แก้วตารู้อาการกิ่งโพยมดี ร่างกายขยับเคลื่อนไหวและพูดไม่ได้ เป็นเช่นนี้แล้วถึงรู้เรื่องก็ทำอะไรไม่ได้ แก้วตาจึงไม่กลัว “ตอ