All Chapters of ฟ่านรั่วเจี๋ยอัปลักษณ์ตำหนักเย็น : Chapter 101 - Chapter 110

เมื่อได้ยินเช่นนั้น จางหมิ่นหาได้มีอาการตระหนก นางเคยช่วยมารดาคลอดน้องชายและน้องสาว รวมถึงยามติดตามกองทัพมักเกิดเหตุไม่คาดฝัน พบเจอสตรีที่คลอดบุตรหรือวัวคลอดลูกจนเกือบต้องเสียชีวิตทั้งแม่และลูกก็หลายหน ดังนั้นเหตุการณ์ที่ผ่านมาทำให้นางนิ่ง จึงช่วยให้ฟ่านรั่วเจี๋ยสบายใจ ไม่ตื่นตระหนกจนเกินเหตุ“ฮูหยิน ข้าอยู่ตรงนี้ ท่านอย่าได้เป็นกังวล”จางหมิ่นเอ่ยจบก็ส่งสัญญาณให้จางฉีและหมอตำแย ในขณะที่หมอตำแยได้ยินเช่นนั้น นางกุลีกุจอเข้ามาใกล้ๆ ฟ่านรั่วเจี๋ย เป็นคนท้องที่ต้องกลั้นหายใจเมื่อได้กลิ่นฉุนจัดจากร่างกายอีกฝ่าย กลิ่นดังกล่าวสร้างความกดดันแก่ฟ่านรั่วเจี๋ยจนมีอาการคล้ายจะวูบหลับและหมดสติ“เหตุใดแม่หมอท่านนี้ถึงมีกลิ่นประหลาดจนข้ารู้สึกหายใจไม่สะดวก”หมอตำแยเงยหน้ามองฟ่านรั่วเจี๋ย ดวงตานางบัดนี้ฉายความเย็นเยียบชัดแจ้ง และกล่าวเสียงติดๆ ขัดๆ จนคนฟังรู้สึกรำคาญ“ขะ...ข้าพะ...พกยาสมุนพะ...ไพรตำรับของต้นตระกูลมาด้วย ทะ...ท่านไม่ต้องหะ...ห่วง มันจะช่วยให้ท่านคลอดดะ...ได้ง่าย โปรดวางใจ”“แต่ข้ารู้สึกปวดศีรษะ” ฟ่านรั่วเจี๋ยเอ่ยเสียงห้วนกระด้างพร้อมบีบมือจางหมิ่น แรงบีบของนางส่งผลให้จางหมิ่นเจ็บจนใบ

“นางงูพิษ!” ฟ่านเยี่ยฉีจ้องบ่าวชั้นต่ำเขม็ง ก่อนหน้านี้พยายามซื้อตัวจางฉีให้มาเป็นพวกเดียวกัน และคิดว่ากระทำได้สำเร็จ สุดท้ายกลับไม่เป็นไปอย่างที่หวังจางฉียิ้มเยาะอีกฝ่าย ตอบว่า “องค์หญิงใหญ่ อ่อ...ไม่ใช่สิ ตอนนี้ท่านคงเป็นได้แค่กบฏไร้แผ่นดิน เมื่อก่อนข้าเป็นคนอับจนปัญญาอยู่มาก จึงกระทำความผิดต่อฮูหยินในค่ายทหารแคว้นหมิง ด้วยปล่อยให้คนของท่านที่ปลอมเป็นสิบสองเผ่าคนเถื่อนมาจับนางไป ตัวข้าสำนึกผิดในสิ่งที่ทำจนอยากฆ่าตัวตาย แต่ชินอ๋องให้โอกาสข้าแก้ตัวใหม่ ข้าจึงบอกกับตนเองว่าชาตินี้จะจงรักภักดีต่อฮูหยินและชินอ๋อง แม้ตายไปกลายเป็นผีก็จะอยู่รับใช้” ฟ่านเยี่ยฉีถลึงตาใส่จางฉี ก่อนกล่าวด้วยเสียงแหลมสูง“หึๆ หากรั่วเจี๋ยรู้ว่าเจ้าเคยวางยานางในกระโจมที่ค่ายทหาร ฮูหยินที่แสนดียังจะปล่อยให้นกสองหัวเช่นเจ้ามีชีวิตรอดอีกรึ”“ขะ...ข้าย่อมไม่ต้องการให้ฮูหยินยกโทษให้ เพียงแต่ข้าจะไม่ยอมทำผิดเป็นหนที่สอง ข้าอยากเป็นคนดี ไม่เหมือนเจ้าที่จิตใจสกปรก แม้แต่คนในสายเลือดเดียวกันยังคิดฆ่าให้ตาย” จางฉีเอ่ยแล้วนางก็โล่งใจ เรื่องทั้งหมดนางไม่เคยบอกฟ่านรั่วเจี๋ย แม้กระทั่งจางหมิ่นว่านางคือคนที่วางยาในกระโจมจนทำ

ร่างนั้นเล็กอยู่สักหน่อย เนื้อตัวเป็นสีแดง ผิวก็ย่น ดูน่าเกลียดมากกว่าน่ารัก อีกทั้งในใจเขาตอนนี้บังเกิดความรู้สึกประหลาด ด้วยลูกชายมีใบหน้าละม้ายมู่หรูซื่อ อีกทั้งโครงหน้านั้นหากพิศให้ดียังมีความงามล่มเมืองดังเช่น...ฟ่านเยี่ยฉีมิผิด สวรรค์กำลังเล่นตลกอันใดกับเขา!“ดะ...เด็กผู้ชาย” น้ำเสียงเขาไร้ซึ่งความรู้สึก“ใช่แล้วเจ้าค่ะ หล่อเหลายิ่งนัก” จางฉีช่วยรับเด็กจากจางหมิ่นและรีบเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ทารกคนเป็นบิดายังนิ่งงันด้วยทำตัวไม่ถูก กระทั่งจางฉีเอ่ยถามเขา“ชินอ๋อง อยากเห็นองค์ชายน้อยใกล้ๆ หรือไม่เจ้าคะ”“เอ่อ...ขะ ข้า” มู่ชิงซานไม่ได้ตอบ หากเป็นตอนนั้นที่ฟ่านรั่วเจี๋ยได้ยินเสียงกระอึกกระอักของสามีเข้าพอดี หัวใจนางจึงสลายและสะบัดมือออกจากการเกาะกุมของชายหนุ่มฟ่านรั่วเจี๋ยเจ็บที่หัวใจ ก่อนเอ่ยเสียงชัดเจนแม้จะเบาไปสักหน่อย“ชินอ๋อง ท่านไม่ต้องยุ่ง ข้าเลี้ยงลูกชายของข้าได้!”“มันไม่ใช่เช่นนั้นเจี๋ยเจี๋ย ข้าเพียงแต่ไม่เคยเห็นเด็กแรกเกิดมาก่อน”“ฮึ เขาเพิ่งคลอดออกมาแต่ท่านก็ไม่คิดจะเมตตาหรือให้ความรักเสียแล้ว”อารมณ์ของฟ่านรั่วเจี๋ยพุ่งสูง นางเสียใจที่มู่ชิงซานแสดงออกเช่นนั้นเขาคงไม่ชอบลูก

สามีได้โปรดอยู่ในตัวข้าในยามนี้มู่ชิงซานได้กลายเป็นเกษตรกรเต็มตัว เขาชอบปลูกผักและผลไม้ โดยเฉพาะผักกาดขาว แตงโม นอกจากนั้นยังเลี้ยงเป็ดไล่ทุ่ง ไก่ไข่และหมู โดยมีผู้ช่วยเป็นหยวนปิงและองครักษ์หน่วยวิหคเพลิงจำนวนหนึ่งส่วนหยวนซางกลับไปยังแคว้นต้าหลางพร้อมทหารที่ออกรบปราบกบฏมู่หรูซื่อในคราก่อนการอยู่ที่ถ้ำแห่งนี้โดยใช้ชีวิตเรียบง่ายทำให้มู่ชิงซานหัวเราะบ่อยๆ เขาสำราญใจกับภรรยาและลูกน้อยที่นับวันจะกินเก่งอีกทั้งชอบอ้อนเขาชายหนุ่มอยากใช้เวลากับลูกฝาแฝดของตนจึงส่งจดหมายไปถึงบิดากับรัชทายาทว่า หากพร้อมเมื่อไรจะกลับไปช่วยงานราชการเป็นครั้งคราว ส่วนทหารในมือเขามีรองแม่ทัพคอยดูแล พร้อมทั้งหยวนซางที่เป็นกำลังส่งข่าวให้เขาอยู่เสมอ อีกทั้งตอนนี้บ้านเมืองสงบไร้สงคราม แคว้นต่างๆ ไม่ได้มีทีท่าอยากแย่งชิงพื้นที่ใด ส่วนสิบสองเผ่าคนเถื่อนไร้การเคลื่อนไหว ด้วยยามนี้มีศึกทางแม่น้ำและถูกพวกต่างชาติโจมตีด้วยระเบิดชนิดใหม่ซึ่งสร้างความเสียหายให้แก่สิบสองเผ่าคนเถื่อนไม่น้อยจูหว่านก้าวช้าๆ มาหามู่ชิงซาน ใบหน้านางเปื้อนทั้งดินและผมยาวพันกันยุ่งเหยิง ผิดกับต้านเทียน เด็กชายเอาแต่จ้องบิดา เนื้อตัวเขาสะอาดสะอ้าน

มู่ชิงซานหลับตานิ่ง แพขนตาหนาสีดำขลับงอนรับใบหน้าคมสัน ชายผู้นี้มีเสน่ห์ชวนให้คลั่งไคล้ หล่อเหลา สง่าผ่าเผยนางแตะที่ริมฝีปากบางสีสด ก่อนใช้ปลายนิ้วชี้รั้งริมฝีปากล่างเขาให้ลงมา นางเย้าหยอกชายหนุ่มอยู่เช่นนั้น เขาช่างน่าค้นหาและทำให้นางร้อนรุ่มที่ร่างกายเบื้องล่างฟ่านรั่วเจี๋ยส่งเสียงหัวเราะน้อยๆ ยามนี้นางกลายเป็นสาวน้อยซุกซนจึงกล้าทำสิ่งเหลวไหลด้วยการแตะเนื้อต้องตัวบุรุษ อีกทั้งต้องการให้เขาลุกขึ้นมาข่มเหงนางเสียด้วยกระนั้นเรื่องนี้ย่อมถูกต้อง มู่ชิงซานคือสามีนาง เป็นบิดาของลูกแฝดแสนน่ารัก หากนางจะเล่นสนุกกับเขา พอให้ความสาวที่มีนี้พบความหวานล้ำมิได้เชียวหรือ ในเมื่อเรื่องนี้มันเป็นธรรมชาติของคู่รัก นางยังสาว ส่วนมู่ชิงซานก็เป็นหนุ่มแน่นร่างกายแข็งแรง หลายครั้งที่นางกับเขาไปตลาดในเมืองเล็กๆแห่งนี้เพื่อขายผัก ผลไม้ และไข่ไก่ เหล่าลูกค้าสาวๆ แทบจะทุกคนต่างมองสามีนางเป็นตาเดียว ซึ่งเรื่องการใช้ชีวิตอย่างชาวบ้านทั่วไปนี้เป็นความคิดของมู่ชิงซาน“ลองเป็นพ่อค้าขายผัก เลี้ยงเป็ด เลี้ยงไก่มันก็สนุกเหมือนกัน ส่วนเจี๋ยเจี๋ยของข้าก็เปิดโรงหมอเล็กๆ รักษาผู้คน”“หากอ๋องซานชอบเช่นนี้ข้ายินดีนัก”