Semua Bab ฟ่านรั่วเจี๋ยอัปลักษณ์ตำหนักเย็น : Bab 81 - Bab 90

ฟ่านรั่วเจี๋ยตั้งใจไปตำหนักไทเฮาเสี่ยวเชี่ยน นางไม่ได้มีความหวาดหวั่นแม้แต่น้อย หากสิ่งหนึ่งที่อยู่ในใจคือต้องการพบอีกฝ่าย เพื่อให้รู้ว่าสตรีที่เคยอยู่ในตำหนักเย็นแคว้นหมิงมิใช่เต่าหดหัวอยู่ในกระดอง อีกทั้งนางจะให้คนอื่นทำลายตนกับลูกน้องที่จงรักภักดีนางไม่ได้มู่ชิงซานไม่ได้อยู่ที่เมืองหลวง เขาไปยังเมืองเล็กๆ ทางใต้เพื่อเจรจาเกี่ยวกับเรื่องปืนใหญ่และเรือสำหรับการทำศึกทางแม่น้ำและเพื่อให้มู่ชิงซานสบายใจ ฟ่านรั่วเจี๋ยจึงให้จางหมิ่นส่งคนไปแจ้งข่าวแก่มู่ชิงซานว่าจะเข้าไปตำหนักของไทเฮาเสี่ยวเชี่ยนการเข้าวังครั้งนี้นางไม่ได้อยากก่อเรื่องใดๆ เพียงแต่ต้องการป้องกันตัวเอง และแสดงให้ทุกคนเห็นว่านางเข้มแข็ง สามารถยืนด้วยสองขาของตนนอกจากนั้นใครหน้าไหนก็อย่าได้คิดบังอาจมาตอแยนางได้อีก เพราะเมื่อนึกย้อนถึงเรื่องของมารดา การที่เป็นคนดียอมให้ผู้อื่นโดยไม่ยอมตอบโต้คนชั่วย่อมเสมือนเชื้อเชิญให้ศัตรูถือมีดมาปาดคอเจ้าของบ้านถึงในเรือนของตนการปรากฏตัวของฟ่านรั่วเจี๋ยย่อมสร้างความประหลาดใจต่อไทเฮาเสี่ยวเชี่ยน แต่อีกฝ่ายมากด้วยบารมี จึงมีแต่คนยำเกรง เพียงแค่ปรายตามองคนที่มีฐานะต่ำต้อยกว่า พวกเขาก็แทบฉี่รา

“อ๋องซาน!”มู่ชิงซานหัวเราะขบขัน เขาชอบยั่วให้นางมีอารมณ์กรุ่นๆ ด้วยสตรีนางนี้น่ารัก น่ากอด ชวนให้อยากง้อด้วยการจูบอย่างดูดดื่ม“เรียกสามีเสียงแข็งเช่นนี้ มีสิ่งใดขัดใจ”“ท่านจะทำการใดข้ามิเคยยื่นมือเข้าไปยุ่ง อีกอย่างเรื่องเช่นนี้ตอนที่อยู่แคว้นหมิงข้าก็ทำเป็นประจำ”“ฮ่าๆ ไฉนข้าจะไม่รู้ว่าภรรยามักหาทางหลบออกมาจากตำหนักเย็นหลังน้อย ขนผัก ขนไข่เป็ด ไข่ไก่ไปมอบให้ขอทานอยู่ตลอด แต่ที่ทำเช่นนั้นเพราะเจ้ามีข้อแลกเปลี่ยนกับพวกมัน”ฟ่านรั่วเจี๋ยอยากบิดสีข้างคนตัวโต เขาช่างรู้จักวิธีทำให้นางจนมุมและเผยความลับอยู่ตลอด“ข้าอยู่ในตำหนักเย็น หากปิดหูปิดตาตนเองเอาไว้ จะรู้ความเป็นไปของบ้านเมืองได้อย่างไร”“ดังนั้นเจ้าเลยใช้ขอทานเป็นสายลับคอยส่งข่าว และยังรวมถึงนางสนมตัวเล็กตัวน้อยกับขันทีซึ่งมีชีวิตอาภัพในวังหลวง ก็ได้แป้งผัดหน้าและน้ำหอมชนิดพิเศษที่เจ้าปรุงขึ้นเพื่อทำให้พวกเขาเป็นที่สนใจของฝ่าบาท และเหล่าคนในราชวงศ์”“โอ้ อ๋องซานช่างหูตากว้างไกล ผู้เป็นภรรยาคงไม่กล้ากระทำสิ่งใดนอกลู่นอกทางแล้ว”“เจี๋ยเจี๋ย...เจ้าชมสามีเกินไป ตัวข้าทั้งหล่อเหลาและเป็นคนใจกว้างดังนั้นอยากตกรางวัลให้ภรรยาสักเล็กน้อย

ในขณะที่มู่ชิงซานต้องสะสางงานหลายอย่างแทนบิดาที่ทางเมืองหน้าด่านฝั่งทิศตะวันออก เขาส่งคนเข้ามาสอดส่องดูความสงบของจวนชินอ๋องแทน ผู้นั้นคือหยวนซางกุนซือหนุ่มเป็นคนเจ้าระเบียบ หลายครั้งทำให้คนในจวนต้องเหนื่อยอยู่สักหน่อย กระนั้นการมีเขามาเยี่ยมฟ่านรั่วเจี๋ยทำให้นางไม่ต้องพบหน้าผู้คนในวังหลวงอย่างไม่จำเป็น เพราะอีกฝ่ายเป็นเสมือนคนรับหน้าแทนนางในหลายเรื่อง“อาซ้อ ท่านจะให้ข้าออกหน้าทุกเรื่องเช่นนี้ย่อมไม่ถูกต้อง”ในที่สุดหยวนซางก็กล่าวขึ้น ด้วยเทียบเชิญจากตำหนักต่างๆ ในวังถูกส่งมาไม่เว้นวัน แต่ฟ่านรั่วเจี๋ยทำเป็นเงียบ และยังเอ่ยปากว่าหากไม่ได้มาจากตำหนักฮองเฮา หรือเป็นคำสั่งฮ่องเต้ นางจะขออยู่ที่จวนชินอ๋องเงียบๆต่อไป“ข้าไม่ถนัดเข้าวังหลวง อีกอย่างท่านได้รับมอบหมายงานจากท่านอ๋องมิใช่หรือ เหตุใดถึงคิดขัดคำสั่งเขา”ฟ่านรั่วเจี๋ยตอกกลับอีกฝ่าย เมื่อครู่นางเห็นเทียบเชิญจากตำหนักต่างๆของฝ่ายใน ที่ส่งมาบ่อยที่สุดเห็นจะเป็นของพระชายาเอกองค์รัชทายาท ฝ่ายนั้นดูเหมือนอยากรู้จักฟ่านรั่วเจี๋ย แต่นางคิดว่าตอนนี้ตนรู้จักคนทั่วเมืองหลวงมากมายจนจำหน้าไม่ได้แล้ว“อย่างไรอาซ้อควรออกไปนอกจวนบ้าง”ฟ่านรั่วเจ

“เหตุใดท่านอ๋องจึงมีความคิดเช่นนั้น”“ก็...เพราะบางทีข้าน้อยใจที่ภรรยามีชายอื่นในดวงใจ”ฟ่านรั่วเจี๋ยตกตะลึงในคำพูด ตอนแรกย่อมเป็นนางที่นึกหึงหวงสามีที่กลับมาด้วยกลิ่นสุราบนร่างกาย และแก้มยังมีสีชาดทาปากของสตรีติดอยู่ทว่าตอนนี้เขากลับหาเรื่องสวมหมวกเขียวให้นางเสียนี่“ขะ...ข้าจะไปมีใจให้ผู้ใดกันอ๋องชิงซาน!”“ยังไม่รู้ตัวอีก” เขาว่าและทำหน้าตึง หากสายตาคมกริบไม่วายแสดงความยั่วล้อ“อย่ามากล่าวหาว่าข้านอกใจท่าน”“หากไม่ได้ทำ เหตุใดต้องร้อนตัว”เขายังยียวนไม่เลิก นางเลยกางมือเตรียมฟ้อนเล็บข่วนหน้าคนหล่อเหลา“เจี๋ยเจี๋ย...ทำแบบนั้นมันเจ็บรู้ไหม ข้ายังต้องไปพบปะคนในราชสำนักอีกตั้งมากมาย รวมถึงพรุ่งนี้ต้องเข้าเฝ้าฮ่องเต้ด้วย เจ้าไม่คิดหรือว่าสามีจะอับอายเพียงใดหากถูกภรรยาตบตี”“เป็นท่านกล่าวหาข้าก่อน”“ข้าเพียงน้อยใจที่เจี๋ยเจี๋ย...เอาแต่รักเป็ดน้อยมากกว่าข้าก็เท่านั้น”“อย่าพูดจาเหลวไหล ท่านกับเป็ดน้อยย่อมเป็นคนคนเดียวกัน”“จริงรึ...เยี่ยงนั้นเจ้าจงช่วยอาบน้ำ ถูหลัง และนวดเนื้อนวดตัวให้สามีเป็นเยี่ยงไร”“แขนขาท่านก็ดีๆ อยู่ เหตุใดต้องให้ผู้อื่นยุ่งยาก”ชายหนุ่มไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด เข

สุกรคลั่ง“ฮูหยิน...” จางฉีร้องเสียงหลง พยายามไล่หมูตัวโตท่าทางดุร้ายป่าเถื่อนแต่ไม่เป็นผล มันวิ่งตรงแน่วมาหาฟ่านรั่วเจี๋ยราวกับเห็นเป็นศัตรูคู่อาฆาตองครักษ์สองนายรีบโผนทะยานมาขวางทาง แต่เหมือนจะไม่ทันกาล ด้วยมีหมูอีกหลายตัวบึ่งตรงมาจากทุกทิศทุกทางราวกับมีเป้าหมายเดียวกันคือฟ่านรั่วเจี๋ยจางหมิ่นที่อยู่ห่างออกไปเห็นว่าฟ่านรั่วเจี๋ยตกอยู่ในอันตราย นางโผนทะยานเข้ามาให้ความช่วยเหลืออย่างรวดเร็ว เมื่อมาถึงจึงเปิดทาง ตั้งใจให้ฟ่านรั่วเจี๋ยหลบที่ร้านขายผ้าซึ่งอยู่ไม่ห่างจากจุดดังกล่าว แต่ไม่ทันได้ไปไกลจากจุดที่รถม้าจอดอยู่ หมูตัวหนึ่งที่ถูกองครักษ์สกัดไม่สำเร็จ กลับดิ้นปัดไปมาแล้วเตรียมโจมตีฟ่านรั่วเจี๋ย มันร้องหวีดเสียงแหลมชวนให้ขนลุกมิน้อยกระบี่อ่อนที่จางหมิ่นซ่อนเอาไว้ที่สายรัดเอวเผยออกมา นางตั้งท่าเตรียมใช้มันสังหารหมูตัวดังกล่าว ยามนั้นฟ่านรั่วเจี๋ยสังเกตเห็นความผิดปกติบางอย่าง เหล่าหมูซึ่งกรูเข้ามาหานางไม่ได้รับยาสั่ง หากพวกมันกำลังป่วย ดูเหมือนดวงตามองไม่เห็นสิ่งใด และมันต่างได้กลิ่น กลิ่นสมุนไพรบางอย่างจึงทำให้คลั่ง แล้ววิ่งตรงมาหมายทำร้ายนางฟ่านรั่วเจี๋ยคิดได้ว่ากระโปรงของตนเปื้