All Chapters of พันธะลวงสามีแสนเลว: Chapter 31 - Chapter 40

บทที่ 29  "ก๊อกๆๆ ธารามละสายตาออกจากหลินหลินเมื่อมีคนเคาะประตูหน้าห้อง ประตูนั้นเปิดเข้ามาเมื่อทั้งสองคนหันไปมองซึ่งเป็นนิตาเธอเดินเข้ามาพร้อมกับขันธ์ห้ามีเทียนและดอกไม้ในพาน นิตาจะมาไม้ไหนอีกเธอคงมาสร้างภาพเพราะว่าคนรักของเธออยู่ที่นี่ด้วย แค่ในแววตาของนิตาที่ดูใสซื่อเธอก็ไม่เชื่อแล้วว่านิตานั้นสำนึกผิดจริงๆ"นิตามาที่นี่ทำไม" ธารามจ้องมองไปที่นิตาและเอ่ยถามและเป็นน้ำเสียงที่เอ่ยถามดังขึ้นซึ่งแปลกกว่าทุกครั้งที่เขาเคยคุยกับผู้หญิงคนนี้อย่างทะนุถนอม"นิตามาขอโทษขอขมาพี่หลินหลิน ฮื่อๆ ขอโทษในสิ่งที่ทำไม่ดีกับพี่ ทั้งหมดที่นิตาทำไปก็เพราะว่านิตารักคุณธาราม นิตายอมเอาตัวเองเจ็บเพื่อที่จะให้พี่หลินหลินนั้นหย่าให้กับคุณ ฮึ๊ก แต่ต่อจากนี้ไปนิตาจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว พี่หลินหลินยกโทษให้นิตาได้ไหมคะ" เธอเดินขยับเข้ามาใกล้ๆ เตียง หลินหลินมองไปที่พานแน่นอนอยู่แล้วว่าผู้หญิงคนนี้เจ้าเล่ห์ไม่ได้ตั้งใจที่จะมาขอโทษหรือขอขมาอะไรทั้งนั้น ในเทียนมีดอกไม้จันทน์วางอยู่ด้านข้างของดอกดาวเรือง "เธอแน่ใจเหรอว่าเธอมาขอขมาฉัน การกระทำของเธอมันอาจจะดูดีในสายตาของผู

บทที่ 31   “ข่าวบันเทิงวันนี้ทางเจ้าหน้าที่ตำรวจเข้ารวบผู้อำนวยการโรงพยาบาล&&&เป็นที่เรียบร้อยด้วยข้อหาฉ้อโกงและทุจริตเงินโรงพยาบาลทั้งยังรับเงินใต้โต๊ะของผู้มีอำนาจหลายคน เรื่องนี้ยังคงไม่หมดขอให้ติดตามตอนต่อไป" หน้าจอทีวีที่กำลังแสดงให้เห็นว่าผู้อำนวยการโรงพยาบาลที่ปลอมแปลงเอกสารใส่ร้ายน้องณธีถูกจับและเป็นข่าวที่ดัง หลินหลินเธอถอนหายใจ ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอคงสะใจมากที่คนทำร้ายเธอได้รับผลกรรมแต่ตอนนี้เธอปลงกับชีวิต "คุณทำตัวของคุณเองคุณทำร้ายลูกของฉันเกือบที่เขาจะไม่ได้อยู่กับพ่อของเขา" หลินหลินปิดทีวีด้วยรีโมทและถอนหายใจ มือกุมขมับของตนเองหลังจากก้มหน้า "หม่ามี๊ครับ" เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าประตูห้องเปิดมาตอนไหนแต่เสียงที่เรียกขึ้นทำให้หัวใจของเธอชื้นขึ้นมาอีกครั้งมีความหวังและมีความสุขเพียงแค่ได้ยินเสียง เธอเงยหน้ามองคนที่เดินเข้ามาคือธารามพร้อมกับน้องณธีลูกชาย"ลูกชายของหม่ามี๊" ธารามอุ้มณธีขึ้นมานั่งบนเตียงหลินหลินจึงโอบกอดลูกชายและลูบหัวเบาๆ"คิดถึงจังเลยครับ เป็นยังไงบ้

บทที่ 33 หลังจากที่คุณพ่อคุณแม่ของหมอคิมมาเยี่ยมในวันนี้ท่านทั้งสองคนตั้งใจที่จะมาขอโทษในวันนั้นที่พูดไม่ดีและตัดความสัมพันธ์จริงๆ แล้วความรักที่เกิดขึ้นไม่จำเป็นต้องเอาฐานะเงินทองหรือว่าการมีลูกติดมาตัดสินคนคนหนึ่ง ถ้าทั้งสองคนมีใจให้กันควรที่จะปล่อยให้เด็กทั้งสองคนได้รักกัน หลินหลินดีใจที่ทางฝ่ายผู้ใหญ่เข้าใจเรื่องผู้หญิงมีลูกติดแต่เธอก็ปฏิเสธและยืนยันว่าขอเป็นน้องสาวของหมอคิมเท่านั้น คนที่เธอรักมีเพียงแค่สามีตัวเองเท่านั้นต่อให้เขาใจร้ายกับเธอแต่ชาตินี้เธอตั้งใจที่จะรักเขาเพียงแค่คนเดียว หลังจากที่คุณพ่อคุณแม่ของหมอคิมนั้นกลับไปแล้วหลินหลินจึงอยู่กับลูกแค่สองคน เด็กผู้ชายตัวเล็กนั่งเล่นของเล่นที่ถือติดมาด้วยในขณะที่มากับธารามพ่อของเขา ผู้เป็นแม่ยกมือลูบหัวของลูกชายเบาๆ น้ำตาคลอ คงไม่มีโอกาสได้ดูแลลูกและไม่มีโอกาสได้กลับไปทำหน้าที่แม่ที่ดีอีกแล้ว "น้องณธีครับ" น้ำเสียงสั่นเอ่ยเรียกลูกชายใบหน้าน้อยของผู้เป็นลูกเงยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม"ปั๊บ" (ครับ) ด้วยที่เขาเพิ่งอายุแค่สองขวบยังพูดไม่ชัดทุกถ้อยคำที่พูดออกมาจึงพูดไม่ค่อยชัดเท่าไร ในดวงตาคู่น้อยใบหน้านี้ช่างเหมือนกับพ่อของเขาไม่มีผ

บทที่ 35 "หมายความว่ายังไงหลินหลินท้องเหรอ" ธารามหันมองหน้าหลินหลินซึ่งตกใจที่ไม่รู้ว่าภรรยาตั้งท้องตั้งแต่เมื่อไร ส่วนยศนั้นหัวเราะด้วยความสะใจ"คุณธารามคะ เด็กในท้องของหลินหลินก็คงจะเป็นลูกชู้ คุณไม่ต้องสนใจหรอกนะ คุณไปเซ็นทุกอย่างให้กับคุณพ่อเถอะ แล้วเราไปเริ่มต้นใช้ชีวิตกันใหม่ความรักของเรากำลังจะสมบูรณ์แบบนะคะ" ผู้หญิงคนนั้นคนที่เขารักเอ่ยชักชวนไปเริ่มต้นใช้ชีวิตใหม่ โดยที่ใส่ร้ายผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าภรรยาถูกต้องตามกฎหมายท้องลูกของชู้ "ก็ใช่นิตาพูดถูก แค่ลูกชู้" หลินหลินเธอร้องไห้เมื่อได้ยินคำนี้จากปากของสามี ในใจเคยหวังว่าเขาจะเข้าใจตัวเองและกลับมารักกันได้อีกครั้ง แต่ตอนนี้มันจบลงแล้วความสัมพันธ์ตลอดระยะเวลาสี่ปีที่ผ่านมามันสิ้นสุดลงแล้วจริงๆ ผู้ชายสารเลวคนนี้ไม่ใช่สามีที่เคยแสนดีของเธออีกต่อไป"ได้ยินชัดแล้วใช่ไหมหลานสาว แก้มัดให้กับหลินหลินปล่อยเธอไป" ธารามอยากจะวิ่งไปกอดหลินหลิน แต่กลัวว่าหลินหลินนั้นจะไม่ปลอดภัยจึงใช้คำพูดที่เบี่ยงเบนความสนใจมาทางนิตา เขาไม่แม้แต่จะมองหลินหลินด้วยซ้ำ"มาเซ็นยกทุกอย่างให้กับกูแล้ว กูก็จะปล่อยมึงไป" โต๊ะวางเอกสารอยู่ด้านหน้าและทนายยืนมองพร

บทที่ 37 ธารามก็ยังคงรอที่จะเจอหลินหลิน แต่หลินหลินไม่ได้อยู่ที่โรงพยาบาลนี้แล้วหมอคิมย้ายโรงพยาบาลไปอยู่ในความดูแลของเขาแต่ธารามไม่รู้ "ภรรยาของผมหายไปไหน เมื่อไรจะออกมาจากห้องฉุกเฉินสักที" ธารามรู้สึกว่ามันแปลกรอหลินหลินนานเกินไปจึงลุกขึ้นตั้งสติและไปถามที่หน้าเคาน์เตอร์ของโรงพยาบาล"ภรรยาของคุณไม่ได้อยู่ที่โรงพยาบาลนี้แล้วค่ะ ถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาล &&& ตั้งแต่สามชั่วโมงที่แล้ว" เขาได้เพียงแต่เดินก้มหน้าออกมาจากเคาน์เตอร์ หลินหลินย้ายไปอยู่โรงพยาบาลของหมอคิมธารามออกมาข้างนอกเจอลูกน้องรายงานความคืบหน้าของของยศ ซึ่งมันหนีรอดพ้นจากลูกน้องของธารามและมันคิดว่าเอกสารที่มันให้ธารามเซ็นยกทุกอย่างให้กับมันนั้นจะใช้ได้จริงๆ"ตอนนี้ไอ้ยศอยู่บริษัทของนาย" มือทั้งสองข้างกำแน่น เช็ดน้ำตาตัวเองและเดินออกมาจากโรงพยาบาลมุ่งหน้าไปที่บริษัท ธารามเขาแจ้งความก่อนที่จะมาบริษัท เมื่อมาถึงยศกำลังเบ่งอำนาจและบารมีคิดว่าตัวเองนั้นเป็นเจ้าของ แม้แต่นั่งในห้องทำงานยังยกขาพาดขึ้นบนโต๊ะทำงาน"มึงนี่มันเหี้ยได้ใจจริงๆ กูไม่น่าโง่ให้คนแบบมึงเลย" ยศก็ยังคงใช้เท้าแกว่งไปมาบนโต๊ะทำงานของธาราม ไม่ได้สำนึกหรือรู้