Semua Bab Stop baby หมอขาอย่าร้าย: Bab 21 - Bab 30

เอญาชวนน้ำหวานเดินไปยังโซนอาหารของงานเนื่องจากอาคินต้องตามชยทัตไปทักทายลูกค้าบางส่วน ไม่รู้ว่าเป็นความโก๊ะหรืออะไรของเธอที่เพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองกำลังยืนอยู่ในงานเลี้ยงของบริษัทที.เค.เอส กรุ๊ป จำกัด(มหาชน) บริษัทผลิตสินค้าอุปโภคบริโภคยักษ์ใหญ่ของไทยอาคินบอกว่าจะพาเธอมาออกงานเธอก็มาด้วยทันทีโดยไม่เอ่ยถามด้วยซ้ำว่างานอะไร ทำไมเธอถึงไว้ใจเขาได้ขนาดนี้นะ"ชอบอะไรก็หยิบไปให้หมดเลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ"เอญาหันมาบอกน้ำหวานด้วยรอยยิ้มหวาน ในขณะที่มือของเธอเองก็คอยหยิบขนมชิ้นนั้นชิ้นนี้มาชิมอยู่ตลอดเช่นกัน"ถ้ากินที่หวานอยากกินทั้งหมด ชุดคงจะแตกแน่ๆเลยค่ะ"น้ำหวานตอบกลับไปตามตรง เธอเป็นคนชอบกินขนมมากๆอยู่แล้วและในงานเลี้ยงก็มีแต่ขนมหน้าตาน่ากินเต็มไม่หมด ไม่ติดว่ากลัวจะทำชุดปริเธอคงจะหยิบมาทุกชิ้นแล้วแน่ๆ"ฮ่าๆ พี่มีชุดในรถนะ เอามั้ย?""เตรียมพร้อมมาขนาดนั้นเลยเหรอคะ""เรื่องกินเรื่องใหญ่มาก""อันนี้หวานไม่เถียงเลยค่ะ"สองสาวหัวเราะคิกคักอย่างอารมณ์ดีระหว่างที่กำลังเดินหยิบขนมใส่จาน การที่เธอสองคนมีนิสัยคล้ายๆกันจึงทำให้น้ำหวานสนิทกับเอญาได้อย่างรวดเร็ว ความตื่นเต้นและความเกร็งก่อนหน้าหายไปจนหมด น้

ร่างบางถูกอุ้มมาวางลงบนโต๊อาหารกลางเพนท์เฮ้าส์ เขาไม่ได้อุ้มเธอขึ้นไปข้างบนไม่ไหวแต่วันนี้เขาตั้งแต่จะกินเธอตรงนี้ อยากจัดการเด็กน้อยที่วันนี้กล้าเอ่ยท้าทายเขา..."พี่หมอ..อื้อ!"เรียวปากหนาประทับบดขยี้ลงบนเรียวปากนุ่มหวานอย่างไม่คิดจะให้เธอได้ตั้งตัว มือหนากระชากชุดราตรีออกไปทางขาเรียว ปรากฏให้เห็นเรือนร่างยั่วยวน ส่วนเว้าส่วนโค้งรับกับสะโพกมนที่ผายออกเล็กน้อยดวงตาของเขาสะท้อนความรู้สึกหวงแหนออกมาจนล้น ลิ้นร้อนแตะไล้ไปตามความชุ่มชื่นในโพรงปากของอีกฝ่ายจนร่างของเธอสั่นสะท้าน"พร้อมจะทำให้พี่หายหงุดหงิดหรือยังครับ"อาคินเอ่ยกระซิบด้วยน้ำเสียงแหบพร่าในขณะที่ริมฝีปากหนายังคงคลอเคลียอยู่ตรงริมฝีปากคนน้อง เขาโยนชุดราตรีทิ้งไปโดยไม่รู้ทิศทาง จัดการถอดบราปีกนกออกเผยให้เห็นอกอิ่มเต่งตึงดังดอกบัวตูมใหญ่โต"พะ...พี่หมอจะทำอะไรคะ"น้ำเสียงหวาดหวั่นทำให้อาคินหัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนหน้านี้ยังปากเก่งอยู่เลยทำไมแค่เห็นว่าเขาหยิบถังน้ำแข็งและขวดไวน์มาวางเอาไว้ใกล้ๆถึงได้มีสีหน้ากังวลขนาดนั้น"พี่อยากกินไวน์แบบหวานๆ"เอ่ยพลางใช้นิ้วแกร่งเกี่ยวขอบแพนตี้ปราการชิ้นสุดท้ายออก จับข้อเท้าของเธอขึ้นวางบนโต๊

ส้มจี๊ดขับรถพาน้ำหวานกลับมาที่คอนโด ส่วนน้ำปั่นอยู่จัดการเรื่องทางนั้นก่อน"ล้างหน้าล้างตา เปลี่ยนชุดก่อนป่ะ"ใบหน้าสวยตอนนี้เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา เครื่องสำอางที่บรรจงแต่งอย่างดีเพื่อไปเซอร์ไพร์คุณหมอหนุ่มเลอะเทอะไปหมด น้ำหวานเอาแต่นั่งร้องไห้เงียบๆไม่พูดไม่จามาตลอดทางแม้ปกติเธอจะเป็นคนอ่อนไหวง่ายแต่ส้มจี๊ดก็ไม่เคยเห็นน้ำหวานเงียบขนาดนี้มาก่อน"ส้มจะกลับเลยก็ได้นะ"น้ำเสียงโทนเรียบๆ ของเธอเจือไปด้วยความเศร้าพลางเงยหน้าขึ้นมาคุยกับเพื่อน ดวงตาบวมช้ำเล่นเอาส้มจี๊ดรู้สึกสงสารจนจับใจ จากสาวน้อยยิ้มหวานที่ไม่เคยเปิดใจให้ใครมาก่อน ทำไมเปิดมาครั้งแรกต้องเจอกับแจ็กพอตด้วย"เราจะทิ้งแกไปได้ยังไง"ส้มจี๊ดทิ้งตัวนั่งลงข้างน้ำหวานก่อนจะดึงร่างบางเข้ามากอด มือเรียวลูบหลังเพื่อนอย่างปลอบโยน การกระทำของเธอทำให้น้ำตาที่แห้งเหือดไปพรั่งพรูออกมาจากดวงตากลมโตอีกครั้ง"ฮึกๆ ฮืออ""ร้องเลยแก ไม่ต้องเก็บมันเอาไว้ร้องมันออกมาให้หมด"เสียงสะอึกสะอื้นทำให้ส้มจี๊ดพลอยน้ำตาไหลตามไปด้วย น้ำหวานปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายใคร ความขมขื่นภายในใจถูกระบายออกมาเป็นหยาดน้ำตา"ทำไมอ่ะส้ม ฮือๆๆ ถ้าเขาจะรักกัน เขาเข้ามาท

"สายตาเค้า มันทำไมเหรอคะ?"น้ำหวานเอ่ยถามด้วยความสงสัย แค่เห็นสายตาของอาคินแม่เธอก็สามารถเดาได้แล้วเหรอ ทำไมเวลาที่เธอจ้องมองดวงตาทรงเสน่ห์ของเขา เธอกลับรู้สึกว่าตัวเองคาดเดาอะไรไม่ออกเลย"เล่าให้หม่าม้าฟังก่อนสิ เรื่องมันเป็นยังไง"ดวงตากลมโตฉายถึงความลำบากใจอย่างชัดเจนจนน้ำหอมสังเกตเห็น คิดว่าลูกสาวคงอยากจะปรึกษาแต่มีบางเรื่องที่เธอยังไม่อยากเล่าให้ฟัง"เล่าเฉพาะเรื่องที่หวานอยากเล่าเถอะ ม้าจะรับฟังแต่ไม่ตัดสินอะไรทั้งนั้น"วางมือเรียวลงบนไหล่บางพลางลูบเบาๆอย่างให้กำลังใจ น้ำหวานรู้สึกอบอุ่นไปถึงหัวใจแต่ดูเหมือนจะอบอุ่นมากไปจนน้ำตาไหลลงมาไม่รู้ตัวร่างบางนั่งเหม่อลอยมองออกไปยังระเบียงห้องอยู่พักใหญ่ ตอนกลางวันเหมือนทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดีแต่ตกกลางคืนน้ำหวานกลับรู้สึกเหมือนตัวเองต้องเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่ห้องที่นอนมาตั้งแต่เด็กดูกว้างขึ้นมาถนัดตา ความเปล่าเปลี่ยวเข้าแทรกซึมในใจ น้ำหวานนึกย้อนไปถึงคำแนะนำของผู้เป็นแม่เมื่อช่วงเย็น'ม้าไม่รู้หรอกนะว่าทำไมเขาถึงได้ทำแบบนั้น แต่หวานเองก็ดูไม่มั่นใจในความสัมพันธ์ครั้งนี้เลย ไม่ใช่แค่น้ำเสียงแต่แววตาหวานดูสับสนตลอดเวลาที่เล่าเลยลูก''แต่ต

อาคินนอนพักอยู่ในห้องพักผู้ป่วย ทันทีที่มาถึงโรงพยาบาลเขาถูกส่งไปล้างท้องและทำการเจาะเลือดไปตรวจเพราะจากข้อสันนิษฐานของน้ำปั่นและไฟท์เตอร์ พวกเขาไม่มีหลักฐานที่ไปยืนยันกับน้ำหวานได้เลยว่าอาคินโดนวางยาและอีกอย่างคือต้องระบุตัวผู้กระทำด้วยแม้น้ำปั่นจะฟันธงทันทีว่าเป็นพริ้งพลอยเพราะว่าแรงจูงใจในการกระทำชัดเจนสุดๆ แต่เธอก็ไม่สามารถไปกล่าวหาใครโดยไม่มีหลักฐานได้"ขอบคุณทั้งสองคนมากเลยนะคะที่พาคินมาส่งโรงพยาบาล"เอญาเอ่ยขึ้นหลังจากที่เธอจัดการเอกสารทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ยอมรับว่าเธอเองก็ตกใจไม่น้อยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเพราะถ้าทุกอย่างพริ้งพลอยเป็นคนทำจริงๆนั่นหมายความว่าเธอกำลังตัดอนาคตของตัวเอง"ต้องรอผลตรวจเลือดนานมั้ยคะ"น้ำปั่นเอ่ยถามสิ่งที่ค้างคาอยู่ในใจ ป่านนี้น้องสาวฝาแฝดของเธอคงจะร้องไห้ขี้มูกโป่งพลางจินตนาการเรื่องราวไปต่างๆนานา แต่ถ้าไม่มีหลักฐานเธอก็ยังไม่อยากกลับไปบอก"สามถึงหกวันแล้วแต่ปริมาณที่รับเข้าไปด้วยค่ะ แต่บางตัวก็ไม่พบสารตกค้างในเลือดเลยนะ"คำตอบของเอญาทำให้น้ำปั่นหน้าเสีย ถ้าตรวจไม่พบเธอคงไม่สามารถอธิบายเรื่องนี้กับน้องสาวฝาแฝดได้ เห็นน้ำหวานเป็นคนใจอ่อน ขี้สงสาร