Semua Bab Stop baby หมอขาอย่าร้าย: Bab 1 - Bab 10

เหตุการณ์เมื่อคืน...@T88 Clubผักบุ้งลูกสาวคนเดียวของบอสและแครอทจัดปาร์ตี้วันเกิดบนชั้นสองของผับ ซึ่งเจ้าของผับก็คือไฟท์หรือไฟท์เตอร์ลูกชายคนโตของกายและเฟิร์นเจ้าของงานวันเกิดอยู่ในชุดมินิเดรสเกาะอกสีน้ำเงินเข้มกำลังเดินทักทายแขกที่เธอชวนมาร่วมงานปาร์ตี้ซึ่งเธอแบ่งออกเป็นสองโซนใหญ่ๆระหว่างเพื่อนในคณะฯ กับเพื่อนสนิทตั้งแต่วัยเด็กเมื่อรับแขกจนครบผักบุ้งจึงเดินกลับมานั่งร่วมโต๊ะกับเพื่อนในวัยเด็กของเธอ นำทัพลูกชายคนโตของแทนและน้ำหอมนั่งอยู่ข้างไอโกะแฟนสาวหมาดๆลูกครึ่งไทยญี่ปุ่น ถัดไปคือฟีนน์ลูกชายคนเล็กของกายและเฟิร์น ส่วนโซฟาตัวยาวมีน้ำหวาน น้ำปั่นและส้มจี๊ดเพื่อนสนิทของน้ำปั่นทุกคนปาร์ตี้กันจนถึงเวลาเป่าเค้ก ใครที่เตรียมเค้กมาให้เจ้าของงานก็ถือขึ้นมาเซอร์ไพร์ด้วย สาวๆ ในโต๊ะที่ดื่มไปเยอะเริ่มหน้าแดงก่ำ พูดอะไรก็หัวเราะกันตลอดเวลา ชวนกันชะเง้อมองหนุ่มๆ ที่อยู่ชั้นล่างบ้างตามประสา“ไฟท์”เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงของชายหนุ่มเดินเข้ามาหาเจ้าของร้านที่โต๊ะ ใบหน้าหล่อคมคายสะกดสายตาของสาวๆ ทุกคนในงาน ผิวพรรณดูขาวสะอาดเหมือนอาบน้ำทุกสิบนาที สายตาคมกริบตวัดกลับมาสบตากับเด็กสาวตรงหน

เพราะคิดว่าฤทธิ์แอลกอฮอล์จะช่วยให้เธอผ่อนคลายขึ้น หลังจากนั้นน้ำหวานจึงหันไปขอให้พี่สาวฝาแฝดช่วยผสมเครื่องดื่มให้เธอด้วย คนที่ไม่เคยเห็นน้องสาวดื่มแอลกอฮอล์ก็รีบสนองให้"เอ้าชนนน!"เสียงของผักบุ้งเรียกให้สมาชิกทุกคนยกแก้วขึ้นมาชนกันตรงกลางโต๊ะ ไฟท์เตอร์เดินลงมาจากชั้นสามถึงกับขมวดคิ้วเมื่อเห็นสภาพสี่สาวนั่งโอนเอนทรงตัวไม่ได้ ดวงตาเยิ้มฉ่ำบ่งบอกถึงฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่มีในร่างกาย"ทำไมอยู่สภาพนี้วะ"ร่างสูงทิ้งตัวนั่งข้างอาคินพลางกวาดสายตามองทุกคนก่อนจะหยุดอยู่ตรงหน้าเพื่อนสนิทของตัวเองด้วยสายตาไม่ไว้วางใจ"กูไม่ได้ทำอะไร""ไอเฮียยยย~ ชนๆๆ"เสียงหวานจากคนที่ไฟท์เตอร์ไม่คาดคิดว่าจะเมาเอ่ยเรียก ใบหน้าสวยส่งยิ้มหวานเยิ้มมาให้ นิ้วแกร่งยกขึ้นขยี้ตาอีกครั้งเพราะคิดว่าตัวเองน่าจะตาฝาดมองน้ำปั่นเป็นน้ำหวาน"หวานตัวจริงป่ะเนี้ย""หวานดิ! เฮียตาบอดอ่อ!"สามสาวส่งเสียงหัวเราะขึ้นพร้อมกันเมื่อเห็นไฟท์เตอร์หน้าถอดสีจากเสียงตวาดของน้ำหวาน อาคินหัวเราะในลำคอเบาๆกับอาการของหญิงสาวตรงหน้า เธอรู้สึกประหม่าเพราะสายตาของเขาจนยกแก้วขึ้นกระดกไม่หยุดและสุดท้ายผลจึงออกมาเป็นแบบนี้น้ำหวานเวลาเมากลายร่างเป็นน้ำป

ปัจจุบัน"คิดอะไรอยู่ครับ" อาคินเหลือบมองน้ำหวานที่หันมองนอกหน้าต่างพักใหญ่ คำถามของเขาทำให้เธอสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันกลับมาในรถ "เบื่อเหรอ?""เปล่าค่ะ ตกลงว่าเราจะไปไหนกันเหรอคะ""ถ้าบอกตอนนี้...มันก็ไม่สนุกสิครับ"คนพี่ตอบปนขำแต่สายตาที่มองมาทางน้ำหวานเต็มไปด้วยความลึกลับ เธอไม่เคยมองออกเลยว่าสายตาของเขากำลังสื่อสารอะไรสำนวนไทยที่บอกว่า ดวงตาคือหน้าต่างของหัวใจ สงสัยจะใช้ไม่ได้ผลกับคนตรงหน้าเธอ"อดทนรออีกนิดไหวมั้ย" มือหนายกขึ้นวางบนศีรษะเล็กอย่างเอ็นดู เขาทำราวกับว่ากำลังสอนเด็กน้อยอย่างเธอให้รู้จักรอคอย "แต่ก่อนที่จะไปถึงที่นั่น...ผมมีเรื่องอยากจะถามคุณ""เรื่องอะไรคะ"น้ำหวานเอียงคอถามด้วยความสงสัยในขณะที่เขาเลื่อนมือออกจากศีรษะลงมาจับมือเรียวของเธอเอาไว้แทน หัวใจดวงน้อยเริ่มเต้นผิดจังหวะอีกครั้ง "คุณคิดยังไงกับเรื่องเมื่อคืน" สายตาจริงจังของเขาทำให้น้ำหวานนั่งนิ่งไม่กล้าขยับ มือที่จับกันกระชับแน่นมากกว่าเดิม "คุณอยากให้มันเป็นแค่ความผิดพลาด...หรือมากกว่านั้น"ในสมองคิดทบทวนถึงฉากเร่าร้อนเมื่อคืนอีกครั้ง แน่นอนว่าครั้งแรกที่เจอเธอไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับเขา แค่เขาสะดุดตาและทำให้

"มีตรงไหนในตัวเราที่ไม่สวยบ้าง"ถ้าไม่ใช่เพราะเขาอยากทำอาหารดีๆให้เธอทาน ตอนนี้เธอคงถูกกดลงบนโต๊ะไอส์แลนด์และโดนกินก่อนสเต๊กแล้วแน่ๆ"สเต๊กน่าจะสุกแล้วนะคะ"น้ำหวานเอ่ยทักขึ้นอย่างหาทางเอาตัวรอด ขาเรียวก้าวออกมาอาคินจึงยอมปล่อยมือและเดินกลับไปยังกระทะก่อนจะพลิกสลับด้านเนื้อสเต๊ก ดวงตาคู่สวยยืนมองหมอหนุ่มทำอาหารด้วยความชื่นชม เป็นหมอ หล่อ ฉลาด ทำอาหารเป็นแถมยังถักเปียได้อีกด้วย เขานี่เป็นคนที่น่าอิจฉาสุดๆเลยระหว่างกำลังยืนคิดอะไรเพลินๆ อาคินก็ใช้นิ้วก้อยปาดน้ำซอสจากอีกกระทะขึ้นมายื่นตรงหน้าน้ำหวานเพื่อให้เธอชิม ร่างอรชรขยับเข้าไปชิมน้ำซอสบนปลายนิ้วก้อยของเขาก่อนดวงตาคู่สวยจะเบิกกว้าง"อร่อยค่ะ พี่หมอเก่งมากอ่ะ"สายตาคมไม่ได้มองนิ้วโป้งทั้งสองข้างของคนตัวเล็กที่ชูขึ้นมาให้เลยสักนิด เขาดันโฟสกัสไปยังริมฝีปากอิ่มที่เพิ่งสัมผัสนิ้วของเขาพลางยกยิ้มมุมปาก"พี่ขอจานหน่อยครับ"น้ำหวานรีบหยิบจานที่เตรียมเอาไว้ยื่นให้เขา หลังจากนั้นทั้งคู่ก็พากันไปนั่งทานสเต๊กยังโต๊ะอาหาร ถึงแม้สเต๊กในจานจะอร่อยมากแต่คนน้องก็ทานได้เพียงแค่ครึ่งชิ้นเท่านั้นเพราะเธอรู้สึกอิ่มมากแล้ว"ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้นะค

"แล้วคืนนี้...จะมานอนด้วยกันอีกมั้ยครับ"อาคินเอ่ยถามในขณะที่เขากำลังจะเลี้ยวรถเข้าคอนโดของน้ำหวาน ร่างบางชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองหน้าเขา"คืนนี้หวานมีนัดแล้วค่ะ"น้ำหวานตอบกลับพลางระบายยิ้มให้บางๆ เธอไม่ได้มีนัดที่ไหนไกลหรอกก็ห้องพี่สาวฝาแฝดของเธออย่างน้ำปั่นนั่นแหละ เธอรู้สึกว่าตัวเองต้องการหน่วยซัพพอร์ตอย่างเร่งด่วนเพราะตั้งแต่เกิดเรื่องเธอยังไม่ได้คุยกับใครเลย"นัดเหรอ ให้พี่ไปส่งมั้ย""ไม่เป็นไรค่ะ หวานน่าจะกลับดึกๆเลย พี่หมอกลับบ้านพักผ่อนดีกว่าค่ะ"คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเมื่อได้ยินคำว่า 'ดึก' หวังว่าเธอคงจะไม่ได้ไปปาร์ตี้ที่ไหนจนเมาแล้วกลายร่างเป็นสาวแซ่บสุดร้อนแรงเหมือนคืนนั้นหรอกนะ"นัดกับใคร ต้องกลับดึกด้วย" ดวงตาคมหรี่ลงเล็กน้อยราวกับต้องการจับผิดอีกฝ่าย "หรือว่า...แค่หาข้ออ้างไม่อยากไปนอนกับพี่""เปล่านะคะ หวานมีนัดจริงๆ"ถ้าให้นับที่เธอเคยโกหกมาทั้งหมดสิบครั้ง ครั้งนี้คงจะเนียนมากที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว อาคินหลุดหัวเราะออกมาเบาๆเมื่อเห็นสีหน้าจริงจังของน้ำหวาน แน่นอนว่าเขารู้ทันแต่คงจะต้องปล่อยให้เธอไปก่อน เขาไม่อยากให้เธอรู้สึกอึดอัดจนเกินไป"โอเคครับ งั้นก่อนลงจากรถ