Semua Bab ทวงคืน: Bab 11 - Bab 20

หลังจากคนของวังหลวงกลับไปแล้ว จวนราชครูก็เกิดบรรยากาศเงียบจนน่าอึดอัด บ่าวไพร่ไม่กล้าแม้กระทั่งหายใจแรง ด้วยกลัวว่าเจ้านายจะขัดเคืองเมื่อไล่บ่าวไพร่ออกไปหมดแล้ว ภายในห้องโถงใหญ่จึงเหลือเพียงเจ้านายที่มีสีหน้าแตกต่างกันไป ฮูหยินผู้เฒ่านั้นยังคงถูกคนใช้ข้างกายบีบนวด ไม่รู้เป็นเพราะอาภรณ์ที่สวมใส่นั้นหนาจนเกินไป หรือเพราะความคับข้องหมองใจ จึงทำให้นางนั้นอึดอัดจนแทบหายใจไม่ออกตั้งแต่เกิดมา จนกระทั่งผมเป็นสีขาวทั้งหัว ยังมิเคยเสียหน้าเท่าครั้งนี้มาก่อน เพราะเป็นของหมั้นจากองค์ชายแปด จึงจำเป็นต้องเปิดประตูใหญ่ของจวน นั่นหมายความว่า ชาวบ้านละแวกนั้นย่อมต้องเห็นเหตุการณ์ไม่มากก็น้อย ตั้งแต่หลานสาวคนโตย้ายกลับมา มีเรื่องราวต่าง ๆ มากมายเข้ามาในจวนไม่เว้นวัน เกิดอาเพศอันใดขึ้นหนอส่วนราชครูหลี่นั้นคงไม่ต้องบอก ว่าขุ่นเคืองใจมากมายเพียงใด ถูกศิษย์ที่ตนพร่ำสอนถ่ายทอดวิชาตลบหลังเช่นนี้ ตนมิอาจทราบได้ว่าเคยกระทำสิ่งใดให้องค์ชายแปดขุ่นเคือง พักหลังมาเห็นได้ชัดเจนว่าไม่ได้รับความเคารพดังเช่นแต่ก่อนจางซื่อนั้น ตอนนี้ใจของนางไปอยู่ที่ผ้าไหมจันทราล้ำค่าพับนั้น ใช้เวลาเป็นสิบๆ ปีกว่าจะทอขึ้นมาได้

วันนี้หิมะไม่ตกดังเช่นหลายวันที่ผ่านมา ท้องฟ้าปลอดโปร่ง ทำให้ผู้คนเริ่มออกจากบ้าน เพื่อเดินจับจ่ายซื้อข้าวของกันให้เห็นบ้าง หลี่เจียวอุดอู้อยู่แต่ในจวนเพื่อปักผ้าคลุมแต่งงาน บัดนี้สิ่งที่จะต้องเตรียม ก็เริ่มจัดการไว้บ้างแล้ว เหลือเพียงเลือกผ้าสำหรับตัดชุดใหม่เท่านั้นฮูหยินผู้เฒ่าให้ร้านหลานฮวา ซึ่งเป็นร้านผ้าเก่าแก่ ซ้ำยังเป็นร้านสำหรับตัดเย็บชุดให้ชนชั้นสูงเท่านั้น เจ้าของร้านถึงกับมาเอง เรียกได้ว่านางแทบจะขนผ้าชั้นดีมาทั้งร้านเลยก็ว่าได้หลี่เจียวเพียงแต่ลอบคิดในใจ ว่างานนี้ท่านย่าทุ่มงบไปไม่น้อย เพื่อให้ทุกอย่างออกมาดีที่สุด ไม่ให้สกุลหลี่ต้องเสียหน้า เวลานี้ข่าวลือเรื่องของหมั้นถูกลือไปทั่วทั้งเมืองหลวงแล้ว ฮูหยินผู้เฒ่าเลยต้องการใช้เรื่องนี้ ปิดกระแสข่าวลือก่อนหน้าผู้ใดจักไม่รู้บ้างเล่า ว่าราคาการตัดเย็บชุดของร้านหลานฮวานั้น สูงมากเพียงใด เนื่องจากใช้ช่างฝีมือระดับปรมาจารย์ตัดเย็บ แต่ละชุดออกแบบมาเพื่อคนเพียงคนเดียวเท่านั้น เรียกได้ว่าตัดเย็บให้เข้ากับรูปร่างของผู้สวมใส่ถึงจะถูก ซึ่งหลี่เจียวเป็นถึงว่าที่พระชายาขององค์ชายแปด แน่นอนว่าทุกอย่างต้องดีและถูกระเบียบที่สุ

หลี่เจียวนั่งรอเหล่าน้องสาวที่ร้านน้ำชาเป็นเวลานานแล้ว เห็นสมควรว่าถึงแก่เวลาควรกลับจวน ทว่ากลับไม่เห็นแม้แต่เงาของรถม้าของสกุลหลี่ จึงคิดว่าตนคงจะถูกรับน้องเข้าจวนเสียแล้วกระมังหลังจากให้ฉินซินสอบถาม คนละแวกนั้นบอกว่ารถม้าของจวนสกุลหลี่ออกไปได้สักพักแล้ว ทำให้นางต้องรีบไปว่าจ้างรถม้าเพื่อพาคุณหนูของนางกลับจวนทว่าใครจะคาดคิด ยังไม่ทันที่จะประคองคุณหนูของนางขึ้นไปยังรถม้า กลับมีชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ กระโจนลงมาจากด้านบนของร้านน้ำชา ทั่วทั้งกายมีแต่กลิ่นเหล้าที่ชวนให้หลงใหลเคลิบเคลิ้ม“คุณชาย ได้โปรดสำรวม หลีกทางคุณหนูของข้าด้วยเจ้าค่ะ” ฉินซิน รีบผลักคนร่างสูงใหญ่นี้ให้หลีกทางเวลานี้คงจะมีเพียงสาวใช้ผู้นี้เท่านั้นที่มีสติ เพราะเจ้านายของนางนั้นสติหลุดไปแล้วเรียบร้อย ไม่คาดคิดมาก่อน ว่าจะได้พบหน้าบุรุษผู้นี้ในเวลานี้ มิใช่ว่าเขากำลังอยู่ในขบวนเดินทางมาหรอกหรือ เหตุใดคนผู้นี้ถึงปรากฏตัวต่อหน้านางได้ไม่มีทางผิดตัวแน่ เป็นเขาอย่างไม่ต้องสงสัย นางจำคิ้วเข้มที่โก่งรับกับใบหน้าของเขาได้ แม้ว่าเวลานี้ออกจะร่างหนาไปสักหน่อย ทว่ามันกลับส่งเสริมให้เขาดูน่าเกรงขามมากยิ่งขึ้น“รถม้าของจวนเจ้าอยู

หลี่ถิงรีบเข้าไปแก้มัดให้สาวใช้ แม้ว่าตอนนี้หน้าผากของนางจะบวมช้ำ จากการโขกศีรษะก็ตาม พร้อมทั้งถลึงตาใส่สาวใช้ที่ทำงานไม่ได้เรื่อง ซ้ำยังถูกจับมัดมือมัดเท้า ในเมื่อเป็นเช่นนี้คงไม่ต้องสงสัยว่าเป็นฝีมือผู้ใด เกรงว่าหากจะเอาเรื่องจริงเงาหัวของนางคงไม่เหลืออยู่แล้ว“โง่ ยังจะมีหน้ามาพบข้าอีกหรือ” หลี่ถิงไม่สามารถกักเก็บกิริยางดงามราวบุปผาแรกแย้มได้อีกต่อไป นางก็เป็นเพียงหญิงสาวผู้หนึ่งที่มีชีวิตจิตใจ วางแผนหลายต่อหลายครั้ง ก็พบแต่ความล้มเหลว จึงไม่สามารถเก็บความขุ่นเคืองเอาไว้ได้อีกต่อไป“คุณหนู ได้โปรดไว้ชีวิตบ่าวด้วยเจ้าค่ะ บ่าวทำตามคำสั่งของคุณหนูทุกอย่าง แต่คิดไม่ถึงว่าจะมีชายรูปร่างสูงใหญ่ รวบตัวบ่าวเอาไว้ แล้วโยนเข้ามาในห้องนี้” สาวใช้คนสนิทร้องไห้เสียอกเสียใจยกใหญ่ ผู้ใดจะไปคาดคิดว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น“ฆ่าเจ้าแล้วข้าได้ประโยชน์อันใด ในเมื่อชื่อเสียงของหลี่เจียว ยังคงอยู่ ซ้ำองค์ชายแปดยังออกหน้าปกป้องราวกับไข่ในหินเช่นนั้น ออกไปให้หมด ไสหัวออกไป” หลี่ถิงไล่สาวใช้ออกไปให้พ้นหน้าจากนั้นก็ก้มหน้าร้องไห้ราวกับจะขาดใจตาย นางสู้พี่สาวคนนี้ไม่ได้ตรงที่ใดกัน หรือเพราะตนมิได้เกิดมา

หลังจากที่หลี่เจียวขึ้นรถม้าของกุ้ยเฟยเข้าไปในวังกับขันที ฮูหยินผู้เฒ่าก็เตรียมส่งรถม้าของสกุลหลี่ไปรอรับกลับ ทราบกันดีว่าทางวังหลวงมารับไป แต่ตอนกลับนั้นต้องหาทางกลับเองแต่ที่ทำให้ทุกคนหน้าขาวซีดกันในตอนนี้คือ หลังจากที่รถม้าติดตามไปเพียงไม่นาน ก็กลับมาที่จวนดังเดิม จากนั้นก็รายงานเรื่องที่เกิดขึ้นว่า องค์ชายแปดได้จัดเตรียมรถม้าและสารถีส่วนตัวให้กับคุณหนูใหญ่เรียบร้อยแล้ว และให้เขากลับมายังสกุลหลี่ เพื่อแจ้งข่าวนี้กับฮูหยินผู้เฒ่า“องค์ชายแปดช่างเมตตาเจียวเจียวยิ่งนัก” สวีซื่อเอ่ยขึ้น“หึ เกรงว่าพระองค์จะไม่เห็นหัวสกุลหลี่เสียมากกว่า” จางซื่อ เบ้ปาก อดไม่ได้ที่จะพูดจาประชดประชัน เห็นได้ชัดว่าเหตุการณ์ครั้งนี้ เป็นเหมือนการตบหน้าคนสกุลหลี่ เนื่องจากดูแลคุณหนูใหญ่ซึ่งเป็นคู่หมั้นของพระองค์ไม่ดี“แล้วเรื่องทั้งหมดเป็นเพราะใครกันเล่า หากมิใช่เพราะเจ้าปกครองคนไม่ดี ทำให้เกิดเรื่องจนได้ ที่ข้าไม่ลงโทษถิงเอ๋อร์ เป็นเพราะเห็นว่า องค์ชายแปดลงโทษไปแล้ว อย่าคิดว่าพวกเจ้าสองแม่ลูกจะพ้นผิดไปโดยง่าย” ฮูหยินผู้เฒ่ามีหรือจะยินยอม นางเหมือนโดนเด็กรุ่นหลานถอนหงอกถึงที่“สะใภ้ผิดไปแล