All Chapters of ทวงคืน: Chapter 41 - Chapter 50

“เจียวเจียวคารวะท่านย่า ท่านพ่อ อาสะใภ้รองเจ้าค่ะ” ใช้เวลาราว ๆ สองเค่อ หลี่เจียวก็มาถึงห้องโถงใหญ่ นางได้รับรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นจากฉินอี่แล้ว คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าเซ่าหมิงหยวนจะทำให้เรื่องเล็กกลายเป็นเรื่องใหญ่ได้“ลุกขึ้น เจียวเอ๋อร์พ่อจะไม่อ้อมค้อม และจะไม่ถามว่าทำเช่นนั้นลงไปได้อย่างไร แต่พ่ออยากจะขอร้องเจ้า ว่าให้ช่วยแม่รองกับน้องรองของเจ้าออกมาได้หรือไม่ ถิงเอ๋อร์ร่างกายอ่อนแอ นางทนพิษบาดแผลไม่ไหวหรอก” ราชครูหลี่ร้อนใจ ในเมื่อเรื่องราวเป็นเช่นไรต่างฝ่ายต่างรู้ดี ไม่จำเป็นต้องสืบถามเรื่องราวกันอีก“ท่านพ่อไม่อ้อมค้อม เช่นนั้นข้าก็จะไม่อ้อมค้อมอีก เพราะข้าคง ไม่สามารถช่วยพวกนางได้เช่นกัน ท่านย่าเองก็อยู่ในเหตุการณ์ เรื่องที่เกิดขึ้นล้วนเป็นน้องรองที่รนหาที่ เป็นข้าด้วยซ้ำที่เกือบจะโดนร่างแหตามไปด้วย” หลี่เจียวพูดเหมือนคนเห็นแก่ตัว ในเมื่อที่ตรงนี้ล้วนมีแต่คนที่เห็นแก่ตัว แล้วนางจะแสร้งเป็นคนดีไปไย“นี่เจ้า ไม่สำนึกบุญคุณสกุลหลี่ก็แล้วไปเถิด แต่ที่ผ่านมาแม่รองล้วนเป็นห่วงเจ้า คำนึงถึงความรู้สึกของเจ้ามาโดยตลอด ไม่คิดตอบแทนนางบ้างเลยหรือ” ราชครูหลี่ชี้หน้าบุตรสาวด้วยมืออันสั่นเท

ทางด้านเซ่าหมิงหยวน กำลังเตรียมการรับมือกับชินอ๋อง เมื่อได้รับรายงานเรื่องราวที่เกิดขึ้นจากนกพิราบส่งข่าวแล้ว ก็รีบห้อม้าเร็วกลับไปยังเมืองหลวงทันทีเมื่อไปถึงจวนราชครูหลี่ องครักษ์หญิงทั้งสิบนางถูกสวีเจี้ยนตบหน้า เพื่อเป็นการทำโทษที่ดูแลพระชายาไม่ดี แม้จะรู้ว่าเป็นเหตุสุดวิสัย ทว่าหน้าที่อารักขาพระชายา ยังคงต้องปฏิบัติอย่างเคร่งครัด แม้ต้องแลกด้วยชีวิตก็ตาม“จำเอาไว้ ต่อไปหากเกิดเรื่องเช่นนี้อีก ข้าจะควักลูกตาของพวกเจ้า” เซ่าหมิงหยวนพูดเสียงเย็นอย่าคิดว่าทำโทษเพียงตบหน้าเท่านั้น ไม่น่าจะร้ายแรงอะไร ทว่าสวีเจี้ยนเป็นผู้ฝึกยุทธ์ เป็นองครักษ์เงาประจำตัวของเซ่าหมิงหยวน มีวรยุทธ์ฝีมือไม่ต่างจากเจ้านายสักเท่าใดนัก องครักษ์หญิงฟันหักไปคนละหลายซี่ บางคนถึงขั้นกรามหัก แต่พวกนางก็คิดว่าสมควรแล้ว เดิมทีคิดว่าเงาหัวจะไม่อยู่แล้วด้วยซ้ำเขาเดินเข้าเรือนทางประตูหน้า ไม่หวั่นเกรงว่าผู้ใดจะพบเห็น ส่งสายตาเยือกเย็นให้สาวใช้ที่เฝ้าอยู่หน้าห้อง สั่งสาวใช้เสียงเย็นให้ไปเตรียมโจ๊กมาให้พระชายาเวลาเพียงหนึ่งเค่อ โจ๊กร้อน ๆ ก็อยู่ในมือของเซ่าหมิงหยวน เขาส่งสายตาเป็นเชิงบอกสาวใช้ พวกนางต่างก้

หลี่เจียวเล่าเรื่องราวของนางกับมารดาให้กับท่านตาฟัง หากจะมองว่านางเป็นเด็กขี้ฟ้อง ก็คงจะไม่ผิดเท่าไหร่ เพราะถึงอย่างไรนางก็เป็นเพียงสตรีอายุสิบหก ยังมีความโกรธ ความไม่พอใจ เพื่อรอวันระบาย หากมีโอกาสก็อยากจะเอาคืนบ้างก็เท่านั้น“ตาผิดเอง ที่ปล่อยให้หลานกับแม่ของหลาน ต้องอยู่กับคนชั่วพวกนั้น” หมอหลวงซูเช็ดน้ำตาลูกผู้ชาย เมื่อได้รับรู้ถึงความยากลำบากของสองแม่ลูก“ท่านตาไม่ผิดเลยเจ้าค่ะ ท่านแม่ทราบดีถึงความลำบากของ ท่านตาตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ ก่อนท่านแม่จะจากไป หวังเพียงได้มีโอกาสขอขมาท่านตาสักครั้ง” หลี่เจียวพูดจบก็คุกเข่าตรงหน้าอีกครั้ง “หากท่านตาไม่รังเกียจ โปรดรับคำขอขมาจากหลานด้วยเจ้าค่ะ” พูดจบก็โขกศีรษะให้ท่านตาของนางแรง ๆ สามครั้ง“เจียวเอ๋อร์ หลานตา”ทั้งสองคนใช้เวลาพูดคุยกันมากถึงสองชั่วยาม ในขณะที่ฮ่องเต้ ก็ใช้เวลากับกุ้ยเฟยอย่างคุ้มค่าด้วยเช่นกัน ครั้งนี้คงต้องยกความดีความชอบให้กับลูกสะใภ้ ที่ทำให้พระองค์ได้เห็นความงดงามของยอดดวงใจอีกครั้งทางด้านตำหนักฉงจื้อ ฮองเฮากำลังอ่านจดหมายลับ คนผู้นั้นบอกให้นางหาทางออกจากวังหลวง แต่จะเป็นไปได้อย่างไรกัน ในเมื่อย่างก้าวเข้าวังหลว

ทางด้านหลี่เจียวที่อาศัยอยู่ตำหนักกุ้ยเฟย ทันทีที่ทราบข่าวเรื่อง จัดงานอภิเษกขององค์หญิงเก้า แม้จะรู้สึกไม่ยินยอมอยู่บ้าง แน่นอนว่านางไม่รู้ความลับระหว่างเซ่าสวีเฮ่าและเซ่าหรง นางเพียงรู้สึกไม่ยินยอม เหตุใดทั้งสองคนถึงได้ลงเอยกันได้ ไม่ยุติธรรมเลยสักนิด“คุณหนูเป็นอะไรไปหรือเจ้าคะ ทำไมช่วงนี้ถึงชอบทำหน้าบึ้ง” ระหว่างที่อยู่ในห้อง ฉินซินก็เอ่ยถามเจ้านายด้วยความเป็นห่วง“ได้ข่าวองค์ชายแปดบ้างหรือไม่” หลี่เจียวไม่ตอบคำถาม ทว่ากลับถามข่าวคราวของเซ่าหมิงหยวนแทน นางอยากจะถามเขาสักหน่อย ว่าเหตุใดถึงลงเอยเช่นนี้ไปได้“ไม่คิดว่าพระชายาจะคิดถึงข้าเพียงนี้” เซ่าหมิงหยวนเดินเข้ามาในห้องช้า ๆ “ออกไป” พร้อมทั้งสั่งนางกำนัลด้วยน้ำเสียงเย็นชานางกำนัลในห้องออกไปหมดแล้ว เหลือเพียงฉินซินซึ่งเป็นสาวใช้คนสนิทเพียงคนเดียว นางหันหน้าไปมองหลี่เจียว แต่เห็นคุณหนูของนางพยักหน้า จึงถอยหลังยืนขึ้นแล้วยอบกายเดินจากไป“เหตุใดท่านชอบเข้ามาเงียบ ๆ” หลี่เจียวรู้สึกไม่พอใจเขาอยู่ นางจึงไม่ใช้ภาษาทางการกับเขา แต่นั่นทำให้เซ่าหมิงหยวนรู้สึกพอใจยิ่งนัก“หากไม่เข้ามาเงียบ ๆ ก็คงไม่รู้ว่าพระชายาคิดถึงข้าอยู่” คนหน้าหนา

เซ่าหมิงหยวนแม้ว่าจะรวดเร็วเพียงใด แต่ก็ยังได้รับบาดเจ็บจนได้ หนำซ้ำยังเป็นธนูที่อาบยาพิษอีกด้วยฮ่องเต้ทราบข่าวทรงพิโรธหนัก เร่งส่งองครักษ์เสื้อแพรพร้อมทั้งทหารในวังเข้าล้อมตำหนักชินอ๋องในทันที ไม่มีผู้ใดสามารถออกมาได้ ซื่อจื่อถูกขังไว้ในคุกหลวงรอวันลงอาญาจากนั้นออกราชโองการแต่งตั้งองค์ชายแปดเป็นองค์รัชทายาท พร้อมทั้งออกประกาศติดไปทั่วทั้งเมืองหลวง ตำหนักชินอ๋องก่อกบฏ ลอบสังหารองค์รัชทายาท มีโทษประหารเก้าชั่วโคตรข่าวนี้ค่อนข้างเป็นที่ฮือฮาของชาวเมืองหลวง ทุกคนต่างเก็บตัวเงียบ ปิดประตูบ้านเรือน ไม่มีแม้กระทั่งสัตว์สักตัวเดินอยู่บนถนนมีเพียงทหารเวรยามเดินสวนไปสวนมา เพื่อรักษาความสงบเท่านั้นทางด้านจวนราชครูต่างอกสั่นขวัญแขวนไปกับข่าวที่ได้ยิน ด้วยไม่คิดว่าซื่อจื่อจะกล้ากระทำการอุกอาจเช่นนี้ แม้กระทั่งชินอ๋องยังไม่เคยทำเรื่องเช่นนี้มาก่อน“สวรรค์ นับว่าสกุลหลี่ยังพอมีวาสนาอยู่บ้าง หากเกี่ยวดองกับตำหนักอ๋อง มีหวังได้ถูกประหารเก้าชั่วโคตรไปด้วย” ฮูหยินผู้เฒ่ากลัวจนตัวสั่นเมื่อได้ยินข่าวจากบุตรชาย“ข้ายังต้องเร่งเข้าวัง ครั้งนี้ฝ่าบาททรงพิโรธหนัก องค์รัชทายาท ถูกพิษบาดเจ็บสาหัส น่าแปล