ตอนที่ 11

หลังจากคนของวังหลวงกลับไปแล้ว จวนราชครูก็เกิดบรรยากาศเงียบจนน่าอึดอัด บ่าวไพร่ไม่กล้าแม้กระทั่งหายใจแรง ด้วยกลัวว่าเจ้านายจะขัดเคือง

เมื่อไล่บ่าวไพร่ออกไปหมดแล้ว ภายในห้องโถงใหญ่จึงเหลือเพียงเจ้านายที่มีสีหน้าแตกต่างกันไป ฮูหยินผู้เฒ่านั้นยังคงถูกคนใช้ข้างกายบีบนวด ไม่รู้เป็นเพราะอาภรณ์ที่สวมใส่นั้นหนาจนเกินไป หรือเพราะความคับข้องหมองใจ จึงทำให้นางนั้นอึดอัดจนแทบหายใจไม่ออก

ตั้งแต่เกิดมา จนกระทั่งผมเป็นสีขาวทั้งหัว ยังมิเคยเสียหน้าเท่าครั้งนี้มาก่อน เพราะเป็นของหมั้นจากองค์ชายแปด จึงจำเป็นต้องเปิดประตูใหญ่ของจวน นั่นหมายความว่า ชาวบ้านละแวกนั้นย่อมต้องเห็นเหตุการณ์ไม่มากก็น้อย ตั้งแต่หลานสาวคนโตย้ายกลับมา มีเรื่องราวต่าง ๆ มากมายเข้ามาในจวนไม่เว้นวัน เกิดอาเพศอันใดขึ้นหนอ

ส่วนราชครูหลี่นั้นคงไม่ต้องบอก ว่าขุ่นเคืองใจมากมายเพียงใด ถูกศิษย์ที่ตนพร่ำสอนถ่ายทอดวิชาตลบหลังเช่นนี้ ตนมิอาจทราบได้ว่าเคยกระทำสิ่งใดให้องค์ชายแปดขุ่นเคือง พักหลังมาเห็นได้ชัดเจนว่าไม่ได้รับความเคารพดังเช่นแต่ก่อน

จางซื่อนั้น ตอนนี้ใจของนางไปอยู่ที่ผ้าไหมจันทราล้ำค่าพับนั้น ใช้เวลาเป็นสิบๆ ปีกว่าจะทอขึ้นมาได้