ตอนที่ 72สิ่งที่ใจปรารถนาเสียงเพลงและเสียงหัวเราะยังคงดังก้องไปทั่วร้านแต่สำหรับ ภาคภูมิแล้วทุกอย่างกลับเงียบงันลงทันทีที่คำพูดของโอมสิ้นสุดลงเขานั่งตัวแข็งทื่อจ้องมองใบหน้าแดงก่ำของปรายฟ้าที่หัวเราะคิกคักด้วยความไร้เดียงสา คำพูดของโอมยังคงดังก้องอยู่ในหัวซ้ำไปซ้ำมา“คุณหญิงวลัยลักษณ์ไล่ปรายฟ้าไปเอง”ความเจ็บปวดความรู้สึกผิดและความสงสารถาโถมเข้ามาในใจของภาคภูมิอย่างรุนแรงเขาสงสารปรายฟ้าเหลือเกินที่ต้องแบกรับความเจ็บปวดนี้ไว้เพียงลำพังและเขาเองก็เป็นคนหนึ่งที่ทำให้เธอต้องเจ็บปวด เขามองใบหน้าที่ซูบผอมของเธอและเข้าใจแล้วว่าเหตุใดแววตาของเธอจึงดูเหนื่อยล้าอยู่เสมอเวลาผ่านไปจนงานวันเกิดของกัสใกล้จะเลิกรา ทุกคนต่างก็อยู่ในสภาพที่ไม่ได้สติกันเท่าไรนัก ปรายฟ้าเองก็แทบจะเดินไม่ไหว เธอนอนฟุบอยู่บนโต๊ะใบหน้าซบอยู่กับแขนจนหลับไป“ปรายฟ้าเมาหนักขนาดนี้จะกลับยังไงวะ” ณัฐพลถามขึ้นด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้“ไม่มีใครจะไปส่งได้เลย”ภาคภูมิที่นั่งเงียบมานานก็ลุกขึ้นทันที “เดี๋ยวฉันเป็นคนไปส่งเอง” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นจนทุกคนต้องเงยหน้าขึ้นมองเพื่อน ๆ ที่เหลือต่างมองหน้ากันอย่างรู้ความหมาย พวกเขาเห
Terakhir Diperbarui : 2025-07-17 Baca selengkapnya