All Chapters of วิศวะคลั่งรัก: Chapter 101 - Chapter 110

ตอนที่ 81 บทลงโทษของเลขา (18+)ภาคภูมิไม่ยอมปล่อยเธอไปง่าย ๆ เขายิ้มอย่างมีเลศนัยแล้วกระซิบที่ข้างหูของเธอด้วยเสียงแหบพร่า “ถ้าอย่างนั้นปรายก็ทำโทษภูมิสิ” น้ำเสียงของเขาเจือไปด้วยความท้าทายและเร่าร้อนอย่างชัดเจนปรายฟ้าเงยหน้าขึ้นมองภาคภูมิ ดวงตาเป็นประกายระยับด้วยแววร้ายกาจปนเย้ายวน ก่อนจะผลักเขาเบา ๆ ให้ขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้ทำงานตัวหรูของเขา ภาคภูมิยอมทำตามอย่างว่าง่าย สีหน้าเต็มไปด้วยความคาดหวังที่ฉายชัด เขาทอดสายตามองเธอไม่วางตา ขณะที่ปรายฟ้าขยับตัวของเธอเข้าไปใกล้ประหนึ่งจะประกาศการลงทัณฑ์อันแสนหวาน เธอค่อย ๆ มุดตัวลงไปใต้โต๊ะ ทำเอาภาคภูมิถึงกับกลืนน้ำลายเอื๊อก ดวงตาของเขาเบิกกว้างขึ้นเมื่อเห็นสองมือเรียวของเธอค่อย ๆ ปลดซิปกางเกงของเขาออกอย่างช้า ๆ ราวกับจะทรมานให้เขากระหายยิ่งขึ้นแท่งเนื้อร้อนผ่าวผงาดออกมาจากกางเกงที่คับแน่น ปลายหยาดเยิ้มของมันสั่นระริก ปรายฟ้าจ้องมองมันอย่างพิจารณา ก่อนที่ริมฝีปากอิ่มสีระเรื่อของเธอจะค่อย ๆ บรรจงโอบรัดยอดหัวหยักอย่างอ่อนโยน เธอเริ่มดูดอมเลียท่อนเอ็นร้อนของเขาอย่างช้า ๆ และเนิบนาบ พลางใช้ลิ้นไล้เลียวนรอบส่วนปลายอย่างยั่วยวน ภาคภูมิถึงกับสะท้านไปทั

ตอนที่ 83 สวัสดีครับพ่อตาหลังจากที่ขับรถออกจากสนามบินได้ไม่นาน ภาคภูมิก็ขับรถยนต์เข้ามาในหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงราย ปรายฟ้ามองไปรอบ ๆ ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความคุ้นเคย ก่อนที่รถของภาคภูมิจะหยุดลงที่หน้าบ้านของเธอ ปรายฟ้าก็รีบเปิดประตูรถแล้วลงจากรถทันที เธอหันไปมองหน้าภาคภูมิที่กำลังเดินเข้ามาหาเธอด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่นเมื่อภาคภูมิและปรายฟ้าเดินเข้ามาในบ้าน พวกเขาก็พบกับคุณแม่ของปรายฟ้าที่นั่งรอพวกเขาอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ภาคภูมิเดินตรงเข้าไปหาคุณแม่ของปรายฟ้าแล้วยกมือไหว้ด้วยความเคารพ “สวัสดีครับคุณแม่” เขาเอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลแต่หนักแน่น ปรายฟ้าเองก็เดินเข้าไปหาคุณแม่ของเธอแล้วโผเข้ากอดด้วยความคิดถึง “แม่คะ นี่ภูมิค่ะ” เธอแนะนำให้ภาคภูมิรู้จักกับแม่ของเธอ “เจ้าของบริษัทที่ทำงานของปรายค่ะ” คุณแม่ของปรายฟ้ามองภาคภูมิด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยระคนประหลาดใจ ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าลูกสาวของพวกเขาจะพาผู้ชายคนหนึ่งกลับมาที่บ้านด้วย และผู้ชายคนนั้นก็ดูดีและภูมิฐานมากจนพวกเขาไม่กล้าที่จะเอ่ยปากพูดอะไรออกไป“ไม่ใช่แค่เจ้าของบริษัท แต่เป็นแฟนของปรายครับ” ภาคภูมิพูดขึ้น

ตอนที่ 85 บ้านใหม่รถยนต์คันหรูของภาคภูมิขับเข้ามาจอดที่หน้าบ้านหลังใหญ่ในย่านชานเมืองของกรุงเทพฯ บ้านหลังนี้มีสไตล์โมเดิร์นทันสมัย รายล้อมไปด้วยสวนสวยและสนามหญ้าที่ได้รับการดูแลอย่างดี เมื่อทุกคนก้าวลงจากรถ ปรายฟ้าและครอบครัวต่างมองดูบ้านด้วยความตกใจ ปรายฟ้าเองก็ไม่รู้มาก่อนว่าบ้านที่ภาคภูมิเตรียมไว้ให้จะใหญ่โตโออ่าขนาดนี้“พี่ปราย นี่บ้านเราเหรอ” น้ำฟ้าอุทานด้วยความตื่นเต้น ดวงตาเป็นประกาย “มันใหญ่กว่าที่เราคิดไว้เยอะเลยนะ”คุณแม่ของปรายฟ้าถึงกับน้ำตาคลอ “นี่มันบ้านของพวกเราเหรอจ๊ะลูก” เธอถามเสียงสั่นเครือ ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่เชื่อและรู้สึกผิดที่ต้องมารบกวนลูกเขยในอนาคตภาคภูมิยิ้มอย่างอ่อนโยน เขาเดินเข้ามาแล้วจับมือของปรายฟ้าไว้แน่น ก่อนจะหันไปหาครอบครัวของเธอ “บ้านหลังนี้ผมอยากให้เป็นบ้านของทุกคนครับ” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ “ผมซื้อเพื่อให้ทุกคนได้อยู่อย่างสบาย และทุกอย่างภายในบ้านก็พร้อมสำหรับคุณพ่อคุณแม่และน้ำฟ้าแล้วครับ”เมื่อเดินเข้าไปในบ้าน ทุกคนก็ยิ่งตกใจมากขึ้นไปอีก เพราะภายในบ้านนั้นตกแต่งอย่างหรูหราแต่ก็ดูอบอุ่นสบายตา เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นถูกจัดวางไว้อย่างเป็นระเบีย

ตอนที่ 86 เตรียมงานแต่งวันนี้นับเป็นวันที่พิเศษสำหรับภาคภูมิและปรายฟ้า เพราะเป็นวันที่พวกเขานัดเพื่อนๆ มาเลือกชุดแต่งงานที่ร้านชุดวิวาห์สุดหรูใจกลางกรุงเทพฯ เมื่อทุกคนมาถึงที่ร้านก็พากันมองหาชุดที่ถูกใจอย่างสนุกสนาน เสียงหัวเราะและบทสนทนาที่เต็มไปด้วยความสุขดังไปทั่วบริเวณ“ปราย แกดูชุดนี้สิ” มีนาเรียกปรายฟ้าให้ไปดูชุดเจ้าสาวตัวหนึ่งที่ถูกแขวนอยู่ “มันสวยมากเลยนะ”ปรายฟ้าเดินเข้าไปดูชุดแล้วพยักหน้า “สวยจริง ๆ ด้วยแก แต่มันดูฟูไปหน่อย ฉันว่ามันไม่ค่อยเข้ากับฉันเท่าไหร่”ในขณะที่ปรายฟ้ากำลังเลือกชุดเจ้าสาวอยู่นั้น ภาคภูมิก็กำลังเลือกชุดสูทเจ้าบ่าวอยู่กับชัยวัฒน์และกัส “ไม่น่าเชื่อเลยนะพวกเราจะมาถึงวันนี้ได้” ชัยวัฒน์หัวเราะ “ไม่คิดเลยว่าพวกเราจะแต่งงานพร้อมกัน”“นั่นสิ” ภาคภูมิยิ้ม “พวกแกเป็นคนที่ช่วยฉันไว้ ถ้าไม่มีพวกแก ฉันกับปรายฟ้าก็คงไม่มีวันนี้”“เว่อร์ไปแล้วไอ้ภูมิ” กัสหัวเราะ “พวกฉันแค่วางแผนให้ปรายฟ้ามาสมัครเป็นเลขาของแกเท่านั้นเอง”หลังจากที่พูดคุยกันได้สักพัก ปรายฟ้าก็ได้ชุดที่ถูกใจแล้ว เป็นชุดเจ้าสาวที่เรียบง่ายแต่ดูหรูหรา เมื่อเธอเดินออกมาจากห้องลองชุด ภาคภูมิถึงกับมองเธออย่

ตอนที่ 87 รักแท้...คือการอยู่เคียงข้างกันรุ่งเช้าของอีกวัน ปรายฟ้าตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของภาคภูมิ แสงแดดอ่อนๆ สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง ภาคภูมิยังคงหลับอยู่ ใบหน้าของเขาดูอ่อนโยนและสงบกว่าที่เธอเคยเห็น ปรายฟ้าเอื้อมมือไปลูบไล้ใบหน้าของเขาอย่างแผ่วเบาแล้วยิ้มออกมาด้วยความรู้สึกที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่า "มนุษย์น้ำแข็ง" ที่เธอเคยไม่ชอบในวันนั้น จะกลายมาเป็นคนรักที่แสนอบอุ่นและอ่อนโยนได้ถึงเพียงนี้ภาคภูมิค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาแล้วมองสบตากับเธอ “อรุณสวัสดิ์ครับ” เขาพูดเสียงแหบพร่าก่อนจะดึงเธอเข้ามาจูบอย่างแผ่วเบา “นอนหลับสบายดีไหมครับ”“สบายมากเลยค่ะ” ปรายฟ้าตอบด้วยน้ำเสียงที่หวานซึ้ง “ปรายไม่เคยรู้สึกปลอดภัยขนาดนี้มาก่อนเลย”“ภูมิสัญญาว่าจะดูแลปรายให้ดีที่สุดครับ” ภาคภูมิกล่าว “ภูมิจะทำทุกอย่างให้ปรายมีความสุข”ปรายฟ้าหัวเราะเบาๆ “ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ แค่ภูมิอยู่ตรงนี้ก็พอแล้ว” ทั้งสองกอดกันแน่นท่ามกลางความเงียบงันที่เต็มไปด้วยความรัก ปรายฟ้ารู้แล้วว่าในชีวิตนี้เธอจะไม่มีวันยอมปล่อยเขาไปอีกแล้วในบ่ายวันนั้น ภาคภูมิและปรายฟ้าได้นัดคุณหญิงวลัยลักษณ์มาพบที่บ้านใหม่ของ