Semua Bab วิศวะคลั่งรัก: Bab 31 - Bab 40

ตอนที่26ค่ำคืนแห่งความผูกพัน หลังจากผ่านค่ำคืนอันยาวนานและการพักผ่อนที่มากพอ ปรายฟ้าก็กลับมาสดใสอีกครั้ง อาการไข้ลดลงจนเป็นปกติ ข้อเท้าที่เคยบวมก็ทุเลาลงจนสามารถเดินได้สะดวก แม้จะยังต้องระมัดระวังอยู่บ้าง“ปรายไปเดินเล่นชายหาดไหม” กัสชวนด้วยใบหน้าร่าเริงเมื่อเห็นเพื่อนสนิทหายดีแล้ว“ไปสิ ฉันอยากออกไปรับลมทะเลจะแย่แล้ว” ปรายฟ้าตอบอย่างกระตือรือร้น“ไปด้วยคน” มีนาพูดแล้วก็เดินเข้ามากอดคอเพื่อนทั้งสองคน ในขณะนั้นเองณัฐพลกับชัยวัฒน์ก็มาเคาะที่หน้าห้องเพื่อชวนพวกเธอออกไปเดินเล่น“ก๊อก ก๊อก” ชัยวัฒน์ที่มาพร้อมกับณัฐพลเดินมาเคาะประตูที่หน้าห้องของสาว ๆ“ใครน่ะ” กัสตะโกนถาม“ฉันเอง เปิดประตูหน่อยสิ” เสียงของณัฐพลดังตอบกลับมา กัสจึงเปิดประตูออก“พวกนายมาทำอะไรเนี่ย” มีนาถามขึ้นมาด้วยความสงสัย“ก็มาชวนไปเดินเล่นชายหาดไง” ชัยวัฒน์ตอบพร้อมทำหน้ากวน ๆ แล้วเขาก็เหลือบไปเห็นภาคภูมิที่เดินตามมาเงียบ ๆ“อ้าว ภาคภูมิก็มาด้วยเหรอเนี่ย หายเหนื่อยหรือยัง” ภาคภูมิพยักหน้าเบา ๆ “อืม สดชื่นขึ้นเยอะแล้ว”“ถ้าอย่างนั้นเราไปเดินเล่นกันดีกว่า” ปรายฟ้าที่เดินตามมาพูดขึ้นมาอย่างสดใสและยิ่งเห็นภาคภูมิเธอก็ยิ่งส

ตอนที่28เดทแรก หลังจากทริปทะเลจบลง ความรู้สึกของปรายฟ้าและภาคภูมิก็ชัดเจนขึ้นในใจของทั้งคู่ แม้จะยังไม่มีคำพูดใด ๆ ที่เอ่ยออกมาแต่การกระทำและสายตาก็สื่อถึงกันได้อย่างดีเยี่ยมวันหยุดสุดสัปดาห์ ภาคภูมิส่งข้อความมาหาปรายฟ้า “ว่างไหมอยากชวนไปดูหนัง”ปรายฟ้ายิ้มแก้มปริ เธอตอบกลับเขาทันที “ว่างสิ ไปวันไหนดี”“วันนี้เลยเดี๋ยวไปรับนะ” บ่ายวันนั้นภาคภูมิขับรถมารับปรายฟ้าที่หอพัก ปรายฟ้าออกมานั่งรอที่ม้านั่งหน้าหอพักแล้วกัสกับมีนาเดินออกมาเห็นพอดีรถเก๋งสีดำคันหรูของภาคภูมิแล่นมาจอดเทียบหน้าหอพัก ภาคภูมิเปิดกระจกรถลงพร้อมส่งรอยยิ้มบางๆ มาให้ปรายฟ้า“แหม ๆ ๆ คุณปรายฟ้าของพวกเรานี่ฮอตจริงจริ๊ง” มีนาเอ่ยแซวพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์กัสพยักหน้าเห็นด้วย “ไม่ทันไรก็มีคนมารับถึงหน้าหอซะแล้วนะคุณเพื่อน” ปรายฟ้าหน้าแดงระเรื่อเธอรีบหันไปค้อนเพื่อนทั้งสอง “พวกแกก็พูดไปเรื่อยน่า” “มาแล้วเหรอ” ปรายฟ้าลุกขึ้นยืน“ครับ” ภาคภูมิพยักหน้า“อู๊ยยยย” กัสลากเสียงยาว“มารับถึงที่เลยนะเนี่ย”“ดูแลเพื่อนฉันดี ๆ นะเจ้าชายน้ำแข็ง” มีนาตะโกนบอกภาคภูมิภาคภูมิยิ้มขำเล็กน้อย ไม่ได้ตอบอะไร แต่สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่ปรา

ตอนที่29วันเกิดของภาคภูมิ วันนี้เป็นวันสำคัญของนักศึกษาปีสามทุกคน โดยเฉพาะกลุ่มของปรายฟ้าและภาคภูมิที่เป็นหัวหน้าโปรเจกต์นี้ ‘มหาวิทยาลัยสีเขียว’บรรยากาศในงานเต็มไปด้วยความคึกคัก นักศึกษาและอาจารย์ให้ความสนใจกับซุ้มต่าง ๆ ที่จัดแสดงผลงานด้านสิ่งแวดล้อมและนวัตกรรมต่าง ๆปรายฟ้าในฐานะผู้รับผิดชอบหลักฝ่ายประชาสัมพันธ์ เดินไปมาเพื่อดูแลความเรียบร้อยและตอบคำถามผู้เยี่ยมชม ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้มและความภาคภูมิใจภาคภูมิในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดตายืนอยู่ข้าง ๆ คอยให้คำแนะนำและช่วยเหลือปรายฟ้าอยู่ไม่ห่าง สายตาของเขามักจะจับจ้องอยู่ที่เธอเสมอ“โปรเจกต์ของเราได้รับการตอบรับดีมากเลยนะภาคภูมิ” ปรายฟ้าพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เมื่อเห็นผู้คนยังคงหลั่งไหลเข้ามาไม่ขาดสาย“ครับ คุณเก่งมากปรายฟ้า” ภาคภูมิยิ้มบาง ๆ ให้เธอ คำชมของเขาทำให้ปรายฟ้าหัวใจพองโตตลอดทั้งวันการทำงานร่วมกันของทั้งคู่เป็นไปอย่างราบรื่นและเข้าขา พวกเขาช่วยกันแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าได้อย่างรวดเร็วทำให้โปรเจกต์ดำเนินไปอย่างสมบูรณ์แบบ เสียงชื่นชมจากคณาจารย์และผู้บริหารดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ถือเป็นความสำเร็จครั้งยิ่งใหญ่ของนักศึก

ตอนที่ 31ไม่ชอบหน้าแสงอ่อน ๆ ยามเช้าสาดส่องผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้องนอนอันกว้างขวางของภาคภูมิ ปรายฟ้าค่อย ๆ ลืมตาขึ้น เธอรู้สึกถึงความอบอุ่นที่โอบกอดอยู่ และเมื่อขยับตัวเล็กน้อย เธอก็พบว่าตัวเองอยู่ในอ้อมแขนของภาคภูมิ เขากำลังหลับตาพริ้มอยู่ข้าง ๆ เธอใบหน้าของปรายฟ้าแดงซ่านเมื่อความทรงจำของเมื่อคืนเข้ามาในความทรงจำเธอนอนนิ่ง ๆ สูดดมกลิ่นจากตัวเขาอย่างเงียบงัน ความรู้สึกสุขใจและเขินอายปะปนกันไปหมดภาคภูมิค่อย ๆ ขยับตัวและลืมตาขึ้นช้า ๆ เมื่อเห็นปรายฟ้าจ้องมองอยู่ เขาก็ส่งยิ้มบาง ๆ ให้ ดวงตาของทั้งคู่สบกันอย่างอ่อนโยน ไร้ซึ่งคำพูดใด ๆ แต่กลับเต็มไปด้วยความเข้าใจ“ตื่นแล้วเหรอ” เสียงทุ้มแหบพร่าดังขึ้นข้างหูของปรายฟ้าพร้อมกับสูดดมกลิ่นผมหอมอ่อน ๆ ของปรายฟ้าปรายฟ้าพยักหน้าเล็กน้อย “อืม”ภาคภูมิกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นอีกนิด คล้ายจะรั้งเธอไว้ให้นานที่สุด บรรยากาศในห้องเงียบสงัด มีเพียงเสียงลมหายใจของคนทั้งสองที่ดังขึ้นช้า ๆ ปรายฟ้าเองก็ไม่อยากขยับไปไหนเช่นกัน เธอรู้สึกปลอดภัยและอบอุ่นในอ้อมกอดของเขาหลังจากที่ทั้งคู่ลุกจากเตียงและจัดการธุระส่วนตัวเรียบร้อย ภาคภูมิก็พาปรายฟ้าลงมาที่ห้องครัว

ตอนที่ 33ทริปฉลองคู่รักคู่ใหม่ข่าวการเป็นแฟนกันอย่างเป็นทางการของปรายฟ้ากับภาคภูมิแพร่สะพัดไปทั่วกลุ่มเพื่อน สร้างความดีใจและเสียงแซวไม่หยุดหย่อน เพื่อเป็นการฉลองและกระชับความสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น ภาคภูมิเสนอทริปเที่ยวต่างจังหวัด และทุกคนก็เห็นด้วยอย่างกระตือรือร้น“ไปเขาค้อกันไหม อากาศกำลังดีเลยช่วงนี้” ภาคภูมิเสนอ“ดีเลย! ฉันอยากไปถ่ายรูปวิวสวย ๆ นานแล้ว” มีนาตาเป็นประกาย“ไปเที่ยวกันหกคนนี่แหละ กำลังพอดี” กัสพูดพลางมองณัฐพลกับชัยวัฒน์ณัฐพลที่ดูเงียบ ๆ ไปพักหนึ่งก็หันมามองกัสด้วยแววตาแปลก ๆ ชัยวัฒน์เห็นท่าทางเพื่อนก็แอบยิ้มมุมปากเช้าวันรุ่งขึ้นรถตู้คันใหญ่ออกเดินทางจากกรุงเทพฯ พร้อมกับเสียงเพลงและเสียงหัวเราะของทั้งหกคน ปรายฟ้ากับภาคภูมินั่งอยู่เบาะ หลังสุดมือของภาคภูมิกุมมือปรายฟ้าไว้หลวม ๆ สร้างความอบอุ่นในใจให้ปรายฟ้าอย่างประหลาด กัสกับมีนานั่งอยู่เบาะกลาง คุยกันไม่หยุด ส่วนณัฐพลกับชัยวัฒน์นั่งอยู่เบาะหน้า ณัฐพลดูมีท่าทีครุ่นคิดบางอย่างตลอดทาง“ตื่นเต้นจังเลย ได้ไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ แบบนี้” ปรายฟ้าหันไปกระซิบกับภาคภูมิ“ผมก็เหมือนกัน” ภาคภูมิยิ้มให้เธอเมื่อมาถึงเขาค้อก