All Chapters of วิศวะคลั่งรัก: Chapter 51 - Chapter 60

ตอนที่40กระชับรักก่อนกลับไปเรียนทั้งสองต่างมอบความสุขให้แก่กันอย่างไม่หยุดยั้ง เสียงครางและเสียงดูดเม็ดดังระงมไปทั่วห้อง สลับกับการจังหวะบดเบียดของสะโพกที่สอดประสานกันอย่างลงตัว“อ๊า อื้ออออ ซี๊ดดดดดดดด” สองร่างกระตุกเกร็งพร้อมกัน ปลดปล่อยความสุขสมออกมาอีกครั้งอย่างบ้าคลั่ง ค่ำคืนนั้นผ่านไปอย่างช้าๆ ในอ้อมกอดที่อบอุ่นและปลอดภัยของกันและกันเช้าวันรุ่งขึ้นปรายฟ้าตื่นขึ้นมาในอ้อมแขนของภาคภูมิ เธอยังคงรู้สึกถึงความอบอุ่นและปลอดภัยที่ได้รับจากเขา แหวนเพชรที่นิ้วนางข้างซ้ายเปล่งประกายต้องแสงอรุณ เป็นเครื่องย้ำเตือนถึงคำมั่นสัญญาเมื่อคืนภาคภูมิเองก็ตื่นขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้ม เขามองใบหน้าปรายฟ้าที่ซบอยู่บนอกด้วยความรักใคร่ เขาค่อย ๆ บรรจงจูบลงบนหน้าผากของเธอเบาๆ ปรายฟ้าเงยหน้าขึ้นมอง แล้วส่งยิ้มให้กัน“เช้านี้ไม่อยากลุกเลยค่ะ ปรายฟ้ากระซิบเสียงอ้อนซบหน้าลงกับอกแกร่งของภาคภูมิอีกครั้งภาคภูมิหัวเราะเบา ๆ “งั้นก็ไม่ต้องลุกครับให้ภูมิกอดอยู่ตรงนี้ก่อน” เขากระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นอีกนิด มือของเขาเลื่อนไปลูบไล้แผ่นหลังเนียนเปลือยเปล่าของเธออย่างอ่อนโยนปรายฟ้าเงยหน้าขึ้นสบตาภาคภูมิ ดวงตาของเธอยัง

ตอนที่ 42 แผนร้ายของคุณหญิงวลัยลักษณ์เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากที่ภาคภูมิได้ยืนยันกับแม่และลลินอย่างชัดเจนว่าปรายฟ้าคือคู่หมั้นเพียงคนเดียวของเขาและกลับไปยืนยันคำมั่นสัญญากับปรายฟ้าที่หอพัก ภาคภูมิก็ตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่หนักอึ้งแต่ก็เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เขาเงยหน้ามองเพดานห้องนอนตัวเอง ภาพใบหน้าของปรายฟ้าและรอยยิ้มที่สดใสของเธอลอยเข้ามาในความคิด พร้อมกับคำพูดของแม่เมื่อคืนที่ยังคงก้องอยู่ในหู“ผมจะทำให้คุณแม่ยอมรับปรายฟ้าให้ได้” ภาคภูมิรำพึงกับตัวเองเบา ๆ เขารู้ว่าหนทางข้างหน้าไม่ง่าย แต่ความรักที่มีต่อปรายฟ้าคือพลังขับเคลื่อนให้เขากล้าเผชิญหน้ากับทุกสิ่งเขาตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียง ออกกำลังกายเล็กน้อยเพื่อปลดปล่อยความเครียด ก่อนจะไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับวันใหม่ ภาคภูมิรู้ดีว่าสงครามครั้งนี้เพิ่งเริ่มต้นและเขาจะต้องแข็งแกร่งพอที่จะปกป้องความรักของเขากับปรายฟ้าให้ได้ในขณะเดียวกันที่ห้องรับประทานอาหารของคฤหาสน์ คุณหญิงวลัยลักษณ์กำลังนั่งทานอาหารเช้า บรรยากาศเงียบงันและเต็มไปด้วยความไม่พอใจคุณหญิงวลัยลักษณ์จิบกาแฟด้วยสีหน้าเรียบเฉยแต่แววตาเต็มไปด้วยแผนการที่กำลังก่อต

ตอนที่ 44แรงกดดันจากคุณหญิงคุณหญิงวลัยลักษณ์ไม่รอให้ปรายฟ้าได้โต้แย้ง เธอจ้องมองปรายฟ้าด้วยสายตาที่เย็นยะเยือก ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาดและเต็มไปด้วยการข่มขู่ชนิดที่ทำให้ปรายฟ้าแทบหยุดหายใจ“ฉันรู้ว่าเธอกับตาภูมิรักกัน” คุณหญิงวลัยลักษณ์กล่าวพลางจ้องหน้าปรายฟ้าเขม็งราวกับต้องการเจาะลึกเข้าไปในจิตใจของเธอ“แต่ความรักมันกินไม่ได้ และมันก็ไม่สามารถสร้างอนาคตที่มั่นคงให้กับตระกูลของเราได้ เธอคิดว่าความรักจอมปลอมของพวกเธอจะเทียบกับเกียรติยศชื่อเสียงและเงินทองที่ตระกูลเราสะสมมาได้เหรอ”ปรายฟ้าตัวชาวาบไปทั้งร่าง เธอรู้ดีว่าคำพูดของคุณหญิงวลัยลักษณ์ไม่ได้เป็นเพียงคำขู่ลอย ๆ“ถ้าเธอยังดึงดันที่จะคบกับตาภูมิ” คุณหญิงวลัยลักษณ์พูดเสียงลอดไรฟัน ทุกคำพูดราวกับมีดที่กรีดแทงเข้ามาในใจปรายฟ้าอย่างไม่ปรานี“ฉันรับรองว่าชีวิตของเธอจะไม่สงบสุขแน่ ๆ ไม่ใช่แค่เธอหรอกนะแม้แต่คนที่อยู่รอบตัวเธออาจจะต้องเดือดร้อนไปด้วย”คำพูดนั้นทำให้ภาพเพื่อน ๆ พ่อแม่ของเธอ ลอยเข้ามาในความคิดของปรายฟ้าทันที เธอรู้ดีว่าคุณหญิงวลัยลักษณ์มีอำนาจมากพอที่จะทำอะไรก็ได้ที่เธอต้องการ และคำขู่นั้นไม่ได้หมายถึงแค่ตัวเธอคน

ตอนที่ 46ทางออกสุดท้ายหลังจากวางแผนกันอย่างละเอียด โอมก็เริ่มปฏิบัติการ โอมเริ่มเข้ามาที่มหาวิทยาลัยของปรายฟ้าบ่อยขึ้นอย่างผิดสังเกต เขาจะแวะมาหาปรายฟ้าในช่วงพักกลางวันหรือหลังเลิกเรียน โดยพยายามแสดงออกถึงความสนิทสนมเกินเพื่อนต่อหน้าเพื่อน ๆ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อรู้ว่าภาคภูมิอยู่ใกล้ ๆ ราวกับเป็นบทละครที่ถูกจัดฉากไว้อย่างแยบยลวันหนึ่งระหว่างที่ปรายฟ้ากำลังเดินออกจากห้องเรียนกับกัสและมีนา โอมก็ปรากฏตัวขึ้นเขาเดินเข้าไปโอบไหล่ปรายฟ้าอย่างเป็นกันเอง พร้อมกับรอยยิ้มที่สดใสเกินจริง แล้วพูดคุยกับเธอด้วยท่าทางที่สนิทสนมมากเป็นพิเศษ จนเพื่อน ๆ รอบข้างเริ่มสังเกต“เลิกเรียนแล้วเหรอปรายฟ้า วันนี้ฉันมาหาแต่เช้าเลยนะ” โอมพูดพลางยิ้มกว้าง ปรายฟ้าพยายามทำสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด แต่ในใจกลับรู้สึกเจ็บปวดและกระอักกระอ่วนอย่างบอกไม่ถูก ทุกครั้งที่โอมเข้าใกล้ เธอรู้สึกเหมือนกำลังทรยศความรู้สึกของภาคภูมิกัสกับมีนาที่เดินอยู่ข้างปรายฟ้าต่างมองหน้ากันด้วยความงุนงง พวกเขาไม่เคยเห็นปรายฟ้าสนิทกับผู้ชายคนไหนนอกจากภาคภูมิมากขนาดนี้มาก่อน หลังจากโอมกลับไปเพื่อนทั้งสองของปรายฟ้าก็ถามขึ้นมาทันที“ใครอะปร

ตอนที่48เขาเจ็บฉันก็เจ็บ เช้าวันใหม่ หลังจากเหตุการณ์ที่โรงอาหารเมื่อวาน ปรายฟ้ากำลังนั่งอยู่บนเตียงด้วยสภาพอิดโรย ดวงตาบวมช้ำจากการร้องไห้มาตลอดทั้งคืน ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นรัว ๆ“ปรายแกอยู่ข้างในไหม” เสียงกัสตะโกนลอดเข้าประตูมา“เปิดประตูให้พวกฉันหน่อย”ปรายฟ้าตกใจ เธอรีบลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูด้วยสีหน้าที่พยายามทำให้เป็นปกติที่สุด แต่ก็ไม่สามารถปิดบังร่องรอยความอ่อนล้าได้กัสกับมีนาพุ่งเข้ามาในห้องทันที สีหน้าของทั้งคู่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงและสงสัยไปพร้อม ๆ กัน“เมื่อวานเกิดอะไรขึ้นกันแน่ปราย” มีนาถามขึ้นมาทันทีด้วยความสงสัย“ทำไมแกถึงพูดแบบนั้นกับภูมิ แล้วโอมนั่นเป็นเพื่อนของแกจริง ๆ หรือเปล่าทำไมถึงได้แสดงออกเหมือนกำลังจีบแกเลย”ปรายฟ้าหลบสายตาเพื่อน เธอพยายามบ่ายเบี่ยง “ไม่มีอะไรหรอกมีนา แค่ทะเลาะกับภูมินิดหน่อย เขาไม่ค่อยเชื่อใจฉัน” “ทะเลาะกันนิดหน่อย เขาไม่เชื่อใจแกหรือเพราะแกทำให้เขาไม่เชื่อใจกันแน่ปราย จากที่ฉันเห็นแกปกป้องผู้ชายคนอื่นต่อหน้าเขานะ”“ฉันอยากให้แกกับภูมิรักกันเหมือนเดิมนะ มีอะไรค่อย ๆ เคลียร์กันจะดีกว่า” กัสพูดขึ้นมาแล้วก็มองหน้าของเพื่อนอย่