Semua Bab ร้ายรัก (พ่อของลูก): Bab 31 - Bab 40

"รถ บ้าน เงินสดในธนาคาร คุณยังคงจำเรื่องนี้ได้ไหมคะ""จำได้สิ" ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างโต๊ะสองมือล้วงกระเป๋าหันหน้ามองมาที่เธอ"ตอนนี้ฉันตกลงแล้วค่ะ""คุณยอมรับข้อเสนอผม?""ใช่ค่ะ""รู้ใช่ไหมว่าทำไมผมถึงเสนอไปแบบนั้น""รู้ค่ะ""แล้วคุณพร้อม?""ค่ะ""แต่การที่จะมาเป็นผู้หญิงของผม คุณต้องไม่มีใคร" ชายหนุ่มยังคงเอ่ยเสียงเรียบ"ฉันไม่มีใคร"อีกฝ่ายเงียบไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินเธอบอกว่าไม่มีใคร แต่เขาก็รีบจัดการความรู้สึกนั้นออกไปก่อน"แต่เท่าที่เห็น..""ฉันมีแค่เพื่อนต่างเพศ" ข้าวทิพย์คิดว่าเขาคงหมายถึงฟีฟ่าเพราะวันงานศพทั้งสองได้ดวลกันมาแล้ว"ตกลง""ก่อนอื่นฉันต้องการเงินสดก่อน""เงินจะถูกโอนเข้าธนาคารเท่าที่คุณต้องการ"ถ้าอยู่คนเดียวตอนนี้เธอคงร้องไห้ ไม่มีอะไรสำคัญเท่าผู้มีพระคุณอีกแล้ว ใครจะมองเธอว่าเป็นผู้หญิงยังไงก็ช่าง ขอให้ร่างกายของเธอต่อชีวิตป้าให้อยู่กับเธอไปนานๆ มันก็พอแล้วสำหรับชีวิตนี้"ส่วนเรื่องรถ เรื่องบ้าน อีกสามวันคงจัดการเสร็จ""เรื่องนั้นฉันไม่รีบค่ะ" เพราะคิดว่าป้าคงอยู่โรงพยาบาลอีกนาน แต่ถ้าป้าออกมาเธอก็อยากให้มีที่พักที่ดีสำหรับการพักฟื้น"และอีกอย่าง น้ำเสียงที่พูดกับ

หลังจากอาบน้ำเสร็จเขตแดนก็ใช้ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่มีอยู่เช็ดผมและน้ำที่เกาะตามลำตัวข้าวทิพย์รีบหันหน้าไปมองทางอื่น ถึงแม้ว่าจะเคยมีอะไรกันแล้วแต่นั่นมันก็นานหลายปีแล้วด้วย"ใครจะเป็นคนเริ่มก่อนดี""........" ใครจะเริ่มก่อนก็รีบเริ่มเถอะน่า ป่านนี้ลูกจะตื่นหรือยัง โชคดีหน่อยที่ป้าพอจะดูแลหลานได้แล้วเขายังคงยืนเช็ดตัวอยู่เหมือนไม่รู้ร้อนรู้หนาว จนข้าวทิพย์ทนไม่ไหวเดินเข้ามาหา พอเดินเข้ามาเธอก็ไม่กล้าแตะตัวเขา คิดว่าจะเดินเข้ามาให้เขาเป็นคนเริ่มก่อน แต่อีกฝ่ายยังคงลีลาเช็ดตัวไม่เสร็จสักทีผ้าเช็ดตัวในมือของเขตแดน ถูกข้าวทิพย์ดึงแล้วก็โยนออกไปให้พ้นทาง"อือ" จากที่ทำเป็นไม่รีบก็จู่โจมเธอโดยการจูบ "อื้ออ" แต่เขาไม่ได้ทำแค่จูบ​ มือหนายังลูบคลำต่ำลงไปช่วงกลางหว่างขา เพราะตอนนี้มันไม่มีอะไรปิดบังอยู่แล้วขาเรียวขยับเข้าหากันเมื่อถูกอีกฝ่ายสะกิดยอดเม็ดเสียว นิ้วกลางที่ฝังอยู่ตรงจุดนั้นนวดวนอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะจมหายเข้าไปช่องว่างระหว่างขา แล้วก็กลับมาวนอยู่จุดเดิมอีกครั้งอีกมือที่ว่างอยู่ขยับขึ้นมาบีบเคล้นสองเต้า ถึงแม้เธอจะผ่านการมีลูกมาแล้วแต่ร่างกายของเธอยังคงเหมือนเดิม เพราะเธอดูแลร่าง

โรงอาหารของบริษัท..พอได้อาหารแล้วข้าวทิพย์ก็ยกถ้วยอาหารนั้นมองไปหาที่นั่ง เพราะเธอไม่มีเพื่อนที่จะไปจองโต๊ะรอเห็นว่าโต๊ะนั้นมีคนนั่งอยู่แค่คนเดียวหญิงสาวก็ยกถ้วยเดินเข้าไปขอนั่งด้วย เพราะวันนี้เธอสั่งก๋วยเตี๋ยวทานแบบง่ายๆ"ขอนั่งด้วยคนนะคะ""เสียใจด้วยค่ะโต๊ะนี้มีเจ้าของหมดแล้ว""ถ้างั้นไม่เป็นไรค่ะ" หญิงสาวมองไปดูโต๊ะอื่น บางโต๊ะยังเหลือที่นั่งได้อีกคนถึงสองคน เธอรีบเดินเข้าไปขอนั่งด้วย"ขอโทษ ฉันไม่อยากทานข้าวร่วมโต๊ะกับ..." คนที่นั่งอยู่กรอกหางตามองโดยไม่ได้มองแบบเต็มตาด้วยซ้ำ ทำเหมือนว่ารังเกียจคนที่มาขอนั่งด้วยมากก๋วยเตี๋ยวในมือก็ร้อน จะวางก่อนก็ไม่ได้เพราะเดี๋ยวถูกว่าให้ข้าวทิพย์เลยยกก๋วยเตี๋ยวถ้วยนั้นออกไปนอกโรงอาหารเพล้ง!!"โอ๊ย" เดินออกมายังไม่พ้นประตูเลยก็มีคนเดินมาชนจากทางด้านหลัง "ร้อนน" มือเรียวยื่นลงไปลูบขาตรงที่น้ำร้อนกระเด็นโดน"ซุ่มซ่าม" คนที่นั่งอยู่แถวนั้นต่างก็มอง แต่ข้าวทิพย์ไม่เห็นคนชน พอชนแล้วคงเดินหนีไปทางอื่นเธอกำลังเจออะไรอยู่เนี่ย จะต่อสู้ยังไงกับคนมากมายแบบนี้ เพราะสายตาแต่ละคนที่มองมาเหมือนว่าเธอเป็นตัวเชื้อโรคยังไงไม่รู้ จะตะโกนด่าไปก็ยิ่งทำให้ตัวเอ

"ฟีฟ่า?""อยู่นี่เองเหรอ""นายมาที่นี่ได้ยังไง""สวัสดีครับป้า" ฟีฟ่าไม่ได้ตอบข้าวทิพย์​ แต่เขาหันไปพูดกับป้าที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย วันนี้ป้ารับยามาก็เลยรู้สึกเพลีย แต่ตอนที่หลานสาวคุยกับพี่เลี้ยงนางก็นอนฟังอยู่"สวัสดี""ป้าดีขึ้นหรือยังครับ""ดีขึ้นครั้งหนึ่งแล้ว แต่วันนี้หมอให้ยาอะไรไม่รู้เลยรู้สึกเพลีย""ป้านอนพักเยอะๆ นะครับ""ป้าคะ ข้าวขอออกไปคุยกับฟีฟ่าหน่อยนะคะ" ข้าวทิพย์เอื้อมมือไปคว้าแขนฟีฟ่าให้เดินตามออกมาข้างนอก ทีแรกนะโมจะวิ่งตามไปแต่พี่เลี้ยงรั้งตัวไว้ เพราะเหมือนแม่มีอะไรจะคุยกับเพื่อน"นายตามฉันมาตั้งแต่ตอนไหน" ถ้าไม่จ้างนักสืบฟีฟ่าไม่รู้แน่ว่าเธออยู่ที่นี่ นอกเสียจากเขาจะตามเธอมาตั้งแต่อยู่บริษัท และถ้าฟีฟ่าตามมาตั้งแต่บริษัทนั่นหมายถึงเขาเห็นทุกอย่างแล้ว"ทำไมเหรอ มีอะไรที่ไม่อยากให้ฉันรู้" ฟีฟ่ายังเอ่ยเสียงเรียบ แต่ในใจกลัดกลุ้มมาก"นายหายดีแล้วใช่ไหม" หญิงสาวมองลงไปที่ขาตอนนี้ไม่มีเฝือกแล้ว"หายดีแล้ว""หายดีก็ดีแล้วล่ะ นายจะได้ใช้ชีวิตได้ปกติ""เธอจะไม่เข้าเรื่องเหรอ" ฟีฟ่าเห็นเธอพูดอ้อมไปอ้อมมา"ต่อไปนี้นายไม่ต้องมาหาฉันก็ได้นะ นายทำงานเก็บเงินของนายเถอะ""ชี

ติ๊ง! ประตูลิฟต์เปิดออกจังหวะที่ข้าวทิพย์หยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพายไว้กับตัวพอดี"มีอะไรกัน" เขตแดนออกจากห้องทำงานก็ไม่เห็นเธออยู่หน้าห้องแล้ว ก็เลยรีบตามลงมาชั้นล่าง แต่พอประตูลิฟต์เปิดออกก็เห็นพนักงานหลายคนยืนมองมา"เปล่าค่ะ" ข้าวทิพย์มองหน้าเขตแดนเล็กน้อยก่อนที่จะก้าวออกมาจากตรงนั้น..โดยมีเขตแดนเดินตามมาติดๆ ส่วนแผ่นดินก็ตามหลังพี่ชายมาอีกที"ตกลงแกว่าแม่นางคนสวยพกไอ้นั่นมาใช้กับคนพี่หรือคนน้อง""ฉันว่าทั้งสองคนหรือเปล่า คนหนึ่งแบบทานอีกคนแบบสวม""พวกแกพูดอะไร จำไม่ได้หรือว่ากระเด็นออกจากบริษัทไปคนหนึ่งแล้ว" พนักงานอีกคนรีบสะกิดเพื่อนไว้ และคนที่อยู่ตรงนั้นก็พากันสลายตัว เพราะกลัวว่าจะมีหลักฐานที่กล้องวงจรปิดเหมือนคนที่ผลักข้าวทิพย์ตอนอยู่โรงอาหาร เพราะเรื่องนี้เป็นที่พูดถึงกันในวงกว้าง ว่าเธอคนนั้นถูกไล่ออกไปแล้วโดยไม่หักคะแนนความประพฤติเลย"มาขึ้นรถคันนี้""ค่ะ""ถ้างั้นเจอกันที่บ้านนะครับ" แผ่นดินไม่ได้ห้ามที่ข้าวทิพย์จะนั่งรถไปกับพี่ชาย และเข้าใจว่าความรู้สึกของข้าวทิพย์ตอนนี้เป็นยังไงหญิงสาวนั่งมาแบบเงียบๆ จนถึงคฤหาสน์หลังใหญ่ของอภินันท์เกียรติเจริญทีแรกกานดาคิดว่ารถของลูกชายวิ่